Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-12 16:02

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-12 16:02

Dank je wel

Whahhaha heerlijk he als ze je zo helemaal vertrouwen.
Ik vind jouw manier van omgang en leren met je paarden zo ontzettend leuk om te lezen

**Geplaatst**: 24-05-12 16:19

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-05-12 16:19

hihi dank je! ik vind het ook heel leuk om te doen, haha! en de paarden ook, ik kan merken dat ze zich er gewoon zóóó lekker en goed bij voelen, ze hechten ook gewoon meer waarde aan jou als persoon. ik krijg meer en meer het gevoel dat we elkaar begrijpen tot in de details, en kan je nagaan, we zijn eigenlijk nog maar net begonnen! ik ben 27, weet je hoe lang ik nog heb om bij te leren, bij te leren, bij te leren! In juni heb ik ook weer een les, maar 9 juni heeft Zneddie eerst weer een show. Mooi moment om het geleerde in de praktijk te bekijken ook!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-12 16:35

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-12 16:35

Ik snap helemaal wat je bedoeld en dat dat zo´n gaaf gevoel geet dat had ik ook toen ik leerde bij mijn trainer.
Ik heb toen ook zoveel geleerd in een korte tijd en het verbaasde me dat ik het allemaal niet wist.
Tegelijkertijd werd ik heel erg onzeker omdat ik dacht dat ik het wel wist

.
Denk dat je nooit uitgeleerd bent, maar wel leuk om resultaten zo te zien en te voelen.
Maar dat geeft niet want het is zo gaaf allemaal elke keer weer wat nieuws.

**Geplaatst**: 24-05-12 17:10

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-05-12 17:10

precies, en eerlijk is eerlijk, ik kan en wil me ook niet indenken hoe het is als er niks meer komt, zeg maar. als het 'klaar' is. zoals met de paarden ook, stel je doel is Z dressuur, en je bent daar, is het dan klaar? natuurlijk niet, dan ga je kijken wat je verder allemaal nog in je mars hebt.

zo ontdek je steeds weer nieuwe dingen, waarvan je het bestaan misschien anders nooit geweten had. houdt inderdaad ook in dat je erachter komt af en toe dat je dingen deed die eigenlijk helemaal niet zo handig of goed waren. dat is dan wel even balen, maar mij gaat het uiteindelijk om de paarden, en wat gebeurd is is gebeurd, en we blijven het gewoon elke keer beter maken, beter kan het volgens mij namelijk altijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-12 17:48

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-12 17:48

Ik kwam zelf ontzettend in de war van al die informatie die ik kreeg en werd onzeker.
Het werd me allemaal zoveel dat ik het in het begin helemaal niet leuk meer vond en lash zels wilde verkopen

Naarmate we steeds meer leerden en elkaar leerden begrijpen gaat er zo´n wereld open.
Ben nu blij dat ik het heb mogen leren en mijn energie erin gegooid heb.
Heb nu ook weer zin om zo met deze fantastische dieren aan het werk te gaan.
Langzaam aan begint het echt weer te kriebelen, nog even de zomer door

**Geplaatst**: 24-05-12 18:05

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-05-12 18:05

hou vol!

**Geplaatst**: 29-05-12 22:14

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 29-05-12 22:14

En hoe gaat het hier allemaal met de zorgenkindjes? Het is zo stilletjes hier. Hopelijk gaat het allemaal goed!

Romy gaat slecht, ze loopt onwijs kreupel en heeft eigenlijk constant een warme kogel.. Verder wel vrolijk, maar begint ook weer langzaam in de zakken. Ik denk dat ze weer in een dipje begint te raken. Hopen dat het niet te slecht wordt..

