Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-04-12 21:32

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 10-04-12 21:32

Ik denk eerlijk gezegd dat voor herbivoren iets al gauw te zoet is. Je ziet het meer bij carnivoren.

Want eten van herbivoren is behoorlijk smaakloos, dus wat voor ons wel meevalt qua zoetheid kan voor hen al gauw mierzoet zijn. Dat is ook niet lekker. Plus dat gras overal altijd te vinden is. Een carnivoor moet zelf jagen op zijn vlees en eet soms met enorme tussenpozen, afhankelijk van hoe goed de jacht lukt.

Dus tja mijn theorie wel met een zakje zout (of suiker?) nemen.

**Geplaatst**: 11-04-12 07:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 07:42

Isa heeft ook de voorkeur voor de wat taaiere grassen en niet zo zeer het zoete raaigras (Yoob wel).
Maar kan ook haar smaak zijn.
Toch valt het mij op dat ze de ene dag volop van dit staat te eten en de andere dag er niet naar om kijkt. Vaak zoek ik die kruiden dan op en blijkt er toch wat in te zitten wat ze mogelijk nodig heeft.
Neem nu paardenbloemblad. Slecht vanwege de vele fructanen, maar het staat bol van mangaan.
Maar echt natuurlijk paardenhouden is hier niet meer mogelijk. Zo natuurlijk mogelijk is beter haha.
Zelfs die 'wilde' exmoor pony's hier in het natuurgebied zijn niet eens natuurlijk. Ze kunnen wel hele dag overal eten en pakken wat ze lekker vinden, maar paar keer per jaar komt dierenarts en hoefsmid voor controle, en in de winter ligt er zomaar en baal hooi naast een kapot gehakt stuk vijver

**Geplaatst**: 11-04-12 11:26

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 11:26

Variatie is ook belangrijker voor bepaalde dieren dan wij denken hoor.

Ik merkte aan het eind van d'r leven dat mijn oude nijn niet half zoveel trek had in een wortel als in een stukje witlof. En toen ik haar eens een keer spinazie gaf...

Ze zeggen niet voor niets dat verandering van spijs doet eten.

Ik heb zelf eens twee jaar lang 2-3 keer per week shoarma te eten gekregen thuis.

Nu kan ik het nauwelijks meer hebben.

**Geplaatst**: 11-04-12 11:39

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 11:39

kan me voorstellen dat je dat een keer tegen eet.
mijn pa is er ook zo een van wat een boer niet kent dat vret ie niet.kreeg vroeger elke dag gebakken aardappels met sla.soms op zondag eens komkommer erbij maar dat was het.nu eet ie wel meer,maar nieuwe gerechten dat vindt ie moeilijk om te proberen

**Geplaatst**: 11-04-12 11:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 11:42

Ik eet wel bijna alles verder gelukkig. Maar die heb je inderdaad ook. Bij dieren net zo goed.

**Geplaatst**: 11-04-12 13:30

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 13:30

ik eet ook alles, sommige dingen liever dan andere uiteraard. mijn beesten ook, hoewel Fishy nu duidelijk laat merken geen genoegen meer te nemen met alleen brokken. er moet en zal vlees bij. natuurlijk mevrouw geen probleem.
mijn paardjes eten bijna alles ook wat ik ze voorschotel, alleen krijgen ze bij mij niet zoveel, haha! appels, wortels, brood, dat zijn dingen die ze eigenlijk zelden of nooit krijgen. Faram is hierin het kieskeurigst. hij is dan wel weer gek op bananen, en die vinden Flicka en Zned weer een stuk minder.

Flicka was een beetje zielig vandaag, gisteren had ze nogal paniek omdat ze in een stalletje stond, en ik was mijn Zned aan het longeren. de stalhouder is toen met de hogedrukspuit de muren en ramen gaan wassen, toen ik terugkwam bij de stal was Flicka helemaal in paniek aan het schreeuwen en rondjes rennen door de stal, God weet hoe lang al. flink balen dus, had ik dat geweten dan had ik haar niet in die stal gedaan. maar goed, vandaag was ze helemaal taai en stijf, ik had haar even op stal om te eten en ze kon er amper meer uitkomen. spiertonus was niet superhoog maar toch... wilde met haar rijden maar dat hebben we maar even niet gedaan. ik heb haar in de grote wei gedaan zodat ze een beetje in beweging zou blijven en toen ik haar ophaalde kwam ze zelf een stukje aangedraafd dus dat leek alweer flink beter... het arme ding.

