Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-05-25 09:11

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 30-05-25 09:11

Wat een hel!!

Is er niet iemand in de buurt die met de zorg van je paarden kan helpen zodat er bij jullie wat rust komt ?
Heel veel sterkte en ik hoop dat t gauw allemaal beter gaat.

**Geplaatst**: 30-05-25 20:10

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 30-05-25 20:10

Ik kan niet anders dan jullie een dikke knuffel te wensen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-25 12:00

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-25 12:00

Dank jullie. We zijn inderdaad best wel pechvogels wat dat betreft. Tel je zegeningen zegt mijn oma altijd. Dus dat doen we dan maar.
De paarden uit handen geven durven we echt niet meer. Dan moet er wel heel wat aan de hand zijn. Ik denk dat het meer stress dan rust geeft. En wie we dan zouden moeten vragen is ook wel een punt wat dat betreft.

Intussen zijn we weer wat aanvallen verder en begonnen aan een derde medicijn, dus dat betekent 2x per dag 3 verschillende medicijnen in de hoop de boel op de rit te krijgen. Ook zijn we doorverwezen naar een medisch expertisecentrum zodat een heel team neurologen zich erover kan buigen om mee te denken over hoe nu verder en hoe hier grip op te krijgen. Die belden al heel snel en daar kunnen we binnen een week terecht.
Het is allemaal nogal wat. Maar het wordt ook bloedserieus opgepakt door iedereen. Dat is geruststellend en verontrustend tegelijk.

Verder geneest Manari goed. Het is afwachten wat de littekens straks gaan doen.
De wei hebben we even gesplitst zodat een deel met de harde regen wat rust krijgt en niet wordt stukgelopen. Het heeft al erg geleden onder de extreme natheid van vorig jaar.
Voor de rest is er weinig ruimte voor andere dingen, of om me veel met de paarden bezig te houden. Het loopt zoals het loopt.
Ik mag wat de paarden betreft niet klagen. Manari dreigt te vervetten, maar Muzanna is super op gewicht. Voor de rest zitten ze ondanks alles goed in hun vel. Manari lijkt voorlopig genezen van ongein uithalen.

Afbeelding

Maar dit… mijn hart

(Een denkbeeldige lasso werpen vanaf de rug van Muzanna.)

Afbeelding

**Geplaatst**: 10-06-25 13:01

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 10-06-25 13:01

Ze zien er goed uit!

Komen de epilepsie problemen van jullie kindje door die val op school? Wat een pech

**Geplaatst**: 10-06-25 13:45

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 10-06-25 13:45

Jeetje Jorieke, even bij gelezen en hemel, is het bij jullie ooit eens een keer klaar. Allemachtig.
Ik hoop echt dat jullie kereltje binnenkort weer de oude is, maar wat een staartje heeft deze duw door een klasgenoot gekregen zeg.
En Manari, tja, dat doet ze geen 2e keer meer, wat een doos. Is er nog geen auditie geweest voor Bathorse, waarin ze de Joker mag spelen?
Ik kan vanuit hier niet heel veel doen, dan je alleen een dikke virtuele knuffel geven :knuffel:

**Geplaatst**: 10-06-25 14:26

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 10-06-25 14:26

Pfff Jorieke, wat een verhaal weer. Altijd een stille meelezer, maar wat jullie nu weer voor jullie kiezen krijgen… zeker met betrekking tot jullie zoon.
En ik snap dat dit voor jullie het minst belangrijke is, maar is het met grote zekerheid te zeggen dat alle neurologische klachten (dus zijn aanvallen/epilepsie) veroorzaakt zijn door de duw van zijn klasgenootje? Zo ja, dan zou ik jullie toch aanraden om eens advies in te winnen hierover, bijvoorbeeld bij een letselschade advocaat oid. Je weet niet wat voor invloed deze aanvallen op langere termijn gaan hebben voor zijn toekomst.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-25 12:58

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-25 12:58

Dank voor het meedenken en alles. +:)+

Hoewel de eerst aanval lijkt te zijn uitgelokt door de duw en resulterende val op het hoofd was er op scans geen trauma zichtbaar en ook geen epileptische activiteit of afwijking (aangeboren of door trauma) in een specifiek hersengebied. Dat betekent dat het niet hard te maken is dat het is veroorzaakt door de duw en val hoewel deze de eerste aanval dus vermoedelijk wel heeft uitgelokt. Bewijs dat echter maar. Er waren behalve andere kindjes geen getuigen van het voorval.
Vanwege het gegeneraliseerde beeld (geen specifiek deel van hersengebied of (genetisch) aanlegfoutje of trauma gedetecteerd) is een specifieke oorzaak niet te achterhalen. Dat de duw het heeft uitgelokt wéét ik, maar juridisch of zelfs medisch hard maken is een ander verhaal. Nog los van de vraag of ik dat gedoe überhaupt zou willen. De aanleg (predispositie) zat er waarschijnlijk al.