**Geplaatst**: 29-05-12 22:16

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 29-05-12 22:16

Balen van Romy zeg! :(:)

Ik heb vorige week de twee paarden die mee mochten (onder voorbehoud) weer net zo "heel" het menweekend uit gekregen als dat ze erin gingen.
Ze waren namelijk ook al stuk... _O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-12 00:05

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-12 00:05

Oh Lonneke wat verschikkelijk dat Romy zo slecht gaat en normaal dat jij er nu ook weer even doohen zit.
Ik zal duimen dat het niet erger maar beter word met haar.
Een hele dikke knuffel voor jullie beide

Heb je gement Mar en zijn die paarden ook zorgenkindjes?
Zoals gewoonlijk laat het Nederlands me weer in de steek geloof ik

Snap er niets van :o?

merrieveulen dank je wel, ik doe mijn best

**Geplaatst**: 30-05-12 00:21

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 00:21

Alle kliniekpaarden zijn van tijd tot tijd zorgenkindjes. Ze mogen bijna niks kosten maar moeten wel KWPN merries zijn. Dan weet je al wat je ervoor krijgt...

Eentje heeft OCD linksachter, de andere staat waarschijnlijk gewoon te steil op de hoeven dus die had linksvoor en rechtsachter pijnlijke voetjes.

Ze zijn bijna met minder klachten dat weekend uit gekomen (omdat in beide gevallen gematigde beweging prima is).

**Geplaatst**: 30-05-12 07:54

Geplaatst: 30-05-12 07:54

hè bah Lonniej wat kl*te zeg... lijkt me echt lastig, ik bedoel, de mijne hebben ook weleens wat gehad maar nooit zo langdurig. de moed zou je toch in de schoenen zakken zeg... is er verder niks mogelijk qua behandeling voor Romy? is pijnstilling eventueel een optie, of gaat ze dan teveel tekeer met alle gevolgen van dien? ik weet nog toen hier op stal een paard hoefbevangen was gaven ze die pijnstillers maar ook tranquigel, hij moest zich rustig houden maar met de pijnstilling merken ze natuurlijk niet dat ze zich met rennen en bokken wat aandoen.
wat heeft romy nu eigenlijk precies in die kogel?

@ nemurin, menweekend? vertel!

hier gaat het op zich goed, van 't weekend wel echt pech gehad, zoals ik misschien al verteld had zijn we met Zneddie het mennen weer aan het oppakken. gewoon helemaal vanaf niks, dus alles opnieuw doen. vorig jaar is het namelijk mis gegaan, deels door fouten in de communicatie (dat is ook de basisreden waarom ik bij de Irwin cursussen terecht ben gekomen), en deels... tja zeg het maar.

zodoende zijn we alles gewoon heel rustig aan het aanbieden, zoals je dat bij een jong dier met beleren ook zou doen. het tuig ging goed en we hadden gewerkt met de stok (dikke bezemsteel die als een soort buitenste lamoenboom werkt, iemand houdt deze vast en geeft druk op het paard zoals het lamoen voor de wagen dat ook zou doen. het paard moet dan leren meegeven in die druk, je krijgt dan een zijgang of pirouette), wat hij super deed en na goed oefenen ook lekker in de ontspanning. vorige week hadden we Zned één keer voor het wagentje gedaan, en er gewoon mee gelopen. afgelopen zaterdag wilde ik dat herhalen, dus netjes ingespannen (ging supergoed, ik was in mijn eentje en hij stond netjes stil, maakte zijn bochtjes in het lamoen ook netjes), en na wat voorbereiding op het erf de wei in ivm meer ruimte. en daar ging het faliekant mis.
het ging te snel om precies de trigger te bepalen, maar ik weet van stalgenoten dat de andere paarden nogal tekeer gingen dus misschien is hij daarvan geschrokken. hoe het ook zij, Zneddie schrok en raakte in paniek, hij sprong zó hoog de lucht in naast mij, echt wel tien keer al bokkend, en ik hield hem gewoon niet meer. toen ik half achterom keek (kennelijk is dat nog wel gelukt vraag me niet hoe), zag ik dat hij opzij liep/ spartelde waardoor het wagentje (tweewielige wedstrijdsulky) omgeduwd werd. het lamoen ging met de ene kant naar beneden en met het andere omhoog, en voor ik er ook maar iets aan kon doen stapte hij er overheen en zat de ene boom tussen zijn benen, het tuig helemaal meegedraaid en de andere boom op zijn rug min of meer. het wagentje lag dus op zijn kant. toen schoot er echt door me heen 'dit gaat écht fout nu'.
ik had hem 'in hand' zoals dat heet, dus met mijn rechterhand een stukje onder de kin en het einde van het touw en het zweepje in mijn andere hand. het ging zó hard gewoon, en zó snel ik kon gewoon niks meer doen om hem stil te zetten. heb hem dus met mijn rechterhand losgelaten en met de linker (hij had nu 1,5 meter touw) vastgehouden en op de cirkel laten gaan. toen kon ik hem weer bereiken, ik denk achteraf omdat hij me beter kon zien iig. ik ging achteruit om hem binnen te halen en ineens stond hij trillend weer naast me, maar wel stil. niemand in de buurt om te helpen, en er kwam ook niemand aan, dus ben ik alle gespen die ik kon vinden maar los gaan maken, al pratend dat ik hem zou helpen en ik heb echt het gevoel dat hij dat begreep, hij is ook de hele tijd blijven staan terwijl ik maar één hand had om hem vast te houden en één om hem los te maken, en op de grond moest hurken om erbij te kunnen. in ieder geval, hij was los, en ik ben gelijk gaan lopen met hem, om hem te kalmeren. dat duurde gelukkig niet lang, de releases kwamen bijna direct. we hebben nog een half uur minstens zo gelopen, tussendoor kon ik kijken of hij geen verwondingen had en dat was gelukkig niet zo, op één piepklein schaafplekje op zijn ene been na.

