Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-05-18 22:30

Geplaatst: 07-05-18 22:30

Dinsdag 6 juni, de beginselen voor de Spaanse pas zijn gemaakt... Ooit ben ik helemaal bijgelezen

**Geplaatst**: 08-05-18 11:39

Geplaatst: 08-05-18 11:39

TanteFlavie schreef:
Fijn om alles zo te kunnen volgen. En... ik ga me inlezen over hennepzaad! Ik zag dat het hier verkrijgbaar is 25 kg voor 28 euro bij een lokale duivenvoerhandelaar... Ongemalen.

Da's spotgoedkoop

**Geplaatst**: 13-05-18 19:07

Geplaatst: 13-05-18 19:07

Wow heftig allemaal, ben nog op pagina 17 en ga alles bijlezen!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-18 19:40

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-18 19:40

Hey jacqueline, welkom dan in het topic.

Daphara, de Spaanse pas is het nooit geworden, ik krijg haar niet uitgelegd dat ze moet lopen en ook een jambette tegelijk kan doen.

Het weer blijft echt heel erg slecht. We hebben nu 6 graden en hozen! Ik heb van de week maar 1x kunnen rijden, ook vanwege drukte op het werk. En dat was weer een enerverend ritje zullen we maar zachtjes zeggen.

het was donderdag en nog geen 30m uit het hek, ging ze aarzelen. Toen staken. Staken moet ik heel erg mee uitkijken, dat is echte angst en dan kan ze razendsnel omdraaien, sneller dan een quarter een spin kan doen volgens mij, hahaha, en als ik daar niet op bedacht ben dan word ik eraf geslingerd. Dus aarzelen, staken. Wat nu weer? Ik geef toe, ik was geërgerd. Net weg van huis en dan gelijk dit. En er was niets.

Dus ik flink optreden, drijven, hup met de geit niet miepen volgens Kots Bruno. En ze maakte toch een sprong! Sodeknetters. Een paar meter opzij in shetlandstand. En ze had gelijk. er was wel degelijk wat, een meneer in de struiken onder ons onderaan het talud. Een paddenstoelenzoeker. Snuiven, blazen! Callas dan hè, niet die meneer. Ik wel praten tegen die man, maar de angst was al gezaaid. Hij praatte wel terug, maar tjemig wat was die man eng. Ze ging er wel langs, maar ze bleef maar omkijken of hij ons niet achtervolgde.

En haar englevel zat meteen in diep donkerrood. Een stuk gaan draven om de spanning eruit te krijgen en toen bleef er een tak in haar staart hangen. Mèn, ik had haar met een paar meter terug en omgedraaid, maar ze bleef maar meppen naar achteren. Precies zoals toen met de poepschep. Ik aarzelde tussen troosten/op haar gemak stellen of op haar sodemieter geven. Ik heb het maar voorwaarts opgelost, dus draven en aan de teugel vragen. Ze bleef ook dravend bokmeppen naar die tak, maar ik vond dat ze er maar doorheen moest. Uiteindelijk draafde ze normaal en zijn we thuisgekomen mét tak in haar staart. En niet dat het nou een boomstamtak was, nee, echt een takje. Een twijgje.

Dus ik ben blij dat ik doorgereden heb, want uiteindelijk was ze er niet meer bang voor.
Ik heb zelfs hele stukken alleen op het halster nog gereden. Dus toch weer netjes afgerond.

**Geplaatst**: 13-05-18 21:06

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 13-05-18 21:06

Wat een beeldend en humorvol verhaal weer! Knap dat het toch goed is afgelopen en je zelfs met halster en tak hebt kunnen rijden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-05-18 12:39

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-18 12:39

En dan heb je gewoon 9 dagen niet gereden. Het weer was er absoluut niet naar en donderdag kwam een vriend van ons logeren. We hadden hem 2 jaar niet gezien en hij is niet zo'n mailert, dus bijna uit het oog. totdat hij belde dat hij sinds een paar maanden gescheiden was. of ie even mocht langskomen. Tuurlijk. Hij woont 4.5 uur rijden bij ons vandaag dus logisch dat ie bleef slapen. Bleek dat die scheiding niet de reden was waarom hij wilde langskomen. Ik dacht dat ie even stoom wilde afblazen. Blijkt dat hij erg ziek is. Hij had al crohn, daar komt nu huidkanker en prostaatkanker bij, maar gelukkig heeft hij ook motor neuronen disease. En eigenlijk kwam hij dus afscheid nemen. we schrokken ons helemaal lam toen hij uit de auto stapte. echt een levend skelet. Mager, verschrikkelijk en de spieren in zijn handen waren gewoon weg. Dat resulteerde in grote kuilen bijv tussen zijn duim en wijsvinger, geen enkele spier meer. Eten snijden kon hij niet meer. En dan bedoel ik geen vlees, maar een aarpel snijden ging niet eens meer. Verschrikkelijk. in 2 jaar tijd nog maar slechts 50 kilo. Hij kwam dus afscheid nemen. Dat hakt er wel ff in zeg. Dus ondanks dat het ineens mooi weer was, heb ik niet gereden, maar zijn we met hem iedere dag een tocht met de auto gaan maken. Nog naar de middellandse zee gegaan. Allemaal laatste keren. Afijn, dit om te illustreren dat er van rijden niets is gekomen.