Intussen zijn we een voor ons belangrijke mijlpaal gepasseerd: 2 weken aanvalsvrij.
Dat het met een hoeveelheid medicatie moet worden bewerkstelligd waar ook de neurologen zenuwachtig van worden is uiteraard reden voor aanvullend onderzoek dus gaat er een 24/7 EEG volgen om gedurende 24 uur de hersenactiviteit te monitoren. Daarnaast gaat er meer bloedonderzoek gedaan worden en een neuropsychologisch onderzoek omdat de medicatie ook de nodige bijwerkingen en gedragsveranderingen teweeg heeft gebracht. Het is eigenlijk net of kind een jaar terug in de tijd is gegaan met veel dingen.

Al met al alsnog pittige kost.

Manari geneest onderwijl goed. Ik ben dik tevreden met hoe de littekens/wonden eruit zien momenteel, vergeleken met hoe erg het was. We gaan zien hoe zichtbaar het zal blijven al zullen de weggebrande stukken huid niet spontaan gaan terug groeien uiteraard.
Dierenarts was vol complimenten over de paarden en zeer over ze en over ons plekje te spreken. Vond ze ook qua karakter erg fijn al vond hij het minder leuk dat de tot dan súperbrave Manari op het moment dat hij haar een klopje op de hals gaf bij vertrek razendsnel “een Manari” uithaalde en de thermometer uit zijn koffer griste.

Dan is er nog een fokkerij nieuwtje:

Afbeelding

Onze Eli wordt papa.

Maar misschien niet het soort fokkerij nieuwtje waar in dit topic op gehoopt wordt. :))

Dat is meer een misschien ooit… als ik ooit nog eens contact krijg met die Duitse fokker die een hengst heeft waar ik nog heel graag een veulen van had gehad. :')

Maar ja, iets met andere prioriteiten…

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-25 17:57

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-25 17:57

We hebben de maand niet vol mogen maken, want de achtbaan is nog niet voorbij. Kind is niet meer aanvalsvrij. Zo blijft het op en neer gaan.
Wat zet zo’n achtbaan je aan het denken. Over alles eigenlijk. Vooral als je dan weer wakker ligt omdat je niet meer uit de waakstand komt. Dan gaan er behoorlijk wat hersenspinsels en gedachtes door je heen.
Voor nu richten we ons op het vervolgtraject van deze hele medische molen en ik verwacht na de meest recente aanvallen afgelopen dagen dat het weer in een stroomversnelling gaat.
Onvoorstelbaar wat is dit heftig en al ben je er eigenlijk behoorlijk ondersteboven van je moet door en je gáát door.
Maar ik word er letterlijk grijs van… mijn lieve möpke… ik weet dat het erger kan, maar alsnog wens je dit je ergste vijand niet toe.

Paardjes gaan goed. Ze staan met dit weer graag in de stal in de schaduw te rusten om dan af en toe te gaan grazen en het er vooral zodra de zon ondergaat van te nemen. Dan komen ook de vuurvliegjes tevoorschijn, maar heb ze nog niet goed op de camera kunnen vastleggen.
Af en toe laat Muzanna wat van haar eten staan. Ik denk dat ze zich verzadigd voelt van het gras. Ze zweten gelukkig niet met dit weer. Wel een voordeel van Tekes. En bovenop de “berg” waait het ook eigenlijk vrijwel altijd. Dat scheelt ook veel.
Afbeelding

Ik verwacht eigenlijk dat het hierdoor weer even stil zal vallen mijnerzijds. Het vergt fysiek en mentaal allemaal nogal wat.

**Geplaatst**: 30-06-25 19:02

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 30-06-25 19:02

Arm kind, arme papa en mama. Ik heb met jullie te doen :knuffel:

**Geplaatst**: 30-06-25 19:26

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 30-06-25 19:26

Vreselijk lijkt me dit voor je, zo machteloos.
Zou mijn kleine mupke bijna in bubbeltjesplastic gaan inpakken en met een helmpje naar de opvang sturen..

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 30-06-25 20:28

Geplaatst: 30-06-25 20:28

Knuffels voor jullie :(:)

**Geplaatst**: 01-07-25 13:25

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 01-07-25 13:25

Zó bizar waar jullie doorheen gaan. Echt niet te beschrijven. Heel veel sterkte :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-25 18:38

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-25 18:38

Ik reageer een later moment uitgebreider. Ik wil alleen even melden dat ik jullie berichten lees en op prijs stel dat jullie zo meeleven. Het is bizar hoeveel pech een gezin kan hebben…
De paarden gaan nog steeds goed, ondanks de hevige regen. We geven hooi bij in de stal. Daar maken ze gretig gebruik van tijdens het schuilen. Ook tijdens de hitte trouwens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-25 11:56

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-25 11:56

Naar omstandigheden mogen we niet klagen. Wat wel opvalt is dat het afgelopen halfjaar z’n sporen heeft nagelaten. Ik ben in korte tijd veel ouder geworden. Bizar. Je ziet het vooral aan mijn haar (ineens heel grijs). Mijn ogen verneem ik vooral zelf heel erg. Krijg er ook hoofdpijn van.
We zijn er nog lang niet dus voorlopig blijft het bikkelen. Je hebt het nu eenmaal niet altijd voor het zeggen. Niks aan om je zoveel zorgen te moeten maken. Daarmee vergeleken was alleen zelf ziek zijn stukken minder zwaar.
De paarden gaan goed. Manari is een periode te dik geweest, maar nu de zomer ten einde is trekt ze weer mooi bij. Het is bizar te noemen dat het geen problemen heeft gegeven: onbeperkt hooi, onbeperkt weidegang én te dik. Wat ging er toch mis op al die pensionstallen?

