Yavanna schreef:Echt he, die ambtelijke molen, ik kan me voorstellen dat je daar enorm gefrustreerd van raakt. En joh, dit is jouw topic, dus als jij erover wil klagen, gewoon doen. Kan me voorstellen dat je je ei kwijt wilt.
Als ik toch miljonair zou zijn dan zou ik wel weten wie ik zou helpen.. Maar ja, als, als, als, als als is was, was als nooit geboren zei mijn opa altijd.
Ik kan je alleen maar een virtuele knuffel geven

Een hele dikke dan..
Dankjewel. Lief van je. Ik voel me inderdaad beter door gewoon even mijn hart te luchten.
Het loopt zoals het loopt en we zien wel weer hoe we dit oplossen. Maar het zet me wel aan het denken over de houdbaarheid van onze situatie zoals deze nu is.
De hoop is nog steeds dat het nu wat gaat stabiliseren nu we de paarden in eigen beheer hebben en dat dit veel gaat schelen. Alleen voelen we daar nu nog te weinig van omdat je toch hebt moeten investeren in materiaal voor eigen beheer en de paarden weer op de rit krijgen.
Eerlijk? Afgelopen maand zou de eerste maand moeten zijn geweest van merkbaar verschil, maar als het dan op andere fronten spaak loopt sta je alsnog met lege handen. In plaats van een stap(je) vooruit zet je er weer twee terug.
Dat hakt er toch wel in en als het dan even extra tegenzit dan voel je dat nogal.
De gemeente moeten we helaas maar even afwachten. Ik wil echter ook niet dat het me rauw op het dak valt en overvalt.
Verder, tja, ik weet het gewoon even niet zo goed. Het moet maar even ten koste van mezelf. Hopelijk duurt dat niet te lang, want ik heb al een stap terug moeten doen afgelopen zomer. Dan ben ik maar even de dupe van mijn eigen situatie. Beter ik dan mijn kind.
BranwenGC schreef:Ik ga mee met Yavanna, klagen als je dat nodig vindt en het oplucht! Opkroppen is ook niet gezond. Ook van hier weer knuffels

Je hebt gelijk en dankjewel. Het zat me ook wel weer even hoog, weer ineens een stortvloed aan tegenslagen dat ik denk begint het weer?
gerlindie schreef:Ik heb het zo met jullie te doen.
Voor jullie alle drie echt zo'n zware weg. En er lijken nu maar weinig lichtpuntjes of toekomst perspectieven te zijn.
Ik duim mee en ik hoop dat de gemeente wat meedenkend is.
Ik ben ontroerd door je gift. Dankjewel. Ik heb mezelf beloofd dat ik op basis van de uitkomst van het gesprek met de gemeente keuzes ga maken. Misschien geen makkelijke keuzes, maar ik ben helemaal klaar met het overleven. En ik vind al dat het ten koste gaat van het gezin en de dieren en dat moet sowieso anders. Tijd voor einde van het jaar (zelf)reflectie en zo…
Maar eerst zien wat de uitkomst hiervan gaat zijn, dan nog controle ziekenhuis en dan zitten we zo weer in december. Dan maken we tegen dan een plan de campagne over hoe nu verder. Eerst moeten we dan weten met welke riemen we kúnnen roeien…