Geplaatst 
Wel mijn favo geboefte, dat wel. Maar het is en blijft een bandiet
Een deel van de problemen die ze toen had, hadden ook echt wel te maken met het karakter, want het is gewoon geen simpel paard. Nu we de gebruiksaanwijzing snappen is ie kuikenmak, en super lief. En nu is het meer ondeugend zijn dan protest.
Monster heeft een groot gevoel voor humor.
En als je dan uitgaat van een merrie is dat best heel raar, want merries spelen niet. Monsters spelen wél.
Wat we ook hebben geleerd, is dat je Monster best een beetje controle mag geven. Die kan namelijk heel goede keuzes maken, en kan dat speciaal heel goed wanneer er geen dwang is.
Dus de werkwijze is nu geworden: eerst aanleren, leren wat wel en wat niet mag, uitleggen wat de bedoeling is, en dan zeggen: ik vertrouw erop dat je goede dingen kiest, en dat doet Monster dan ook.
Anderzijds is het vertrouwen in mij er ook. Op moment dat we uit de trailer gaan, moet je begeleiden natuurlijk, want Monster heeft geen achteruit kijk spiegels. Dat zou erg praktisch zijn, al staat het wat raar natuurlijk.
En als Monster dan niet zeker weet of die de voet kan neerzetten, wacht ie tot ik zeg dat het kan. En omdat ik m daarin nog nooit in de steek gelaten heb, durft ie. En ik vind dat best heel bijzonder.
Monster had namelijk helemaal geen vertrouwen in mensen, en dus loste Monster alles zelf wel op. Maar dat is niet meer, want nu is het zo dat als ik zeg dat het kan, of ik zeg dat Monster iets kan, dan kunnen we het
En dus is Monster inmiddels ook verkeersmak. Dat is nog een apart verhaal, dat had ik nog helemaal niet verteld. Maar om bij onze weide te komen, althans de weide met beschutting, waardoor Monster 's nachts lekker niet naar binnen hoeft, moeten wij een stukje over de weg. Het is niet ver, maar toch 50 meter wel.
Monster was in het eerst erg bang voor auto's en dus hebben we ze samen weggejaagd
en dat werkte reuze goed, want toen voelden we ons ontzettend stoer 
En daarna zijn we kleine stukjes gaan wandelen, en als we auto's tegenkwamen, gingen we stilstaan en als hij voorbij was, joegen we hem weg
En dan hebben we dat zo rustig opgebouwd. Eerst alleen kijken, dan een meter, dan 5 meter, en zo steeds verder, tot we bij de weide aankwamen, en daar was natuurlijk heerlijk eten...... heel toevallig...... voederwortelen en zo, zulke dingen. Appels en peren, meloenen (gele meloenen zijn Monster's favoriet). En andersom natuurlijk ook, als we van de wei weer bij stal aankwamen, was ook daar ineens heerlijk eten, zomaar in de voerbak. Geheel magisch.
En zo werd Monster verkeersmak, en eerst durfde Monster alleen samen met Mattie, maar aangezien het uit is met Mattie moeten we alleen. Maar wij durven dat gewoon
maar die gaat ook nooit meer weg. 
Uiteraard is ze dat. 