Dus vanmorgen ging hij weer huiswaarts en heb ik Callas in het veldje getraind. Ik was heel benieuwd na zo lang stil staan wat dat zou opleveren. Ik heb haar echt gemist! Heb ook weinig gepoetsttutteld die dagen, dus ik miste het contact echt. Met opzadelen, klopte ik de pad eens goed uit en daar schrok ze wel van. Dus ik ben blijven kloppen en haar met bixjes beloond tot het goed was.
Naar het veldje aan de hand lopen was ze wel heel erg attent en errug voorwaarts, maar ze ging me niet voorbij en hield telkens in als ik langzamer ging lopen.
Toen ben ik eerst maar eens gaan longeren. dat leek me wel professioneel verstandig, hahaha. Nu moet je bij mij met longeren niet voorstellen dat ik dat professioneel 20min doe, voor mij is het belangrijk dat ze naar mijn stemcommando's luistert en netjes doet wat ik vraag. En dat deed ze ook. Dus paar keer stap L+R, paar keer draf L+R. Stoppen en komen. stoppen. En komen. (Iets moeilijker) En alles keurig.

Toen een groundtie gedaan. Dat was lang geleden. Maar na 1 stemcorrectie begreep ze de bedoeling weer en ook dat keurig. Natuurlijk ook de koekjesoefening gedaan, eh ik bedoel de jambette en we groeven zowat naar australië.

Tijd om te gaan rijden. Ik heb eindelijk weer mijn gebroken-voet-beugel weer een gaatje korter gemaakt. dat moest nu wel weer kunnen vond ik en mogelijk dat mijn onevenwichtige balans haar niet echt helpt bij diverse oefeningen. Mijn pootje blijft toch wel vreemd stijf in dat opzicht, maar zo een half uurtje rijden ging wel. Als ik er op een rit last van krijg, kan ik altijd onderweg de beugel een gaatje laten zakken.

En ik heb de teugels van het halster nu onderaan het halster vastgemaakt zoals een bosal. Ik heb toch het snode idee ooit met de bosal die ik nog heb op haar te gaan rijden, dus ik dacht eens kijken of ze dit begrijpt. Het neckreinen komt met een bevestiging onder de kin, ipv aan de zijkanten van het halster, beter door natuurlijk en sommige dingen gingen echt vond ik wel beter. Eigenlijk de moeilijke oefeningen zoals wendingen om voor of achterhand gingen goed en zijwaarts ook, maar gewoon sturen had ze nog steeds grote bewegingen nodig.

We hebben nog wat gedraafd en toen het warm werd deed ik, zittend op haar, mijn jas uit. Ze stapte meteen opzij en ik ben er nog steeds niet zeker van of dat nou wijken is omdat ze denkt dat ik dat vraag of dat het toch een beetje eng is. Dus daarmee een poosje geoefend en na een tijdje was het toch weer ok. Goed duidelijk gemaakt dat ze niet mag wijken als ik met dat ding langs haar ga.

Toen vond ik het mooi geweest, ze had alles keurig gedaan en heb ik haar los laten volgen naar de stal. Ze ging wel vooruit lopen, maar hield mij goed in de gaten want toen ze te ver weg was naar mijn smaak, paar meter vooruit, ging ik achteruit lopen en na enige verbazing van haar kant kwam ze terug om zich bij me te voegen. Verder volgde ze keurig. Ze wilde nog wel een heerlijke hap gras nemen, maar een klap in mijn handen tegelijk met uh! was zo erg oeguttogut eng, dat ze dat maar uit haar hoofd liet.

Nu staan ze lekker in het hoge land te grazen. Morgen moet ik werken, dus geen tijd om te rijden, maar maandag hoop ik weer op een stukkie buitenrit met een zonnetje.