De honden hebben wat gesukkeld; de wolfhond moest een dure kuur van €25 per dag en mijn hulphond is even daarna door hem onder de scootmobiel geduwd (wolfhond is nogal een gevaarte en kent dan z’n eigen kracht niet; brave Bindi zou direct terug in het gareel en moest dat bekopen met te worden aangereden…)
Nadat die wond genezen was kreeg ze door overcompensatie last van haar voorpoten. Dat geneest nu. Ze draagt nu schoentjes.
Ze doet er niet minder haar best om.
In het begin was ze nog wat nerveus met de scootmobiel maar dat heb ik vlot in goed banen kunnen leiden. Dat is nu weer als vanouds.

Verder?
Ik hoop dat het me nog gegund is volgend jaar toch nog een veulen te kunnen fokken met Muzanna. We zullen zien. De bedoeling is beide merries te laten dekken maar het is echt afwachten hoe het er tegen dan voorstaat. We hebben het niet makkelijk (gehad).
Ik heb al een lijst met hengsten samengesteld. Mits het lukt is het veulen van Muzanna in principe om aan te houden en die van Manari voor de verkoop. Maar het is echt afwachten en van allerlei factoren afhankelijk. Niet in de laatste plaats een klik.

Verder heb ik weinig om bij te dragen. Er speelt heel veel, maar ik ben wat voorzichtig geworden vanwege meelezers. Dat vind ik wel jammer overigens. Voelde toch een beetje als een plekje om mijn ei wat kwijt te kunnen, zeker omdat mijn wereldje zoveel kleiner is nu.

Zelfs wat betreft informatie geven rondom de AT ben ik huiveriger geworden. Ik heb zelfs meelezers die de boel door de vertaler slingeren. Dat vind ik best bijzonder zullen we maar zeggen…

Hier wat screenshotjes van momenten dat ik paardjes heb gespiekt. Helaas is de weide momenteel toch echt nog te ver voor mij om er regelmatig heen te kunnen. Dat vind ik erg spijtig, maar de omstandigheden zijn nu eenmaal zoals ze zijn.

Afbeelding

Inmiddels hebben we een winterpaddock aangelegd en optioneel kunnen we het stuk met paddockplaten nog uitbreiden. Wel moeten ze nog worden vastgereden met de tractor, maar dat komt binnenkort wel een keer.
Aangezien de bodem ondanks fikse regen nog behoorlijk hard en droog is zal dat voorlopig allemaal wat meevallen. Bij aanhoudende regen gaan ze op de paddock om de weide wat meer te sparen. De natte winter en droge zomer heeft toch wel wat van het weiland gevergd.

**Geplaatst**: 21-09-25 13:22

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 21-09-25 13:22

Je klinkt weer een beetje positiever, goed zo. De paarden staan weer mooi te glimmen. Zou het niet aan de samenstelling van de grond kunnen liggen dat ze hier beter gedijen?

**Geplaatst**: 25-09-25 15:35

Geplaatst: 25-09-25 15:35

Knuffels Josav :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-25 10:13

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-25 10:13

Dank jullie.
Ik ben inderdaad wat dat aangaat minder teneergeslagen.
Het gaat nu al even goed en qua ontwikkeling zie ik dat het ook weer beter gaat. Kind loopt zelfs op de meeste vlakken nog steeds (flink) voor en nergens mee achter. Het klinische beeld is dan toch leidend.
Met mij gaat het wat dat betreft minder. Ik loop weer in het ziekenhuis met allerlei klachten (endometriose met verdenking van DIE) en medicatie er weer bij. Wat stress wel niet doet met een lijf…

Arts zei nog dat worden wel erg veel pillen zo, trek je dat wel?
Ergens denk ik dan: je begrijpt zelf als geen ander wat het alternatief is als jullie vanwege de risico’s (ivm voorgeschiedenis) ook niet willen opereren behalve als het echt niet anders kan (acute torsie bijvoorbeeld). Medische zorg is nu eenmaal soms kiezen tussen 2 kwaden.
Grootste probleem is nog dat ik vanwege mijn levertumoren vrij beperkt ben qua behandelopties. Ik mag absoluut geen hormonen slikken. Even afwachten of de MRI binnenkort een gunstiger beeld laat zien.
Maar voorlopig is helaas het devies: sucks to be you.
Voor nu ben ik in ieder geval vrij beperkt qua opties en dat is wel vervelend. De arts was zelf ook best aangedaan dat er op dit moment geen opties zijn en ik met zoveel klachten effectief huiswaarts word gestuurd. Pijnmedicatie slik je al, sterkte ermee. Wel wacht ik nog op wat uitslagen.
In principe moet ik nu dus eerst weer een heel traject in. Zo blijven we een beetje bezig. Het houdt me van de straat zullen we maar zeggen.

