Wat een ellende ook Hiphorse. Hopelijk valt het mee. Die onzekerheid vind ik vreselijk. Als ik 1 ding heb geleerd de afgelopen maanden, dat DA's nog zo vaak kunnen zeggen dat er niets raars is, dat dergelijke wonden lang duren, als mijn onderbuik blijft knagen laad ik hem de volgende keer veel sneller op richting kliniek.
Heftig hoor Koekie, hopelijk knapt ie snel op. Moet ie om die plug eruit te halen weer onder narcose of kan dat staand gedaan worden?
Owen gaat gelukkig goed. Hij moest na de operatie nog wat langer op de kliniek blijven om dagelijks antibiotica gespoten te krijgen en gecontroleerd te worden. Afgelopen zondag heb ik hem naar de revalidatiestal verhuisd (Lelymare, top plek om te revalideren). Het is zo'n schat, hij is zo relaxed ondanks dat hij inmiddels al 3,5 week op boxrust staat (en dat voorlopig ook nog wel staat) ...maar hij oogt gewoon happy, blij met alle aandacht die hij krijgt maar ook gewoon heel chill. Dat is toch echt wel een groot verschil met een gewone stal en een revalidatiestal, die rust die daar heerst en dat er meer boxrusters zijn, maakt dat ze zich zoveel makkelijker schikken in hun lot.
Vandaag kwam de DA van de kliniek langs om de wond te controleren en verband te wisselen, maar ook als je hem dan uit zijn stal haalt om naar de plaats te brengen waar hij gecheckt werd, zo braaf, niks geen spatjes. Ik was wel zenuwachtig voor de controle omdat hij nu 5 dagen van de gespoten antibiotica af is (krijgt nog wel oraal ab) maar het zag er keurig uit volgens de DA en gelukkig geen pus meer uit de wond. We hebben nog wel een lange weg te gaan voor hij weer up and running is, maar het ziet er goed uit en hij gedraagt zich voorbeeldig wat ook optimaal meewerkt voor zijn herstel. Door alle stress rondom operatie en gedoe, dat ik wel te veel heb lopen snaaien en 5 kilo ben aangekomen. Heb met mezelf afgesproken dat die eraf moeten zijn voor ik weer met hem aan de slag ga. De ergste stress is nu voorbij, ik hoef niet meer elke avond op en neer naar de kliniek (anderhalve uur enkele reis), dus moet mezelf weer een schop onder mijn kont geven en weer een beetje gedisciplineerd eten (lees, de koekjes laten staan) en weer gaan sporten. No more excuses!