**Geplaatst**: 11-04-12 13:34

Geplaatst: 11-04-12 13:34

Even afstappen is dan beter.

Wij hebben ook zo'n opgewonden standje op de faculteit dat je eigenlijk nergens mee naartoe kan nemen.

Nu hebben we dan het voordeel dat een ouderejaars er wat spierontspanners in kan spuiten, maar het beste blijft gewoon rustige beweging en niet te veel belasten.

Alleen dat wou die bij ons dus niet tot je die spierontspanners erin stopte. Die leek ook haast gewoon koliek te hebben van de pijn trouwens.

**Geplaatst**: 11-04-12 13:40

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 13:40

oh ja dat ken ik wel ja... toen Zned in het beugeltje van het hek geknald was werd hij ook helemaal gek en wilde zich op de grond laten vallen, echt gruwelijk ik had nog nooit zo'n reactie gezien van de pijn. weet idd wel dat ze het doen, als iets écht pijn doet laten ze zich gewoon vallen.

hihi afstappen hoefde niet, Flicka is maar een meter hoog. rijden met haar is met het wagentje, ze heeft een marathon trainingswagen. ik was het van plan, maar toen ze in het stalletje maar amper van haar blokje af kon komen van de stijfheid leek me dat niet zo'n goed idee.

verder is Flicka de rust zelve, vindt alles best en is zelden nerveus. enige waar ze bang voor is is grote trekkers of vrachtwagens, omdat ze ooit is opgejaagd. en blijkbaar dus ook dit. nu is het wel zo, dat toen de stalhouder een paar weken terug de andere ramen deed, er niks aan de hand was. toen waren we daar met ons drietjes en dat scheelt natuurlijk ook. nu was ze alleen.
mijn Zned heeft het wel een keer gehad, licht spierbevangen van de stress. ik heb ook al gezegd voor het trainingsweekend, als hij daar stukgaat van de stress gaat hij zsm terug naar huis en maak ik het wel af met een ander paard.

**Geplaatst**: 11-04-12 14:21

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 14:21

Afstappen als in: een paar rondjes rustig met haar wandelen.

Sorry.

**Geplaatst**: 11-04-12 14:44

Geplaatst: 11-04-12 14:44

ik had ook een verzorgpaard:

-als veulen had hij een vergroeid sukje bot in achterbeen dat moest geopereerd worden :(:)

- als 2 jarige heeft hij peesblesures gekregen aan beide voorbenen en aan het zelfde achtebeen als van het bot (diagnose da komt nooit meet goed hoogstens als grasmaaier) :(:)

- als 3 jarige flink opgeknapt

- met bijna 4 toch langzaam en voorzichtig ingereden

- rond 4/5 ongeveer twee keer in de week rustig rijden voor de rest elke dag beweging $*\o/*$
-met 5 kwamen peesblessuures terug -O-

-met 6 over een hek uit de weide gesprongen pees geschheurd

-tot 11 alleen maar op de wei gestaan

- toen kwam ik om de hoek kijken ik pakte rustig het rijden op en dit ging echt super
na drie maanden een paar weken niet goed gelopen daarnaa weer goed hij kreeg weer bespiering en zijn pezen werden sterker omdat ik hem veel dressuurmatig trainde. na 5 maanden werd hij opeens ziek -O-

eerst snottebel enzo dan denk dat gaat wel over na drie dagen was het alleen maar erger geworden naar da en wat bleek levengevaarlijke vorm van bronchitis da wilde met slangetje naar binnen toen raakte hij een gezwel 2 emmers bloedneus :(:)

hier allemaal van hersteld ben ik voor 1x met hem naar de manege struikelt hij en slaat over de kop en komt schuit op zijn nek
bleek eerste nekwervels gescheurt spieren van de nek te ver opgerekt en het was meteen mis met zijn pezen
hierna heeft hij 3 maanden gerevalideerd en toen is de eigenaresse met hem vertrokken ik heb hem precies een jaar mogen verzorgen

**Geplaatst**: 11-04-12 15:50

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-04-12 15:50

Ach gosh. Wat een pech voor dat arme paard! Weet je wel hoe het nu met hem gaat?