Paardjes gaan echt super. Het hooi dit jaar is tot nu toe ook super mooi. En zeker nu we de paddock weer winterklaar hebben ben ik voor dit jaar wat optimistischer voor wanneer het een natte, koude winter wordt. Ik wou alleen zo graag dat ze dichterbij stonden.
Ik kan momenteel nauwelijks meer zo ver (8 km) van huis zonder allerlei gedoe.

Maar voor de rest ben ik nog steeds zo onwijs blij met dit weitje.

We hebben verder nieuw licht in de stal, wat voor de smid ook wel fijn is.

Mijn hulphondje sukkelt jammergenoeg nog even door.
Pootjes genazen goed, maar om één of andere reden ging ze ineens weer slechter. We zijn weer terug bij af en ze heeft zelfs nieuwe wonden erbij.

Dus zelfs weer in het verband geweest en nu een kraag tegen het likken. Vooral als ik lig te slapen kan ze er niet afblijven blijkbaar. Ze is niet blij met de kraag, maar accepteert het wel.
Nu ben ik sowieso wat meer aan huis gebonden dus dan kan ik op die manier m’n hondje in bescherming nemen. Ik vraag al zoveel van anderen dus dan maar even zo.
Ook al geneest het nu goed, schaam ik me eigenlijk best om nu met haar m’n kind naar school te brengen, al laat ik haar vooral op de scootmobiel zitten in plaats van zelf laten lopen. Dan nog zullen mensen er wel een mening over hebben.

En dat doet me dan weer hieraan denken:
Er loopt blijkbaar een programma op de NPO dat gaat over de opleiding van hulphonden. Ik ben nog nooit zo veel en zo vaak aangesproken over mijn hondje als afgelopen tijd. Men wil erover vertellen en vooral dat het zo indrukwekkend is dat zo’n hondje toch zoveel kan. En of ze misschien, heel misschien, de mijne even mogen aaien ook al weten ze dat dat eigenlijk niet mag want ze is natuurlijk aan het werk.

Zelfs volwassen kerels ook. Superleuk.
Maar ja, ze zit nu wel in de lappenmand. En dat is wel knudde.
Het schijnt een veel voorkomend probleem te zijn bij werk- en hulphonden, vanwege het vele op de been zijn. Dat kan tot kneuzingen en daardoor ontstekingen of wonden aan de poten leiden.
Als ik dan voor de 20ste keer die dag naar de wc moet dan komt ze weer in de benen, hesje of geen hesje, en loopt braaf met me mee. Want zeker nu het slechter met me gaat en ze zich ook nog geroepen voelt m’n kind te begeleiden draait ze echt overuren.
Eigenlijk wilde ik wat ze aanbiedt niet remmen aangezien ze lijkt aan te slaan op de epileptische aanvallen, maar bij nader inzien zal ik dat misschien toch moeten gaan doen…
Voel me er wel schuldig over eigenlijk.
Ik zit er een beetje mee in m’n maag. Het gros van de epilepsiehonden biedt dat zelfs niet aan… Hoop maar dat ze rap weer opkrabbelt.

Ik moet zelf vooral ook stress vermijden. Soms is dat toch echt makkelijker gezegd dan gedaan, want mijn lijf denkt daar blijkbaar heel anders over.

Slecht slapen zal niet helpen. Dat zijn toch dingen die ontstekingen en dergelijke voeden.
Ik hou me vooral vast aan de fijne dingen en de lichtpuntjes. Kind gaat vooruit. Misschien toch veulentjes fokken komend jaar. Nu het nog kan.
En binnenkort komt hopelijk de dochter van Eli bij ons wonen. Dat wordt hopelijk ook vooral leuk… maar is helaas wel een verhaal dat meerdere keren een staartje kreeg dus misschien krijgt het er nog wel een voor ze hier is.

Verhaal voor een andere keer. Of niet.

Volgend jaar vooral richten op de paardenfokkerij.

(Hopelijk…)
Dat lijkt me ook wel een leuke motivatie. Ik heb zelfs al helemaal uitgedokterd welke hengsten ik wil gebruiken, meerdere alternatieven (want eerst komend voorjaar zien welke nog beschikbaar zijn en hoe we er verder voor staan…) en dan nog een longlist mocht mijn top 3 om wat voor reden dan ook allemaal niet lukken.

**Geplaatst**: 01-10-25 11:19

Geplaatst: 01-10-25 11:19

Wat fijn dat het met de dames zo goed gaat. Zorgen zullen altijd wel in het achterhoofd blijven, maar nu kan je toch ‘genieten’ van hoe het gaat. Al dan niet van een afstandje

Gelukkig gaat je kind ook weer beter, helemaal na hoe heftig het las de afgelopen tijd.

De rest is dan weer iets waar ik alleen maar knuffels geven :(:)

En duimen op positieve uitslagen ergens.

