Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-11 11:55

Geplaatst: 05-06-11 11:55

Voor alle bokkers met een zorgenpaardje, hoewel ik alleen naar bren antwoord wil ik jullie allemaal toch weer sterkte wensen, ik ken jullie niet maar petje af voor alles wat jullie voor jullie dieren doen.
Maar Bren en Flash raken me persoonlijk dus logisch dat ik meer naar hen schrijf...
Hoop dat Flashje weer beetje bij beetje de goede kant op gaat Bren,zodat jullie toch nog even kunnen genieten. :(:)

Zingen en blij zijn werkt heel goed bij de dieren, bij Roc werkte het supergoed!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-11 15:49

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-11 15:49

De spanningen tussen mij en Ernesto beginnen aardig op te lopen.
We zijn ons bewust van een nieuwe werkweek en weten dat het telefoontje van onze verzekering niet lang meer op zich laat wachten.
Het moment van waarheid komt langzaam aan dichterbij en onze weinige slaap helpt ook niet mee.
Ernesto en ik zijn op gevoel ontzettend verschillend, hij stopt zoals elke man graag zijn kop in het zand en ik wil juist praten en mijn gevoel delen.
oliebol nu begin ik weer te huilen.
Zo hebben we een rustige zondagochtend gehad en op een gegeven moment wilde ik wel naar Flash.
Altijd gaan we samen want ik heb geen rijbewijs en hij brengt me altijd met veel liefde.
Vandaag dus niet ik vraag wanneer gaan we naar Flash zegt hij doodleuk om 18.00/19.00h ofzo.
Ik schiet uit mijn slof en word boos, verdorrie wil nu toch wel zien hoe het met mijn vrouwtje vandaag gaat, het was ondertussen al 15.00h.
Ik zeg kunnen we niet om 16.00h gaan, zegt hij wat maken die paar uren nou uit.
Ben woedend mijn huis gaan soppen en tegelijkertijd scheeuwde ik ik ga wel lopen.
Het is immers maar 40 minuutjes.
Dat vond hij ook niet goed ik kan best wachten vind hij.
Het is nu 16.00h en ga naar Flash.
Spreek jullie later

**Geplaatst**: 05-06-11 16:36

Geplaatst: 05-06-11 16:36

Och,och Bren. Mannen zijn echt zo, die van jou vindt dat het wel kan wachten, en die van mij loopt weg

Doe je nu wel een beetje rustig bij Flashje??
Ik spreek je later, ik ga zelf ook naar Huug.

**Geplaatst**: 05-06-11 18:22

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-06-11 18:22

Ah, vervelend van Ernesto. Hopelijk gaat het zo niet de hele avond door.

Romy had vandaag een goede dag! Ik haalde haar uit de wei met een normale, niet warme kogel

Ook zat ze weer iets beter in haar vel en ze is niet in slaap gevallen op de poetsplaats. Ze was echt weer een stuk wakkerder. Na het stappen helaas weer wel een warme kogel, maarja, we kunnen niet alles hebben! Ben allang blij dat ze vandaag weer beter in haar velletje zat!

Hoe ging het met Flash vandaag?

**Geplaatst**: 05-06-11 18:24

Geplaatst: 05-06-11 18:24

maar als het been slinkt en de ab slaat aan dan hoeft ze toch niet ingeslapen te worden?

**Geplaatst**: 05-06-11 20:45

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-06-11 20:45

Pfff wat zijn mannen toch stom af en toe, ze begrijpen het gewoon niet. :(:)

**Geplaatst**: 05-06-11 21:35

Geplaatst: 05-06-11 21:35

Hoi

ik wou even zeggen dat ik het echt geweldig vindt ,
dat je het allemaal doet voor je paard ! (zelf zou ik het ook doen hoor , maar er zijn natuurlijke nog andere mensen die het niet zouden doen ..) dus ik wou even zeggen dat het geweldig knap is dat je dit allemaal voor haar doet

misschien lijkt dit voor jou nogal vanzelfzeker maar een hele hoop zouden dit niet doen .
Geniet nog van jullie tijd , en nog veel plezier !! :Y)

**Geplaatst**: 05-06-11 23:12

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-06-11 23:12

Voor Ernesto zal het ook erg moeilijk zijn en loopt de spanning ook op. Mannen gaan anders met dit soort dingen om dan vrouwen.
Neem de tijd, om wel beiden de juiste beslissing te maken en het er over eens te zijn. Jullie houden immers beiden zielsveel van Flash.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-11 23:17

