Bokt.nl

juline schreef:

Leedebee schreef:

@juline
Alleen al het feit dat je het nog zo erg vind zegt al genoeg. In de tussentijd ben je een stuk wijzer geworden toch!?
Je was nog kind! Dan is het ook niet goed, maar ik vind het vele malen erger als een volwassene zich zo zou gedragen. (wat ook regelmatig nog gebeurd).
Als je zo jong bent dan kan je vaak de gevolgen van je acties nog niet zo goed inschatten.

Wat mij betreft is het je vergeven hoor

Dank je wel.

Heb het er nog regelmatig met de betreffende vriendin over. Zou zo graag de tijd terug draaien en het allemaal anders doen. Ook niet dracht waar we niks van af wisten en 2 dagen van te voren zijn gaan springen met de merrie is eigenlijk niet goed te praten.

Nee nu zou ik het heel anders doen en zeker niet met een paard en eten gaan lopen

Ffortuna schreef:

Zelf was ik een mietje denk ik, ik ging alleen af en toe pony's aaien en een plukje gras geven.
Alleen mijn moeder was een terror-penny-moeder, die trok mij op een middag 2 weilanden in waar paarden stonden, dan zei ze 'ga maar poetsen, dan vraag ik in tussentijd even of je die mag verzorgen'. En daar stond ik dan, ging gauw buiten het hek van de wei staan als ze naar het huis toeliep want 'dat mag niet'. Heb er dan ook geen verzorgpony aan overgehouden en ik geloof dat ik van pure stress daarna zo hard heb gehuild dat ze dat niet meer mocht doen, dat m'n moeder dat nooit meer geprobeerd heeft hahahahaha.

Enyaa schreef:

Goh, ben ik blij dat ik pas later ben begonnen met paardrijden (11,12 jaar)

Maar god, ik heb hier op bokt dingen gezegd waarvan ik denk; JEETJE, was ik dat? En dat waren dan van die adviezen van 'Ja misschien moet je eens een Join-up proberen?'
Ik was te verslaafd aan de Heartland boeken

Nee, verder ben ik altijd heel braaf geweest en ben ik ook nog nooit in een weiland gekropen of op een pony te klimmen.

Vreemd eigenlijk hoe je in 3 jaar of minder gigantisch kan veranderen qua gedachtegang, ben nu namelijk 14

peacehorses schreef:

ja dat van Heartland vind ik ook een beetje jammer. Ik heb de hele serie gelezen en ik vind het zeker interessant, maar ik hoor tegenwoordig inderdaad keiveel kinderen over dat ze wel even een join-up zullen doen met paardlief want dan is hij makkelijker te temmen en weet ik het

hoewel ik nog liever kinderen zie die het op de heartland-manier willen aanpakken dan kinderen die op een tweejarige stappen en 'm in de krul trekken en kapotrijden voor z'n vijfde jaar natuurlijk

Vankje schreef:

Haha, ja karma is a bitch
Mijn vader heeft dat nu ook nog steeds. Die vindt het ook zielig dat mijn merrie met de Green Guard moet staan. "Laat d'r toch lekker eten", zegt ie dan Uhmja, ga niet nog een keer uitleggen dat het pas zielig is als ze bevangen raakt ómdat ze lekker heeft gegeten

blingpiggy schreef:

Uhhm telt een schaap-verhaal ook?

Mijn stiefvader had een shetlandhengst, die stond aan een stick. In hetzelfde land liepen ook schapen rond.
Samen met een vriendinnetje heb ik toen het schaap Mormie (afgeleid van Mormel, om de een of andere reden mochten we dit schaap niet....!) in de cirkel gedreven van de shet.
De shet kreeg het schaap te pakken en heeft daar een gigantische hap wol uit gebeten.... en wij maar lachen....

De schapen die wel wel mochten, lieten we springen. Balkje over emmer (dus zo'n 50 centimeter hoog) en dan voor het schaap uitrennen met paardenbrokjes Ze konden echt goed springen moet ik zeggen!

De shetlandhengt hebben we nog ingereden (we waren toen een jaar of 11). Dat is wel altijd goed gegaan

Urielle schreef:

Ik was best Penny maar ook heel erg verlegen. Ik was op mijn 12e nog helemaal toen een pensionklant mij haar paard liet uitstappen (brede kloof tussen eigenaars en manegeruiters )

Heb een aantal beschamende dingen gedaan:
* Mijn zus (tien jaar ouder, woonde al op zichzelf) had met haar toenmalige vriend een aantal pony's waar ik met eentje en later met twee van haar les mee kreeg. Op een dag zou ze me lesgeven, dus ik naar haar toe, maar ze was niet thuis. Ik heb nog een tijd staan wachten maar ze leek niet te komen.
Toen ben ik (scháám!) via de achterkant door het openstaande raam geklommen en heb gewoon zadel, hoofdstel en poetsspullen meegenomen, en ben naar daar gefietst, gepoetst, gereden, terug gefietst en ondertussen was mijn zus natuurlijk wel thuis. En woest!
Niet alleen omdat ik zonder toestemming was gaan rijden, maar die weitjes waren nogal afgelegen en er waren recent nogal wat hevige aanrandingen gedaan door de een of andere pedofiel en daarnaast stond de pony waar ik mee reed samen met een andere pony die nogal jaloers was aangelegd en heb ik geluk gehad dat ze niet is komen aanvallen.

* Later wou ik zelf een verzorgpony en omdat ik samen met haar wel eens met de jonge hengst mocht rijden wou ik die natuurlijk. Ik was alleen veel te schijterig om te vragen en heb toen (omg! ) bij mijn eigen zus een briefje in de bus gegooid met de vraag of ik hem mocht verzorgen. Ze hoorde de brievenbus en kwam naar buiten en toen zei ik dat ik snel met een vriendin mee moest. Zus dacht toen ook dat het blijkbaar niet zo nodig was voor me natuurlijk

* Als rechtgeaarde Penny is het niet alleen leuk om te rijden maar ook les te geven. Alleen is dat een beetje lastig als je zo jong bent, manegeruitertje en geen eigen pony hebt. Dus besloot ik dat ik wel een eigen ponyclub op kon richting a la Club Penny en heb ook nog serieus een nabij gelegen stal opgebeld met de vraag of de pony's van daar te huren waren voor mijn ponyclub. Nee dus Wat zullen die mensen om me gelachen hebben zodra ze opgehangen hadden! Die mevrouw was gelukkig wel zo beleefd om het telefoongesprek professioneel en serieus af te handelen zodat mijn Penny-ego niet totaal gekrenkt was
(paar maanden later mocht ik wel een leuke pony uit de buurt rijden mits ik de dochters een beetje les gaf, het effect van het aloude 'ik stop gewoon overal in een woonwijk briefjes in de bus, wie weet kennen ze nog iemand met paarden.' Dus toen had ik het wel heel goed voor elkaar vond ik en ik heb tranen met tuiten gehuild toen ik aankwam midden in een verkoop zonder dat ik van iets wist.)