Het hulphond zijn word nu ook meer begrepen heb ik het idee, in het algemeen. Eindelijk zou je zeggen, want het gedoe dat er om was sloeg nergens op. Het klinkt wel alsof je het getroffen hebt met je dame! Al cijfert ze zichzelf dan weer weg. Duimen dat ze snel opknapt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 14:16

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 14:16

BranwenGC schreef:
Wat fijn dat het met de dames zo goed gaat. Zorgen zullen altijd wel in het achterhoofd blijven, maar nu kan je toch ‘genieten’ van hoe het gaat. Al dan niet van een afstandje

Gelukkig gaat je kind ook weer beter, helemaal na hoe heftig het las de afgelopen tijd.

De rest is dan weer iets waar ik alleen maar knuffels geven En duimen op positieve uitslagen ergens.

Het hulphond zijn word nu ook meer begrepen heb ik het idee, in het algemeen. Eindelijk zou je zeggen, want het gedoe dat er om was sloeg nergens op. Het klinkt wel alsof je het getroffen hebt met je dame! Al cijfert ze zichzelf dan weer weg. Duimen dat ze snel opknapt.

Dankjewel. Het gaat langzaam maar zeker een beetje beter, al blijven zorgen toch in je achterhoofd. Met de paarden ook trouwens, denk iets te zeer geprogrammeerd door alle ellende van de laatste jaren… en het door mijn eigen beperkingen niet helemaal naar mijn zin kunnen doen.

balance schreef:
Zou het niet aan de samenstelling van de grond kunnen liggen dat ze hier beter gedijen?

Hier wilde ik al eerder op inhaken, maar door alles is dat blijven liggen.
Want ik vind dit wel een interessante…
Ik heb eigenlijk geen idee! Het is een typisch löss heuvelland weitje met veel ouderwetse, extensieve grassoorten nog (die ze niet allemaal even lekker vinden overigens en de reden dat er best wat paardenhouders hier ook schaapjes hebben om die grassen af te grazen…) maar ik moet zeggen dat ik eerdere weilanden waar mijn paarden stonden nooit zo uitgebreid heb bestudeerd (wel gezien dat raaigras de hoofdmoot vormde) puur omdat je die luxe nu eenmaal niet hebt. Het moest goed genoeg zijn en de nadelen had je maar te accepteren en op te lossen in de vorm van beperkte weidegang en een graasmasker.

Ik heb verder te weinig ervaring met paarden in de heuvelland regio om te kunnen vaststellen of er een duidelijk verschil is tussen bijvoorbeeld de melkkoeien weides hier en andere weides wat hoefbevangengevoeligheid. Maar interessant is het wel.
Dat er wél suikerschommelingen zijn is me wel duidelijk, want op gevaarlijke dagen zijn de hoeven wel wat warmer dan gemiddeld en er zijn ook suikerrijke hooibalen in omloop uit omliggende (maar overigens wel rijkelijk bemeste) weides. En dat suikerspin hooi vinden ze natuurlijk erg lekker.
Maar die schommelingen zijn eigenlijk tot dusver minimaal.
Normaliter zou ik er niet over peinzen ze op zulke dagen überhaupt weidegang te geven, laat staan onbeperkt.
Wat wellicht ook een rol speelt is het onbeperkte aanbod. Ik weet wel nog dat ze bij beperktere weidegang die uurtjes op het land zich echt een slag in de rondte vraten en ronduit beledigd waren als ik bij de wei kwam.

(Ze kwamen wel, daar niet van, maar echt met zo’n kop van mag ik straks wel weer in het land a.u.b.?)
Toen Muzanna nog in de opfok stond en 24/7 weidegang kreeg was er geen vuiltje aan de lucht, ook qua (over)gewicht niet. Maar in hoeverre dat meer geluk dan wijsheid was durf ik ook niet te zeggen.

Ik wil evenwel niet anders mee dan eigen beheer. Al moet ik wel zeggen dat de wei oprecht te ver is voor mij en algemeen voor het praktische want tijd inplannen voor voeren, laat staan andere zaken, is pittig.

Verder?
Na aanhoudend gekwakkel is mijn hulphond eindelijk weer beter. Heb me toch even zorgen gemaakt maar inmiddels gaat ze weer als een speer. Ik loop nu weer bij verschillende behandelaars, waaronder de fysio (ook voor de fysio een uitdaging met al mijn beperkingen) en ook tijdens zo’n behandeling doet mijn hulphond haar werk werkelijk fantastisch. Ik krijg veel complimenten over hoe goed ze me helpt en hoe bijzonder het is dat je zo’n hond toch zoveel kan leren.
Ik denk inderdaad dat er tegenwoordig steeds meer begrip voor is. Toen ik haar net had werd ik nog vaak aangesproken dat honden niet welkom zijn bijvoorbeeld (meestal was het dan alsnog OK bij het besef dat het een hulphond was maar helaas niet altijd of soms pas na een telefoontje plegen met deze of gene…)

De paarden gaan nog steeds wel goed. Maar ik merk dat het momenteel logistiek wat stroef gaat. Ik kan er bitter weinig heen. Het is te ver. Ook wordt Muzanna naar mijn zin onvoldoende bijgevoerd, maar ik krijg mijn man niet vaker erheen. Dat is hopelijk alleen even een fase, maar ik maak me daar druk over en ik moet juist alle stress vermijden omdat ik zelf zieker word door stress.
Het is, helaas, even aankijken.
De wei ligt nu eenmaal niet dichterbij.
Het is nog altijd een enorme vooruitgang ten opzichte van afgelopen jaren.

