Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-08-04 19:59

Geplaatst: 09-08-04 19:59

Ik ben ook een keer heel bang geweest van een pony. dat was met mijn verzorghengst (het is shetlander) Onyx. Hij was net ingereden en was altijd heel braaf geweest

maar opeens wou hij geen voltes meer. Hij ging steeds de andere kant op en ging galoperen. Boos!

Dit was eigenlijk niet zo erg maar het was wel heel vervelend. Nou, de volgende keer deden we een volte halve baan rechtsom en hij kneep ertussen uit in rengalop! Toen reed ik nog maar 3 en half jaar en was niet zo sterk of groot (nu kan ik hem veel beter aan en rijd ook bijna 4 jaar) dus ik kon hem niet terug krijgen.

Tot overmaat van ramp rende hij onder het draad door met mij erop! Het draad wikkelde zich om ons heen, ik lag half van Onyx af met mijn mond vlakbij zijn oor, gilde het uit van de pijn en Onyx stond stil alsof er niks aan de hand was.

Toen heb ik mezelf eraf gegooid om ons te bevrijden. Heb een mooi litteken tussen mijn pink en ringvinger van waar het draad zat. Ben wel een half jaar lang bang voor hem geweest en heb niet op hem gereden behalve 4 keer het laantje op en weer terug. Enfin, ben niet meer bang en rijd weer op hem. Lachen

Het gaat weer hartstikke goed en ik heb zelfs met hem gesprongen.

**Geplaatst**: 10-08-04 00:07

Geplaatst: 10-08-04 00:07

we gingen een buitenrit maken met m'n vriendin en har paard maar ze was de sleutel van het hek vergeten dus kon het paard niet naar buiten dus ik ging die halen, en zijn ging alvast naar haar paard toe.
( dit hoorde ik toen ik aan kwam hoor met de sleutel brengen ) dat het paard op de grond lag! en normaal als je haar roept staat ze op en loopt ze naar je toe, maar nee hoor! dus zij rende er heen en riep haar naam weer maar ze reageerde niet en bewoog ook niet! dus zij ging aan zijn lip zitte en toen werd ie wakker sliep ie dus gewoon Boos!

ze was boos op hem joh Schijnheilig

maar geluukig was het niet wat ze dacht

nou vedder weet ik het eigenlijk niet...

**Geplaatst**: 10-08-04 11:46

Geplaatst: 10-08-04 11:46

ik ging een keer een buitenrit maken met 2 vriendinnen.... de ene haar paard draaide zich zelf steeds om om kleihard terug naar stal te crossen... gelukkig ging het goed en zijn we uit eingelijk bij de oever van de oude maas gekomen... de paarden waren toen redelijk rustig... zo rustig als een paard is waar je normaal gaat crossen... na een rustig galopje kwam er een vreemd penny meisje op een witte pony aan die heel stoer steeds aan ons liet zien hoe goed zij haar pony kon laten bokken en stijgeren.... fosh ging er helemaal van door het lint... en na haar een paar keer vriendelijk gevraagd te hebben om te stoppen deed ze dat nog neit Boos!

... omdat ik een paar jaar geleden een scooter ongeluk heb gehad wil ik nog wel eens pijn in mijn knie hebben wat toen ook gebeurde Boos!

ik heb fosh toen gewoon achter de rest aan laten gaan... maar zonder de controlle van mijn been want die kon ik niet meer bewegen Verward

een tijdje daarna ben ik met die vriendin wiens paard steeds omkeerde en wegcrosste weer een buitenrit gemaakt... we zijn super ver geweest en hebben genoten!! alles ging geweldig OK dan!

**Geplaatst**: 10-08-04 12:38

Geplaatst: 10-08-04 12:38

Voor mijn eigen paard nooit bang geweest ,wel een aantal situaties met andere paarden meegemaakt waarbij de angstzweet goed zichtbaar was.

Een strenge winter ergens in de jaren 90, Ik erg dik aangekleed,de paarden moesten er toch uit en geen bak dus naar het strand.
Bij de boulevard oversteken kwam een bus langs die siste (lucht of iets dergelijks).
Paard schrok wilde rennen,het was toch hier en daar glad en we vliegen samen onderuit. Van schrik paard naar huis gerend dat was gelukkig 1 str verder.

