Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-04-12 23:32

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 04-04-12 23:32

Kan inderdaad langer duren voordat het hoofdje recht trekt, maar als het verder nu al weer zo goed gaat met je konijn denk ik dat je dat nog wel kan verwachten hoor!

Die van mij waren we ook vrij op tijd bij, helaas al een ouder konijntje en ergere verschijnselen, zoals de verlammingen in de achterpootjes en het zonder duidelijke reden extreem afvallen. Hebben toen echt minstens 3 maanden behandeld, allerlei dikmakers gegeven, iedere dag brinta enzovoorts, maar uiteindelijk werd ze toch niet beter en hebben we haar laten inslapen. Dus ik hoop echt dat jouw konijntje er beter vanaf komt!

**Geplaatst**: 04-04-12 23:36

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 04-04-12 23:36

Mijn konijn is al 8,5 he...

Maar dat oogjes bewegen ging heen en weer, op en neer was een slechtere prognose geweest. Heen en weer kwam meestal nog wel goed. Verlammingen had ze niet (de pootjes konden wel bewegen als ik haar optilde en die trillen dan altijd een beetje, deden ze nu ook) maar ze viel gewoon wel steeds opzij en het werkte allemaal niet naar behoren. Mager wordt ze zeker niet, ze heeft niet altijd op het moment dat wij voeren zin, maar haar eetlust is volgens mij zelfs verbeterd.

Ik denk alleen wel serieus dat ik ze niet meer zo vaak wortels wil geven... spinazie viel ze echt op aan laatst (haar vriendje ook) maar dat vind ik te vochtig (en te duur) om altijd te geven. Maar eens wat verzinnen...

**Geplaatst**: 04-04-12 23:47

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 04-04-12 23:47

Ik ga gewoon hopen dat het goedkomt met jou konijntje!

Qua groente mogen ze best veel hebben toch? Misschien vinden ze een paar blaadjes witlof wel lekker, of een stukje bleekselderij.

Even denken, wat krijgen ze bij ons allemaal, wortel, plakje komkommer, stukje appel/peer, witlof, andijvie, paksoi vinden ze ook lekker. Uiteraard niet alles tegelijk, de ene dag wat wortel en witlof, dan de dag erna weer iets anders. (ja, heb het geluk dat mijn stiefpa groenteboer is en dus hebben we áltijd wel iets voor het pakken voor de konijntjes!

)

**Geplaatst**: 05-04-12 00:01

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 00:01

Witlof lusten ze graag, maar ik wil niet te vaak achter elkaar vochtig voedsel geven, te veel daarvan en ze gaan aan de dunne.

Niet elk konijn, trouwens, maar ik ken mijn nieuwe niet zo goed nog wat dat betreft. Hij is erbij gekomen omdat ik vorige maand de zus van mijn zieke nijn moest laten inslapen (kanker, lever en longen hielden ermee op) dus ik heb hem pas 3 weken.

Oh inmiddels bijna 4.

Andijvie lust de mijne niet altijd, maar de nieuwe kreeg het wel altijd van zijn baasjes geloof ik.

Spruitjes vindt mijne echt vies! _O-

Dus echt een konijn van mij.

**Geplaatst**: 05-04-12 00:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 00:27

Echt waar! Spruitjes gaan er hier in alsof hun leven ervan afhangt! _O-

Bleekselderij is vocht afdrijvend, dus dat zou wel kunnen, maar daar mogen ze maar kleine stukjes van. Even denken, bloemkool blaadjes vinden ze hier heerlijk. Ik ga nog eens denken, haha!

**Geplaatst**: 05-04-12 00:29

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 00:29

Ik denk dat ze dat ook niet lusten, gezien de reactie op de spruitjes...

Bloemkool en broccoli krijgen ze, als dat over is, maar dat eten wij ook niet heel vaak. Broccoli eten ze eerst de kruintjes af. :')

**Geplaatst**: 05-04-12 08:25

Geplaatst: 05-04-12 08:25

broccoli is voor paarden ook een goede en gewaardeerde snack!

hoe is het nu met je Nijntje Nemurin? akelig zeg als ze zo hulpeloos worden, bah! en helemaal omdat je niet zo lang geleden ééntje bent kwijtgeraakt... hoe oud wordt een nijntje normaal?

