Ik was vroeger zo'n sloeberruiter. Heb zes jaar recreatief gereden op een manège, en nooit van mijn leven zou ik wedstrijden doen, want in de wedstrijdwereld is er toch alleen maar arrogantie en jaloezie.
Een paar jaar geleden ben ik met mijn paard van de manège naar een privé-stalling verhuisd. Voor mijn paard was deze verandering echt nodig, want hij kwijnde door de beperkte weidegang op de manège volledig weg. Voor mij was deze verandering niet zo leuk, ik moest namelijk weg van mijn manègevriendinnen (ik was toen rond de 12-13 jaar dus op zo'n leeftijd denk ik dat je vrienden boven alles gaan

). Op die privé-stalling was er buiten mij nog één andere huurder, dus er gebeurde nooit wat. Er was wel een klein bosje voor buitenritten, maar telkens dezelfde rit werd ook maar saai op den duur. Ik begon steeds minder en minder naar mijn paard om te kijken, het interesseerde me gewoon niet meer, het rijden was toch maar steeds hetzelfde, er werd nooit wat georganiseerd op stal dus ik had ook niets om naar uit te kijken samen met mijn paard.
Tot de staleigenaar me eens voorstelde om mee te doen aan een onofficiële wedstrijd. Aangezien ik sowieso al niets meer had om naar uit te kijken en ik eigenlijk op zoek was naar een nieuwe ervaring met mijn paard besloot ik om het maar te doen. Het was helemaal niet zo erg als ik me had voorgesteld, mensen waren vriendelijk en ik werd overstelpt met complimenten over mijn paard. Vanaf dat moment heb ik besloten om de wedstrijdwereld maar eens een kans te geven, en zo heb ik ook geleerd dat ik al die jaren eigenlijk compleet verkeerd aan het rijden was op mijn paard. Waar ik op de manège als een gevorderde ruiter werd aanzien, zagen ze mij op wedstrijd aan als een beginnende ruiter, mijn ogen waren geopend. Ik heb heel veel lessen genomen en heb nu zo'n ontzettend fijn paard om te rijden, en onze band is nu sterker dan ooit geworden! Ik heb weer plezier in het rijden en heb weer iets om in de toekomst naar uit te kijken en naartoe te werken. Ik zit nu ook wel in een hele leuke club om wedstrijden mee te doen, dat doet ook veel. Natuurlijk is er wel eens een discussie tussen clubleden of jaloezie tussen onderlinge clubs, maar dat heb je op een gewone manège ook wel, en arrogante manègeklanten of recreatieve ruiters zijn er ook

Maar uiteraard vind ik ontspanning ook nog steeds belangrijk, dus als het mogelijk is ga ik elke week een buitenrit maken.