Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-06-12 13:41

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-06-12 13:41

Ze weegt maar 18,7 kilo op dit moment en is al meer dan een kilo aangekomen.

mama probeert nu wel goed haar best te doen, maar piept en miept nog regelmatig als Puck wil drinken. Zodra ik in de buurt ben, laat ze het veulen aan mij over. Puck roept ook naar me als ze me ziet of hoort, eigenlijk heel schattig, maar niet zoals het moet.
Ze gaan nu 3 keer per dag een half uurtje/ 3 kwartier naar buiten. ik draag Puck nog naar de buitenbak want de afstand van stal naar de bak is nogal modderig en eer we daar zijn is ze al 3 keer gevallen over alle oneffenheden.
Eenmaal in de bak huppelt ze dapper rond. Vanmiddag komt de smid weer langs om de stand van haar hoefjes te bekijken. Omdat ze de eerste dag nauwelijks heeft gestaan zien de voetjes er wat vreemd uit en als ze moe is hangt ze helemaal achterover op de kogeltjes

Ik snap je zorgen volkomen lonniejj, zal een kaarsje voor jullie aansteken.

**Geplaatst**: 18-06-12 14:00

Geplaatst: 18-06-12 14:00

Wat is ze inderdaad klein, maar erg schattig om te zien. Fijn dat moeder nu eindelijk door heeft dat het haar kind is; zitten leuke foto's bij van moeders neus met de kleine

En tja ... oké afstamming bedoelde ik. Isa heeft geen kinders ... haar zussen wel.
Allemaal goede pony's. Vaders kant sowieso de meest gebruikte dekhengsten in de (zwarte) shetlanderhouderij.
Het is in dit geval gewoon domme samenloop van omstandigheden geweest.
Domme dierenartsen en slechte hoefsmeden. En ik die iedereen altijd maar geloofde met hun mooie verhalen.
En ja ... keerzijde is dat ik erg wantrouwend ben geworden, maar goed, dat weten de huidige dierenartsen en hoefsmid ook, en die zijn dan ook eerlijk ... zeggen gewoon dat ze het niet meer weten

Schiet ik weinig mee op, weet het, maar liever dat dan al het gefrot en gedoe van vroeger, want toen raakte ze eerder van de wal in de sloot om eerlijk te zijn. Oh dat is ook geen goede uitdrukking volgens mij haha.

**Geplaatst**: 18-06-12 15:03

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-06-12 15:03

bekend hoor, iedereen heeft zo zijn theorieën, en die lopen vaak nogal uiteen. en wat voor de één goed werkt is voor de ander niks waard. ik heb de afgelopen jaren ook wel wat gewisseld van smid en DA hoor, echt de fouten die er soms gemaakt worden...

en ja, pech is pech. sommige dingen kan je gewoon echt niks aan doen. Zneddie heeft ook niet de beste voorhoeven aller tijden, sinds één beslagbeurt hebben we nu een nieuwe smid. met beslag zag het er gelijk al beter uit en (ook belangrijk!) Zneddie vond deze meneer ook gelijk aardig (vorige smid trouwens ook).
Mijn vorige smid heeft er 1,5 jaar zijn best op gedaan, en in eerste instantie ging het beter, en beter en beter. en toen ineens niet meer. voeten zakten weer helemaal in, smid vergat de leren zooltjes mee te brengen, en nog zo wat dingetjes. gevoelsmatig klopte het voor mij niet meer helemaal, en tenslotte heb ik dus toch besloten naar een andere smid te gaan.

