Ik roep overigens altijd als waarschuwing vooraf een eh Jorie of eh Alex, al hoef ik Alex maar aan te kijken en dan weet ie ook al genoeg. Jorie gaat automatisch voor mij uit de ruimte, ik heb het hem niet eens hoeven leren. Zolang Alex mij als leider ziet, zal Jorie dat gewoon als een vaststaand feit zien. Hij kwam eerder nooit uit zichzelf naar mij toe ook, nu begint hij wat minder schuw te worden en wat nieuwsgieriger naar de wereld om hem heen.
Dit is hoe Jorie mij aankijkt:

Welkom Jibbel. Friezen zijn mooi, als ik ooit op iets groots voor de wagen overstap dan wil ik een stel Friese billen, al zal ik nooit op ze kunnen rijden. Iets met mijn heup waardoor ik het hoge opgooien niet kan hebben voor langer dan een halfuur en het feit dat Friezen niet goed galopperen en ik zelf bang ben voor de galop. Ik leid ze liever op voor de kar dan onder het zadel.