**Geplaatst**: 19-05-18 20:55

Geplaatst: 19-05-18 20:55

Heftig, Monique. Logisch dat je daar je tijd en energie in wilde steken, Callas kon best even wachten, dat bleek.

**Geplaatst**: 19-05-18 21:54

Geplaatst: 19-05-18 21:54

Inmiddels in 2018 beland! Ben benieuwd hoe het Kabir verhaal afloopt... nog 3,5 maanden aan berichten lezen en dan ben ik EINDELIJK helemaal bijgelezen!

**Geplaatst**: 20-05-18 00:18

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-05-18 00:18

Jemig wat heftig, kan me voorstellen dat dat even voorrang kreeg.
Fijn dat de eerste oefeningen en rit weer goed ging.

**Geplaatst**: 20-05-18 09:29

Geplaatst: 20-05-18 09:29

Sterkte Mo. Leven sucks af en toe en dit is wel heel triest.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-18 10:48

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-18 10:48

Hi all, ja het leven gaat met ups and downs. Dat hij kanker heeft is nog wel wat aan te doen, zeker kunnen ze zijn levensverwachting nog wel wat rekken, maar aan Motor Neuronen Disease doe je niets. Twee jaar geleden toen hij bij ons was toen was hij al zo snel buiten adem, en dacht hij dat het zijn hart was. Er werd toen niets gevonden. Nu blijkt het dus MND te zijn. Voor als je het niet kent, MND is een samenvatting voor alle ziektes waarbij door een of andere oorzaak de neuronen in je hersenen iets verkeerd doen met je spieren waardoor je spieren geen nieuwe cellen meer aanmaken en dus afsterven. ALS (steven Hawkins) is een van deze ziektes. Onze vriend heeft een vorm die voornamelijk de spieren rondom je longen aantast. Dat betekent dat je dus op een gegeven moment niet meer kunt ademhalen. Vandaar dat hij 2 jaar geleden zo snel buiten adem was. Zijn toekomst is niet rooskleurig. Hij zal binnen afzienbare tijd niet meer kunnen autorijden en daarmee is dan zijn vrijheid verdwenen. Ook zal hij aan de zuurstof moeten en uiteindelijk helemaal afhankelijk (daarvan) zijn en dan waarschijnlijk in zijn slaap overlijden door dat je hart gewoon stopt, dat is ook een spier. Dus erg naar allemaal. Maar goed, voor ons is het het minst erg natuurlijk. Je zou willen dat je wat zou kunnen doen voor hem, maar op 4.5uur rijden afstand is dat niet makkelijk. Hij heeft wel wat fijne vrienden maar die zijn allemaal eind 70 dus dat schiet ook niet op. En dan zijn vrouw die hem in de steek heeft gelaten. Wel heel triest. Ze kon de stress van een zieke man niet aan. Ze betaalt hem wel uit vrije wil een alimentatie zodat hij zorg kan inkopen. Erg jammer dat het zo gelopen is. En als er 1 ding in mijn leven is waar ik spijt van heb, is dat ik hun ooit aan elkaar heb voorgesteld. Koppelen wil ik het niet noemen, maar toch. Zij is nooit aardig voor hem geweest vinden wij en ze hadden een vechtrelatie. Altijd kibbelen. Dus toen hij belde dat ze uit elkaar waren, waren wij eigenlijk blij. Afijn. Het leven gaat gewoon door, dus nu een leuk stukje:

Zo leuk vanmorgen! Sta ik op het punt om Callas uit het land te halen om te gaan rijden, weer eens een ritje. Staat 'john' ineens voor mijn neus. Helemaal bezorgd, of ik naar Kabir wilde komen kijken want hij dacht dat hij 'lamellen' had. Dus losse wand of hoefbevangen. Ik zei, ik zadel Callas op en dan rijd ik wel langs jou. Hij ging vast weer vooruit met zijn auto.

Ik ben al een tijdje niet meer in het dorpje geweest dus ik was heel benieuwd hoe Callas zou vertrekken. Ik vertrok op bosalster ;-)

maar wel met hoofdstel met bit eroverheen voor het geval van. Kom ik bij John thuis, Kabir helemaal blij dat ie Callas zag en gelukkig was het helemaal niets ernstigs, gewoon te lange hoeven en een stuk afgebroken dat omhoog was blijven staan. Dat kennen we waarschijnlijk allemaal wel eens, maar voor een leek is dat eng natuurlijk. Dus ik zeg, gras groeit, hoeven groeien, dus smid bellen. Ja maar ik deed het toch ook zelf, of ik dan Kabir niet kon doen. Ja tuurlijk kan ik dat, maar ik vond dat John het dan zelf maar moest doen.