**Geplaatst**: 12-04-12 15:24

Geplaatst: 12-04-12 15:24

pff dat klinkt niet best...

heeft het paard wel officiële toestemming gehad van een DA om weer bereden te worden? en inderdaad, weet je hoe het nu met het paard gaat?

Flicka is nog steeds niet helemaal fit. eetlust goed, grazen en wandelen geen probleem, maar grotere bewegingen, liever niet. wel wat beter dan gisteren maar ik wacht rustig af... zit me nu te bedenken dat het ook misschien wel zo intelligent was geweest om even haar temperatuur op te nemen. nou ja, morgen dan maar, miss. vanavond ook wel.

Zned liep niet rad vandaag, dinsdag nieuwe schoenen gekregen maar ik heb het idee dat er misschien een nageltje wat strak ligt. hij is iig niet vernageld, dat zouden we meteen gemerkt hebben. RV is niet helemaal fijn en ook warmer dan de andere voorvoet, LA is een pietsie warmer dan de andere achtervoet. kan ook toeval zijn maar denk toch wel dat het een nageltje oid moet zijn. miss. ook wel 'gewoon' gevoelig, hij heeft nu eenmaal moeilijke voorvoetjes dus kan ook zijn dat het stukje eraf icm geen leren zooltjes meer (eerder had hij altijd leren zooltjes tegen het slijten aan de verzenen) gewoon even moet wennen. kreupel is hij iig niet en hij zet er ook wel goed gewicht op, lijkt wel iets op links te vallen.
maar goed we gaan het zien, ik geef het een paar dagen eventjes...

**Geplaatst**: 12-04-12 17:39

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 12-04-12 17:39

De overgang van zooltjes naar geen zooltjes is best groot, heb ik ervaren, idd maar even afwachten

**Geplaatst**: 12-04-12 22:06

Geplaatst: 12-04-12 22:06

Ik heb vandaag eens een winter-dekhaar uitgetrokken (gewoon van het bovenbeen, willekeurig eentje genomen, dus tot de wortel eruit getrokken want zat nog goed vast) en die eens opgemeten.
2x moeten kijken of ik het wel goed zag ... hij was nl. 21 cm !!

Ik zei toch al dat ze lang haar had aan haar lijf ... maar geen krul te bekennen, ook niet als de vacht nat is. Kan er wel vlechtjes in leggen haha.

**Geplaatst**: 12-04-12 22:15

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 12-04-12 22:15

Oeh. Ik zeg, doen!

Nogmaals ik vind het er niet heel zorgwekkend uitzien... Is ze ook vermagerd?

**Geplaatst**: 13-04-12 06:42

Geplaatst: 13-04-12 06:42

RASTA ISA. O:)

nou.....ik wist eigenlijk al dat het zou gebeuren maar bob gaat echt achteruit.
ik kan er bijna de klok op gelijk zetten maar elk jaar rond april krijgt hij een mega dip.
ben gisteren daarom even een vitamine kuur wezen halen en ik stond er van te kijken maar we hebben iets wat mijn paarden niet lusten.
vitamine brokjes van cavalor.

die dus maar bij mijn vader naar binnen gegooit en ik ga zo even naar de DA een emmer poeder halen,die eten ze wel. [verwende kr****.

]
ik hoop dat hij er door komt want elk jaar word de dip zwaarder,vorig jaar heeft het er ook al om gespannen.

**Geplaatst**: 13-04-12 06:49

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 13-04-12 06:49

Kom op Bob, het gaat je lukken! Sterkte mariska het zal niet mee vallen :(:)

**Geplaatst**: 13-04-12 07:00

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 13-04-12 07:00

@ isa, 21 cm is echt wel heel erg lang ja... ik zou toch die cushingtest gewoon doen hoor! ben het wel met nemurin eens dat het op zich niet direct zorgwekkend is, maar omdat je ook schreef dat ze invalt en weer zo slecht loopt, en dat met haar geschiedenis...

@ mariska, hoop dat Bob er snel doorheen is, echt kl*te joh...

**Geplaatst**: 13-04-12 09:40

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 13-04-12 09:40

Ik ga even de pompoms tevoorschijn halen...

