Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-12-11 21:31

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 21:31

Ik denk ook en misschien herkennen jullie je zelf er ook wel in dat ik vaak te "lief" ben voor mijn paard,ben er inmiddels wel achter dat ik gerust de zweep mag gebruiken {op een rustige manier voordat ik heel bokt over me heen krijg *bukt alvast*} als dat nodig is. Dat ik niet altijd zijn gedrag moet goed praten en smoes jes daarvoor verzin,ach hij heeft zijn dag niet,hij is moe of heeft last van dit of van dat enz enz. Nee soms moet je gewoon weg even strenger zijn zonder de angst dat hij juist averechts er op reageren gaat....bij mij helpt het wel degelijk.Na al die jaren ben ik weer de leider,niet hij.

**Geplaatst**: 21-12-11 21:37

Geplaatst: 21-12-11 21:37

binky schreef:
@ Ikke ,Dat deed ik dan ook ,ik heb geen rijbak dus ik ging zo met hem de straat op....

En dat werkte wel? Dan zie ik het probleem niet zo.

Roo_19 schreef:
Oke..ik verstop me dan ook maar niet meer en zal toch maar eerlijk zijn te zeggen dat ik een angsthaas ben maar dan niet een hele.. nee een halve! Met mn haflinger heb ik totaal geen angst en ga ik in volle rengalop over de ruiterpaden maar owee als ik op mijn grote reus moet! Toch vertrouw ik hem door en door, heb hem al 8 jaar en nog nooit heeft hij gebokt, gesteigerd of iets anders raars gedaan. Waarom dan toch die angst, ik heb werkelijk geen idee. Van de week had ik weer les en meneer vond het nodig om te hinniken en wat harder te draven, op mijn haf had ik er een tik bij gegeven! Gewoon normaal doen! Maar nee, net doen of je gek bent en niet doordraven...nee even stappen want ik moet echt even op adem komen! Allemaal rotsmoesjes die ik op mn haflinger nooit zal hebben..pfieuw hoe kom ik er toch vanaf!?

Even voor iedereen die zich in dit verhaal herkend: wat vind jullie instructeur ervan?

Een goede instructeur zal naar wegen zoeken om z'n leerling toch daar te krijgen waar die moet zijn, op een manier die werkt. Er zijn best middeltjes en trucjes om iemands angst te omzeilen. Een goede instructeur heeft z'n gereedschap......

Wat is jullie ervaring hiermee?

**Geplaatst**: 21-12-11 21:38

Geplaatst: 21-12-11 21:38

Hier nog een schijt luis eerst klas,

pony lief van 1.55 prima geen probleem
paard van 174 ik ben zelf notabene 1.74 ho maar! stap - > prima
draf --> gaat nog wel
galop --> knikkende knieën, verkrampte nek, ogen dicht en wachten tot het voor bij is.

**Geplaatst**: 21-12-11 21:43

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 21:43

Mijn instructrice praat me gewoon moed in, ik ben zelf ook wel rijvaardig genoeg dat ik mezelf er overheen moet/kan zetten. Nu doen we telkens een klein stuk draven en dan weer wat stappen. Ook kletsen we tussendoor heel veel omdat je dan ook meer ontspant. Ik moet er wel bij vermelden dat het paard in kwestie 3/4 jaar heeft stil gestaan vanwege blessure en daarom ietwat over-enthousiast is!

**Geplaatst**: 21-12-11 21:54

Geplaatst: 21-12-11 21:54

wat mooi geschreven, en zo herkenbaar

. Ik gebruik geen smoesjes meer ik leg het uit. Meestal goed begrepen door mensen vooral als je eerlijk bent. Elk stapje is er 1 en soms ga ik 3 stappen achteruit. Dan vraag ik me af waarom ik dit mezelf aan doe? Al die stress, terwijl het een hobby is. Maar als ik alle moed weer heb verzameld en er weer op stap, weet ik weer waarom. Ik wou dat ik mijn angst en twijfels de prullebak in kon gooien, want ik weet niet eens waar ik zo bang voor ben. Er gebeurt niks raars, ik val er niet af, heb controle, maar toch dat gevoel wat ik helaas niet kan uitschakelen.