en nu dus zeker de indruk dat dat een positief verschil maakt. er zit meer opzet in het ijzer en ik hoor Zneddie een stuk minder vaak in de draf met zijn achtervoet het voorijzer raken. hij is voor dus sneller weg nu, wat ook in de training fijner is ivm het op de achterhand trainen. wel begint bij zijn platste voet de binnenwand een beetje over het ijzer heen te gaan, we zijn er dus zeker nog niet klaar mee voorlopig. ik betwijfel of zijn hoefjes ooit 100% worden, gelukkig zijn de achterste wel goed. maar goed we hebben geduld... uiteindelijk hoop ik dat hij dusdanig gezonde voeten krijgt dat ie van de ijzers af kan, maar denk wel dat we het dan over een klein wondertje hebben.
Bij Zneddie begon het toen hij een jaar was. voor die tijd is het er misschien wel geweest maar iig niet opgevallen. zijn hoefjes willen plat en breed worden, lang in de teen en met onderschoven verzenen.

**Geplaatst**: 18-06-12 15:31

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-06-12 15:31

Als iets echt een allergische reactie IS, kun je alleen maar symptoom-bestrijdend werken, laten we dat voorop stellen. Maar voor je dat dus doet dien je eerst uit te zoeken of het ook echt een allergische reactie is, aangezien dergelijke reacties een heleboel gelijkenis vertonen met ontstekingen bv.

Het enige jammere aan Dartmoors, maar misschien ook het speciale, is inderdaad dat aftekeningen niet mogen. Zo heeft de kinderboerderij dus een Dartmoor ruintje dat geen aftekeningen heeft en heel typisch is (al heeft ie een smal kontje, zijn papa heeft dat ook) en een merrie met een blesje, verder niks. Beide staan wel in het stamboek maar ja niet fokken dus.

**Geplaatst**: 18-06-12 16:05

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-06-12 16:05

nou, ik ben er wel voorstander voor om dan ook uit te zoeken waardoor de allergische reactie veroorzaakt is. niets ten nadele in alle gevallen hoor, Zneddie heeft vorig jaar een behoorlijk heftige reactie gehad tijdens een paar broeierige, hete dagen. 's morgens helemaal OK, maar als ik 's avonds kwam zat hij ónder de jeukende bulten, alsof hij belaagd was door een leger muggen. echt niet normaal.
de eerste dag dacht ik 'nou ja, kan gebeuren, kijken wat het morgen doet', en hem helemaal ingesmeerd met azijn mbv een sponsje. dat verlichtte wel iets. de avond daarna was het wéér zo, hij had zo'n vreselijke jeuk ging zelfs met zijn buik languit op de grond liggen heen en weer schuiven.

dus de DA maar gebeld, in eerste instantie wilden ze me zakjes met cortico's laten ophalen, want dit was een allergische reactie. nou daar hou ik dus helemáál niet van, dus toch gevraagd of er iemand kon komen. zo gezegd zo gedaan, conclusie na onderzoek: allergische reactie. remedie: zakjes cortico's voor drie dagen, MAAR!!! NIET de cortico's die ze in eerste instantie wilden geven bij het telefoongesprek, die waren namelijk veel te hoog van dosering en zouden een te groot risico op HB geven.

ik heb toen met de DA nog een tijdje staan speculeren wat de oorzaak zou kunnen zijn, en we kwamen op waarschijnlijk 'iets' in het gras door het rare weer. verandering van voedingsstoffen of een plantje dat op is gekomen door het rare weer en er normaal niet groeit oid... maar goed zeker weten doe je het niet.

de medicatie is toen goed aangeslagen en de reactie is tot op heden niet meer teruggekomen. wat dat betreft was dit mijns inziens dus wel het juiste om te doen. dit soort symptoombestrijding heb ik geen problemen mee, aangezien het ook klopte allemaal wat de DA uiteindelijk zei en het dus ook een éénmalig iets is geweest dat jaar.
echter wordt er mijns inziens in sommige gevallen ook alleen aan symptoombestrijding gedaan terwijl juist onderzoek naar en aanpak van de oorzaak het probleem zou moeten oplossen.