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-11 23:17

As inderdaad soms plak je mannen echt achter het behang en ga je verhuizen.
Jij hebt er ook zo eentje inderdaad, ondertussen is het weer goed we hebben een beetje gepraat.
Tenslotte heeft hij mij natuurlijk toch gebracht

Met Ernesto heb ik gepraat hij zegt dat hij wel naar Flash wilde maar gewoon lekker rustig aan wilde doen.
Ik zei tegen hem je bent al afstand aan het nemen, maar hij zegt dat het niet zo is.
Ik heb het gevoel dat hij echt zijn gevoel niet de baas kan maar sterk moet zijn voor mij en dat is natuurlijk ook moeilijk :(:)

.
Ik probeer het te begrijpen maar wil wel naar mijn meisje, de afgelopen dagen vlucht hij ook steeds en is minder bij ons dan normaal.
Nouja ondertussen is het gelukkig weer goed en zijn we weer wat rustige.
Flash stond er goed bij, vrolijk met haar oortjes naar voren en ook vandaag ontbrak de luide hinnkik niet.
Heb haar lekker twee uur laten grazen, was mooi weer en ik ben lekker in de zon gaan liggen luisterend naar het gesmak

lonniejj fijn dat Romy een goede dag had dat scheeld alweer, die arme kogel is wel raar na het stappen.
Maar gelukkig zag je haar wat fitter.
heeft ze medicijnen op het moment?
Flash heeft haar laatste ab kuur gehad vanavond, nu maar hopen dat het been stabiel blijft.
Vanmiddag was het been niet zo opgezet maar vanavond toch weer een stuk dikker.

geerke klopt

, maar na vier jaar worden de aanvallen van dik been steeds erger en gaat de ab steeds minder snel werken.
Twee jaar geleden was het been alleen maar dik bij de knie maar ondertussen is het vanaf de kroonrand tot naast de tepel.
Het word steeds erger en steeds moeilijker te behandelen.
Flash is moe van het gevecht en de ab kuur pakt ze niet meer zo goed op.
Ipv 5 dagen zijn het nu al 10 dagen en nog blijft de verdikking.
Het is genoeg geweest, tot hier zijn we gekomen.
Wil haar niet op een dag in wei liggend vinden en dat het dan over is omdat er niets meer aan te doen is.
Het is goed zo......................

Nemurin met Ernesto heb ik normaal echt geen probleem, neem echt aan dat hij de waarheid probeert te ontlopen ookal ontkent hij dat.

laura123456 dank je wel voor je lieve berichtje het is een zeer moeilijke beslissing, maar mijn Flash kan deze keuze niet maken en dus ben ik als haar baasje verplicht deze keuze te maken.
Voor mij vanzelfsprekend inderdaad

intel_1x inderdaad dat ben ik me zeker bewust

Flash kun je vergelijken als ons kind inderdaad we hebben zoveel voor en met haar gedaan.
Deze 6 jaar lijken er wel 18 qua emoties en lessen.
Het is zeker niet makkelijk en wat allemaal nog gaat komen

Vanavond zijn we langsgegaan bij vrienden ze hadden me een grote knuffel beloofd en wilde graag het hele verhaal weten.
Toen we aankwamen zei mijn vriend, Bren kijk als je wilt staat daar je nieuwe veulen

, de schat.
Wil zijn eigen mooie gefokte veulen van twee jaar, (twee uur na de geboorte heb ik hem al gezien en heb hem helemaal zien opgroeien) aan mij cadeau doen.
Wederom heb ik het aanbod afgewezen heb hem gezegt dat er zeker het eerste half jaar geen ander paard in mijn leven komt.
Dit omdat ik echt denk deze tijd nodig denk te hebben om het verdriet van Flash een plekje te geven.
Buitendat vind ik het niet eerlijk ten opzichtte van een nieuw paard.
Deze ervaring heb ik ook gehad met Flash toen ik haar kreeg, was nog niet over het verdriet van mijn vorige paard heen.
Mijn vorige paard ben ik door omstandigheden kwijt geraakt dus is misschien ook anders.
Mijn vriend begrijpt me gelukkig en heeft gezegt als ik wel wil paardrijden dat ik één van zijn paarden mag meenemen.
Weet ook niet of ik dat ga doen en nu zeg ik doodleuk op alles nee en later kan ik natuurlijk echt weer niet zonder.
Heb met mezelf afgesproken dat ik eerst rustig door dit proces heen moet.
We zien wel wat de toekomst gaat brengen, eerst door dit ontzettende moeilijke moment heen dat mijn allerliefste en mooiste Flash, mijn allesje er niet meer is

**Geplaatst**: 05-06-11 23:28

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-06-11 23:28

Wat ontzettend lief van die vriend!
Denk dat ie hem heus over een half jaar nog wel heeft staan hoor... kun je dan nog weer beslissen. :(:)

**Geplaatst**: 05-06-11 23:48

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-06-11 23:48

Ik denk dat Geerke zelfde bedoelt als wat ik aan je vroeg;, als je Flash nu gewoon als gezelschapspaard zou houden en haar absoluut niet meer zou rijden, gaat been dan afnemen in dikte?. Tot nu toe heb je rijden altijd weer opgepakt nl. Maar stel ze doet helemaal niets belastends meer met haar, kan ze dan nog paardwaardig leventje leiden?.