Afbeelding

Maar voor mijn gevoel heeft Muzanna niet genoeg aan alleen gras en hooi. Zij heeft haar dagelijkse slobber nodig. Ze heeft geen tanden meer. Maar dagelijks is momenteel geregeld een uitdaging.
Voor nood kan ik haar thuis zetten, maar ik gun haar de zee van ruimte die ze nu heeft. En ik verwacht, nee wéét, dat Manari opstandig zal worden als ze minder ruimte ter beschikking heeft. Ze is nu heel relaxed.
Een week paddockarrest ging goed, maar permanent? Ik weet het niet hoor.
Het steeds dubben waar je goed aan doet en of het nu niet afwachten is tot het misgaat is niet goed voor me.
Van stress word ik zieker maar de enige reactie die ik dan krijg is “Het gaat toch goed? Niet over stressen dus.”
Nee, het gaat niet goed, het gaat OK, het gaat nog niet mis. Het zint mij niet.
Dan zie ik overal apen en beren. Dus loopt het vast. Overdrijf ik dan?
Zie ik apen en beren?
Er moet toch elke dag even iemand heen of is dat overdreven?
Ik hoop maar dat het snel weer wat soepeler loopt.

We hebben de wei een keer een kleine week afgesloten, maar buiten dat gaat het nog prima. Ook met de verwachte sneeuwval hebben we ze even in de paddock. De winterpaddock heeft al prima dienst gedaan en de paarden tolereren het ook goed.
Dat was ook de reden dat we die paddock klaar wilden hebben. Eigenlijk elke keer een dag te lang gewacht met afsluiten. Dat is toch het nadeel van de logistieke planning die nodig is vanwege de afstand. Krijg mijn man er echt niet heen als ie geen zin heeft te gaan.
Maar een enkele keer is de wei nu toch opengezet omdat dagelijks gaan te moeilijk is. Ze moeten niet zonder water komen te zitten dus dan maar de wei opofferen. Balen.
Maar ik kan het niet zelf dus ik moet me er verder bij neerleggen, vrees ik.
Genoeg daarover.

Ik ga deze winter maar braaf afwachten, en de wintermaanden gebruiken als graadmeter voor Muzanna (inclusief de dingen waar ik nu tegenaanloop) en beslis dan in het voorjaar wat wijsheid is en ook of ik het aandurf alles op te starten qua fokkerij om toch nog een veulen te fokken. Zo niet, dan ga ik nadenken of ik het aandurf met (alleen) Manari.
Voorlopig ziet het er allemaal toch wel vrij gunstig uit, zeker met alle haperingen, maar de echte wintermaanden moeten nog komen.

Het idee is namelijk dat we er straks 3 hebben zodat ik Muzanna thuis kan zetten als het nodig zal zijn vanwege ouderdom en vaker bijvoeren zonder Manari erbij te hoeven zetten. Ook is het dan makkelijker om er eens 1 uit te nemen voor dingen, of als er een wegvalt dan is de ander niet ineens alleen. Of bij nood Muzanna dus thuis op stal met paddock.
Manari kan dan lekker de draak uithangen met haar (hopelijk) zusje. Of we dan voor Muzanna er een mini bijzetten moet ik tegen dan maar gaan bedenken. Maar dat is in elk geval de gedachte erachter. En mochten we (eventueel) veulen nummer 2 niet verkocht krijgen dan kan ik er altijd nog voor kiezen degene met het rustigste karakter mee te verhuizen. Dan sterft het lijntje zo ook niet uit en heb ik toch nog mijn zo geliefde hobby. Dat is het idee.
Maar hoe haalbaar het is zal afwachten zijn. En als het hengstveulens worden ja dat moeten we dan maar weer zien. :Y)

Ik ga verder helaas niet geweldig. Heb een middagje rondgetuft op een lokale markt, verder niks, maar daar ruim een week mee onder de pannen geweest. Zelfs dat is teveel gevraagd. Dat is erg frustrerend. Dat je een simpel uitje plant en er vervolgens zo lang zoet mee bent.

Verder het grootste nieuws nog niet echt gemeld, maar sinds kort woont de dochter van onze Tamaskan reu bij ons. In het begin voor alles en iedereen panisch, van niks overprikkeld en helemaal niks gewoon. Niet zindelijk, kon niet aan een gewone riem lopen, joeg op alles, en honden, mensen, fietsen, auto’s, alles was eng. Kreeg nog brokjes geschikt voor welpen tot 8 weken. Sprong overal op, tot de tafel en het aanrecht aan toe. Bij elke trip naar de keuken struikelde je letterlijk over haar want stel je voor er valt iets te halen. Sprong je dan ook gewoon omver.
Elk ritselend geluid resulteerde in een valt er wat te halen? Vreselijk sterk en hardleers; sommige dingen heb ik letterlijk wel honderden keren afgebogen of gecorrigeerd.
En duidelijk nog nooit ergens geweest zonder mama en surrogaat papa. Überhaupt bitter weinig mee ondernomen. Heel jammer, want fokkers leken verder wel hele lieve mensen die het beste met hun honden voor hadden.
Voor ons een hele klus om zo’n hond alsnog te socialiseren.
Gelukkig een heel lief en leergierig karakter. Lijkt erg op haar papa (inclusief “zie ik het nut er niet van in dus dan doe ik het niet…”)
Ik denk niet dat ik er ook maar enig plezier in had gehad als ze niet zo’n fijn karakter had gehad, want wat een ellende af en toe. Maar we hebben in die paar weken eigenlijk al heel wat bereikt.