gisteren gingen we met hem oefenen in het tuig, en kwamen we erachter dat de staartriem problemen geeft. eerder heeft hij daar nooit problemen mee gehad maar hij heeft zo raar 'in het tuig' gestaan dat de staartriem behoorlijk getrokken moet hebben. zodra hij zijn kont intrekt en daar iets voelt wordt hij regelrecht bang. als hij die zaterdag geschrokken is en zijn kont heeft ingetrokken en de staartriem gevoeld, kan dat ook nog weleens de oorzaak zijn. hoe het ook zij, gelukkig is het goed afgelopen en heeft Zneddie er niets aan overgehouden. ik heb me enorm schuldig gevoeld in het begin maar heb het er met mijn trainster over gehad en volgens haar heb ik wel juist gehandeld, dus dat luchtte al enorm op. ik heb ook gewoon Zneddies vertrouwen nog, het vertrouwen in de druk van het lamoen heeft nog wat werk nodig maar dat geeft niet, we komen er wel uit samen. het moment waarop hij stilstond vond ik iig magisch, hij was echt in paniek maar bleef toch staan hij wist echt dat ik hem ging helpen, dat weet ik zeker. ook door hoe hij daarna op me reageerde. ik moet er dan ook niet aan denken wat er gebeurd zou kunnen zijn zonder dat vertrouwen, als hij los was gekomen met dat wagentje tussen zijn poten in een wei met omheiningen en weet ik veel wat.. pfff...

MAAR daarmee stopte zijn pechdag nog niet, later die dag stond hij op de wasplaats om eventuele beurse plekken te koelen, en stapte hij opzij, met zijn ene ijzer op het andere. ijzer eraf. en dat met zijn toch al moeilijke voetjes. de ijzers zaten er net sinds die dinsdag onder...
arme Zned het zat 'm ook echt niet mee. maar goed, we gaan nu beginnen bij de basis van het probleem, de staartriem en zijn linkerheup. en van daaruit weer opbouwen.

verder wel een leuk weekend gehad, zondag een heel stuk gaan rijden met de paarden van mijn trainster, en nog twee meiden (waaronder nog een Irwin trainster). ging best goed ik was iig wel blij met hoe het ging met rijden, voor het eerst op dat paardje, waarmee ik overigens wel al een paar keer grondwerk heb gedaan. daarna zondag nog een rit gemaakt met Faram, lekker spetteren in het water en dat vond hij wel zó heerlijk, dat ie besloot er met ruiter en al in te gaan liggen. mafkees, haha!
einde van de middag kwam 'de andere Irwin trainster' nog onze kant op, en zij heeft ons ook nog met Zneddie geholpen, wat superleuk was en ook goed ging. vooral de details konden we veel mee doen, in het basiswerk. van het stukje omgang op stal, aandoen van het tuig etc. etc., tot aan het werken met de stok.

oh en dan nog iets, Flicka krijg witte vlekjes. ik zal eens kijken of ik er een foto van kan maken.