Ook met een volbloed aan de haal gegeen op het strand,wat waren wij samen moe stond ze even stil hoorde ze mij hijgen en weg was ze weer.
Ook hier schijtbang geweest maar gelukkig heb je de ruimte op het strand.Ook hier een goede afloop maar nooit meer op haar willen rijden.

**Geplaatst**: 10-08-04 15:20

Geplaatst: 10-08-04 15:20

oefh, wat een verhalen allemaal. Gelukkig heb ik nooit echt enge dingen meegemaakt met paarden waarbij ik echt heel erg bang was! Heb wel veel momenten meegemaakt waarbij ik dacht van: als dit maar goed gaat. Maar niet zo dat ik er niet meer op durfde. Het enige waar ik echt een hekel aanheb, is als paarde irritant gaan lopen doen op een buitenrit. Imo zijn huitenritten voor mij & pony om te ontspannen en relaxen. Ik heb er dus een hekel aan als paarden niet:
-verkeersmak zijn
-de straat opspringen
-ongecontroleerd gaan lopen rennen
-bokken
-steigeren [gelukkig nog nooit meegemaakt]
-op de terugweg hard gaan lopen en onrustig zijn [wat wel begrijpelijk is, maar toch heel vervelend voor de ruiter]
Penotti wil nog wel eens zijn bit vastpakken [ook in de bak] maar weet ondertussen wel wanneer het genoeg is! Vorig jaar, nachtrit, was hij onstuurbaar en pakte zijn bit vast tijdens het galoperen op het strand. Gelukkig waren we met een groep, waardoor hij toch wel stopt als de anderen ook stoppen. Bochten maken lukte niet, ik moest wachten totdat de anderen gingen stoppen. Ook op de terugweg was hij heel vervelend en wilde niet luisteren. Dit jaar nachtrit: Luisterde heel goed, was ontspannen en dramde niet. Op het strand nog stuurbaar [al ging hij wel hard] maar had niet de neiging om het bit vast te pakken gelukkig. Ik werd geschopt op mijn knie dus dat vond ik wel eng en ik had echt zo iets van o, wat is dit Verward

. Pony was ook geschopt op zijn borst dus toen ik een ophouding maakte met mijn zit stond hij gelijk stil!! Haha!

:D De groep galoppeerde verder. 'N vriendin ging naar de begeleider om het te melden en ik was ondertussen al aant stappen. Penotti was behoorlijk geschrokken [hij vecht nooit, en wordt dus ook nooit getrapt, all1 aangevallen met lelijke gezichten van z'n medepaard].

**Geplaatst**: 12-08-04 00:00

Geplaatst: 12-08-04 00:00

Had mn paardje nog maar net en toen is hij met mij erop terug naar stal gegaloppeerd over het paadje. Ik was doodsbang. En nog altijd doe ik het hek van de bak netjes dicht. Als het nu gebeurd zou ik het nieteens meer eng vinden....

**Geplaatst**: 12-08-04 00:03

Geplaatst: 12-08-04 00:03

toen ik bitloos langs de weg ging rijden en ze niet te stoppen in rengalop naar huis ging

en als ik er nu over denk denk ik dat ik toen hartstikke gek was dat ik dat deed

**Geplaatst**: 12-08-04 00:08

Geplaatst: 12-08-04 00:08

Toen mijn paard met zijn been in een hek hing en zich wou laten vallen. Ik ahd hem net een week en toen was ik heel erg bang...meer om hem te verliezen. heb nog dagen staan trillen op mn benen.

**Geplaatst**: 19-08-04 20:54

Geplaatst: 19-08-04 20:54

toen [paard] in de sloot was gevallen op de dag dat ze officieel van mij zou worden (had haar al even toen) het was koud en nat en ze lag te rillen en met haar ogen te draaien...

bah, dat vond ik echt heel eng..