$*\o/*$ GO BOB, GO BOB, NIEMAND KOMT DOOR DIPJES ZOALS BOB DAT KAN! $*\o/*$

Zoiets. *duimt*

En merrieveulen: nou, precies.

**Geplaatst**: 13-04-12 10:20

Geplaatst: 13-04-12 10:20

haha,bedankt meiden.
bob is idd een taaie.....

**Geplaatst**: 13-04-12 18:06

Geplaatst: 13-04-12 18:06

Zou Bobs dip dan ook wat met de verharing te maken hebben?
Kost toch extra energie.
Bij Isa is dat ook altijd 'diptijd' ...
Maar ook hier de duimen op elkaar dat Bob er doorheen komt met de extra vitamientjes.

Vandaag voelde Isa zich duidelijk beter ... heeft Yoob een fikse knal verkocht en daarna probeerde ze met hem mee te gaan rennen (iets wat niet echt handig was, maar vertel dat haar maar eens als ze er zin in heeft en denkt dat ze het kan). Ach zolang ze dit soort dingen nog doet, zit het in haar koppie nog wel goed.
Heb mijn eigen DA niet te pakken kunnen krijgen deze week. Hoefsmid wel. Laat die eerst maar eens komen om te zien of er mogelijk toch weer hoefzweren in het spel zijn.
Dieetmix ook binnen (voer zonder extra suiker en zetmeel); dus ook dat maar eens gaan voeren.

Mager is ze wel (zeker voor een shet), maar kan ook spierverval zijn. Die heeft ze nauwelijks nog ook. Voel overal botjes en zie ook haar ribben nu duidelijk nu de lange haren er steeds meer en meer afgaan.

Gewoon even geinige foto van Yoob ... let op zijn koppie vooral

Afbeelding

clown

**Geplaatst**: 13-04-12 19:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 13-04-12 19:42

Ribben zien = wel magertjes. Maar goed, we moeten dan maar afwachten wat de test zegt van Isaatje...

Overigens kunnen ze ook met Cushing nog behoorlijk oud worden. En je zei dat Isa snel hoefbevangen raakt, of was dat een andere pony in dit topic? Natuurlijk worden shetjes gauw hoefbevangen, maar ook bij Cushing kan dit probleem vaker voorkomen.

Het zou dus kunnen, maar betekent niet het einde van de wereld denk ik.

**Geplaatst**: 13-04-12 20:12

Geplaatst: 13-04-12 20:12

yoob is leuk.

ik weet het niet zo goed met bob.
zelf heb ik het idee [maar dat kan ik niet hard maken] dat de bacterie weer actief word door o.a. het weer/daglicht enz.
de lyme bacterie schijnt zich met tijden schuil te houden in het lichaam en dat zijn ook de tijden dat antibiotica er niet bij kan komen.
naar mijn idee heeft bob altijd rond april een explosie groei,tel daarbij idd het verharen wat energie vraagt,de extra stof en pollen deeltjes in de lucht enz enz.
vandaag kon ik met eten bij hem horen dat slikken alweer moeilijker gaat worden.
ik weet dat de volgende stap betekend dat zijn kaak/hals gaat zwellen en hij ademhalings problemen gaat krijgen.
maar...is het oorzaak of gevolg?
lyme geeft keelpijn dat is zeker maar is het de lyme of toch pollen? [hooikoorts]
ook tast lyme met name de grote gewrichten aan,bij bob zijn o.a. zijn sprongen wat overvult en word de stand achter steeds koehakkiger.
bob staat ook zelden op 4 benen,er is er altijd 1 op rust.
vandaag had het het heel slecht,moe afwezig slecht lopen enz.
1 achterbeen kon vandaag [voor het eerst] niet buigen.
lopen met een houten poot dus.....
om een uur of 4/5 knapte hij weer op,liep weer een stuk soepeler en ging weer lekker staan grazen en doen.
en dat maakt het ook zo moeilijk,het beeld wisseld per uur.
als je denkt hij heeft het slecht loopt hij een uur later weer vrolijk te scharrelen.
wat ook heel moeilijk is is o.a. de weersinvloeden.
regenachtig weer helpt hem als hij benauwd is maar......slaat op zijn spieren.
warm weer helpt bij zijn spieren en gewrichten maar...slaat op zijn luchtwegen en darmen.
enz enz enz.
ik heb vandaag hierom een besluit genomen.
ik weet dat hij het elk jaar zwaarder gaat krijgen,ik ondersteun hem nu met extra vitamines en mineralen en ik reinig hem nog een keer.
de rest is aan hem.
ik ga hem er dit jaar niet meer kost wat kost doorslepen.
2 jaar geleden kreeg ik al het advies om er mee te stoppen,ik heb het al die tijd nog kunnen rekken.
gaat hij het nu weer zo zwaar krijgen stoppen we ermee. [al hoop ik anders]

