Geplaatst Stukje geschiedenis :
Hij schachtte niet meer uit, ik zag opzich vrijwel nooitzijn piemel, dit was niet zo zeer zorgwekkend.
Dat het er dus uitkwam : Ze hebben het er uit moeten trekken ( onder verdoving, maar nog zeer pijnvol voor mijn arme paard), het was zelfs zo dat zijn koker deels uitgeschuurd was.
Ik heb zes weken terug ( inmiddels zeven) al een vee arts erbij gehad omdat hij met bebloedde achterbenen in de wei stond ( verder at, dronk speelde hij nog , zelfs onder het zadel was er niets te merken), en dat kwam dus uit zijn koker. Heb zijn bloed op van alles laten testen, een rectaal onderzoek laten doen, en hem helemaal na laten kijken.............Hier kwam uit, dat hij een cronische onsteking zou blijken te hebben, en is hij aan de metacam en antibiotica gegaan, een week.
De weken daarna was er eigenlijk niets te merken, maar toch vertrouwde ik het niet helemaal.....twee maal mijn veearts gebeld, maar die vond dat ik moest wachten op het nieuwe bloedonderzoek wat pas vier weken later gedaan zou kunnen worden ( ontstekingen blijf je in het bloed zien tot na 4 a 5 weken, ook al zijn ze niet meer actief).
Tot fjalar op een gegeven moment wel heel snel achteruitging in de zin van.........hij werd supersnel mager, terwijl hij at als een dijk. Iedere dag dat ik hem zag, leken de kg's eraf te vliegen. Dit begon op een maandag, en donderdag stond ik erop dat mijn veearts langs kwam....Maar zolang een paard eet , vinden ze blijkbaar het niet de moeite waard om te komen. Prima, wil je niet naar mij komen, kom ik naar jou ! Wij dus richting veeartsen kliniek.....waar ik uiteindelijk wel serieus genomen werd.
Ik heb dus ook sterk mijn twijfels of ze niet iets over het hoofd hebben gezien ........maar goed...dat is allemaal achteraf gedoe, en uiteindelijk worden dat hele vervelende spelletjes...waar ik nu geen energie in wil stoppen...want dat gaat allemaal naar fjalar en de rest van de kudde die wel gezond zijn en ook hun aandacht willen. Daarbij kan je niet voorkomen wat al gebeurd is. Maar nu ik het er weer over heb, word ik weer gigantisch boos.......
Het vooruitzicht als ik hem niet liet opereren, was dat ik hem uiteindelijk in kon laten slapen... dit is inderdaad een heel snel groeiend tumor geweest, maar ook eentje die zich heel snel uitzaait......Dan had het dus ook zijn andere organen aangetast. Wat altijd nog een risico kan zijn......want dat er geen uitzaaiingen zichtbaar zijn, wil niet zeggen dat ze er niet zijn....
Het is niet zo dat fjalar hier al maanden mee rondliep, maar zeker weken, en dan kom ik weer terug op het verhaal........of ze het toen niet over het hoofd hebben gezien......
Wat ook het vermelden "waard " is......Fjalar is, net als een hele hoop ijslanders , kei en kei hard voorzichzelf.....Hij laat vrijwel niets merken omtrent pijn, toen hij jaren terug een hoefzweer had, kon je er met een hamer op slaan en meneer verblikte of verbloosde niet..Dan is het zowiezo al moeilijk te merken hoe en wat. En omdat meneer vrolijk door at , en braaf zijn dingetjes deed, heb zelfs ik het misschien in het begin onderschat.....Ik met mijn goede vertrouwen in de veearts......
met de complicaties!!
appel heen bijten en voordat je het weet is alles goed genezen.
jouw paard is echt een bikkel zeg!
