Junia schreef:Ik ben niet bang omdat hij niet helemaal 100 is, ik ben bang omdat hij mij opwacht en vervolgens in mijn persoonlijke ruimte komt en tegen mij tekeer gaat. Ik overdrijf niet, ik voelde me op dat moment echt bedreigd. Dat dat gevoel bij een ander pas komt opzetten op het moment dat er iemand met een kettingzaag achter je paard aanzit, neemt niet weg dat ik dus wel wakker kan liggen van een ietwat onberekenbare man die bij mijn paard rondhangt en mij staande houdt op de openbare weg.
Ik zal inderdaad de volgende keer zeggen dat ik niet meer in discussie ga en geen brieven meer wens. Ook al vinden sommigen het overdreven ik houd toch in de toekomst ook de politie op de hoogte van wanneer hij er staat en wat ik aan brieven krijg. Ik zie namelijk wel degelijk een kans dat het ooit escaleert en dan sta ik sterker als alles is vastgelegd.
Wat het commentaar over opname betreft: ik denk dat de man absoluut psychische hulp nodig heeft. Ik schrik ervan hoe negatief er over opname gereageerd wordt; dat is niet om hem te pesten en op te sluiten en weg te houden van anderen, maar om hem te helpen. Hij heeft het namelijk oprecht heel erg moeilijk en staat te janken om alle zielige dieren om hem heen (die in realiteit dus helemaal zo zielig niet zijn). Hij trekt het zich echt aan en als hij niet bezig is om rond te dwalen en bij allerlei dieren eigenaren langs te gaan, dan zit hij dus thuis brieven te schrijven. Ik was gisteren uit rijden met een meisje uit de buurt en zij en haar moeder hebben ook al brieven gehad. Ik denk niet dat dit een gezonde manier voor hem is om zijn dag door te brengen. Vandaar dat ik erover denk misschien met zijn familie in gesprek te gaan. Ik moet er namelijk niet aan denken dat als ik op een dag het spoor bijster ben en continue bezig zou zijn met iets dat alleen leeft in mijn hoofd, er niemand zou ingrijpen.
Ik denk dat het wijskan zijn om met zijn familie te praten.
Dan kunnen ze je vast ook vertellen over het verleden.
Hoe erg is het nu, is het erger geweest of wordt het gedrag steeds erger.
Dan kun je misschien ook een betere inschatting maken over wat er nog gaat komen.
), maar hou het dan vooral bij hem. Zoals je het in de laatste alinea beschrijft!!! Want beginnen over jezelf en hoe bedreigd je je voelt (hoe onwijs vervelend ook), kan er ook heel erg goed voor zorgen dat de familie zich juist tegen je keert. Praat in zijn belang en je zult ze eerder achter je hebben staan.