Zneddies hoefjes zijn een goed voorbeeld. symptoom is het plat en breed worden van de voet. dit kan je 'oplossen' door de voet vast te zetten in een ijzer met dubbele lip. de voet zal niet meer breed worden zolang dat ijzer eronder zit. MAAR wordt de voet daar ook gezonder van? verandert het iets aan de aangroei van het nieuwe hoorn? dat is dus een vorm van symptoombestrijding waar ik echt niet achter sta.

**Geplaatst**: 18-06-12 17:45

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 18-06-12 17:45

Merrieveulen: onderzoeken waarom er een allergische reactie ontstaat hoort er ook standaard bij, ja.

Maar eerst kijken of het wel een allergische reactie IS en niet iets anders, dus.

Ik zou zeggen alleen symptoombestrijding als je de oorzaak ook aanpakt, MITS de oorzaak aan te pakken is. Niet elke DA legt uit dat er een oorzaak is die niet te verhelpen is, denk ik.
En niet elke DA denkt "Ik moet het eerst zien voor ik een diagnose stel" geloof ik. _O-

Wat een kneus.

**Geplaatst**: 19-06-12 06:53

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 06:53

nee klopt, de DA's die meestal komen voor de paarden van de stalbouder zijn mijns inziens ook vrij makkelijk (zijn ook nog van de generatie 'vee & paard' ineen. uitgebreide uitleg hoef je van hen dus ook niet te verwachten, ook niet als je erom vraagt. de dingen die zij tot dusver hebben weten te vertellen waar ik bij was wist ik zelf ook wel.

ik vind dat jammer, juist als DA heb je ook een informerende rol, zodat eigenaren problemen eerder herkennen en er dus eerder gehandeld kan worden.

ik vind symptoombestrijding in zoverre juist en ook noodzakelijk, als he direct het ongemak verlicht. kijk bij Zneddie moest er iets tegen die jeuk gedaan worden, en wel zo snel mogelijk want het was écht niet leuk meer. en inderdaad, in ons geval toen was de oorzaak niet aan te pakken. de klacht kwam immers niet meer terug. ik heb wel voor de zekerheid toen Zneddie een paar dagen extra van het gras af gehouden en dat daarna weer rustig opgebouwd, omdat we er dus vanuit gingen dat het 'iets' in het gras was.

vwb eerst zien, uiteindelijk had die DA dus wel gelijk alleen moesten het wel degelijk andere zakjes zijn. ik vind dat dus echt heel raar, en ik neem toch aan dat jullie dat op school zo niet leren?
maar goed dat vind ik zowiezo wel een veel voorkomende tendens, er wordt al gauw een ABtje of corticotje voorgeschreven, en daar blijft het dan bij. gelukkig heb ik inmiddels wel wat bijgeleerd maar heb met Faram in het verleden ook wel gehad dat de DA het niet wist, en ipv ons voor onderzoek door te sturen kregen we toen een kuurtje prednisolon. uitleg erbij klonk toen heel logisch, nu denk ik: 'no way'.

**Geplaatst**: 19-06-12 07:35

Geplaatst: 19-06-12 07:35

De informerende rol is er ook pas de laatste tijd...
Wij leren inderdaad goed informeren, eerst zien dan iets voorschrijven, etc. AB en cortico's schrijf je niet zomaar voor. Vroeger inderdaad wel.

Prednisolon vind ik voor meteen ook al best zwaar.

Maar ja vroeger ging dat dus anders en wat dat betreft zit die DA helemaal goed (soms). Op een gegeven moment word je blijkbaar heel makkelijk daarin. Dat AB-gedoe trouwens was 5% van de praktijken die 85% van het te veel aan AB voorschreven. Het hangt dus ook af van in welk gebied je zit.