**Geplaatst**: 13-04-12 20:45

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 13-04-12 20:45

Ik heb ook een zorgenkindje. Al moet ik zeggen dat het vergeleken met jullie verhalen nog wel meevalt, maar ik maak me er veel zorgen over. Mijn paard verkeerd niet in levensgevaar oid. Ik heb mijn paard nog geen jaar. Ik heb haar vorig jaar juni gekocht. Ik had een droom om dressuur te gaan rijden en had na 25 paarden kijken mijn droompaard gevonden. Volgens de eigenaresse nog nooit problemen gehad met dit paard. Nu zijn we nog geen jaar verder en ik ben al verschillende malen bij de dierenarts geweest. Eerst werd ze kreupel. Gelukkig was dit na een maand weer over. Vervolgens kreeg ze koliek. Gelukkig was dit niet zo erg en kon het met een darmontspanner af. Vervolgens kreeg ze dikke benen. Een been bleef warm en dik, na het stappen ging het wel weg, maar bleef warm. Echo laten maken. Niet zo veel aan de hand en met plaspillen verdween het ook weer. Op gegeven moment had ze veel last van stalbenen. Omdat ik bij een stal woonde (huren) en mijn paard praktisch aan huis had was de stap om van stal te verhuizen erg groot (daarmee zou ik ook verhuizen en mijn vriend wilde dat niet). Ik werd erg verdrietig en uiteindelijk moesten we wel verhuizen omdat ik er letterlijk doorheen zat. Mijn paard mocht maar een uur per dag naar buiten, alleen. Ik trok dit niet en andere mensen op stal dachten dat ze wel wisten wat goed zou zijn voor mijn paard (ik ben de grote amateur). Mijn paard begon met haar tong uit haar mond te lopen, ondanks dat ik les heb van een goede instructeur (althans dacht ik, bekende naam etc, maar ook hier twijfel ik nu aan). Ze was erg sterk in de hand. Voor de tongproblemen ben ik naar een osteopaat gegaan, nu is ze helemaal niet sterk meer, maar ze lijkt erg veel last te hebben van het bit. Ik ben bang dat ik hier de oorzaak van ben en dat mijn paard niet gelukkig is. Ik zit er helemaal doorheen. Ik kan het niet meer aan. Ik weet niet wat ik met haar moet. Dinsdag ga ik weer naar de osteopaat. Het gaat nu al beter (haar tong komt er niet meer uit zoals voorheen). Maar al die zorgen.... Ze lijkt erg veel last te hebben van het bit. Zit te denken om bitloos te gaan rijden, maar mijn droom waar ik mijn hele studententijd van heb gedroomd lijkt nogal in duigen te vallen. Mijn droom was om dressuurwedstrijden te gaan rijden. Nu weet ik dat je ook bitloos kan gaan starten, maar dit kan slechts tm klasse L2. Inmiddels ben ik L1+3 en tegen het depressieve aan.

**Geplaatst**: 13-04-12 20:56

Geplaatst: 13-04-12 20:56

zuske

welkom hier, we zitten allemaal met hetzelfde
ik had ook grote plannen met mijn nieuwe paard, maar helaas is dat er ook niet van gekomen en zal ook nooit gebeuren
paard had bij de vorige eigenaar en fokker nog nooit wat gehad, bij mij kreeg hij van alles en tob al bijna 3jr

ik heb me erin berust, ben blij dat hij er nog is, en zal het moeten doen met wat hij aankan.

lessen en eventueel wedstrijden rijden kan ik vergeten, ik blijf gewoon lekker rustige buitenritjes maken

misschien moet jij ook even alle grote plannen en carriere opzij zetten en een tijdje rustig aan doen en je paard proberen weer fit te krijgen
depressief worden schieten jullie beide niks mee op en helpt ook niet.