2 jaar geleden schreef ik dit:
juval schreef:herkenbaar topic! ik ben ook aan het eind van mijn paarden carrière. Er zijn hier (aan huis) nog 4. Mijn oudste merrie is nu 30 en begint hier en daar wat ouderdomsverschijnselen te vertonen.
Dan heb ik nog een 8 jarige welsh, maar die heeft af en toe last van hb, dus die zal wat lastig te verkopen zijn.
Mijn dochter heeft een 5 jarig paard waarvan ik hoop dat ze hem binnenkort mee verhuisd naar waar zij woont. Alle zorg komt op mij neer want voor haar is het 45 minuten enkele reis vanuit de stad waar ze studeert. Ze is wel op zoek naar pensionstalling, maar dat is lastig te vinden, en ook best duur voor haar als student.. best een moeilijke situatie vind ik, want ik heb steeds minder zin om uit te mesten en te zorgen.
en dan nog een 3 jarige welsh die te koop staat.
de welshjes waren eigenlijk bedoeld voor mijn jongste kinderen, maar die hebben er totaal geen interesse in, dus dat is ergens wel jammer, maar ook prima.. ik wil ze niet dwingen. dat kan ook niet.
Er is voor de andere welsh wel een bijrijdster, maar dat lijkt ook wel een aflopend verhaal te worden, meisje is druk en afhankelijk van haar moeder om te brengen, dus dat is maar 1 of 2 keer in de week.
En in de tussentijd komt dus alle zorg op mij neer, waar ik wel zo'n beetje klaar mee ben. Nu staan ze 24/7 buiten, dus weinig zorg, maar in de winter op stal zie ik toch weer tegenop.
Dus ja, afbouwen hier, ik ben inmiddels 49 en heb geen behoefte meer om te rijden, af en toe span ik de welsh nog wel voor de wagen maar bij ontbreken van een groom en een bak vol kuilen is dat ook niet altijd leuk.
Ik had nooit verwacht dat het zo snel zou gaan, en hoe ik me zou voelen als ik echt paardloos zou zijn.
De jonge pony hebben we verkocht, die heeft een heel fijn plekje gevonden als gezinspony waar een aantal kinderen heel veel plezier aan haar hebben.
Mijn oudste dochter is klaar met studeren en heeft het paard meegenomen naar Wageningen. Daar staat hij goed en ze heeft er veel plezier van.
De oude appaloosa Zoëy is in februari dit jaar overleden, ze was oud en op en kon niet meer door. 32 jaar is een prachtige leeftijd. Vrede mee.
Maar Smarti had nog lang niet mogen gaan 
die was pas 10 jaar. We hadden nog plannen. Ze zou nog een veulentje krijgen, we gingen weer mennen. Dochter heeft ineens toch wel zin om te rijden... maar helaas. Cushing en hoefbevangenheid gooiden roet in het eten. Ze had te veel pijn, hoefkanteling, het ging niet meer. Dus die is begin oktober ingeslapen. Heel verdrietig.
De stal is nu dus echt leeg (nou ja, de konijnen overwinteren er, maar dat is toch anders).. ik ben echt in een soort gat gevallen. Niet leuk.
Aan de ene kant is de extra tijd wel fijn. huishouden is nog nooit zo bij geweest. Maar het is ook saai.
Met dit vieze weer vind ik het niet erg dat ik me niet druk hoef te maken over dekens, of straks als het vriest gladheid en afgesloten waterleidingen en modder... maar ja.
Helemaal zonder, ik weet niet of het helemaal definitief is hoor. Het kriebelt toch nog wel. Misschien heeft het meer tijd nodig. Maar als de jongste dochter het volhoudt op de manege dan komt er misschien toch nog wel een keer een pony..
Ik denk er ook wel over om de lege stallen te verhuren voor pensioenpony's ofzo. Dat er toch nog wat leven in de stal is.
Geplaatst: 01-10-22 13:57 
dus mocht mijn paard echt weg moeten om wat voor reden dan ook, of overlijden, dan zal ik 'm wrs zonder heel veel moeite verkopen/weggeven.
(ijslander of tennessee walking horse)