Erg fijn dat jullie gepraat hebben en dat de rust even teruggekeerd is vanavond.
Doe alles op jullie tijd he.

**Geplaatst**: 05-06-11 23:57

Geplaatst: 05-06-11 23:57

ik denk ook dat je vriend er voor vlucht.
raar is het niet want ieder doet het op zijn eigen manier.
het is alleen jammer dat jullie manieren daar in botsen.

een ander paard kan je pas zeggen als de tijd daar is.
ook daar is iedereen anders in en elke keer is het ook nog anders.
de een wil kunnen rouwen,een ander wil de ''leegte'' gevuld hebben.
welke jouw keus is is niet van belang zolang het maar jouw! keus is.
voel je alleen niet schuldig tegenover flash als je wel zover bent,ik denk niet dat ze zou willen dat je in je verdriet blijft 'hangen''

mijn dieren staan thuis.
dat betekend dat ik hoe pijnlijk ook toch de stallen in moet.
er staan er meer die verzorgt moeten worden,alles gaat door.
vanaf de eerste [eigenlijk de laatste dus] minuut ben je aan het afwegen hoe je het de andere dieren zo min mogelijk moeilijk maakt,ze er zo min mogelijk van mee krijgen.
ergens is dat kei hard maar ergens is het ook goed.
je word gedwongen het rouwproces te doorlopen en er niet in te blijven hangen,dat kan niet.
ik hoop dat je snapt wat ik probeer te vertellen,ik weet niet goed hoe het te verwoorden.

kortom elke keus is goed maar maak het jouw keus [niet uit schuld]

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-11 00:50

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-11 00:50

Nemurin inderdaad zijn veulen gaat niet weg, evt wilde hij hem aan mij geven maar verkopen doet hij echt niet.
Tegen de tijd dat ik een nieuw paard wil ga ik er zelf één uitzoeken en waarschijnlijk gaat dat dan wel weer een jong dier zijn.
Maar eerst is het ook zo belangrijk om een aantal belangrijke dingen te gaan doen waar we nooit aan toe zijn gekomen.
We willen gaan verhuizen dus een paard is op dit moment sowieso geen goed plan eerst maar opnieuw settelen.
Wat je zegt het is ontzettend lief van onze vriend en waardeer het enorm

intel_1x nee helaas het kan zelfs zijn dat het been dan juist meer op gaat zetten.
Beweging is goed en dat blijkt ook na een wandeling of rijden neemt de dikte in het been af.
Dit komt doordat de bloedsomloop gestimuleert word.
Het nadeel bij CPL is dat het langzaam aan het lympfe systeem aantast en en de bloed doorstroming vermindert word.
Langzaam aan gaat de ziekte zich uitbreiden wat nu bv gebeurd door de laatste twee keer dat ze een grote oedeem naast haar tepel heeft.
Het gaat steeds een stukje verder, heeft niets met voer, rijden of andere dingen te maken.
Het doorloopsysteem word gewoon belemmerd.
Dan kun je denken maar een operatie wel, helaas ook niet.
Maar mag niet klagen, Flash heeft 4 jaar goed gelopen en we hebben alles kunnen doen.
In 2009 stond ze voor de eerste keer stil (het been zet ineens zoveel op dat ze niet kon lopen)
De tweede keer was in 2010 en in maart weer en had hierbij voor de eerste keer een hele erge verdikking naast de tepel (hier werd ze overigens niet bereden want we waren met vakantie).
Omdat ze na maart niet echt helemaal is opgeknapt na de zware ab kuur die ze gehad heeft van 10 dagen en een week later nog een van 5 dagen en 4 poeders vochtafdrijvers per dag.
Hebben we na deze laatste aanval wederom een verdikking naast de tepel (wel iets minder dan in maart) en een kuur van 10 dagen, en 4 poeders besloten om haar te laten inslapen.
Flash zal tijdens deze verdikkingen altijd een ab kuur moeten, deze kuren worden steeds langer omdat ze niet meer goed aanslaan.
Haar hals is hard van de vele spuiten, zie haar niet opknappen zoals de eerdere keren en dus is het voor mij duidelijk.
Een paard met pijn of deze frustraties van een aantal uur stil staan en zoveel ab kuren en vochtafdrijvers verdient ook geen leven als weidepaard.
Als deze mogelijkheid er was had ik er natuurlijk geen seconde over nagedacht.
Had niets liever gehad dan Flash nog jaren bij me, het rijden is voor mij echt niet belangrijk.
Ik word al vrolijk als ik uren naast haar zit en naar haar kijk hoe ze het lekkerste ras probert te zoeken, of heerlijk met haar wandelen.
Mijn Flash geeft me zoveel, als er maar één mogelijkheid was om haar pijnloos en zonder medicijnen bij me te houden had ik deze beslissing zeker niet genomen.
We hebben alles gedaan wat we konden, meer kunnen we niet en moeten het gewoon accepteren.
Maar maak je niet druk als Flash in dit forum zou kunnen schrijven zal ze zeggen dat ze een fantastisch leven heeft gehad en dat ze moe is om nog te vechten.
Dat weet ik 100% zeker!!