Bleek dat ie nog nooit een paard zijn been had opgetild! Dus eerst maar eens oefenen op Callas. En zo grappig dat John iedere keer de voorhoef verkeerde richting op wilde gaan tillen, terwijl hij de achterhoef wel goed deed. Kennelijk is dat voor leken niet logisch dat je beide hoeven optilt met je bips richting de voorkant van het paard. Bij Callas was ook een ministukje weer omhoog dus dat kon hij gelijk mooi zien dat het niet erg was.

Toen bij Kabir. En och zo'n braaf dier toch! Gewoon netjes voetje geven. John vond de achtervoet heel eng om te doen. En ik had hem bij de voorvoet gezegd iets met je schouder tegen de schouder van het paard te duwen als ie niet wil optillen, dus dat deed hij bij het achterbeen en Kabir wijkt weg voor de druk en stapt dus rustig opzij en John had bijna een hartverlamming denkende dat Kabir ging slaan. Hahaha. Daarna heb ik John geleerd hoe je met een beitel en hamer netjes de voet kunt bijwerken zonder dat je de voet hoeft op te tillen en zo hebben we ook het opgewipte stuk eraf getikt. Ondertussen stond Callas zich aan de andere kant van hun tuinhek te vervelen en die ging grazen.

Toen heb ik ook maar eens voorzichtig aangekaart dat John misschien wat distelbollen uit de manen kon knippen en misschien de rug van Kabir, die helemaal vervilt was, kon borstelen. O moest dat ook? In een paar minuten hadden we een emmer vol vervilte haarklontjes. Kabir raakt met rollen de grond niet meer denk ik door zijn holle rug. Maar verder ziet hij er echt patent uit voor zijn leeftijd!

Dus ik zeg tegen John, zullen we samen gaan wandelen? John aarzelen, hij had het zo druk, dus ik aandringen en we zijn een half uurtje samen gaan wandelen! Ik gewoon op Callas natuurlijk, en hij met Kabir aan de hand. Hij had geen hastertouw dus heeft ie maar een hondenriem genomen. Hij heeft 1 foto van de twee paardjes gemaakt, ik hoop dat hij die aan mij wil sturen dan zal ik hem hier eens zetten.

En wat was dat leuk samen erop uit! Ik heb het wel gemist samen met een ander paard eropuit gaan. Callas vond het eerst vreemd. Je kent het bij haar wel, één nieuw ding waar ze zich op wil concentreren en al het andere eromheen is dan teveel. Vond ik wel jammer want ik dacht nu juist: Kabir trekt zich van de hele wereld niets aan, dus als hij rustig is, zal zij ook wel niets eng vinden. Juist wel dus, maar zoals alles bij haar, blijven aandringen en dan went het vanzelf. En ik heb haar toen op het bit genomen om haar te begeleiden.

Ik heb diverse posities ingenomen, achter, naast en voor, en dat maakte op zich weinig uit voor haar englevel, maar voorop leek toch beter op de een of andere manier. Wel grappig, John zegt tegen mij, na 100m of zo vanaf zijn huis, ik denk dat Kabir al moe is, hij heeft zijn hoofd laag en Callas heeft haar hoofd nog fit omhoog. Ik zeg, neuh, dat is ontspanning bij Kabir en Callas vindt alles spannend. O zegt ie, ik moet nog wel heel veel leren. Zo grappig dat als je altijd met paardjes omgaat dat zulke dingen zo vanzelfsprekend zijn.

We hebben heel wat afgekletst en het blijkt dat John wel degelijk ooit heeft paardgereden. Kennelijk is hij in Chili een tijdje geweest en daar heeft hij op Argentijnse paarden gereden. Zonder zadel zonder hoofdstel! Hij was daar met een stel caucho's, schrijf je dat zo? en ze hadden een hele kudde paarden (voor vlees kennelijk), dreven ze in een pen, gingen erop zitten, gooiden de pen open en scheurden met zijn allen de vlaktes op en knetterden loeihard weer terug. Hij was er wel een paar keer afgevallen, maar hij heeft dus wel "gereden". En hij wilde toch eigenlijk ook wel op Kabir rijden. Wie weet een volgende keer.

Toen we weer terugkwamen bij zijn huis was Callas helemaal relaxed met hoofd lekker laag. Er was een buurvrouw en Johns vrouw en toen stonden we met zijn allen te praten en Kabir en Callas stonden te neuzen en ineens moest er gegild, gemaaid en getrapt worden. Hoop kabaal wat nergens toe leidt uiteraard, maar ik heb nog nooit die buurvrouw zo hard zien rennen, hahahaha, ik heb dubbel gelegen.