**Geplaatst**: 21-12-11 21:59

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 21:59

Dat heb ik ook! ik wil altijd heel graag, maar durf niet zo goed, en als ik dan bijvoorbeeld eenmaal over die enge hindernis heen ben denk ik vaak, stel je toch neit zo aan, nergens voor nodig, je verpest het voor jezelf

**Geplaatst**: 21-12-11 22:15

Geplaatst: 21-12-11 22:15

Ik heb niet alle pagina's gelezen, maar ook ik meld me. Vroeger was het, hoe hoger het bokte hoe leuker, hoe harder over het strand hoe gaver.

Maar nu, bijna 8 jaar geleden kocht ik een fries veulen (5 jaar daarvoor was ons vorige paard overleden) met het idee hem lekker zelf in te rijden, verkeersmak te maken enz. Toen werd hij oud genoeg om te beleren en durfde ik er eigenlijk niet op. Uiteindelijk wel gedaan, maar het echte doorrijden heeft iemand anders gedaan. In de jaren daarna zijn de keren dat ik erop reed echt minimaal geweest. Daar had ik gelukkig wel een leuke verzorgster voor, maar ja, dan heb je dus een superbraaf paard, die liever lui als moe is. Hij zal je nooit eraf gooien, schrikken is of op de rem of een hupsje opzij, dus ik heb geen reden om bang te zijn. Maar toch heb ik echt tijden gehad dat ik misselijk was als ik erop zou gaan. Nu gaat het in de bak redelijk, maar t moet vooral niet waaien, regenen, donker zijn of mistig zijn. Nu ben ik verhuisd naar Brabant en gaat paardlief naar Loon op Zand, echt 200 meter van het bos vandaan, over een doodlopend weggetje. Dus perfect om uren buiten te rijden. Lekker door het bos te crossen, maar ik heb nog nooit met hem gegaloppeerd.
Maar goed ik kan mijn geweldige bijrijdster niet meenemen, das 90 km uit de buurt. Dus ik moet het zo echt zelf doen. Heb wel een heel lief vriendje die mij wil helpen om te genieten met mijn zwarte parel. Die gaat dus gewoon met mij meelopen het bos in. Dus uiteindelijk gaat het wel lukken, maar ik verlang wel eens terug naar mijn overmoedige zelf die overal op klom.

**Geplaatst**: 21-12-11 22:23

Geplaatst: 21-12-11 22:23

Kom me ook aanmelden

Ook hier angst, met name om buiten te rijden. Alleen weet ik precies waar het fout gegaan is. Met mijn oudje die buiten steeds gekker en enger werd. Die is bij mij geboren en getogen, heb dr zelf als 3 jarige ingereden en vanaf de 4e keer dat ik erop zat al baar buiten geweest. Maar met de jaren is die steeds extremer geworden en vind steeds meer dingen buiten eng. BV een groene container das nie eng, maar een groene brievenbus daar zit bakkabouter in en wil ons laten schrikken

Sloten zijn buitengewoon eng, zitten allemaal krokedillen in, en tja Steve Irwin leeft niet meer he, die kan ze niet meer voor dr vangen. Open velden vreselijk, huizen ojeeeeeee overal kabouters met paarse puntmutsjes (en die bijten). De enigste plek waar ze fijn en ontspannen kan en wil lopen is in het bos. Daar ziet ze niet zoveel. Maar ook in het bos kan ze flippen, met name als er tennisbanen midden in het bos liggen

Het geluid van tennisballen is reden om passage te gaan lopen

Zo kan ze ook bepaalde wedstrijdterreinen vreselijk flippen, je merk al aan haar als je daar aankomt en naar de bak loopt dat het fout is. Ze was kwa wedstrijden ook altijd een "het kan vriezen of het kan dooien paard". Als ze liep moesten ze rekening met dr houden, ging het niet kon ik wel ophouden. Nou had ik daar binnen in de bak niet zoveel problemen mee, het gespring en gestuiter, maar buiten werd het link en mij te link. Ik werd bang en goed ook. Als je een paar keer op een mm na in een sloot terrecht komt omdat paardlief begint te springen (en ze was een ster in omhoog komen en daarbij 180 graden te draaien) dan hoef ik niet meer zo nodig.