Afbeelding

We zijn al naar verschillende winkels geweest, de kinderboerderij, de lokale jaarmarkt met vele tienduizenden bezoekers, het wildpark, de grote stad en naar school. Ze heeft al kennis gemaakt met politieagenten, de brandweer, mindervaliden, allerlei soorten honden, het vee van de buren, en de kat gaat inmiddels ook stukken beter. De paarden was ze echt Spaans benauwd voor. Dat gaat inmiddels ook vooruit.
In het begin raakte ze al overprikkeld van een passerende fietser of jogger. Nog steeds reageert ze daar teveel op, maar zelfs los is ze daarin nu al bij te sturen. Het is hard werken.
Een bijtrem had ze ook niet. Daar wordt flink aan gewerkt. Soms heeft ze weer eens “zo’n dag.” Ook zindelijkheid is echt nog wel een ding, ze geeft vaak niks aan, bloedirritant.

Maar natuurlijk super jammer voor het hondje dat ze zo weinig van de wereld en prikkels heeft meegekregen in die cruciale eerste fase en ze vrijwel niks aan (zindelijkheids)training lijken te hebben gedaan. Dat terwijl er heel veel van haar werd gehouden daar…
Voor ons een les.

Wat heb ik af en toe letterlijk geworsteld met haar. Een bak ellende voor mijn arme krakkemikkige zelf.

Dan moet ik op karakter volhouden, want straks weegt ze het dubbele en dan ben je helemaal ver van huis (papa weegt 40 kilo en is 72 cm hoog en ze is veel groter dan papa op dezelfde leeftijd…)
Maar wat een knuffelbeest is het. Dat maakt heel veel goed.
Het idee was oorspronkelijk dat ze zou kunnen gaan dienen als hulphond, maar ik betwijfel of ze ooit onverstoorbaar genoeg zal worden om dat werk aan te kunnen.
Bindi is wat dat betreft vanaf het allereerste begin een rots geweest, zo stabiel. Die is nooit ergens van ondersteboven geweest, ja, de keren dat ze noodgedwongen een paar dagen zonder mij moest zoals ziekenhuisopname waarbij wachten op officiële goedkeuring geen optie was. Dat hondje werkt zó graag en is zó extreem op mij gericht…

Maar ik dokter ondertussen weer even verder. Het wordt opnieuw een heel traject zo. Kom ik ook weer even onder de mensen.

Ter vergelijking qua formaat met m’n Groenendaeler Bindi. Pup is nu al (net 4 maanden oud) formaat Husky.

Tot zover. Ik probeer me vooral te richten op alle logistiek ook rond het fokken zodat als het wél kan we ook rap kunnen schakelen, desnoods ook omschakelen naar een andere hengstenkeuze want bij Tekes weet je het maar nooit wie welk jaar wel of niet beschikbaar is.

**Geplaatst**: Gisteren, 14:47

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: Gisteren, 14:47

Ik lees je struggles over het bijvoeren en de afstand van de weide en vraag me af: Hoe ver is de weide dat het zo lastig blijkt?

Ik weet even niet precies hoe de situatie daar verder is, maar heb je geen mogelijkheid om bijvoorbeeld te kijken naar iemand die het leuk vindt om meerder keren per week te wandelen met (een van de of beide) dames, een borsteltje misschien & belangrijkst van al: hapje bijvoer geven? Ik kan me voorstellen dat iemand vinden die enkel hapje geeft lastig kan zijn, maar als je erbij ook bijvoorbeeld aangeeft dat diegene lekker kan wandelen en tutten met beide of een van de dames, dan is daar allicht wel iemand voor te vinden?

Of misschien iemand die in de straat/vlakbij staat met diens paard. Ik draai mn hand er zelf ook niet voor om om, als ik toch bij de paarden ben even een ander bij te voeren oid. Helemaal als je aangeeft dat het momenteel best veel voor je is, dan is het ook minder erg dat iemand dan geen vaste dagen kan/wil afspreken. Elk beetje lijkt me dan mooi meegenomen.

Anyway, heel erg vervelend en verdrietig dat het nog zo lastig blijft om je dames te zien, klein gelukje is dat je ze iig op de camera kan volgen. Ze staan iig wel weer cute op beeld!