@ Lonniejj ik snap het hoor, ik betrapte mezelf er ook weleens op, vergelijken. gelukkig doe ik met alledrie mijn beessies andere dingen, en heb ik wel goed aangeleerd inmiddels dat ze gewoon niet te vergelijken zijn.

@ mariska, snap het!

het is gewoon anders. niet beter, of minder, maar gewoon anders. en daarnaar kan je soms gewoon verlangen. niet omdat het leuker is, maar omdat het goed was.

@ isapaardje, ben het met Mysa eens hoor! gewoon zo'n testje laten doen, wat men ook zegt. je weet immers maar nooit, en de uitzondering (en dat is Isa toch al), bevestigt de regel.

@ mysa, ik ben nu toch weleens benieuwd naar je verhaal!

weet iemand trouwens waar Blensink gebleven is? zou er iets niet goed zijn met Ernesto? ze is hier al een tijd niet geweest.

**Geplaatst**: 05-04-12 08:39

Geplaatst: 05-04-12 08:39

het viel mij ook al op maar de uitslagen van ernesto zijn er dacht ik nog niet?
hopelijk heeft ze het gewoon heel erg druk.

merrieveulen@ broccoli?

**Geplaatst**: 05-04-12 09:04

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 09:04

Sterkte met het konijn. Molsla, oftewel paardenbloemenblad, schijnt ook heel goed te zijn, en mijn konijnen waren daar dol op. (Mijn haas ook, was een flessenkind en heb ik na een half jaar vrij gelaten)

@Merrieveulen (en de rest):

Sinds mijn 12e (38jr geleden

) heb ik altijd één of twee IJslanders gehad. Mysa was de eerste, een importpaardje. Die heb ik bijna dertig jaar gehad, een heerlijk, en vooral stronteigenwijs exemplaar. Twee veulens gekregen, maar die zijn helaas verkocht, daar had ik destijds nog niets over te vertelln.

Daarna kwamen Loa en Tyra, die laatste is nu 17 en heb ik in 2006 gekocht. In het najaar van 2007 is ze bevangen geraakt, heel erg, heeft maanden geduurd. Matige kanteling van het hoefbeen. Na negen lange maanden was ze opgeknapt. In de jaren daarna heeft ze meerder terugvallen gehad, lichte gelukkig, die snel onder controle waren. Toch is er nooit een duidelijk aanwijsbare oorzaak voor gevonden, voeding wordt strak gemanaged (wat lastig is, want ze heeft de neiging erg schraal te worden) krijgt genoeg beweging etc.

Dat is dus mijn zorgenpaardje, een enorm dominant, maar superwerkwillig paardje, dat tussen de aanvallen door een heerlijk rijpaard is.

Voor de volledigheid, Loa is drie jaar geleden plotseling doodgegaan, waarschijnlijk infectie van de hartspier, was afschuwelijk. Toen was Tyra alleen, en heb ik er een merrie bijgekocht, Estla, een veel te groot en te lang exemplaar, voor een IJslander althans. En toch 100% raszuiver, heel gek. Een lief, maar onberekenbaar paardje, heeft waarschijnlijk een niet te beste jeugd gehad. In elk geval rijd ik met haar kleine blokjes om, en in de wei, want als ik te ver ga raakt ze de kluts kwijt.

Nou, dat was het zo'n beetje.

**Geplaatst**: 05-04-12 12:00

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 12:00

Ondanks dat het zo goed ging, is ze toch vannacht overleden. Mijn moeder vond haar in het hok vanmorgen en kwam het me net vertellen.

Ik heb geen idee waarom.

**Geplaatst**: 05-04-12 12:53

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 12:53

@Nemurin; wat sneu dat ze toch is overleden.