**Geplaatst**: 19-08-04 20:55

Geplaatst: 19-08-04 20:55

Toen Splash geirriteerd was door het longeren en gericht naar me traptte..... Scheve mond

**Geplaatst**: 19-08-04 20:59

Geplaatst: 19-08-04 20:59

Van Mirza ben ik nog nooit bang geweest. Het is gewoon zo'n lieverd. Ik ben alleen bang om haar te verliezen..

**Geplaatst**: 19-08-04 21:01

Geplaatst: 19-08-04 21:01

Ik was nooit bang, ging op alles zitten, niks was eng, niks gevaarlijk...
Totdat ik Camilla kocht.
Het inrijden en alles ging toppie, geen angst niks..
Tot die ene winter, de eerste winter dat ze onder het zadel was.
Het begon met onder me uit rennen, teugels uit mijn handen trekken en bokken met t hoofd tussen de benen.
Viel toen nog mee. Vanaf het moment dat ze een keer recht omhoog stond tegen een instructrice die les aan het geven was, was ik pas echt bang.
Vanaf dat moment ging het elke keer zo, bokken, rennen, steigeren, noem maar op.
Bleek toen last van haar rug te hebben, maar nog bleef die angst voor haar, en dat voelde ze.. Waardoor ze een spelletje met me speelde.
Vandaar dat ik na 2,5 jaar ook de knoop heb doorgehakt om haar weg te doen, ik heb t lang door geprobeert, maar mijn angst bleef.

**Geplaatst**: 20-08-04 10:27

Geplaatst: 20-08-04 10:27

ik was echt bang toen ik voor het eerst hem ging logeren
ik stuurde hem naar buiten en vroeg een stap dat ging goed tot dat ik een draf aan hem vroeg daar was hij het niet mee eens hij steigerde
mijn kant op en nam gelijk daarna een draf aan naar mij toe en keerde zich en bokte een paar keer
geloof me echt heel erg eng ik kon nog maar met met de zweep hem ee heleharde tik geven en dat nog wel op zijn neus ik denk dat dat mijn redding was pffffffff
wat had ik geluk zeg
maar nu is hij niet meer zo ik ken hem nu aan de loge doen met een halster dus tja ik denk dat het echt een nukkie was Knipoog

groet jaimy

**Geplaatst**: 20-08-04 10:48

Geplaatst: 20-08-04 10:48

ik ben nu erg bang van Cupido mijn D op proef
zie bij vvdd rotbeest en je zult het begrijpen!

Huilen

**Geplaatst**: 01-10-04 16:19

Geplaatst: 01-10-04 16:19

Ik ben blij dit allemaal te lezen, want nu wordt me goed duidelijk dat ik niet de enige ben met angst . Eergisteren dacht ik er zelfs over om met paardrijden te stoppen vanwege het feit dat ik zo'n angsthaas ben. Maar deze berichtjes zijn zo ontzettend herkenbaar voor mij dat ik nu wel inzie dat ik door moet zetten

Ik werd bang van het manegepaard Cuiffo, toen die mij opzettelijk er af gooide bij het aangalopperen . Dit was in februari dit jaar. Ik had toen mijn 2e les (had daarvoor al 15 jaar niet meer gereden) en we gingen eens een galopje proberen. Dat ging 2 passen goed, totdat meneer ineens stopte en zijn hoofd tussen zijn voorbenen deed en een gemene bok gaf . Toen lag ik dus in het zand te happen en heb een week lang pijn in mijn rug gehad . Sindsdien heb ik niet meer op hem gereden. Later hoorde ik dat hij dit altijd doet als hij de kans krijgt. Ik vind dit dus een k.. paard.