mariska32 bedankt voor je duidelijke woorden.
Een paard, twee of meerdere komen er echt weer, dat weet ik zeker.
Ik kan niet leven zonder deze machtige dieren

En Ernesto ook al heeft hij niet veel met paarden wil dat ook dat weet ik zeker.
Misschien komt hij zelf eerder dan ik met weer een paard te kopen, hoe stom het ook mag klinken.
Als je dieren thuis staan is het inderdaad moeilijk die lege stal in te lopen, in dat geval was er hier misschien ook eerder een nieuw paard gekomen.
We willen op zoek gaan naar een huis waar inderdaad paarden aan huis kunnen staan, dat is onze eerste opdracht en dan natuurlijk de inrichting mag niet ontbreken.
Vind het heel erg dat we deze droom niet hebben kunnen verwezelijken met Flash en ze zal op onze nieuwe plek vast ook ontzettend gemist gaan worden

**Geplaatst**: 06-06-11 08:54

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-06-11 08:54

Ik begrijp zo goed dat je niet meer wilt dat Flash weer opnieuw terugvalt. Ik hoop ook dat mensen nu niet met allerlei 'ja, maar als ....' oplossingen komen. Jullie hebben een hele bewuste keus gemaakt, gebaseerd op alles wat er in jaren gebeurd is.

Neem je tijd Bren, ook voor een nieuw paard. Onze mannen zijn vandaag precies een jaar weg en hoewel ze nog gewoon in leven zijn, weet ik als geen ander hoe leeg het ineens is zonder je grote vriend(en).

**Geplaatst**: 06-06-11 08:57

Geplaatst: 06-06-11 08:57

ojee...ze heeft er al 4 jaar last van,dat had ik niet begrepen.
Het komt en gaat weer.Maar is het echt CPL?Niet 'gewoon' lymphangitis?
Mijn fries heeft ook CPL maar (gelukkig)niet z'on opgezet been.Wel knobbels verharde huid zeg maar.
Ik kan mij voorstellen dat na zoveel behandelingen met antibiotica het een beetje einde verhaal is.
Moeilijk hoor...

**Geplaatst**: 06-06-11 10:25

Geplaatst: 06-06-11 10:25

Sorry dat ik me er heel even in meng. Geerke, lief dat je zoveel belangstelling toont

maar het been van Flash is echt dt wat Brenda zegt. Ken Bren persoonlijk en het is echt allemaal helemaal uitgezocht en uitgeprobeerd om Flashje beter te maken of te genezen of wat dan ook. Mocht je echt het hele verhaal weten, lees Brens profiel even daar staat alles in

Mariska hoe gaat het met Bob?
En MT, sterkte vandaag dan maar, maar jullie paardjes staan in een heerlijk paradijs

**Geplaatst**: 06-06-11 10:41

Geplaatst: 06-06-11 10:41

rocymax schreef:
Voor alle bokkers met een zorgenpaardje, hoewel ik alleen naar bren antwoord wil ik jullie allemaal toch weer sterkte wensen, ik ken jullie niet maar petje af voor alles wat jullie voor jullie dieren doen.
Maar Bren en Flash raken me persoonlijk dus logisch dat ik meer naar hen schrijf...
Hoop dat Flashje weer beetje bij beetje de goede kant op gaat Bren,zodat jullie toch nog even kunnen genieten. Zingen en blij zijn werkt heel goed bij de dieren, bij Roc werkte het supergoed!!

