Gimme_Joy schreef:Ik ben daarom blij dat ik western rijd. Wij werken niet met constante druk (niet te verwarren met aanleuning )
Zelfs op een snaffle hoeven we constante druk op de teugels.
Ik rijd nooit op druk, ook al rijd ik dressuur. Ik heb idd de teugels maar heel lichtjes vast, en zodra paard loopt waar ik ze hebben wil, geef ik na. Ik vind continu druk op de teugels niet vriendelijk en ook niet fijn. Licht contact hebben vind ik fijn, ik wil wel voelen wat er gebeurt, ook in de mond, maar je voelt het ook op het moment dat paard actiever wordt van achter en over de rug komt onder je kont. Is altijd een heel fijn moment om even na te geven.
MirandaFuego schreef:Als je western rijdt hangen er vaak ook enorme gevaartes in hoor.
En ook nog een paar heftige spoortjes erbij.
Als je goed dressuur rijdt rij je je paard ook op je pinkjes.
Het heeft alles te maken met rijkunst.

Je kunt ook heel fijn en vriendelijk rijden op shanks. Ik heb western gereden, de basis is gelijk aan dressuur, maar voor mij was het heel prettig om te leren loslaten en nageven, daar was ik niet goed in, en voor mij was het een eye opener.
Een ongebroken pelham (nu ga ik afgeschoten worden
) vind ik ook een fijn bit, en kan zeker voor een paard dat al wat verder is in de africhting heel fijn zijn, omdat je kunt verfijnen zonder 2 bitten in de mond te hebben, dan is een pelham beslist een vriendelijker keuze. Ik zal wel nooit voor een gebroken pelham kiezen, omdat je met zo'n bit sowieso niet eenzijdig wilt inwerken, en het risico op een notenkraker effect aanwezig is, zeker als paard bij tijden een zwaarder contact wil. En dat willen ze soms. Rijden is een dynamisch gebeuren, en je contact kan bij tijden zwaarder zijn. En dat is niet erg, maar je moet wel weten (vind ik) wat het bit doet wat je in handen hebt. Daarom vraag ik mensen soms de oren van het hoofd als ik iets niet begrijp. Pasgeleden koos iemand op Bokt voor een volkomen recht ongebroken bitje, en ik wil dan weten waarom. Ik vind dat leuk, en ik leer bij.