Helaas is nu ondertussen de angst zover gekomen dat ik ook met andere paarden niet meer naar buiten durf. En er is ook een angst ontstaan als een paard spanning opbouwt tijdens het rijden. Omdat dat het punt was waarop mijn oudje altijd begon met springen. En ondanks dat ik precies weet waar en wanneer ik krijg het bij mij niet eruit

Ik maak dus geen uitredes om niet te gaan rijden, ik ga gewoon NIET buitenrijden.
En ik merk dat ik nu ook problemen begin te krijgen met het jonge paard. Die is echt super braaf, denk heel erg om mij als het om het rijden gaat. En toch, ik merk dat ik op vreemde plekken erg veel moeite heb om erop te stappen. Ik ben sinds kort lid van de plaatselijke rijvereniging die een binnenbak heeft. Nou moet ik zeggen, ik heb ook nog geen tijd gehad om met dr te gaan rijden, maar ik ben eerst maar eens 2x met dr naar de bak geweest om te longeren zodat ze kennis kan maken met het fenomeen binnenmanege.
En nu ik zo schrijf komt er nog een geval in mij op. Dat was met mijn nu 8 jarige. Die eerste wedstrijd, ze was 4 op dat moment, toen raakte ik ook compleet in paniek dat ik erop moest. Wilde alleen nog maar mijn vriendin en die moest erop. Gelukkig heeft die mijn angst niet, is erop gestapt en als ik maar zie dat het ok is durf ik ook wel weer.
Het is een spanning die ik voel in het paard die me bang maakt. Ernaast is geen enkel punt, ik neem er zelfs rustig 5 mee in 1 keer (en dr is geeneen die me voorbij durft te lopen

) maar erop is een heel ander punt, met name dus als ik die spanning voel.

**Geplaatst**: 21-12-11 22:35

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 22:35

Oh dat is ook heel herkenbaar rina, die spanning. In de afgelopen paar jaar heb ik op maar een paar paarden gezeten, maar alleen degene die echt ontspannen aanvoelden bleef ik ook op zitten. 1 spiertje wat spant en ik ben er zo weer vanaf...

**Geplaatst**: 21-12-11 22:48

Geplaatst: 21-12-11 22:48

Heel herkenbaar. Drie weken geleden ben ik met mijn paard en al de sloot in beland en ik moet echt moeite doen om mijn paard en paardrijden weer leuk te vinden.

**Geplaatst**: 21-12-11 23:06

Geplaatst: 21-12-11 23:06

Ik was altijd redelijk ontspannen met Jack aan het rijden tot ongeveer anderhalve maand geleden. het begon met buitenrijden. Hij is goed verkeersmak, schrok eigenlijk nergens meer van, auto' s, tractoren. harleys allemaal geen probleem. Hij loopt ook voor de kar en dat ging ook altijd goed. De laatste keer op buitenrit reed ik op een fietspad naast een 80 kilometerweg en Jack schrok van elke auto die langs kwam rijden. Ik ben uiteindelijk afgestapt en naar huis gelopen met hem. Zelfs toen ik ernaast liep schrok hij van alles wat hij hoorde. Ik had er mijn handen vol aan.
Toen begon hij ook met rijden in de binnenbak overal van te schrikken. Hij ziet overal spoken. Het is echt niet leuk meer. Vandaag heeft mijn vorige bijrijdster weer op hem gereden en die vond hem ook heel gespannen. Hij staat al bol als je erop gaat zitten. Net of hij alles voor het eerst doet.
Ik hoop dat dit pubergedrag snel overgaat zodat ik weer van mijn angst afkom. dat zal wel weer even duren.
Ik ben vooral bang voor snelheid nadat een manegepaard op het strand er met mij vandoor ging. Als ik maar denk dat ik de controle verlies haak ik af.
Afgelopen zondag ging ik ook rijden vol goede moed. Ik stap op, voel zijn spanning en stap even snel weer af.

En dan baal ik als een stekker. Ik denk dat de leeftijd (45 jaar) ook wel mee gaat tellen.
Ik ben uiteindelijk opgestapt en er is iemand mee gaan lopen met Jack aan een touwtje. wat voel ik me dan dom. Achteraf ben ik toch blij dat ik er weer een aantal rondjes opgezeten heb.

**Geplaatst**: 21-12-11 23:08

Geplaatst: 21-12-11 23:08

Same here!
Tot mijn 18e dacht ik dat ik de hele wereld aankon, 2 x achter elkaar eraf vallen? no problemo! lachend weer opstappen en gaan met die banaan. Wildvreemde paarden op buitenlandse maneges mee op buitenrit, kon me niet gek genoeg.

