CalipsoLover schreef:Even een egopost, de rest lees ik asap bij maar moet even mijn hart luchten.
Vandaag kwam de hoefsmid en Marie moest weer bekapt worden. Nu was ze de vorige keer heel braaf, dus dacht dat het geen probleem ging zijn. Ik kon er zelf niet bij zijn door een deadline van school en hij had ook pas deze morgen laten weten dat hij kwam, hij is ook niet mijn vaste smid maar deed vroeger mijn ander paard wel eens dus ik ken hem wel. Krijg ik plots weer bericht van een stalgenootje dat Marie weer levensgevaarlijk bezig was en er bijna geen doen aan is, dat ze zich niet wou moeien maar dat iedereen zegt dat ik haar maar wat meer moet gaan poetsen en haar beter moet gaan trainen. Mijn emmer is daarmee wel even overgelopen, ik meteen naar stal gegaan, Marie was intussen gedaan, hoefsmid was er nog en die kon heel moeilijk geloven dat Marie de vorige keer zo braaf was bij de smid. Zulke dingen gebeuren dus alleen als ik ze niet zie, ik weet maar al te goed hoe Marie kan zijn, ze is een ongelofelijk sensitief paard. Maar de laatste 2 maanden heeft ze bij mij geen pas verkeerd gezet. Poetsen, voetjes krabben, allemaal geen probleem. Ik snap er dus even helemaal niks meer van, ik vind het ook zeer jammer dat het dan allemaal in mijn schoenen wordt geschoven... Hoe in godsnaam ga ik hier mee om?
Gohhhh moeilijk hoor
Hoe ga je daarmee om... ik weet het ook niet... zou er zelf heel droevig van worden denk ik. Niemand meer er aan zonder dat je er bij bent, als is het voor je eigen gemoedsrust en verder zou ik het ook niet weten. Ik voel het bijna in jouw plaats, zou daar echt niet goed van zijn ook!