Verder was ik een paar maanden geleden ontzettend bang toen ik op het manegepaard Folkors reed. Een 12 jarige ruin van ruim 1.70m die altijd aangespannen had gelopen en pas de laatste 2 jaar onder het zadel liep. Ik vond hem hartstikke leuk en in de binnenbak ging het rijden op hem fantastisch . Totdat we een keer in de buitenbak gingen rijden. Het begon er mee dat hij telkens terug liep naar de stal (de buitenbak is niet afgesloten) en ik hem met geen mogelijkheid terug kreeg. Daarna zijn we naar een ander buitenterrein gegaan, een afgesloten terrein met waterbak, heuveltjes, boomstammetjes om over te springen e.d. Daar moesten we aandraven. Dat ging een paar passen goed, totdat hij het bit tussen zijn kiezen nam en ik volledig de controle kwijt was. Folkors begon zeer hard te rennen (ik weet niet of het een rengalop was) en ik heb zitten trekken (achteraf hoorde ik dat ik had moeten loslaten en weer aanpakken, maar ja als je in paniek bent weet je het niet meer ) en gillen. Ik zag al die paaltjes langs flitsen en had visioenen van mezelf tegen zo'n paaltje aanvallen en een gebroken rug oplopen. Ondertussen was de instructrice aanwijzingen naar me aan het roepen, maar ik kon haar niet verstaan door mij eigen gegil en de wind langs mijn oren. Uiteindelijk is hij gestopt. Ik ben er af gegaan en heb staan trillen op mijn benen en staan janken uit schaamte (vanwege mijn gegil) en angst. De instructrice heeft toen een meer ervaren meisje op Folkors gezet, omdat het paard naar haar mening nogal heet was. Dit ervaren meisje had hetzelfde probleem. Ze kon hem zeer moeilijk onder controle houden. Ze heeft hem toen in de binnenbak een paar rondjes laten galopperen en daarna ben ik er weer op geklommen en heb nog een rondje gegaloppeerd. Dat is de laatste keer dat ik er op gereden heb.

Verder was ik laatst erg bang van Reegle. Dit paard is nogal humeurig tijdens het poetsen. Ik zet hem dan in de gang voor zijn stal vast aan 2 halstertouwen, zodat hij niet kan bijten. Alleen de laatste keer toen ik hem aan het poetsen was, kregen de andere paarden eten. Meneer had toen zo de pest er in dat hij niet kon eten dat hij mij opzettelijk tegen de stalwand aan duwde . Ik heb toen mijn ellebogen in zijn zij geramd. Dat hielp en hij ging op zij. Daarna ging ik zijn achterhoeven uitkrabben, probeerde hij mij te slaan. De instructrice die op dat moment aan het les geven was zag het, en heeft hem een knal met de zweep verkocht (toen ik een eindje er van af stond). Daarna nog eens geprobeerd en toen ging het uitkrabben wel. Maar ik stond wel te bibberen.

Op manegepaard Jelly durf ik ook al niet meer te rijden, omdat ze zodra ze op de rechterhand moet lopen heel erg nukkig gaat doen. Dit uit zich dan in omhoog komen. Ze steigert niet echt hoog, maar ik vind het gewoon eng. En ik krijg haar met geen mogelijkheid op de rechtsom.

Dus zo blijven er weinig paarden over voor mij om op te rijden. Op Reegle rij ik nog wel, want die is heel braaf onder het zadel.

Sinds vorige week staat er een nieuwe merrie (Kirama) op de manege waar ik helemaal verliefd op ben . Ik heb nu 2 keer op haar gereden en tot nu toe gaat het goed. Maar ik ben altijd zeer gespannen als ik op een nieuw paard stap (eigenlijk ben ik sowieso gespannen voor het paardrijden) en ben altijd erg bang de controle kwijt te raken. A.s. zondag ga ik mee met een buitenrit van 4 uur, en dan rij ik op Kirama. Ik hoop dat dat goed gaat, maar de manege eigenaresse verwacht geen problemen.

Als het zo goed blijft gaan met Kirama en mij had ik haar zeer graag willen kopen. Alleen dat gaat op dit moment niet omdat ik sinds eind april werkeloos ben (mijn functie is komen te vervallen tijden een reorganisatie). Ik heb er wel een mooie oprotpremie aan over gehouden, waardoor ik haar zou kunnen kopen, maar doordat ik geen baan heb kan ik haar niet onderhouden. Hier baal ik dus ontzettend van , maar goed dit is off topic.

Groetjes

Suzanne

**Geplaatst**: 01-10-04 17:25

Geplaatst: 01-10-04 17:25

Ik heb nog een citaat in mijn hoofd, ik weet alleen niet meer van wie.
"Wie is de grootste held? Degene die geen angst kent, of degene die ondanks haar angst de toch elke keer weer op haar paard stapt?"