**Geplaatst**: 19-06-12 15:29

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 15:29

ja precies... nou heb ik daar verder niet zoveel kennis van, maar ben wel altijd scherp en kritisch, in de hoop dat het iets helpt... liever te voorzichtig dan niet voorzichtig genoeg.

en ik heb wel geleerd om op mijn strepen te staan, ik laat me niet meer 'overrulen'. de laatste keer met Zneddie ook dat men hem een praam wilde aandoen, ja mooi niet dus, want de praam wérkt bij hem niet maakt hem alleen maar erger over de zeik. bij Faram bijv. werkt ie als een trein, bij Zneddie dus totaal niet. ja averechts.
nou goed, DA vond dat het toch maar moest, dus ik de discussie aan, hij doorzeuren, nou OK doe maar dan, wie weet hebben we het gewoon nooit goed gedaan. ja ik sta best wel open voor dingen hoor...

helaas, niet dus. pony flipte compleet en DA moest met rood hoofd (van schaamte of van inspanning, wie zal het zeggen?) terugkomen op de discussie over de praam...

laatste keer bij Faram ook met koliek, behoorlijke koliek, hij hoort de DA, staat op, legt een kwak diarree en ziet er gelijk veel beter uit. ikke blij, DA geïrriteerd en wilde toch een spuit buscopan geven. waarom zou je dat doen als je net zelf zegt dat er klinisch amper iets te merken/ zien is aan het paard? ja het zou leuker zijn geweest als ie dit een half uur geleden had gedaan maar ja... niks aan te doen.

ik heb Faram toen dus ook niet laten spuiten. ik zag daar het nut niet echt meer van in...

maar goed je snapt mijn punt denk ik (heb beetje haast haha!)

**Geplaatst**: 19-06-12 15:32

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 15:32

Haha... ik ken mensen die bij het lezen van jouw statement gillend weg zouden rennen en braaf gezelschapsdieren als specialisatie kiezen.
Er zijn ook serieus mensen die dat doen.

Ik vind het juist wel leuk, zo'n uitdaging. Lekker kritische eigenaren.
Helaas wordt er ook te veel gegoogled. Als je googlet gaat er altijd wel wat dood, in theorie.

Ik denk dat ik Faram in zo'n geval gewoon nog even onderzocht zou hebben (was er toch, en je wil wel zeker weten dat ie geen terugval krijgt zodra je het erf af rijdt) en dan een klopje op de hals en dan weer naar huis.

**Geplaatst**: 19-06-12 15:56

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 15:56

hihi nou het hilarische was dus eigenlijk, hij heeft al vaker koliek gehad, ook in de kliniek gestaan ermee dus ik ken hem wel wat dat betreft. hij kent op zijn beurt dus ook het riedeltje wel. deze keer wilde hij amper nog lopen, en eenmaal op stal plofte hij gewoon neer, kreunend en steunend en met weggedraaide ogen. nauwelijks reactie meer te krijgen dus geen mini krampje zou je dan denken. toch maar DA gebeld. zodra Faram de stem hoorde van de DA krabbelde hij overeind en liet een enorme berg poep en een paar flinke scheten, en toen was de DA er. paard stond monter maar wantrouwig te kijken, en de DA was erg verbaasd dat ik daarover belde, dus ik legde uit blablabla...

DA heeft hem onderzocht en ook het klinisch beeld was er één van een zéér milde koliek. nu zijn er twee dingen, A: was het daarvoor heftiger, dus misschien toen ook een andere klinische uitslag, en B: wéét ik van Faram dat hij álles laat zien, en zich graag gedraagt als een porseleinen poppetje. aanstelleritis dus. waarhij koliek laat zien merk je aan het gemiddelde paard niets of bijna niets, als hij zware koliek laat zien valt het vaak dus ook wel mee. punt is dat de max op een gegeven moment bereikt is, en dan weet je dus niet zeker hoe zwaar het nu werkelijk is. ik bel dan liever een keer te vaak de DA dan een keer te weinig...

we hebben er in ieder geval wel om kunnen lachen, idiote knol...
vond het dus alleen wel apart dat de DA hem alsnog buscopan wilde geven, terwijl hij vijf minuten daarvoor zei dat het amper koliek te noemen was... omzet draaien he...