Tja toen was het tijd dat ieder zijn weg weer moest gaan. Callas had wel moeite te vertrekken en Kabir maar hinikken, hoezo geen sociaal paard... Prompt was alles enorm eng. En ook echt eng, want het angstzweet brak haar letterlijk uit. Ze was binnen een meter of 50 ineens doorweekt! Tja, we moeten toch naar huis en ze moet het dan toch alleen doen en dan moet ze het toch met mij doen en met veel deinzen zijn we weer richting huis gegaan.

Tien minuten later was ze door de zon eigenlijk alweer droog en hebben we een stukje in de berm naar huis gegaloppeerd en ze was errug voorwaarts. Maar dat heb ik nog even extra gemaakt door haar nog meer aan te sporen zodat het mijn opdracht was en zo zijn we weer thuisgekomen. Daar had mijn vriend een stuk gemaaid en dat was dan wel weer heel gek. Daar moest uitgebreid naar gekeken worden. Maar ik heb een heerlijke ochtend gehad. 11 uur was ik weer thuis en nu staan ze weer lekker in het land.

Als ik de foto van Kabir en Callas heb zal ik hem hier plaatsen. Tot weers

**Geplaatst**: 23-05-18 10:54

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 23-05-18 10:54

Leuk stukje Mo. Ik zie die buurvrouw rennen.

**Geplaatst**: 23-05-18 11:28

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 23-05-18 11:28

Haha leuk is dat, mensen die niks van paarden weten maar wel geïnteresseerd zijn.
Zo ging mijn verzorgpaard laatst briezen toen ik aan het kletsen was, die man sprong letterlijk met een gil weg want het paard ´gromde naar hem´

**Geplaatst**: 23-05-18 12:31

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 23-05-18 12:31

Klinkt erg gezellig zo'n stap ritje

**Geplaatst**: 24-05-18 23:32

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 24-05-18 23:32

Wat leuk dat jullie samen op stap zijn geweest, voor jullie alle 4. Kabir, Wat een schat. Je gunt hem gewoon het beste als je er zo over leest. Wie weet voor de toekomst wat er nog allemaal kan gebeuren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-18 08:10

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-18 08:10

'John" heeft de foto die hij gemaakt had gestuurd. Wel de meest onhandigste foto ever. Callas stond te grazen wat ze dus eigenlijk nooit doet en ook niet mag onder het zadel en ik wilde haar naar achteren vragen zodat John een foto van Kabir kan maken. Nou idee een 10, uitvoering een 0. Ik sta nog volledig voor Kabir en het ziet er niet uit zoals ik op haar zit te trekken, maar goed, je kunt een heel klein beetje van Kabir zien. Hij is zo rond als een tonnetje en je geeft hem zijn leeftijd niet.

Afbeelding

En ondanks dat je hem niet goed kunt zien toch even een foto ter vergelijk van hoe hij voor de winter was toen we hem op straat vonden. Die kuilen zijn helemaal weg, hij zit super in zijn haar en zijn ruggengraat zie je nauwelijks meer. Nog wel een beetje doorgezakte rug, maar ook dat lijkt beter. Heeft onze heftige aktie toch nut gehad!

Afbeelding

**Geplaatst**: 25-05-18 08:45

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-05-18 08:45

Ik vind Kabir echt een oepie om te zien, zo lief!

**Geplaatst**: 25-05-18 09:41

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-05-18 09:41

Altijd leuk om een paard zo te zien opknappen.

**Geplaatst**: 25-05-18 10:38

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-05-18 10:38

Dat is echt een groot verschil zeg, fijn dat hij zo is opgeknapt.

**Geplaatst**: 25-05-18 11:31

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 25-05-18 11:31

WoW die is opgeknapt! Wat fijn!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-18 12:51

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-18 12:51

Hi allemaal, als ik een keer erheen ga zal ik een mooiere foto van Kabir maken. Maar ik zou hem niet terug herkend hebben als iemand hem te koop zou hebben gezet bij wijze van spreken.