Maar sinds mijn eerste paard, toevallig geen makke fjord

, heb ik aardig de bibbers in mijn benen gekregen.
Werd van kwaad tot erger, op een gegeven moment verkocht want had totaal geen plezier meer in.

Huidige ik loop liever niet als het echt niet moet, KWPN ruin gekocht, schat van een beest en een enorme klik!
En toch blijft die angst zitten.. In de bak gaat het prima, totdat we een buitenrit gaan plannen.... :oo

Paar weken terug, op een stralende en windstille (heel belangrijk, stel je voor dat hij schrikt van opvliegende blaadjes O:)

) dag al mijn moed bij elkaar verzameld en voor het eerst alleen met hem naar buiten gegaan, complete scenario bij elkaar; bibberende handjes en knikkende knietjes.
Maar ik heb het gedaan!! $*\o/*$ weliswaar maar 300 m, maar met een paard wat doet alsof hij niets anders gewend is ( lief, lief paard :+:

)

Er is nog hoop, maar wel een lange weg!

**Geplaatst**: 21-12-11 23:13

Geplaatst: 21-12-11 23:13

Hee Kailonne, zat topic door te lezen, ik ben ook zeker geen held, maar het gaat nu weer veel beter. Toen ik jouw verhaaltje las zat ik me af te vragen of jij iets in Jack's voer verandert hebt ofzo. Het klinkt alsof hij nu ritselig wordt en bij die van mij komt dat bijna altijd door...voer. Najaarsgras had ik er last van, als hij teveel wortels krijgt, teveel suiker in zijn voer. Heb je iets verandert? Want dan kan je er misschien wat mee om hem weer kalm te krijgen. En super dat je er toch weer wat rondjes opgezeten hebt...echt niet raar hoor. Ik heb ook zo'n fase gehad...nu is hij 10 en gaat het steeds beter, we rijden in het donker in een onverlichte bak in de wind en regen (soms wel eerst even longeren hoor!). Dat had ik jaren geleden NOOIT verwacht. Dus geef de hoop niet op hoor....succes

Geldt voor iedereen hier, jullie zijn super dat jullie het blijven proberen! Toppie

(zo, nou weer verder lezen in topic hoor)

**Geplaatst**: 21-12-11 23:32

Geplaatst: 21-12-11 23:32

Mag ik me ook nog even melden? Ik kan hele films maken van alle scenario's die er misschien ooit weleens zouden kunnen gaan gebeuren. Waardeloos vind ik dat van mezelf, terwijl ik jaren geleden wel lef genoeg had en onbezorgd op een paard kon zitten. Ik doe nu letterlijk alles stap voor stap en ook al gaat het langzaam, ooit kom ik er wel, dat weet ik zeker!

**Geplaatst**: 21-12-11 23:49

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 21-12-11 23:49

Ik ben ooit ook wel eens bang geweest, ik ging met mn pony wandelen (hij is als de dood voor tractors) en we kwamen een tractor tegen op een smal baantje met aan beide zijden een sloot, meneer de boer vond het niet nodig om te stoppen en dus belande ik met pony en al in de sloot (met stinkend water) na een hoop gespring en gespartel kom ik onder hem terecht, hij klautert uit de gracht en zet het op een lopen. Ik kletsnat en bont en blauw. Dan komt er een soort oerinstinkt naar boven en voel je geen pijn, het enige wat je denkt is ik moet mijn pony te pakken krijgen voor hij onder een auto terecht komt...

Man wat was ik bang dat ik hem kwijt ging zijn

Maar bon, alles liep goed af, mijn vader heeft hem net voor ons huis kunnen vangen (heeft toch wel 4km alleen gelopen) ik ben opgehaald geweest door vrienden. pony had niks, ik enorm veel spierpijn en blauwe plekken.

Maar daarna kwam het... Ik durfde echt niet meer de baan op! Ik heb een week enkel thuis op de wei gereden, en den eens gaan uitstappen in de wijk en zo steeds een stukje verder. Als ik een tractor hoorde brak het zweet me al uit, waardoor m'n pony ook alleen maar banger werd. Terwijl ik hem vroeger redelijk kon kalmeren doordat ik zelf kalm was. Als ik nu een tractor hoor of zie ga ik ergens veilig (op een veld, wei, oprit,...) staan tot hij voorbij is.