**Geplaatst**: 30-05-12 09:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 09:43

Sterkte met Romy.
Balen Merrieveulen dat het zo is gegaan met Zned. Alle voorzichtig opgebouwde stapjes ineens weer weg.
Wat ik me afvroeg, omdat je zei dat hij je pas later kon zien, men jij met oogkleppen op? Heb je al eens geprobeerd die weg te laten? Zowel Isa als Yoob kunnen die dingen niet verdragen. Isa wordt echt bang als ze ze op heeft.
Staartriem probleem heb ik bij Yoob ook gehad. Mogelijk heeft hij nare ervaring opgelopen in het verleden. Hij zat goed, maar zodra hij wat meer moest aantrekken voor de wagen, begon hij onwijs te slaan, naar mijn idee zonder reden en de tips die ik kreeg waren slagriemen en zo. Ook een optie, als het zonder reden zou zijn, maar toen ik de staartriem losser zette (nu zit hij volgens de boekjes te los), ging het stuk beter. Hij heeft en bloedhekel aan een rukje onder de staart zo bleek.
Maar voor je dit allemaal hebt uitgevonden ben je vaak toch weer paar stapjes terug.
Met Yoob moet ik echt soms veel geduld hebben; merk steeds vaker dat hij bij vorige vorige eigenaren geen leuk leven gehad heeft. Hij is zo enorm lief, maar kan soms zo bang zijn, vooral als je iets van een stok of fles van het een of ander in je hand hebt. Rijden met zweep moet ik bij hem ook enorm opletten, maar het gaat inmiddels wel.
Vertrouwen is het halve werk, of misschien wel het hele werk.
Dat hij zich hier lekker en rustig voelt blijkt wel uit onderstaande foto afgelopen weekend gemaakt:

Afbeelding

Ik wilde gaan rijden, maar hij wilde luieren ... nou dan even samen maffen

Isa gaat weer niet echt geweldig.
Voorhoeven zijn behoorlijke stukken afgebroken en linksvoor doet kennelijk weer zeerder, waardoor de rechterachterknie ook gelijk weer gaat haperen en inmiddels zit er ook weer knakje in het heupgewricht. Ze kan er wel mee draven, doet ze ook wel eens spontaan, maar ze kraakt dan vreselijk en loopt heel erg kort. Weet nog niet goed wat ik ermee aan moet, maar ze blijft vrolijk dus probeer ik het ook maar te zijn. Lukt wel met die andere flapdrol in de wei haha.

**Geplaatst**: 30-05-12 11:52

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 11:52

Wauw, sorry maar zo'n enorm verhaal ga ik gewoon niet lezen. Het spijt me.

Ik heb daar de spanningsboog echt niet voor.

Menweekend! Dat is een twee-keer-per-jaar gebeuren bij ons (ik zit in de commissie) en dan gaan we met een paar paarden van de kliniek (die het kunnen) gezellig mennen. In oktober is dat gewoon daar, en in mei op de Veluwe. Was geweldig!

Heb nu wel vanochtend te horen gekregen dat Tank haar OCD toch echt te erg is (hebben ze besloten in de kliniek). Ze hebben haar ingespoten met corticosteroïden en ze mag alleen nog maar rechtuit stappen. Dat wordt iets anders verzinnen voor de cursisten, want nu hebben we alleen Ulona nog en die mag ook niet te veel. -O-

**Geplaatst**: 30-05-12 13:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 13:42

hmm jammer is dat he. mijn zusje heeft ook wel eea verteld daarover inderdaad. die menweekenden kende ik nog niet.