Net terug van een hekkencheck met Callas. Ze was erg lief met zadelen, meestal een goed teken. Ik bedoel ze is altijd al lief met zadelen, maar ze kan ook nog superlief zijn. Toen ik het erf ging verlaten, liep ze maar naar het land te kijken. Ik nog kijken of er hertjes waren. Niets. Maar ja, ze ziet wel vaker wat dat ik niet zie, dus ze zal wel gelijk hebben, maar we gaan maar gewoon door toch? Ze was nog geen tien minuten ervoor uit dat land gekomen, dus zoveels geks kon er niet gebeurd zijn met dat land. Callas dacht daar toch echt anders over, maar goed we vertrokken energiek maar netjes zeg maar.

Dat energieke duurde een tijdje, met hoofd heel hoog alsof ze nog steeds wat hoorde. Wat gedraafd en wat oefeningen gedaan, allemaal op bosalster ;-)

dus dat ging netjes. Ze wordt wel gevoeliger op haar voorvoeten merk ik. Ik rijd nu al een tijdje, (sinds ze door die kuil aan de kletter ging en haar hoefschoenen weer vernield heeft) zonder bescherming in afwachting van de Megasus hoefschoenen. En alhoewel ik bermen rijd of kaal asfalt, merk ik toch dat individuele stenen zeerder doen dan toen ze net van de bescherming af kwam.

Halverwege de terugweg grote downer een omgevallen boom. Steil talud links omlaag, steil talud rechts omhoog. Geen omweg om de boom mogelijk. Stuk teruggereden om te kijken waar ik het talud op kon. Haar op het bit genomen om scherper te kunnen sturen. Grote stenen hebben we genomen met wel kniehoog optillen. Soort variabele blok oefening. Maar ook best wel steil omhoog. Kom ik op een punt dat er gewoon teveel takken zijn in de struiken, geen doen.

Wil ik achterwaarts, niet luisteren. Daar baalde ik van want ze weet heel goed wat achterwaarts is, maar ze wilde gewoon niet uit die takken. Ik denk dat ze het achter ons niet vertrouwde om achterwaarts te gaan. Toch 1 stapje voor elkaar gekregen, maar niet voldoende om ruimte te krijgen, dus moest ze dan maar door al die struiken heen keren. Nog gekeken of ik dan geen andere route omhoog kon nemen, maar geen beginnen aan. Dus helaas ter onverrichter zaken weer naar huis terug.

Terugweg. Ja dat was wel een dubbel begrip, want ons huis was circa 5 minuten achter de omgevallen boom. Dus dat was wel de terugweg, maar terug op dezelfde weg... ook al is dat de andere kant op=Keten! Toen ik dat voelde even heel duidelijk boos geworden met NEE en toch op het bosalster gebleven zonder bit en veel ho en easy. Lukte op zich best heel goed.

Toen kwam de buurman ons achterop rijden met de auto dat was even schrikken. Poos staan praten en toen hij wegreed, wilde Callas erachteraan. Dat mocht ook niet uiteraard. Er kwam zelfs een kleine kopzwaai die ik kon indammen. Enorm overhaast stappen, haast haast haast, ik kon er weinig rust in krijgen, wel als ik haar op het bit zou nemen, maar dat wilde ik niet. Dus zo weer naar huis gestapt.

Maar hoe dichter we huis naderden, hoe energieker ze werd, zo dat al mogelijk was. En weer kijken naar het land, naar één bepaald stuk van het land ontdekte ik toen. En toen eindelijk viel bij mij het kwartje. En zo goed is een paard zijn geheugen dus! En zo goed kan een paard dus redeneren... Eergisteren met Kabir wezen stappen. Dat was toch erg leuk, dus kennelijk verwachtte Callas Kabir te zien. En de laatste keer dat Kabir hier was toen we hem vonden heeft hij even in het land gestaan. En dan heb ik het over twee dagen of zo, drie hooguit. En Callas en de andere twee ponietjes stonden in een heel ander land. Maar toen ik een keer met haar langskwam over het erf, zag ze hem natuurlijk en ze konden onder een bepaalde hoek ook naar elkaar kijken. En de plek waar ze nu op de heenweg én de terugweg zo naar had lopen kijken, was waar Kabir toen dat paar dagen gestaan heeft ik meen in november vorig jaar!

Dat vond ik toch wel heel bijzonder hoe Callas 1+1 optelt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-18 14:56

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-18 14:56

So de knetters...

Het stormt hier. Met heel zonnig weer overigens. Het is zaterdag, dus dan train ik meestal op het veldje. Omdat Callas eigenlijk zo lief was de laatste tijd, dacht ik, ok het stormt maar dat moet kunnen. Met uit het land halen zag ik dat haar voeten wel ineens erg aan het brokkelen waren. Ik bedoel ik heb van de week nog met "John" er naar gekeken en toen was het een minifriemel. Mwah, vandaag waren het twee grote stukken die omhoog stonden, dus eerst maar eens alles weer bijgewerkt.