**Geplaatst**: 01-10-04 19:06

Geplaatst: 01-10-04 19:06

Ik ben sowieso een held op sokken. Schijnheilig

Maar ik wordt echt bang van een paard als hij je aanvalt, begint te steigeren (vooral onder het rijden) of als hij je echt met opzet probeert te trappen.

Verder ben ik best wel een beetje bang voor Manus, een NRPS ruin van een vriendin van mij.
Hij is zoooooo sterk en helaas, hij gebruik 24 uur per dag al die kracht.
Verder "schrikt" hij overal en nergens van en heeft hij steigerkuren als je hem uit het land wil halen.
Niet bepaald mijn droompaard dus Knipoog

**Geplaatst**: 01-10-04 20:43

Geplaatst: 01-10-04 20:43

Voor mijn Nrps merrie Annabel ben ik een hele poos bang geweest.
Ben er zo raar afgevallen toen in jong was tijdens hetinrijden, dat ik met mijn 2 voortanden tegen een ijzeren stang van de bak ben aangevallen en hersenschudding, toe had ik het even gehad met haar .

Verder was ik erg bang voor mijn Kwpn merrie Parouscha, toen ze enter was, was ze echt gevaarlijk.
Mijn vader moest een keer de box uitvluchten tijdens het mesten, en ook is hij tijdens het mesten in de box een keer bij de muur opgevlogen, parouscha schopte hem echt letterlijk de box uit.
Toen heeft hij haar wel even nagekeken, sinds dien doet ze het niet meer OK dan!

Zelf ben ik bang voor de achterbenen.
Daar kijk ik altijd voor uit.
Vooral met jonge paarden (Die achterbenen Bah, die hebben ze echt loszitten!)

**Geplaatst**: 01-10-04 21:57

Geplaatst: 01-10-04 21:57

Gelukkig ben ik niet snel bang en kan me bijna tot geen situatie herinneren waarin ik dit wel was.......toch staat er 1 tje in mn geheugen gegrift.

Een paar jaar terug had mn paard na een buitenrit (we waren op een paar meter na bij stal) een Nier Steen Aanval.
Binnen enkele seconden was hij drijfnat van het zweet en begon als een gek te bokken/steigeren en vooral keihard naar achteren te trappen van de pijn natuurlijk. op dat moment dacht ik dat hij gestoken was door een wesp ofzo, daar leek het een beetje op.

Hij hield niet op en ging totaal door het lint, hij reageerde nergens meer op en dat maakte mij zo bang, normaal kan ik met mn stem hem rustig krijgen en houden, maar toen kon ik banketstaaf als brugman maar niks hielp. Ik wasvoor mijn gevoel de controle totaal kwijt.
Daarnaast was hij een gevaar voor mij en zichzelf, gelukkig stond hij op een plek waarin hij zichzelf moeilijk kon verwonden. ik heb de singel wonder boven wonder losgekregen en het zadel af gegooit. na een paar minuten (het leek op dat moment wel een uur), werd hij weer rustiger en was uiteindelijk zo gaar als een klontje.

De dagen daarna had hij moeite met plassen en leek af en toe een heel klein aanvalletje terug te krijgen, maar meer dan een paar krampjes waren dat gelukkig niet.
ik scheet bijna in mn box toen ik weer voor het eerst buiten ging rijden, ik was zo bang dat hij ooit nog eens zon aanval zou krijgen, dan zul je maar net ergens bij een drukke kruising staan ofzo. dat heb ik een jaar lang vermeden dooor alleen op rustige wegen te rijden en het liefst met iemand erbij.
Zn nieren zijn nog steeds een zwakke plek, maar zon aanval als toen heeft ie gelukkig niet meer gehad.