@ Isa, ik rij ze beiden zonder kleppen. Flicka wordt hysterisch als ze je wel voelt maar niet ziet (bijv. zweephulpen), of bepaalde dingen maar half kan zien. gewoon het volle blikveld hebben ze nodig. Zneddie heb ik wel met kleppen gereden en dat gaat wel goed, maar ook bij hem zijn we nu zonder bezig.

beiden hebben het sowieso niet per sé nodig, en ik zie er bij hen op dit punt ook de voordelen niet van.
Zneddie kon me op zich wel zien, ik liep naast hem (werk momenteel ook bitloos met hem trouwens), en ik zat aan de schouder. toen hij tov mij bijdraaide kwam ik in zijn volle blikveld en dat maakte wel echt verschil, ik kon hem min of meer blokkeren om nog vooruit te gaan met o.a. de energie van mijn linkerheup, als je begrijpt wat ik bedoel.

vandaag heb ik een uur met hem geoefend met de broek, de staartriem heb ik er nog niet bij gedaan, ik ontdekte vandaag een héél klein schaafplekje precies in het hoekje bij zijn staartwortel. pas als dat goed genezen is gaan we weer met de staartriem bezig. op zich heeft hij met de staartriem nooit problemen gehad, alleen in het prilste begin. heb ik daar wat over het hoofd gezien? zou kunnen, met de Irwin training nu werk je gewoon véél grondiger.

vandaag ging het erom dat hij de broek en rugriem liet opleggen in alle rust, zoals op de foto die ik heb laten zien. ging het hoofd ook maar twee cm omhoog, direct terug en opnieuw. het ging wel supergoed, op het eind heeft een stalgenootje het ook gedaan. de broekriem is geen probleem op zich, wel het bewegen van de lendenriem.
we gaan hier dus heel rustig mee verder werken nu, kleine stapjes per keer.

**Geplaatst**: 30-05-12 13:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 13:43

Wacht even, ga jij bitloos mennen?

**Geplaatst**: 30-05-12 13:44

Geplaatst: 30-05-12 13:44

@ Isa, wat sneu dat Isabella weer minder gaat... hopen maar dat het tijdelijk is. gelukkig is ze wel vrolijk, ik verbaas me er nog weleens over hoe paarden met pijn kunnen dealen. een hoop paarden hebben gewoon zóveel levenslust!

**Geplaatst**: 30-05-12 13:44

Geplaatst: 30-05-12 13:44

Nemurin schreef:
Wacht even, ga jij bitloos mennen?

haha dat doe ik al, en heb ik ook in het verleden gedaan. Flicka heeft zelfs weleens met een stalhalster voor de wagen gelopen.

met bit kan ook hoor, Zneddie heb ik gereden op een op maat gemaakte liverpool en een plastic bitje, en Flicka loopt normaal gesproken gewoon op een dubbelgebroken koperen trensje.

Laatst bijgewerkt door merrieveulen op 30-05-12 13:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-05-12 13:44

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 13:44

Nou ja... als jij dat prettig vindt. Maar ik zou niet graag bij je op de wagen stappen.

**Geplaatst**: 30-05-12 13:46

Geplaatst: 30-05-12 13:46

Yoob werd ook bitloos voor de wagen gereden bij de vorige eigenaar. Ik durf dat zelf niet, maar loop wel iedere keer tegen het bitprobleem bij hem aan, zodra hij druk in de mond gaat krijgen. Misschien is hij wel veel rustiger als ik toch ook bitloos ga mennen, maar dan moet echt eerst bij mij een knop om vrees ik.

**Geplaatst**: 30-05-12 13:46

Geplaatst: 30-05-12 13:46

vraag Herman ter Harmsel maar, die is menner op (inter?)nationaal niveau. hij staat wel open voor bitloos mennen en heeft zelfs meegedaan aan demo's voor de vereniging voor bitloos rijden.

het is onzin om te denken dat er bitloos eerder ongelukken gebeuren, ouderwets en achterhaald. jammere is alleen dat er een hoop mensen doorslaan als het daarom gaat.

**Geplaatst**: 30-05-12 13:47

Geplaatst: 30-05-12 13:47

Nemurin schreef:
Nou ja... als jij dat prettig vindt. Maar ik zou niet graag bij je op de wagen stappen.

het gaat er niet om wat IK prettig vind, het gaat erom wat het paard prettig vindt. Flicka redt zich goed met haar bitje, Zneddie iets minder. komende maand komt de tandarts ook, zijn hengstentanden willen maar niet doorkomen. in het kader van de rust en één ding tegelijk heb ik er nu voor gekozen gewoon met de serreton te blijven werken. we komen vanzelf wel aan het bit toe.