MAAR wij zijn bij de gezelschapsdieren DA ook zo hoor, haha! mogen daarom ook allerlei dingen zelf doen en checken waarvoor 'normale' klanten terug moeten komen. voordeel van een zusje bij jou op school, haha!

overigens hoor ik DA's ook altijd uit over alle mogelijke informatie die ik maar krijgen kan, ervan leren doe je altijd. was ook zo leuk met Zneddie, de ene DA vond hem vet en de ander vond hem te dun... tja wat moet je dan? waren DA's van dezelfde kliniek...

**Geplaatst**: 19-06-12 15:59

Geplaatst: 19-06-12 15:59

oh ja, google is ook zo gevaarlijk ja... mensen zoeken iets op, past in het beeld en beginnen hysterisch te doen. ik doe dat ook wel hoor, maar ben er altijd wel voorzichtig mee. ik google alles, waarbij ik de echte publicaties eruit probeer te vissen, de feiten dus, en niet een verhaaltje van iemand. maar ik google dus wel alles, haha! toendertijd met JKK, stond er ook op internet dat je het niet met je blote handen moest uittrekken want het gif ging via je huid je lijf in... de grootste bull maar dat hoort bij zo'n paniek-hype zullen we maar zeggen.

ik vind het altijd doodeng als mensen zelf gaan dokteren. mijn oma vertelde vorige week nog dat ze een wratje bij de hond had weggeknipt met een gekookt nagelknippertje... kijk dat gaat me dus een beetje ver.

Laatst bijgewerkt door merrieveulen op 19-06-12 16:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-06-12 16:00

Geplaatst: 19-06-12 16:00

Buscopan geven terwijl de darmfunctie net heeft laten zien dat ie het doet vind ik een tikje... tja, riskant? Maar goed...
Ik ben bij mijn GD dierenarts inderdaad net zo irritant hoor! Lange gesprekken.

Wat wel of niet te vet vinden betreft: dat is helaas een gedeeltelijk subjectieve waarneming. Dat kan dus inderdaad van de ene op de andere dierenarts verschillen.
Ik ga er niets over zeggen want ik heb Zneddie alleen op foto's gezien.

Als je zelf gaat googlen komt er altijd tumor uit. Waarom? Omdat tumor nu eenmaal bijna altijd in de lijst met mogelijkheden staat. Je streept hem bijna altijd weg, maar dat weten eigenaren dan weer niet.

**Geplaatst**: 19-06-12 16:05

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 16:05

hihi ja lekker he... zou mooi zijn als iedereen zich een beetje meer inlas zeg maar... je ziet hier op bokt soms ook dingen dat ik echt met mijn oren sta te klapperen bij wijze van spreken...

en dan heb je nog de andere kant, mensen die het bull vonden dat Faram in de kliniek was met zijn koliek toen. één DA die bij ons geweest was had al min of meer voorgesteld het te laten inslapen, nou mooi niet dus. hij heeft er 8 dagen gestaan, hoop onderzoek maar uiteindelijk is het zand er zelf uitgekomen. we moeten wel voorzichtig blijven ermee. achteraf had ik hem ook thuis kunnen houden, ze hebben daar toen verder niets bijzonders uitgevoerd. toch zou ik het zó weer doen. ik vond het een erg fijn idee dat hij onder strenge observatie stond, en dus indien nodig binnen tien minuten op de operatietafel kon liggen.

de assistentes waren heel wat minder blij, bij het bloedprikken probeerde hij ze dmv Spaanse Pas uit te schakelen...

**Geplaatst**: 19-06-12 16:07

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 16:07

Dat doen er meer... :')

Juist bij het bloedprikken.

**Geplaatst**: 19-06-12 16:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 16:27

hihi jaa... wat zou jij doen, als er een groepje Japanners op je afkomt die in het japans tegen je aanlullen en een spuit in je willen zetten terwijl je geen idee hebt wat er aan de hand is...