Mijn "tractor" angst is voorbij gegaan door mijn andere paard, die is totaal niet bang voor tractors en ook met haar brak in het begin het zweet uit, maar doordat zij er totaal geen aandacht aan gaf, werd ik ook terug rustig. En nu ben ik ook terug kalm bij m'n pony, alleen blijf ik nu toch nog altijd ver uit de buurt van een tractor met hem, ik hou het liever veilig! wil zoiets liever nooit meer meemaken!

**Geplaatst**: 21-12-11 23:54

Geplaatst: 21-12-11 23:54

Hier ook zo'n angsthaas.
heb niet het hele topic doorgelezen, maar vond je topic zo herkenbaar dat ik wel moet reageren.
Ik ben op mijn 6e begonnen met rijden. op een manege waar ze alleen maar hele makke paardjes hadden.Geen bokje, niks. Perfecte beginners manege maar na 5 jaar leerde ik er niks meer. Dus ik naar een andere manege. Geloof dat ik er daar de 2e les al naast lag. Daar heb ik leren rijden, en leren zitten. Ik heb heel lang doorgereden bij de pony's omdat ik de paarden zo groot vond. Met als gevolg dat ik een een groepje reed met allemaal wat grotere kids. Wij kregen altijd de wat drukkere, vervelendere pon's om ze weer eens goed aan te pakken. Geweldige lessen waren dat, elke les lag er minimaal 1 persoon naast (je hebt ook weinig grip als je al wat groter bent aan die kleine pony's). Maar het maakte allemaal niet uit, we hadden lol en leerden er wel door zitten. Uiteindelijk reed ik zelfs wel eens mee in de paarden les, als er weer eens een paard was waar de mensen uit die les niet meer op durfden omdat iedereen er als eens af gevallen was. Ja, ik viel er ook wel af, maar stapte net zo vrolijk weer op!Op mijn 17e gestopt met lessen. toen verschillende verzorgpaarden gehad, ook 1 waar ik alleen mee naar buiten ging. Overal ter wereld op wildvreemde paarden met wildvreemde mensen buitenritten gemaakt...

Nu ben ik 27, heb sinds februari mijn eigen paard. ook een fjord, 9 jaar. een hele lieve, maar wel 1 met een eigen mening. die ze overigens nooit op een gemene manier duidelijk maakt. Ze zal nooit schoppen, bijten en onder het rijden nooit bokken of stijgeren oid. Ze wil soms wat snel, maar is eigenlijk altijd goed terug te nemen. Ze is zo verkeersmak als ik weet niet wat.Ze heeft wel wat kleine gekke dingen gedaan als reactie op mijn onzekerheid, maar ze heeft eigenlijk nog geen stap verkeerd gezet. En ook ik durf niks meer. in het begin durfde ik er nauwelijks op. daarna alleen een stapje en een drafje. nu durf ik af en toe tijdens de les een galopje, en vorige week heb ik het voor het eerst gedaan zonder dat iemand zei dat t moest. Maar k heb mijn paardje gekocht om lekker alleen de bossen in te gaan. Ze staat een km van de hoge veluwe af. Alleen het bos in is echt nog te veel gevraagd. samen met iemand anders te paard of lopend of fietsend gaat, maar zelfs dan kom ik vaak niet verder dan een stap ritje, galopperen buiten zit er nog niet in. maar ik heb een fijne instructrice voor het rijden en ik krijg les in freestyle volgens de methode van voest en dat heeft mij echt veel goed gedaan. ik durf al veel meer dan in het begin en ik heb er zeker weer vertrouwen in dat ook alleen het bos in ooit zonder na te denken gebeurt...maar voor nu ben ik nog die angst haas...

goed te lezen dat ik niet de enige ben..

**Geplaatst**: 22-12-11 00:10

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 22-12-11 00:10

ow ik meld mij ook heb niet alles gelezen maar in veel kan ik mij vinden..heb een merrie geldersxkwpn echt een super paard ,aar ow wat een draak ze is nu bijna 13 jaar heb haar bijna 10 jaar maar heeft vele malen stil gestaan of gereden door een ander omdat ik bang was nu helaas staat ze stil door kissing spines heb dus een 3 jarige gekocht om verder te komen zo braaf als hij is ik durf er gewoon nog niet op..

alles van mijn merrie is zo ingeprent dat ik denk bij voorbaat wat mijn 3 jarige allemaal wel niet kan doen erg toch of niet dan ik verzin ook soms de gekste smoesjes of trek gewoon geen rijbroek aan...