**Geplaatst**: 01-10-04 23:50

Geplaatst: 01-10-04 23:50

Ik ben niet snel bang voor ervandoor vliegende paarden maar dit keer wel!
Ik was aan het handpaardrijden met mijn 2 IJscoos en dacht: moaa kan wel een stukje langzaam draven.
Dus ik ging aandraven en toen... Skundi wil altijd voorlopen (dat wist ik) maar jah in draf dus... Gaska draafde mee en toen ze naast ons was ging Skundi steeds sneller en sneller en Gaska er maar achter aan rennen... Op het laatst waren we in rengallop over de weg... Maar jah op de weg kom je ook Auto´s tegen en is dus erg gevaarlijk en als het paard nou op zij zou springen was ik mooi het bokje geweest!
Ik heb toen echt alles op alles moeten zetten om ze te stoppen!
1 ding is zeker, Ik ga NOOIT meer handpaardrijden langs de weg! Iedergeval niet met Skundi Tong uitsteken

Groetjes,
Nynke

**Geplaatst**: 02-10-04 00:20

Geplaatst: 02-10-04 00:20

Ik heb al veel meegemaakt met paarden en pony's van bokken tot steigeren (waarbij het paard met een hoef op mijn schouder terecht kwam maar doordat ik me heb laten mee vallen geen schrammetje of blauwe plek heb opgelopen), er afvallen, aangevallen worden zelfs dit voorjaar nog een rib op twee plaatsen gebroken omdat ik klem kwam te zitten tussen een paard en een voerbak (kon toen door een ander zijn toedoen niet weg stappen of lopen). Maar nog steeds heb ik geen angst voor paarden

. Misschien een steekje los bij mij het kan zijn. Bloos

**Geplaatst**: 02-10-04 08:05

Geplaatst: 02-10-04 08:05

Niet

**Geplaatst**: 02-10-04 08:42

Geplaatst: 02-10-04 08:42

Vroeger, echt 20 jaar geleden (ik was 10) zat ik op een pony en ik wist het niet (niemand, want hij was nieuw) en die was gek op springen!
Ik zat dus nietsvermoedend op het paard na te singelen, neemt ze een aanloop en springt zo over de hindernis die er stond!
Ik eraf, zadel onder het paard. Ziek

Iemand zei nog" ga er meteen weer op!" Ik nog "eh, ja, dat was ik wel van plan"
Maar ik was wel geschrokken!

Ik ben voor zover ik weet nog nooit bang geweest voor een paard, maar soms ben ik wel bang voor de situatie. In het verkeer bijvoorbeeld.
Mijn paard wil nog steeds niet graag alleen buitenrijden of lopen. De ene dag is er niks en de andere dag wil hij omdraaien en doet ie kijkerig, opzij lopen, stilstaan, enz. Echt heel vervelend. Frusty

Gisteren liep ik over een smal weggetje (waar ik nu sta is alleen maar een smal weggetje, kan ik niet ontwijken) en ik liep ernaast en dan moet er altijd juist als hij zo doet, een haastige auto met 80 km/u langskomen.
Die haastige mevrouw remde niet af en raakte zowat mijn arm, ja, op zo'n moment denk ik weleens: ojee...
Maar het zal me niet stoppen.

**Geplaatst**: 02-10-04 11:51

Geplaatst: 02-10-04 11:51

Een paard bij ons op de manege is ontzettend moeilijk om vast te zetten in haar box. Dan draait ze zich met haar kont naar je toe en soms gaat ze trappen. Ik heb enkele keren rondjes in haar box gedraaid en ze heeft zelfs wel is naar me gebokt in de stal, ik ben niet super bang voor haar, maar laat iemand anders haar maar vast zetten...

**Geplaatst**: 02-10-04 13:50

Geplaatst: 02-10-04 13:50

Citaat:
En in Amerika op de dressuurstal was er 1 paard, Rafferty. Dit paard was echt vals. Je moest hem altijd vastzetten aan 2 touwen anders dan pakte hij je.

OMG, daar scheet ik dus ook voor in mn broek Haha!

En het eerste paard van mn instructrice waar ik op mocht rijden, die kon af en toe echt flippen. Ik was toen 12 en vond t alleen maar spannend, maar op een geven moment ging het echt gevaarlijke vormen aan nemen, hij probeerde je aan de bakrand af te vegen en dergelijke. Mijn instructrice was er toen al echt bang van, en toen begon het er bij mij ook wel in te sluipen. Dat paard is ook weg gegaan uiteindelijk.
Achteraf vraag ik me toch wel af wat dat beest nou dwars heeft gezeten...