Wat schattig, al die vaders! Zo grappig om te lezen ook, hoe ze vaak denken alles wel even heel gemakkelijk op te lossen. En die opmerkingen die in dit topic voorbijkomen, echt geniaal.
Mijn vader is altijd wel heel leuk met mijn paard. Dan gaat hij hem stiekem een pepermuntje geven, terwijl ik eigenlijk niet wil dat hij rechtstreeks vanuit de jaszak snoepjes krijgt i.v.m. happen, maar dan krijgt hij er van die pretoogjes van dat hij mijn paard stiekem toch een pepermuntje heeft gegeven. En ook is hij zo'n beetje de hofleverancier van de wortels; als hij hierheen komt neemt hij heel veel winterpenen mee voor het paard, en vertelt ie ook echt dat hij tegen de groentenboer gezegd heeft: "doet u mij al uw winterpenen maar"
Verder vinden mijn ouders vol overtuiging mijn paard het mooiste van de stal. En zegt mijn moeder altijd tegen hem als ze weggaan dat hij lief moet zijn voor d'r dochter (mij dus). Met poetsen had mijn vader laatst m'n paard z'n lekkere plekje ontdekt, hij helemaal trots van kijk eens hoe goed ik dat doe, hij vindt het lekker. Helemaal lachen en heel lang op die plek door blijven poetsen en zo 
Wat ik wel heel fijn en bijzonder vond; vlak voor ik op vakantie ging was mijn paard geblesseerd geweest. Mijn ouders gingen toen tijdens mijn vakantie even bij mijn paard kijken, om mij ervan te kunnen verzekeren dat alles nog goed ging met hem. Wat is daar nou zo bijzonder aan zou je denken... Nou op zich niks, ware het niet dat ik anderhalf uur rijden bij ze vandaan woon, en ze die rit dus "even" gemaakt hebben om even bij mijn paard langs te gaan...
Nog iets grappigs: mijn ouders gingen ook een keer op mijn paard. Mijn vader had vroeger ook wel eens op de pony van z'n oom gezeten dus die vond het wel prima, even rondstappen. Mijn moeder erop (wat ik overigens nooit verwacht had, maar ze deed het toch mooi wel
). Begint het paard te stappen: "Oh nee ik wil eraf, m'n buik wordt hier raar van!" en nog voor ik kon helpen met afstijgen stond ze er al weer naast, hahaha de snelheid waarmee die ineens kon afstijgen joh! En de manier waarop vooral... niet achterlangs met het been, maar eerst in dameszit gaan zitten (dus rechterbeen over de hals gezwaaid) en vervolgens zo eraf glijden. Hylarisch.
Verder als ik ooit eens een proefje rijdt vinden ze altijd dat het erg goed gegaan is, terwijl ik zelf dan niet tevreden ben. En ook vinden ze eigenlijk altijd dat mijn paard het goed gedaan heeft. (ook als hij die dat niet vooruit te branden was
) Zo ook mijn schoonmoeder laatst met FNRS-proefje toen ik achteraf liep te twijfelen of ik hem wel gehaald zou hebben. Zegt ze zo: "nou, ik heb er in ieder geval van genoten!" want ze vond m'n paard zo mooi lopen. Dat is dan ook zo lief.
Als ik dit zo teruglees allemaal is er hier toch ook wel een aardig Penny-gehalte aanwezig
hihi.
Echt humor zeg dit topic, heb regelmatig in een deuk gelegen. Vooral om deze:
Aprilsgatje schreef:Mijn vader heeft ook een stiekeme penny in zich ...
Ik kwam thuis van school en dan loop ik automatisch naar mijn pony toe en ra ra wat tref ik aan.
Ja hoor mijn vader zit op mijn pony, hoofdstelletje om en rijden maar, had hij zijn cowboy-hoed op.
Ik kon mezelf bij elkaar rapen want hij wist niet hoe hij haar in draf moest krijgen.
Ik heb er gelijk helemaal beeld bij, vaders met cowboyhoed op de pony en hem dan zo aantreffen als je uit school komt, geweldig!
s1993 schreef:Mijn vader helemaal niet, zondag had ik fnrs wedstrijd.
En ik was met 2 vriendinnen aan het inrijden, de moeders van die vriendinnen helemaal zeggen wat ze moesten doen: teugels iets korter, handen rechtop, handen bij elkaar enzo.
Zegt mijn vader tegen mij: Steef, blijf er wel op zitten, he!
Hahaha, dit vind ik dus COOL
Die moeders allemaal tips geven (meiden denken ondertussen waarschijnlijk "jahaaaa") en jouw vader gewoon zo lekker droog van "blijf er wel op zitten". Dat is ook het belangrijkste, toch
Laatst bijgewerkt door Dreamable op 22-02-10 17:09, in het totaal 1 keer bewerkt