Toen rijden op het veldje. Uiteraard eerst stappen op bosalster ;-)

Madame was enorm geïrriteerd door de vliegen en dat leed wel erg af van het werk. Ik heb haar ook nog niet ingesprayed omdat het nog geen heet weer is geweest. Gelukkig blies de wind veel vliegen weg. Sturen op het bosalster ging niet zo lekker, maar oefeningen als zijwaarts dan weer wel. Dat heb ik al eerder zo ervaren, ik moet toch eens grondig gaan onderzoeken waarom dat nou zo is.

En toen was daar weer De Hoek. De Hoek blijft toch wel zo verschrikkelijk eng, en zeker deze keer want De Hoek was ineens kaal. Dat zal je toch meemaken dat hij de ene dag nog helemaal groen is met lang gras en de volgende dag dat hij kaal is!

Maar het vrouwtje had dus helemaal geen zin in dat gezeik, dus ik ben op het bit in de hoek in draf gaan cirkelen. Of eigenlijk peren. Want naar de hoek toe was een mooie bocht van een volte maar natuurlijk iedere keer weer uit de hoek willen peren dus dan werd de volte met recht een peervorm. Ik denk dat ik wel 20 minuten gecirkeld heb daar, beide kanten op en linksom was dan weer minder eng dan rechtsom.

Het in draf houden was erg lastig op de heencirkel, terugcirkel was makkelijk natuurlijk. Het is daar ook echt heel smal dat stuk, ik denk hooguit 4 tot 5m. Uiteindelijk leek het minder te worden, niet haar schrik denk ik voor die hoek, maar gewoon omdat ze het zat werd. En ik ook trouwens. Toen ben ik weer stapoefeningen gaan doen aan de andere kant van het veldje en ze was nu natuurlijk heel erg voorwaarts. Veel spanning opgebouwd, dus veel pit, wat op zich erg lekker rijdt moet ik zeggen en ik kan dan ook toen ik weer ging draven, lekker doorzitten.

Maar ik bleef voelen dat er iets zat aan te komen. Heel in het begin dat ik haar had, voelde het alsof ik op een pingpongballetje zat dat zo kon wegschieten, en zo ongeveer voelde het nu ook. Ik denk, voordat het vervelend gaat worden, laat ik verstandig zijn en het zo als het nu is, redelijk ok, afronden. Ik zadelde haar in het veldje af, en toen dacht ik, ik kan natuurlijk ook nog even gaan werken aan de hand.

Dus ik ging aan de hand met haar draven. Dat blijft en blijft onuitstaanbaar voor haar. Ik weet niet wat daar nou zo vervelend voor haar aan is, maar ze loopt dan te kopzwaaien en is in verzet, ze draaft wel mee, maar echt duidelijk onder protest. Toen haar heel kort gelongeerd (kort in tijd en kort in lengte omdat ik alleen de teugels had als longe) en toen longeren zonder longe. Het moeilijke daarvan is dat ze dan niet bij me blijft, maar naar nota bene de enge hoek toe gaat. En natuurlijk moet ze dan uit die enge hoek weg knetteren. Heb zo'n spijt dat ik dit niet gefilmd heb. Enorm wat kan die knetteren, sjezen, bokken, piepen, zwaaien en onderuit gaan.

Daar schrok ik erg van. Ze kwam uit de hoek knetteren en ik wilde haar als het ware weer om me heen krijgen dus probeerde ik haar te sturen, let wel, als ze zo aan het egotrippen is, heeft ze dus een bubbel van zeker 20m. Dus als ik ook maar een beetje wijs vanaf afstand, dan geeft dat al reactie. Dus mijn opzij stappen om haar op een meter of 10 bij me vandaan in een cirkel te gaan sturen, resulteerde in een sliding stop waarbij ze remde op de houtsnippers en dus onderuit ging. (Ik heb een cirkel van houtsnippers daar liggen en dat gaat prima als je er normaal overheen draaft, maar dit niet) En vol onderuit. Geen idee hoe ze het voor elkaar kreeg, maar ze kwam dus op mij af, remde en toen ze op de grond lag, lag ze met haar kont naar me toe. Maar ze is niet over de kop gegaan. Toen schrok ik, want ze spartelde maar kwam niet overeind, in je beleving duurt dat heel lang, maar het is natuurlijk maar een fractie van een seconde en toen stond ze alweer om weer verder te knetteren.

