In de winter daarom vooral wat clickertraining gedaan omdat ze enorm groot is (ze gaat al dik over de 1.75m, moet haar eens precies opmeten) en nogal lomp was in haar ruimte nemen. Dit werd ook een probleem bij de hoefsmid, lekker hangen en voeten terugtrekken met al die kilo's paard. Dus daar ben ik maar mee begonnen. De hoeven kan ik nu makkelijk op de bok zetten en raspen en ze gaat nu keurig om, opzij of terug wanneer ik dat vraag.
Daarna vanwege al het water alleen wat geoefend aan de hand en uit de groep halen, volgen aan touwhalster, halthouden en pasje terug. Dat vond ze serieus moeilijk terwijl ze toch al vaak genoeg aan een halster had gelopen. Maar zo "oefenen" bleek best moeilijk in dat koppie.
Maar na een paar keer werd het gewoon.
Vorige week was eindelijk de bak droog en toen wat oefeningen aan de hand gedaan. Alles aan de linkerkant begeleid ging super, alles rechts gaf weer even paniek. Maar ook dat vloeide snel af. Daarna nog over wat balkjes gestapt, maar dat boeit haar dan weer helemaal niets. Dus weer relaxed afgesloten.
Afgelopen week wat werk aan de hand gedaan (touwhalster en leadrope). Ik train volgens de Featherlight methode. Daar moest ze even snappen dat ze op de ronde voorwaarts bleef stappen en steeds af kon vloeien, dat snapte ze vrij snel.
Vanavond staan we daar even over te kletsen op stal en ik zeg dat ze die kleine dingetjes een beetje spannend vindt maar dat ik verwacht dat ik er gewoon op kan gaan zitten. Ze stond naast de hooibak , dus ik zeg tegen mijn man "houd mijn hand eens vast" en ik ben op de hooibak gaan staan en heb mijn been over haar heen gegooid, wel met 1 been nog op de hooibak. Ze reageerde nul, keek even naar mij op, knabbelde aan de punt van mijn schoen en ging daarna haar neus aan haar benen schuren. Precies wat ik verwacht had. Deze is dus echt ruitermak geboren.
Nu lekker aan de slag met grondwerk, zeiltje, paraplu en andere attributen. Daarna hoop ik met haar buiten te kunnen gaan wandelen. Dat durf ik nu nog niet. Als ze iets spannend vindt springt ze nu nog zodanig weg dat je even de grond onder je voeten kwijt bent. Met dit soort dingen vind ik zo'n groot paard toch echt wel een nadeel. Ze heeft in de groep al ervaren dat haar massa effect heeft en dat gebruikt ze dus ook. Dat vergt nog wat extra oefening. Verder is ze eigenlijk heel cool van karakter en nieuwsgierig, maar ze is duidelijk het puppy van mijn kudde.
Ze wordt de opvolger voor mijn fokkerij. Moeder en oma worden te oud. En ik hoop met deze het wedstrijd rijden in de toekomst weer op te kunnen pakken. Daar maak ik mijn huidige rijpaard niet blij mee, die is liever boscross-poownie.
Ik lees graag verder mee hier en zou het leuk vinden om ook onze stapjes hier te delen. Ook leuk om later nog eens terug te lezen.