**Geplaatst**: 22-12-11 00:58

Geplaatst: 22-12-11 00:58

Ik denk van mezelf dat ik niet een héél bange ruiter ben, maar ik ben wel een héél stuk voorzichtiger dan ik vroeger was. Als kind / puber maakte het me het allemaal niet zoveel uit. Ik durfde eigenlijk overal wel op, en het maakte me niet uit binnenbak, buitenbak, wei, bos, springen ( met en zonder zadel). Heb vervolgens ivm studie ed een paar jaar relatief weinig gereden, totdat ik uiteindelijk mijn eigen paard kon kopen: Een KWPN merrie, Z start gerechtigd en bedoeld als leerpaard. Was een prima dier, wel een tikje dominant, dat 99 dagen echt braaf was, om vervolgens de 100ste dag ineens overal spoken te zien, waarbij ik tijdens het rijden haar als het ware niet meer kon bereiken. Op zulke momenten was het contact ( en de controle) volledig weg, kon ze er volledig onredelijk bokkend vandoor gaan, alsof ik als ruiter gewoon niet meer bestond. In die periode ben ik op momenten wel eens bang geweest, en met name bij fris vriezend weer bedacht ik me wel 2 x voordat ik opstapte. Deed dat altijd wel, maar toch, echt fijn vond ik het niet: het paard was me toch te onberekenbaar, met name ook omdat ze in haar buien zo níet te bereiken was. Uiteindelijk, nadat dit paard toch steeds weer last kreeg van een peesblessure die ze bij haar vorige eigenaar had opgelopen, is dit paard geplaatst als fokmerrie.

Toen ben ik me, in combinatie met een vakantie in Zuid Frankrijk en fantastische rij evaringen in de camargue, wel heel erg gaan bezinnen op wat ik nu wilde, en dat was dressuur kunnen rijden op een prettige PONY...

En dus kwam er een Connemara, die inmiddels aan bokken al veel meer heeft uitgehaald dan mijn KWPN merrie.. ( en waar ik vandaag voor het eerst van afgevallen ben (van mijn connemara ruintje).. Eea kwam zo onverwacht voor me dat ik de bok pas door had toen ik volledig los van mijn paardje al in de lucht 'zweefde') en toch.... door dat dit paardje in alles wat hij doet écht in contact blijft met me, niet onberekenbaar enge dingen doet, en zichzelf niet in gevaar brengt, vind ik dit dus niet eng.

Maar ben ook met met hem wel voorzichtiger geworden hoor: de laatste buitenrit die ik met hem reed trapte hij toch écht gericht naar een langs ons rijdende brommer en omdat hij toch ook op andere momenten bokt/uitslaat als hij achter hem iets hoort waar hij van schrikt/ wat hem irriteert of opwind is dat toch wel iets waarvan ik denk dat ik dat eerst in de bak opgelost wil hebben, voor dat ik écht langs de weg ga buiten rijden... Moet er niet aan denken dat hij zo'n brommer raakt..
Tja... dat is dan toch het voorzichtige wat ik heb gekregen ( en waarvan ik idd steeds ook zeg; "ahh, dat is de leeftijd...

)

(ps marjootje: léuk je hier op bokt tegen te komen!!)

**Geplaatst**: 22-12-11 09:16

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 22-12-11 09:16

@Elpharo; er is niets veranderd qua voer. Wel is het aantal keren dat hij gereden wordt wel iets minder geworden, maar ik kan me niet voorstellen dat hij het daardoor allemaal zo spannend vind. Vanavond heb ik weer les. Ben benieuwd.

**Geplaatst**: 22-12-11 09:36

Geplaatst: 22-12-11 09:36

Ik heb net dit filmpje bekeken en hoop dat ik er wat aan heb en vooral dat ik het onthou als ik bij het paard sta........misschien helpt het jullie ook.
http://www.youtube.com/watch?v=WYx8YzYJvfo

**Geplaatst**: 22-12-11 09:47

Geplaatst: 22-12-11 09:47

Niet alles gelezen, maar JOEHOE hier ben ik ook!!
Ik heb een schat van een fjorden merrie, maar wel een dame die alles in de gaten wil houden. Bij mij zit het echt duimen dik tussen mijn oren.