Ja, je schrijft ook precies hoe ik het voel. Er is al zo veel verdriet en al het verdriet is natuurlijk het ergste wat díe persoon kan overkomen. Maar ja, Brenda en Flash volg ik al zo'n tijd, dat dat mij extra aan het hart gaat. Ik ben blij te lezen dat ze opleeft! Brenda, ik gun je nog een heel fijne tijd en Flash geeft zelf wel aan hoe lang die is hè?
Balen joh! Op zo'n moment is de onafhankelijkheid van een eigen rijbewijs goud waard. Geef ook hem de tijd. Het zou sund zijn als dit verdriet alles kapot maakt wat jullie samen hebben opgebouwd. Ik denk niet dat dat is wat Flash wil. En zo te lezen heeft ie wel voor je gebogen, want je bent gegaan. Hij zal ook wel kapot zijn van het verdriet wat jij voelt. Ik weet zeker dat er ergens een ander paardje ook staat, wat dringend behoefte heeft aan jouw vriendschap. Zodra de tijd er rijp voor is, zul je dat paardje herkennen. Het is goed dat je verdriet hebt en dat je je paardje gaat missen, maar realiseer je wel, dat ze straks pijnvrij in de paardenhemel komt. Laat het verdriet je niet verscheuren! Alles heeft een reden.

**Geplaatst**: 06-06-11 10:46

Geplaatst: 06-06-11 10:46

Bren ik vind het al vast een heel moedig besluit van je

Het toont hoe veel je van der houdt!
En ik denk, de dag dat je een huisje hebt met eigen stallen, je meisje er ook zal zijn

Ze zal voor altijd bij je zijn..

**Geplaatst**: 06-06-11 10:53

Geplaatst: 06-06-11 10:53

rocymax schreef:
Sorry dat ik me er heel even in meng. Geerke, lief dat je zoveel belangstelling toont maar het been van Flash is echt dt wat Brenda zegt. Ken Bren persoonlijk en het is echt allemaal helemaal uitgezocht en uitgeprobeerd om Flashje beter te maken of te genezen of wat dan ook. Mocht je echt het hele verhaal weten, lees Brens profiel even daar staat alles in

Mariska hoe gaat het met Bob?
En MT, sterkte vandaag dan maar, maar jullie paardjes staan in een heerlijk paradijs

ik twijfel er niet aan hoor,het is moeilijk oordelen vanachter een computer.
Ik heb er al het vertrouwen in dat Brenda meer gedaan heeft dan in haar vermogen lag :(:)

Maar ik las in ene...CPL,en dat heeft mijn fries ook vandaar

Tja,op een gegeven ogenblik is het einde verhaal...hoe verdrietig ook!
En het is de kunst niet te lang te wachten.Beter drie weken te vroeg inslapen dan twee uur te laat.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
En de eigenaar kan als geen ander zien wanneer dat moment daar is....die kent het paard.
Het blijft een vreselijke beslissing,vooral voor Brenda....Flash zelf merkt er niet veel van...geen pijn meer.

**Geplaatst**: 06-06-11 11:14

Geplaatst: 06-06-11 11:14

Weet je wat het is, eigelijk willen wij als Bokkers ook geen afscheid nemen van Flash. We genieten zo van je verhalen en foto's. Het is een heel bijzonder verhaal geworden.

Maar het is echt een hele moedige beslissing van je. Bedankt voor je uitleg over CPL. Dat maakt het allemaal heel wat duidelijker. Jullie zitten nu al zo lang in de onzeker tijd. Iedere keer heb je er voor gevochten en dat houdt een keer op. Straks zal de rust terugkeren en kun je weer nadenken over de toekomst, wat je wil. Ook heeft Ernesto altijd aan je zijde gestaan, voor je klaar gestaan en de ups en downs wbt Flash met je gedeeld. Dat is heel bijzonder dat je partner dat voor je doet. Al helemaal als het van nature geen paardenman is. Mannen reageren anders dan vrouwen als ze zich machteloos voelen.

Ik wens overigens de anderen in dit topic ook heel veel sterkte toe met hun zorgenkindjes. Ik heb zelf ook een zorgenkindje helaas, dus ik voel wel heel erg met jullie mee.

**Geplaatst**: 06-06-11 11:24

Geplaatst: 06-06-11 11:24

Ach jeetje, wat een verhalen toch allemaal...ik wil iedereen i.i.g. sterkte wensen. Voornamelijk Blensink met Flash. En Ik weet zelf ook dat het allemaal niet gemakkelijk is, en dat je het allemaal zo goed mogelijk wilt doen voor de paardjes.