Beterschap & sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 16:59

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 16:59

Dankjewel. Ook voor het meedenken.
Het is maar 8 km, maar dat zijn veel (vaak steile) landweggetjes, holle wegen en slingerwegen die passen en meten zijn (hartje heuvelland; totaal niet te vergelijken met de rest van Nederland).
Met de scootmobiel doe ik er ongeveer 3 kwartier over, exclusief tussenpauzes. In de praktijk is dat momenteel voor mij niet te doen.
Met de auto is het ongeveer een kwartier.
Ik ben toch een beetje huiverig voor een verzorger. Ik weet niet of dat terecht is.
Ik heb het er weleens over gehad, ook hier op het forum en per PB met mensen, want ik blijf daar toch over aarzelen terwijl het in theorie echt soelaas zou kunnen bieden.

Ik weet vanuit ervaring, ook van diverse pensionstallen in het verleden, dat het gros van de paardenmensen heel snel snapt waarom Tekes in oude paardenboeken werden omschreven als moeilijk, koppig en opstandig.

Je moet echt respect voor ze hebben maar ook voor jezelf, eerlijk zijn en ook naar jezelf (ook heel diep van binnen; Tekes weten heel snel wie ze voor zich hebben en ze pikken elke vorm van ruis feilloos op).
Enige vorm van ruis of onzekerheid dan ook tolereren ze niet. Dan zeggen ze gewoon nee. Dan gaan ze zelf bepalen. Tempo, richting, wel of niet halfslachtig, wel of geen zin hierin… en is het nee dan is het nee. Zo zacht als kan en zo hard als moet.
Ze zijn heel eerlijk, maar als je hun respect wil afdwingen zonder het te verdienen dan kun je er behoorlijk ruzie mee krijgen…
Ik heb er altijd mee kunnen lezen en schrijven, maar als ik een keer met m’n hoofd ergens anders zat dan vernam ik dat meteen in de werkwilligheid van m’n paard. Tot ronduit staken aan toe. :')

Dan bepaalde zij wel wat IK nodig had.
Ik weet niet of ik zo makkelijk iemand kan vinden die ik daarmee op pad durf te sturen. Ze zullen misschien spontaan denken dat mijn paarden helemaal niet verkeersmak zijn.

En ik kan er met mijn wandelstok en absurd lage tempo gewoon aan een los touwtje mee lopen. :Y)

Muzanna is wat dat betreft wel vergevingsgezinder (met de jaren), maar Manari vreet je de kaas van het brood als je haar de kans geeft.

Ik ben er niet trots op maar menig paardenmeid was ronduit bang voor Manari. Een binnenzetschema was dan ook niet zo’n succes…
Heel lief paard als je niks van haar vraagt, maar zelfs aan een halster leiden was voor sommige mensen echt al te moeilijk. En voor context: met onze kleuter kan ze het wél. :')

Maar Manari accepteert het niet zonder meer dat eender wie haar of Muzanna uit de wei meeneemt. Zodra er iets “moet” zal ze bepalen wat voor vlees ze in de kuip heeft en ernaar handelen.
Vind daar maar eens iemand voor.
Hoewel Muzanna had daar vroeger ook wel een handje van hoor. Ik ben weleens gebeld door de stalhouder of ik die rotbok van mij uit de wei wilde komen halen want zelfs met alle paarden al op stal en rammelen met brokjes bleef dat een dikke vette nee… (om dan vervolgens hinnikend op mij toe te lopen zodra ik aankwam en het stoom kwam de stalhouder nog net niet uit de oren…)
Dus heel graag zou ik er iemand bij hebben om te helpen, en ik zou de paarden die extra aandacht ook echt gunnen, maar ik weet niet of ik die verantwoordelijkheid (en vooral mogelijke aansprakelijkheid) aandurf. Aan huis kun je toch makkelijker van een afstandje een oogje in het zeil houden.
Misschien overdrijf ik. Genoeg kinderen die probleemloos op Tekes rijden. Maar misschien zijn kinderen daarin juist anders dan volwassenen. Maar dan heb je nog veel meer te maken met een bepaalde verantwoordelijkheid.
Ik overanalyseer de dingen graag. :')

En ik heb iets met apen en beren geloof ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 18:16

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 18:16

Ik wil ook niet zeggen dat je een of andere goeroe moet zijn om met Tekes om te kunnen gaan. Verre van. Je ervaring doet er eigenlijk niet zo toe, wel je instelling en of je van ze wil leren want hoe meer je weet van paarden hoe onhandiger ergens. :')

**Geplaatst**: Gisteren, 18:20

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: Gisteren, 18:20

Wat zou ik je graag kunnen helpen met de paarden Jorieke. Woonde ik maar dichterbij.

Fijn om weer iets van je te lezen.

**Geplaatst**: Vandaag, 13:10

Geplaatst: Vandaag, 13:10

Ik had dezelfde gedachte Jokari.

Knuffels zoals altijd Josav :(:)

**Geplaatst**: Vandaag, 13:46

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: Vandaag, 13:46

Ik snap je helemaal! Een verzorger is ook niet niks en vereist vaak ook enige 'inwerktijd' die je ook maar moet hebben (tijd + energie). Zoals ik het begrijp is Muzanna de 'makkelijkere' van de twee en ook degene die met name van extra hapjes zal profiteren? Lastig maar allemaal hoor..

Sterkte nogmaals!