**Geplaatst**: 30-05-12 13:50

Geplaatst: 30-05-12 13:50

Wij hebben een van de Dartmoors bitloos beleerd omdat de manager op de kinderboerderij heel erg van het NH is. De zweverige kant.

Toen schrok hij een keer ECHT ergens van. Paardje op hol, kar kapot, twee mensen kapot. Vervolgens moesten we hem met bit weer helemaal opnieuw beleren.

Je kunt je paard wel vertrouwen (deden we deze ook) maar je hebt gewoon niets te vertellen. Als je erop zit, heb je je zit nog.
Ik vind zelfs mennen met een trensje niet veilig.

Wat ik WEL vind is dat als je paard last heeft van een bit in de mond, je het natuurlijk best kan proberen, maar wees je ervan bewust dat je de knellende werking van een stang mist. Als het paard geen last heeft van het bit vind ik het niet nuttig om voor de wagen bitloos te gaan.

Natuurlijk gebeuren er met bit net zo goed ongelukken...

Maar ik heb liever wat te vertellen over mijn paard. Er zitten heethoofden bij tussen die tuigers. Dan ben ik maar ouderwets en achterhaald.
Maar ik begrijp dat dit een gevoelig onderwerp is voor jullie en dat ik mijn eigen mening niet had mogen neerzetten. Prima.

**Geplaatst**: 30-05-12 13:57

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 13:57

natuurlijk niet. mijn mening is alleen anders. ik heb wat te vertellen over mijn paarden omdat onze basis en relatie goed zit. of ik dan een bit in doe of niet maakt niet meer uit. paniek is paniek, dan heb je met of zonder bit sowieso niks meer, tenzij het lukt de paniek te doorbreken. maar ook daar gaat het om de persoon en zijn gedrag, niet om de hulpmiddelen.

voor bepaalde dingen zijn bitten prettiger voor de meeste paarden, de hulpen komen preciezer door en op de juiste plek (mondhoek is een natuurlijke 'knop' voor het paard om signalen op te geven). dat is een stukje verfijning waar je tot op zekere hoogte niet buiten kan.

ik ben zéker niet anti-bit, sterker nog, als de voorwaarden kloppen heb ik liever een bit dan bitloos. maar éérst moeten de voorwaarden kloppen, anders heeft het geen zin om het bit erin te doen. mensen onderschatten dit vaak naar mijn mening. ik heb een hoop tuigers meegemaakt, waarvan een heleboel met kneuzingen in de tongen, tot zelfs gebroken tongbeentjes aan toe. dáár is het bit niet voor bedoeld! als je basis niet goed is en je moet dergelijk geweld gebruiken om het enigszins veilig te houden, ga je naar mijn mening ernstig aan het paard voorbij.

ik zeg niet dat dat voor jou geldt, ik snap je heel goed. maar ik heb me wel verdiept in bitloos werken met paarden, en in die zin weet ik wel aardig waarover ik het heb. bitloos werken uit 'zweverige' principes ben ik het overigens absoluut niet mee eens! de keuze voor bit of bitloos hangt van het paard af, en dat kan dus ook per moment verschillen.

**Geplaatst**: 30-05-12 15:04

Geplaatst: 30-05-12 15:04

ik heb al heel lang niet meer gepost omdat mijn paard het weer goed doet gelukkig!

maar we hebben 3 mini`s van de stalhoudster en 1 mini had IR en was een echt zorgenkindje
liep moeilijk en stond al een tijd op bute
nu vanmorgen was het zo erg dat ze alleen maar lag en met veel moeite op kon staan ,waggelde
DA weer gebeld en ze is ingeslapen om 13.30

de andere 2 hebben afscheid genomen en haar dochter van 4 heeft flink staan snuffelen
en allebei bij haar neus,en toen was het goed en liepen ze weg
op de wei hoorde we ze wel steeds hinniken

Dag lieve Romi..popje...veel plezier op de groene weides en doe de groetjes aan Cheyenne en Raimond Y;(

de witte pony de appaloosa is Romi
Afbeelding

**Geplaatst**: 30-05-12 15:37

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 30-05-12 15:37

he bah mirgino... heel veel sterkte.