Ik heb het nu maar ge/accepteerd dat ik met haar altijd een drempeltje zal houden en ik doe alleen de dingen waar ik mij lekker bij voel en dat eindigd altijd met heerlijk rijden zonder zadel. $*\o/*$
Wat mij ook heel erg geholpen heeft is een bijrijdster met pit die 2 keer in de week Tinka lekker goed doorrijdt en dan ga ik eigenlijk mee met haar, zij moedigt mij aan met kom op ook even de balkjes draven, kom op laat nu ook even een galopje zien!
Trots als een pauw stap ik dan af, ik ben ook zo blij met dit grietje!

**Geplaatst**: 22-12-11 10:11

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 22-12-11 10:11

Ik hou niet van lange lijnen.

Ik ben niet te lief voor mijn paard, ik straf hem als dat nodig is.

voor de mensen waarbij de intresse bij bitloosrijden en NH ligt: http://www.youtube.com/user/horseawaren ... re=g-all-u Van deze user heb ik veel filmpjes op youtube bekeken en het helpt me wel om minder angstig te zijn.

Jammeer dat hij nu weinig update.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-11 10:14

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-11 10:14

Okay..nu ben ik niet alleen maar verbaasd...maar ik ben gewoon in "schock" dat we met zovelen zijn. WHOA!
Wat ik dan verder ook een beetje verontrustend vind, is dat ik zo vaak "fjord" lees :')

Ik heb trouwens geen angsten erachter (niet op de wagen en ook niet met langeteugelen) of ernaast, bij mij is het puur het rijden. De angst om geen controle te hebben en de wetenschap dat ik er zo snel naast lig.
De pony van ons dochtertje was onlangs in een klierige bui (wind, koud, 2 weekjes stil gestaan) en gaf 4 handstand-bokken achter elkaar...mijn hart zit dan in mijn keel maar dat kleine elfje zit het uit en zegt daarna "jeetje Prince wat doe jij stom, doe eens normaal zeg!"

Als iemand les geeft of in de bak is, heb ik het ook niet...bij mij is het echt als ik alleen ben.

zag trouwens een 'bakkabouter' langskomen, maareh...daar trappen we niet in natuurlijk...voor zover ik weet ben jij juist de vijand en probeer je hier te infiltreren

binky schreef:
Ik denk ook en misschien herkennen jullie je zelf er ook wel in dat ik vaak te "lief" ben voor mijn paard,ben er inmiddels wel achter dat ik gerust de zweep mag gebruiken {op een rustige manier voordat ik heel bokt over me heen krijg *bukt alvast*} als dat nodig is. Dat ik niet altijd zijn gedrag moet goed praten en smoes jes daarvoor verzin,ach hij heeft zijn dag niet,hij is moe of heeft last van dit of van dat enz enz. Nee soms moet je gewoon weg even strenger zijn zonder de angst dat hij juist averechts er op reageren gaat....bij mij helpt het wel degelijk.Na al die jaren ben ik weer de leider,niet hij.

Ik gebruik geen zweep bij Cos omdat hij al vanaf wij hem hebben panisch is voor (vooral korte) zwepen (ook de menzweep hebben we echt moeten opbouwen). Ik herken me wel in het te 'lief' (willen) zijn. Ik mis duidelijk consequentie naar hem toe, heb wederom het geluk dat hij ook heel lief is, maar merk wel dat hij leiderschap zoekt en ik zou me dus eigenlijk iets meer 'paards' moeten opstellen en hem minder moeten vermenselijken

**Geplaatst**: 22-12-11 10:17

Re: Angsthazen verzamel u!!!!

Geplaatst: 22-12-11 10:17

Fjordjes zijn natuurlijk toch wel eigenwijs afentoe.

Ik zelf heb een NRPSer met veel arabisch bloed. Eigenlijk doet hij nooit gemeen maar toen ik hem net had ging hij ervandoor en kreeg ik hem niet gestopt (alleen als ik eraf viel). Daardoor ben ik denk ik bang geworden dat hij dat nu weer doet, of dat hij dat op buitenrit zou doen..

(lees: Dat hij dit deed was in het jaar 2007 :')

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-11 10:21

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-11 10:21

Ben de link aan het luisteren die je geplaatst had en ik mag 'm nu al (hij behandelt hier e-mails en het gaat over alle excuses!! "my horse hates the barn!" :')

GEWELDIG!...."ehm...this is not your horse!" :')

$_/-\o_$ $_/-\o_$