Faram is op zich prima te doen als ik er zelf gewoon bij ben, vorig jaar in alle rust bloedgeprikt. Zneddie is andere koek, als die het niet vertrouwt kan je 't echt in je hol steken. zo ben ik ook bij Chris Irwin terecht gekomen, voor een paard als Zneddie heb je meer nodig dan leuk met paarden overweg kunnen. Zneddie kan je niet koeioneren, maar ook niet zomaar overhalen iets te doen wat hij écht niet ziet zitten, helemaal als er vreemden aan te pas komen. gaat wel langzaamaan steeds beter trouwens, maar het bloedprikken vorig jaar bij hem is niet gelukt. gewoon écht zo in paniek, dat hij met vier gebroken benen nog zou zijn doorgegaan. dat onderzoekje was puur omdat zich de kans voordeed mee te doen, niet omdat hij niet in orde was ofzo, dus God zij dank konden we ermee stoppen.

ben daar dus wel serieus mee aan het werk gegaan, stel nou dat hij iets krijgt waarvoor bloedonderzoek écht noodzakelijk is... dan hebben we dus een GROOT probleem.

**Geplaatst**: 19-06-12 21:53

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 19-06-12 21:53

Tja bij een pony als Zneddie kun je dan wel rust uitstralen als dierenarts, maar die spuit in je hand maakt het ongedaan. :')

Kon er geen praam op ook? Of knalt ie daar ook gewoon doorheen? (Deed Ulona ook al laatst, de tut.)

**Geplaatst**: 20-06-12 06:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-06-12 06:27

haha een paar postst eerder schrijf ik daar over

de praam werkt bij Zneddie niet. hij is hypersensibel voor bepaalde dingen, laatst was de DA er voor een ander paard, dus ik had gevraagd of hij even Zneddie een aai over zijn bol wilde geven bij wijze van, zodat Zned zou zien dat hij niet altijd iets vervelends komt doen. de DA mocht amper naar 'm kijken, haha!

DA leunde heel relaxed over de rand van het stalletje maar Zneddie was niet overtuigd. heeft uiteindelijk wel even aan zijn arm geroken maar daar bleef het ook bij. Zned is heel gevoelig voor (juiste/onjuiste) lichaamstaal en vereist zodoende een ietwat andere aanpak. stalgenootje wilde een keer een blaadje uit zijn staart halen, nou mooi niet dus haha!
maar goed er wordt aan gewerkt, aan de ene kant is het natuurlijk wel fijn dat niet zomaar iedereen eraan kan maar het is wel makkelijk als ook een ander hem kan pakken als dat eens nodig mocht zijn...

**Geplaatst**: 20-06-12 11:02

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-06-12 11:02

Ik zou graag eentje hebben die IETS minder eenkennig is. :')

**Geplaatst**: 20-06-12 15:51

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-06-12 15:51

Whaha anders ik wel!

het ging ook altijd heel goed tot een hoefsmid besloot hem in elkaar te trappen (heb ik weleens verteld hier geloof ik). De DA kon hem gewoon enten en noem maar op, hoefsmid ook nooit een probleem. tot die smid dus, die hem eerst vernagelde waarna de schrik er wel een beetje inzat en hij zijn been terugtrok. de smid 'loste dat op' door er flink op los te trappen tot ik tussenbeide kwam.

sindsdien is het dus wat moeizaam met vreemden allemaal, hoewel hij zich nu bij het wandelen etc. wel laat aaien door vreemden. bij Chris Irwin gaat het ook gewoon goed met de mensen daar, maar die hanteren een lichaamstaal die het paard van nature (instinctmatig) snapt. is dus heel anders.

mooie is wel dat hij daar in ieder geval veel mensen ziet en ook met anderen werkt, en dus in ieder geval vast leert dat niet iedereen zo onvoorspelbaar is als sommigen.