Ik heb zelf ook een zorgenkindje. 6 jaar geleden heb ik hem zelf gefokt en hem de toepasselijke naam: Always Special gegeven. Toen hij 2 weken oud was is hij achterover geklapt in de bak, hij kwam omhoog en kon zich niet meer houden. Op het moment leek er niks aan de hand te zijn, maar langzaam begon hij steeds slechter te worden. Hij had zijn hoofd gewoon schreef op zijn nek zitten en wilde/kon hem niet anders dragen. Maanden/jarenlang zijn we overal met hem heen geweest, naar reguliere DA-holistische DA-en, osteopaten bedenk het allemaal maar, hij heeft iedereen gezien op zo'n jonge leeftijd. Sommige zeiden dat ik hem af moest laten maken, zei dachten dat hij zijn nek had gebroken en op die leeftijd al zware artrose had. Anderen dachten dat er zeker wel verbetering in zou kunnen komen d.m.v. behandelingen. Ik kon het gewoonweg niet over mijn hart verkrijgen hem af te laten maken met 2 weken en met de kans dat hij een prima leven zou kunnen krijgen mits dit aan hem aangepast zou worden. Later bleek dat zijn atlas en draaier verschoven waren, dus een normale hoofd/halshouding is er niet meer bij. Deze zijn weer zo recht mogelijk gezet, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. Veel mensen zien het niet eens, maar als je een beetje oplet zie je dat hij een andere houding heeft.

Toen het beter ging, en hij een jaar of 1.5 was, hebben we hem naar een opfokstal gebracht. Daar kon ik hem korte tijd daarna weer ophalen, liep op 3 benen en was broodmager. Ik moest hem zelfs op de trailer duwen. Toen heeft hij een half jaartje bij een vriendin gestaan, als hengst gewoon tussen de merries (naast elkaar op de wei) en is hij tiptop verzorgd en opgeknapt.

6 jaar later, is meneer nog steeds in behandeling bij een osteopaat. Hij wordt 'basis' gereden en ik kijk van dag tot dag hoe hij loopt en hoe hij zich voelt. Hij krijgt ook zijn dagelijkse middeltjes voor eventuele artrose die zich kan vormen door het trauma. Soms loopt hij een tijd goed, soms loopt hij minder goed. Maar hij vindt het nog steeds veelte leuk allemaal.

Een maand geleden heeft hij ook nog eens zware gaskoliek gehad, het had niet veel gescheeld of hij was er niet meer geweest.

Ik heb er al 2 moeten laten gaan, en was niet van plan dit voortijdig te gaan doen met deze...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-11 12:19

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-11 12:19

MT aan één kant ben ik blij dat mensen meedenken en heb ook zeer waardevolle informatie gehad voor een evt nieuw paard.
Hoewel ik natuurlijk hoop dat dat geen zorgenkind word.
Ook snap ik dat mensen misschien niet helemaal begrijpen wat Flash precies heeft.
Ik weet iig zeker dat niemand die iets zegt hier het zegt omdat ze denken dat ik niet voldoende heb gedaan voor Flash.
Maar ze verwachten een wonder en/of hebben hoop wat logish is en ik vind het niet erg.

geerke wat Flash heeft is een Chronische lymphangitisch en vele dingen zijn gelijk aan CPL daarom heb ik altijd CPL gezegt maar de vertaling van spaans naar Nederlands kan zijn dat ze dus gewoon heel iets anders heeft.
Als dat zo is mijn excusses.
Knobbels heeft Flash niet, wel dat de huis zegmaar opensplijt.
Wat nu steeds verder gaat.

As denk niet dat Geerke het slecht bedoelt en weet dat zij ook een paard heeft met CPL dus misschien is het ook haar angst dat het bij haar paard ook zo gaat ontwikkelen.

idefix4 onze relatie gaat zeker niet kapot, maar word wel aardig op proef gesteld.
Ernesto is een schat van een man, en ben ervan overtuigt dat hij geen kant op kan met zijn gevoelens omtrent Flash en mij.
Inderdaad Flash maar heerlijk gaan genieten in de paardenhemel waar het gras altijd groen en lekker is.

renatevb dank je wel voor je lieve berichtje.