Iedere keer dat ze mijn kant op kwam stuurde ik haar op een volte wat dan redelijk ging maar dan uit de volte knetterend ontsnappen. Ik denk dat dat in totaal een minuut of tien heeft geduurd en toen was ze klaar. Kwam ze naar me toe draven. Zo prachtig gedragen drafje. En dan een eindje voor me gaan stilstaan, zo van, hier ben ik, wat moet je nou? Nou, dan maar verder knetteren, maar nu wel op mijn commando. Dus ik heb haar weer het veldje doorgestuurd in meest galop en als ze aan het andere eind stond, haar daar weggestuurd.

Op een gegeven moment kon ik zien dat ze mijn commando's nu netjes opvolgde zonder dat er nog idiote spanning in zat en toen ben ik op 1 plek blijven staan en yes! Ik heb haar toch meerdere keren om me heen kunnen laten draven op de grote cirkel. Dat is me nog niet vaak zo lang gelukt, dus dat vond ik helemaal leuk. Ze had nog wel een redelijk grote bubbel, maar dat stuurde op zich wel heel fijn. En als ze te ver van me af ging floot ik een paar keer en dan wel het drafcommande blijven zeggen en wijzen. En dat begreep ze. He-le-maal leuk! Rechtsom ging dan nog net iets beter dan linksom, maar ik was blij. En zij ook want ze kreeg koekjes!
Haar bubbel slonk aanzienlijk en dat werd dan weer lastiger werken want nu kwam ze zowat mijn bubbel binnen en werd het moeilijk om haar op een grotere cirkel om me heen te houden. Afgesloten met wat jambettes en wijken en dat deed ze keurig.

Tijd om het helemaal af te sluiten en haar naar het land te brengen. Dat doe ik wel vaker, als ik op het veldje getrained heb, dan steek ik de oprit over en zet haar in het land. Dat is 15m of zo. Right. Nou. Laat ik het zo zeggen, ze was het er niet mee eens. Ze wilde naar stal, waar de shetjes even geparkeerd stonden tijdens deze training, en niet naar het land. Met een boze stem heb ik haar in het land gezet, waar ze alweer begon te knetteren. Piepen zwaaien bokken, schreeuwen, indrukwekkend. Wegknetteren en weer naar de schrikdraadveren komen stieren. Ik ben maar even blijven staan, want ik dacht, die gaat er zo doorheen! Ze was helemaal door dolle of over de rooie dat weet ik niet. Toen ze rustiger werd ben ik de shetjes gaan halen en dat is denk ik 10 minuutjes werk en al die tijd heb ik haar horen schreeuwen en gillen. Ze is wel achter het draad gebleven, maar ze was het er niet mee eens.

Maar ik heb een bijzonder uurtje achter de rug. Dat ik haar op de cirkel in De Hoek kon houden was fijn en dat zij op de cirkel om mij heen bleef draven op het eind was helemaal een overwinning.

Laten we het zo zeggen het was weer een stormachtige ;-)

ervaring, ze is duidelijk geen kind van de wind.

**Geplaatst**: 26-05-18 17:36

Geplaatst: 26-05-18 17:36

Heftig verhaal zeg, non de knetter. Ze is toch wel een dominante Drika.

**Geplaatst**: 27-05-18 08:35

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 27-05-18 08:35

Superleuk zo'n niet geposeerde foto van de hoofdpersonen van dit topic! Vooral ook leuk om Kabir eindelijk te zien. Zelfs van het stukje op de eerste foto zie je dat hij glanst en strak in zijn velletje zit. Ik had om de een of andere reden gedacht dat hij een soort oude volbloed type zou zijn. Heerlijk dat het voor hem toch nog goed gekomen is.

(En wat leuk, mijn eerst auto look-alike staat rechts op de achtergrond op de foto)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-18 16:14

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-18 16:14

Grappig SassyMoon dat je een renaultje had. Ik had in NL ook een renaultje. Hier heb ik nog een Oud Eendje, maar die is niet goedgekeurd dus ik kan er niet mee rijden.

Met Callas kon ik wel rijden en na haar uitspattingen van zaterdag was ik benieuwd wat ze zondag zou doen. Ik heb haar op een ritje genomen, heel kort, de hekkencheck vanwege haar voeten.

En ik denk als ik haar had meegegeven aan iemand die haar historie helemaal niet kent, dat hij of zij gezegd zou hebben, lekker voorwaarts paardje. Ze schrok een paar keer, maar ze rende niet weg. Ze was wat kijkerig maar als het ok bleek te zijn dan zakte haar hoofdje weer. En dat allemaal op het halster...