Bokt.nl

Avalanche schreef:

mattie is helemaal het einde (vind ik ook, zonder hem waren we hier nu ook niet geweest).

oji schreef:

Ik ken het. Heb het ook met mijn merrie gehad en het snijdt door je hart.

Maar het hoeft niet te betekenen dat het dier nooit heeft geleerd paard te zijn. Ik had mijn merrie al 9 jaar, stond al 9 jaar dagelijks met heel veel plezier op de wei. Wel de alpha merrie, moest haar kudde bij elkaar hebben, maar heel erg relaxed en blij ei op de wei. Overdag buiten, 's nachts op stal.

Door omstandigheden moest ik haar verhuizen. Ik dacht een perfect plekje gevonden te hebben met het hele jaar door weidegang (oude plekje was in de winter grote paddock) en zoals gewend 's nachts op stal. Bracht haar, op de stal niets aan het handje. Begon meteen hooi te eten, even neuzen met de buren, okay...chill. Op de wei...drama. Rondjes draaien bij de uitgang, helemaal geen interactie met de andere paarden terwijl mijn merrie juist altijd heel sociaal was met andere paarden, gillen en niet stoppen met gillen en draaien. Naar de wei brengen, totaal in de ankers, loodrecht omhoog en echt gevaarlijk...die kant wil ik niet op. Uit de wei halen werd je bijna verpletterd, wist van gekkigheid niet hoe snel ze naar haar stal moest komen. Eenmaal op stal, niets meer aan de hand. Op die stalling waren verschillende weide mogelijkheden, allen uitgeprobeerd, bij merries, bij alleen ruinen, bij combinatie, boskant, akkers kant..overal blinde paniek zodra ze in de wei stond. Binnen een maand was ze van pure stress 100 kilo kwijt en mijn altijd hollands welvaren paard was een scharminkel geworden. Opgeladen, terug naar de oude stal, stapt uit, hinnikt, zucht...en gaat de wei op alsof er nooit iets gebeurd was. Geen onrustig moment gehad, kop aan de grond, grazen, totale tevredenheid.

Begin dit jaar haar opnieuw verhuisd omdat ik niet kan blijven waar ik stond. Bij de eerdere verhuizing had ik geen enkele zorg, omdat ik echt dacht dat ze daar heel blij zou worden...niet dus. Dus voor deze verhuizing heb ik maandenlang buikpijn gehad...oh wat als het weer mis gaat, nu kan ik niet meer terug naar waar ik vandaan kwam. Maar geen centje pijn, ze is volledig tevreden, vanaf dag 1 met haar nieuwe plek. Paard blij, baasje blij. Maar ooooh wat heb ik gejankt in die maand dat mijn paard op een plek stond waar ze niet kon aarden in de wei. Ik ging elke dag met een klomp in mijn maag naar haar toe en reed jankend terug naar huis (paard stond op 50 km van mijn huis, juist omdat ik dacht dat dat het perfecte plekje voor haar zou zijn) En ja ik had haar op stal kunnen houden, want daar oogte ze wel tevreden en relaxed maar dat gaat tegen al mijn gevoel in...juist omdat ik wist dat ze onder andere omstandigheden de wei enorm wist te waarderen.

Wil niet zeggen dat het met jouw paard ook zo zal gaan, maar ik wil alleen maar zeggen dat het niet hoeft te zijn dat ze niet weet hoe paard te zijn, maar het misschien op die wei (nog) niet weet. En ook dat het niet altijd betekent dat het met volharden maar goed komt, sommige plekken/weides worden gewoon door een paard niet geaccepteerd. Dus hou haar goed in de gaten, want jouw paard heeft al niet veel vetjes. Het was schrikbarend hoe snel mijn paard van bol naar hol ging....alleen omdat ze totaal gefrustreerd raakte van die weides. Verder kan het natuurlijk ook gewoon met het voorjaar/eerste hengstigheid van het jaar te maken hebben...hormonen zijn ook mindfucks.

Sintara schreef:

Ideaal

Sowieso ben ik altijd fan van paarden die dingen aan paarden leren, wij mensen hebben toch altijd een paar barrières die ze onderling niet hebben

Babootje schreef:

Nou duidelijker kon je paard het niet aangeven Oji. Je hebt echt geen idee wat de reden zou kunnen zijn geweest.? Stonden er misschien hoogspanningsmasten? Ik heb een pony gehad die daar ontzettend op reageerde. Kon geen rust vinden in de buurt van hoogspanningsmasten.

Avalanche schreef:

Dat overzicht is idd ook wel een ding.
Ik merk dat ze rustiger zijn als ze minder kunnen zien idd

oji schreef:

Ja ik kan mij voorstellen dat zeker voor een alpha merrie, die het zaakie bij elkaar wil houden, dat een belangrijk ding is. Ik weet wel dat als de shet onder de draadjes door ging naar de andere kant van de schuur omdat daar eens te koekeloeren, dat ie luidkeels teruggeroepen werd. Niet uit mijn ooghoek weg jij.