mavantos schreef:Kan ik begrijpen, maar als de verkoper wil weten wat er mis is zullen ze toch zelf moeten betalen voor een keuring. Het is ook flauw als ik alles moet betalen en dan geen paard heb.
Als het nou over €100 ging prima, maar zo'n keuring kost ontzettend veel geld. Je bent zo €1.000,- verder. Hoezo zou ik de resultaten dan gratis moeten verstrekken?
Verkoper kan de resultaten krijgen als ze zelf betalen voor de keuring
Nou zo werkt het natuurlijk niet. Als je een paard koopt onder voorwaarde van een positief aankoop advies, ga je een overeenkomst aan (al dan niet schriftelijk, maar dat maakt niet uit). Als jij als koper door een negatief aankoopadvies onder die koop uit wilt komen, moet je daarvoor wel het bewijs aanleveren, dus het keuringsrapport laten zien. Je hoeft het niet af te geven, maar je moet wel aantonen waarom jij rechtmatig van de koop af kunt zien. Als je onder het voorlopig koopcontract van je huis uit wilt komen, zul je ook echt de bouwtechnische keuring op basis waarvan je de koop ontbindt moeten tonen, of het bewijs van de bank waarom je het niet gefinancierd krijgt.
Maar ik koop ook alleen bij verkopers waar ik een goed gevoel bij heb, en dat goede gevoel bestaat oa uit dat een verkoper staat voor de gezondheid van het dier dat hij aanbiedt. Dus bij een negatief advies ook die kosten op zich neemt. Wel binnen het redelijke. Als jij als koper voor een paard werkelijk alles uit de kast wilt trekken voor een aankoop keuring, maar dit totaal niet in verhouding staat tot de aanschafwaarde, dan is het natuurlijk onzin dat de verkoper al die poppenkast zou moeten betalen. Maar gewoon de verzekeringsgrenzen voor keuring, dus tot 4,5k klinisch, 4,5k-15k klinisch plus standaard set van 20 RX op de benen en boven de 15K plus rug en hals X-rays, dan is dat gewoon fair. Maar er kan tegenwoordig zoveel meer met aankoopkeuringen, je kan zelfs een AI bewegingsanalyse laten maken om die onregelmatigheid die het menselijk oog niet kan waarnemen te detecteren, je kan ze door de MRI laten halen of alle benen ook nog echo-en, maar dat soort extra's kan ik me voorstellen als het over investeringen van tonnen gaat, maar is natuurlijk absurd voor een HKT paard. Daar hoeft een verkoper echt niet in mee te gaan qua betalen bij afkeuren, want als je maar lang genoeg graaft, zal geeneen paard 100% zijn.
Wat wel een zorgelijke ontwikkeling is dat dierenartsen steeds terughoudender worden mbt een positief aankoop advies. Ook als de dierenarts eigenlijk er van overtuigd is dat iets wat hij ziet amper een risico is, dat ze dan steeds moeilijker toch dat positieve advies durven af te geven, puur omdat er indien er toch iets uitkomt, er naar de keurende DA gewezen wordt. Dat maakt het wel steed moelijker om paarden die in weze eigenlijk prima gezond zijn, nog verkocht te krijgen aan de steeds groter wordende groep van kopers die alleen voor 100% gezond gaan en niet meer kunnen leven met ook maar het minste risico. Kopers, zeker in het recreatie en basissportpaarden segment, zich steeds minder bewust wat nou echt een risico is en wat niet, wat voor jouw doeleinden acceptabel is en wat niet.
Wat betreft die eerder genoemde peesblessure. Voor mij zou dat een No Go zijn, maar dat hoeft zeker niet voor iedereen zo te zijn. Maar, vraag heel goed door en vraag oude echo's. De ene peesblessure is nl niet de ander. Is het een blessure waarbij echt een gat is ontstaan, waardoor het peesweefsel vervangen is door bindweefsel (er komt nooit peesweefsel meer terug, dus het nieuwe weefsel is altijd van minder kwaliteit) of is het een geïrriteerde pees geweest, geen gat maar alleen overvulling van de peesschede. Dat maakt nogal verschil. Maar ook, welke pees is het geweest. Is het het checkligament geweest (meest gunstige prognose) of is het de oppervlakkige buigpees geweest die juist weer een hele ongunstige prognose heeft.
Wel vind ik dat er vaak heel licht gedaan wordt over "volledig herstelde" peesblessures. Het belangrijkste punt vind ik bij peesblessures, is dat ondanks dat iedereen zal zeggen, het komt door trauma, is dat toch in 90% van de gevallen vaak niet het geval. 90% zijn overbelastingen blessures, die pas naar voren komen op het moment van trauma, een verzwikking in de wei of een rare stap waardoor een al maandenlange sluimerende peesblessure ineens naar voren komt. En overbelasting, kan letterlijk overbelasting betekenen, dus dat de ruiter teveel gedaan heeft, maar juist peesblessrues zijn veel vaker een gevolg van overbelasting door compensatie in het lijf. Door een andere zich niet zo aan het oppervlakte manifesterende blessure of blokkade. Dan wordt de pees wel gerevalideerd, maar als die andere blessure/blokkade die niet direct zichtbaar is, niet wordt gediagnosticeerd en opgelost, dan zal het dier blijven compenseren en zullen nieuwe blessures blijven ontwikkelen.
Alles bij elkaar genomen is voor mij een oude herstelde peesblessure dus eigenlijk altijd een risico dat ik niet bereid ben te nemen. Ik maak me dan bv weer minder zorgen om zaken als chipjes op een gunstige plek. Zo is voor iedereen het een verschil in wat acceptabel is. Het is in mijn ogen wel altijd zaak om als koper dat goed met de verkoper af te spreken, ook als je bv wel een positief aankoopadvies zou krijgen van de DA, bij welke bemerkingen jij toch afhaakt. Daar achteraf mee komen is altijd discutabel.
Geplaatst: 22-05-24 22:20 
).