Faram is ook wel iets eenkennig, maar dat uit zich heel anders. als er iemand anders opstapt is zijn eerste reactie dom blijven staan en kijken of de ruiter het voor elkaar krijgt om hem aan het lopen te krijgen. als dat lukt en het naar binnen vallen wordt ook opgevangen, doet ie alles. bang van vreemden is hij niet.

en Flicka is een allemansvriend. als ik met haar buiten rij en ze ziet kleine kindjes dan MOET en zal ze zich laten aaien....

**Geplaatst**: 20-06-12 19:45

Geplaatst: 20-06-12 19:45

bob houd ook niet van buitenstaanders maar dat is gelukkig al een stuk verbeterd.
hij laat zich nu ook voorzichtig aaien door kinderen als ze maar niet aan zijn hoofd komen.
de smid en hij zijn geen vriendjes en dat gaan ze nooit worden ook.

heb gelukkig een smid die er goed mee omgaat.

**Geplaatst**: 20-06-12 20:22

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 20-06-12 20:22

Ik krijg altijd te horen van mensen van "Goh hij accepteert niet iedereen zo goed in zijn buurt!"
Dus ook al ben ik een nerveuze ruiter, ernaast kan ik vrij veel.

Ben ik best trots op.

**Geplaatst**: 20-06-12 21:58

Geplaatst: 20-06-12 21:58

Lonniej, morgen naar de kliniek toch? Spannend, succes! :(:)

En wat een kleintje is puck idd, verbaast mij ook. Moeders heeft goed voor zichzelf gezorgd. Hopelijk neemt ze ook snel de zorg als jij er bij bent over en trekt Puck qua beenstand snel bij. meeste veulens hebben daar vanaf begin even tijd voor nodig, dus hopelijk trekt dat wel weer recht. Succes ook!

En eenkennige paarden, in principe heb ik idee dat die van mij dat niet is. Alhoewel ik wel af en toe signalen zie waarbij ik gevoel krijg dat hij bij mij in bepaalde situaties niks bijzonders heeft maar bij een ander toch wat terugdeinst. Maar mag ook met een nieuw persoon in de buurt, vertrouwen heeft ook tijd nodig. Maar hij is gelukkig niet gelijk in alle staten

Heb trouwens mijn zorgenkindje voor het eerst in half jaar eens topicje geopend, wat vinden jullie?

[SPR-ITP] Een ware springende Athleet in de dop!

**Geplaatst**: 21-06-12 05:57

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-06-12 05:57

Lonniejj, succes vandaag, ik ben heel benieuwd.

hier is alles goed gekomen: Puck is begonnen met een inhaalslag en groeit goed. De smid heeft het teveel aan overschoentjes weggehaald en dat loopt een stuk beter! Ze kan nu zelf van de stal naar de paddock lopen al is het sneller om haar op te tillen! ze gaat namelijk graag achter mijn honden aan want daar mee spelen is reuze interessant.
De rest van de kudde is vol ongeduld wanneer ze nou eindelijk echt komt, maar voorlopig houd ik ze nog even uit elkaar.
Eenkennigheid: ja die heb ik hier ook 1, Pietertje die vertrouwt de grote mensen wereld helemaal niet.
gelukkig heb ik het getroffen met de smid en DA, zeker als ik het hier zo lees in het topic.
Opa staat op dit moment op een voersupplement van allerlei gisten die goed helpen bij het tegen gaan van te snel verzuren. Bij van Gorp hebben ze sinds ook een voer ontwikkelt wat je 20 dagen moet geven en dat helpt de lever en nieren te ontgiften, dat gaan we met de volgende bestelling mee laten komen om te voeren.
Ben benieuwd naar het resultaat, hou jullie op de hoogte!

**Geplaatst**: 21-06-12 08:36

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 21-06-12 08:36

Lonniej succes! :(:)

Esje hoe weet je nou of de kudde ongeduldig zit te wachten op een dier dat ze nog nooit ontmoet hebben? :')

Dat is wel heel erg personificeren.