intel_1x wat lief dat je zegt dat bokkers geen afscheid willen nemen van Flash.
Ik heb inderdaad geprobeert om Flash altijd in het zonnetje te zetten en te vertellen hoe bijzonder ze wel niet is.
Vind het echt jammer dat jullie haar niet in het echt hebben gekent.
Ze is misschien niet het mooiste paard (voor mij overigens wel natuurlijk) van bokt maar ik weet dat ze ook hier netzo als in haar eigen wei als bijzonder is gezien en dat ze erg geliefd is.
Ik ben me zeer goed bewust dat Ernesto altijd voor ons heeft klaargestaan.
Daarom werd ik gisteren zo onzeker en verdrietig van zijn reactie.
Maar zoals vier dagen geleden dat hij herinneringen ophaalde van toen ze werd ingereden en we elke dag 60 kilometer heen en terug zijn gereden omdat ik er zelf bij wilde zijn.
Iets waar hij echt helemaal geen interesse in heeft want nogmaals met paarden heft hij niets en wil er niets mee hebben.
Hoewel Flash gewoon zo bij ons past.

Noon wat heb jij ook veel meegemaakt me je eigen gefokte veulen.
Gelukkig vind hij het leven nog leuk en hopelijk kun je nog lang van hem genieten.

Ik werd vanmorgen om 9.00h huilend wakker, weet dat ik over Flash droomde maar wat precies geen idee.
Ben zo bang want het moment komt steeds dichterbij, ben wel ontzettend blij dat ze alweer iets dikker is want ze is echt afgevallen deze keer.
Hopelijk blijft ze nog stabiel totdat de daadwerkelijke dag komt.
Iedereen een dikke knuffel voor haar zorgenkindje vandaag.

**Geplaatst**: 06-06-11 12:26

Geplaatst: 06-06-11 12:26

Noon, is jouw paard van de val ook (licht) ataxisch geworden (wobbler syndroom)? Dat hoor je nog weleens met dit soort ongelukken.

Ik ga zo even wandelen met mijn zorgenkindje en genieten van de natuur en al het moois :-)

**Geplaatst**: 06-06-11 12:44

Geplaatst: 06-06-11 12:44

Noon schreef:
Ach jeetje, wat een verhalen toch allemaal...ik wil iedereen i.i.g. sterkte wensen. Voornamelijk Blensink met Flash. En Ik weet zelf ook dat het allemaal niet gemakkelijk is, en dat je het allemaal zo goed mogelijk wilt doen voor de paardjes.

Ik heb zelf ook een zorgenkindje. 6 jaar geleden heb ik hem zelf gefokt en hem de toepasselijke naam: Always Special gegeven. Toen hij 2 weken oud was is hij achterover geklapt in de bak, hij kwam omhoog en kon zich niet meer houden. Op het moment leek er niks aan de hand te zijn, maar langzaam begon hij steeds slechter te worden. Hij had zijn hoofd gewoon schreef op zijn nek zitten en wilde/kon hem niet anders dragen. Maanden/jarenlang zijn we overal met hem heen geweest, naar reguliere DA-holistische DA-en, osteopaten bedenk het allemaal maar, hij heeft iedereen gezien op zo'n jonge leeftijd. Sommige zeiden dat ik hem af moest laten maken, zei dachten dat hij zijn nek had gebroken en op die leeftijd al zware artrose had. Anderen dachten dat er zeker wel verbetering in zou kunnen komen d.m.v. behandelingen. Ik kon het gewoonweg niet over mijn hart verkrijgen hem af te laten maken met 2 weken en met de kans dat hij een prima leven zou kunnen krijgen mits dit aan hem aangepast zou worden. Later bleek dat zijn atlas en draaier verschoven waren, dus een normale hoofd/halshouding is er niet meer bij. Deze zijn weer zo recht mogelijk gezet, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. Veel mensen zien het niet eens, maar als je een beetje oplet zie je dat hij een andere houding heeft.

Toen het beter ging, en hij een jaar of 1.5 was, hebben we hem naar een opfokstal gebracht. Daar kon ik hem korte tijd daarna weer ophalen, liep op 3 benen en was broodmager. Ik moest hem zelfs op de trailer duwen. Toen heeft hij een half jaartje bij een vriendin gestaan, als hengst gewoon tussen de merries (naast elkaar op de wei) en is hij tiptop verzorgd en opgeknapt.

6 jaar later, is meneer nog steeds in behandeling bij een osteopaat. Hij wordt 'basis' gereden en ik kijk van dag tot dag hoe hij loopt en hoe hij zich voelt. Hij krijgt ook zijn dagelijkse middeltjes voor eventuele artrose die zich kan vormen door het trauma. Soms loopt hij een tijd goed, soms loopt hij minder goed. Maar hij vindt het nog steeds veelte leuk allemaal.

Een maand geleden heeft hij ook nog eens zware gaskoliek gehad, het had niet veel gescheeld of hij was er niet meer geweest.

Ik heb er al 2 moeten laten gaan, en was niet van plan dit voortijdig te gaan doen met deze...

Wow Noon dat moet vreselijk zijn! Ik heb zelf een 6 jarige merrie die ik zelf gefokt heb en ze is ook best een zorgen kindje, maar ze is er tot nu toe wel steeds door gekomen, en heeft (voorlopig) niets permanent.
Ik wil me niet voorstellen hoe het moet zijn om je kleintje zo te zien! Wat een geluk dat ie zo sterk is en dat er dan toch al heel wat verbetering inzit

**Geplaatst**: 06-06-11 14:14

Geplaatst: 06-06-11 14:14

ik heb ook een zorgenkindje.
mijn paardje is een 12 jarige draverruin heeft tot eind zijn 8ste op de baan gelopen.
in sept 2010 ging hij ineens kreupel lopen zodra je ging draven of hem liet draven.
eerst de zadelmaker laten komen daarna een osteopaat die zei en nu twee weken rus en een fisiotherapeut ook die zei rust,
uiteindelijk in januarie dit jaar naar de dierenarts in utrecht gegaan.
daar op onderzoek heeft hij 3 nachten moeten blijven en ze zouden me na elk onderzoek bellen..
foto's gemaakt van zijn hoeven.
in eerste instantie dachten ze dat zijn zenuwstelsel niet goed genoeg was.
en dat zijn zenuw van het hard lopen kapot was.. een paard heeft er twee door zijn borst lopen zo is hoe hij het mij uitlegde.
na een aantal testen bleek het dat niet te zijn..
daarna hebben ze hem opderzocht op zijn hoeven daar kwam hoefbevangenheid uit. (zelf geen foto's gezien)
hij moest op speciaal beslag ik kreeg een trainingschema mee en voor 10 dagen metacam.
het leek wel beter te gaan na het trainen zeg maar maar toch vond ik het niet echt goed..
dierenarts gebeld ja neem nog maar een paar weken rust en dan weer opbouwen ik dat doen en uiteindelijk niets gewoon nog steeds kreupel..
toen was ik op bodegraven omdat het paardje van mij beste vriendin een zware koliek aanval had en dus met spoed daanaar toe was ghebracht en toen dacht ik ja ik ga het gewoon vragen dus ik heel mijn verhaal uitgelegd en toen zei de da maak maar een afspraak ik wil er wel naar kijken.
dus ik afspraak gemaakt en wij naar bodegraven.
laten longeren op het harde verdovingsspuiten in zijn benen, weer longeren op het harde
wachten wachten en nog eens wachten en weer zijn hoeven op de foto.
daaruit kwam dat hij een lichte vorm van artrose heeft in beide voor benen.
ook heb ik gevraagd waarom utrecht dat niet gezien had op de foto's van zijn hoeven en toen zei mijn da dat komt omdat hij zijn haarvaten in zijn hoef zo danig heeft beschadigt met het keiharde draven op de baan en dat lijkt ook op hoefbevangenheid.
ingespoten en we mochten naar huis!
nu moest ik 10 dagen stappen en daarna 10 dagen longeren en weer terug..
maar niet los staan (ivm dat hij nog wel eens gek gaat doen)
weiland rustig opbouwen wij na 3 weekies weer terug
en JAAAAA hij zag dat er heeeeel veel verbetering in zat! nog niet super maar wel heel erg goed.
zadel laten testen die opgevuld nou lag het probleem dat hij erger kreupel liep zodra ik erop zat echt bij mij want ik kantel mijn bekken niet goed genoeg nou is mijn zadel zo opgevuld dat ik recht zit en nu loopt mijn paard ook recht..
ik moest heel veel buiten gaan rijden en overgangen maken en dan weer terug eind deze maand.
nu heb ik mijn knie verdraaid en mag er nu dus nog 4 weken niet op dus een vriendinnetje doet dat nu voor mij.. maar het gaat nu erg goed..
alleen is het iets wat nooit meer beter word en alleen maar erger kan worden en dat wekt heel veel angst op bij mij.. hij is alles waar ik voor leef en heb er dan ook echt alles voor over om hem te helpen al met al wisten we na 7 maanden stappen en trainen en dan weer stappen eindelijk wat het was en wat we eraan konden doen en dat gaf wel een opluchting.
nu genieten we lekker van elkaar want je weet het maar nooit..

en het doet mij zo goed om te lezen dat jullie oook allemaal zo goed voor je paard zijn en er alles voor over hebben.. ik heb anders meegemaakt.