En wat het groenvoer betreft ... ik heb hier kennelijk erg afwijkende konijnen, maar die lusten niets. Ik geef iedere dag ook wat groenvoer, maar kan het er ook iedere dag weer uithalen. Enige wat deze lekker vindt is het groen van de sperzieboontjes, en vers gras, maar ook dat met mate. Gewoon hooi eet ze wel, en verder haar brokjes en stukjes brood.
Broccoli voer ik wel aan de pony's, evenals stukjes bleekselderij. Niet te veel ... meer voor het lekker en omdat ze weinig krachtvoer krijgen ook als 'bakvulling'. En alleen als het in de aanbieding is, althans de broccoli haha.

**Geplaatst**: 05-04-12 16:08

Geplaatst: 05-04-12 16:08

precies ja, als ik in de winkel loop en de broccoli kijkt me op zo'n bepaalde manier aan, neem ik er ook weleens één mee. komt maar zelden voor trouwens, maar begreep dat het een gezonde snack is voor een paard, in tegenstelling tot een hoop paardensnoepjes die bol staan van de suikers...

@ nemurin he verdorie! hoe kan dat nou zo ineens, en dat terwijl het nijntje zo goed op leek te knappen! sterkte ermee...

@ mysa, zo, kort maar krachtig. moeilijk hoor, zo'n paardje dat 'iets' mankeert maar je kunt er de vinger niet op leggen... ga even in je profiel loeren voor foto's! [edit] haha jammer, geen foto's...

nou m'n Zned had weer een verassing voor me... beentje is weer normaal en hij liep lekker, maar nu had hij hamsterwangetjes. vooral de linkerkant stond behoorlijk bol, hoe die aap daar nou weer aan komt... iig niet de kop gestoten want het was aan twee kanten, klieren waren ook iets vol. hoop niet dat ie droes krijgt ofzo... de bolling was oedemisch denk ik, aangezien er na het wandelen een afdrukje van het halster in bleef staan, haha! hij had er geen last van, de plek is ook niet pijnlijk. van Faram weet ik dat hij dat krijgt bij nieuw gras/ teveel gras ineens. Zned heeft niet meer gras gehad oid, tenzij hij heeft besloten het oude gras toch maar te gaan oppeuzelen. nou ja, morgen weer eens kijken, ik verwacht wel dat het dan over is. kiezen wisselen kan het iig niet zijn, misschien ontsteking?

**Geplaatst**: 05-04-12 16:13

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 16:13

Ja paraveterinair wist het ook niet merrieveulen. Misschien toch te ver heen?

Zneddie heeft de bof...?

**Geplaatst**: 05-04-12 16:19

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 16:19

haha zou het? kan een Znedmans dat krijgen? hij had iig een mooie plofkop.

misschien was er inwendig teveel schade bij je nijntje... ik vind dat altijd zo zielig he van die kleine hulpeloze diertjes...

**Geplaatst**: 05-04-12 16:21

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 16:21

Ik heb geen idee eigenlijk hoor!

Tja in ieder geval heeft ze er niet uitgezien of ze te lijden had en lag ze vredig languit in het hok zag ik toen ik haar net eindelijk eruit durfde te halen. Ze was al helemaal stijf... :(:)

**Geplaatst**: 05-04-12 16:24

Geplaatst: 05-04-12 16:24

Ik heb ook al jaren een zorgen paardje.
Kan het nu even niet opbrengen het allemaal op te schrijven maar zal dat binnen kort doen.
Ze is bijna 16 en staat al 6 jaar op rust wegens blijvende blessure in haar rug.
Ik heb er echt alles en iedereen bij gehad, ze heeft me een godsvermogen gekost.
Nu is ze pas verhuisd en dat gaat ook niet goed, andere paard daar valt haar aan dus zaterdag gaan we bij een paarden rusthuis kijken, kost wel aardig wat maar ben er nog niet klaar voor om haar te laten gaan ook al word het momenteel door omstandigheden voor mij bijna niet meer op te brengen.

**Geplaatst**: 05-04-12 16:30

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 16:30

@Nemurin, he bah, toch overleden! :(:)

Zo vlak je na je andere konijntje!

@Mysa, inderdaad kort, maar krachtig. Je bent welkom hier hoor, iedereen staat altijd voor elkaar klaar om bemoedigende woorden te geven, of goed advies,ervaringen. Zonde dat jouw paardje ook een zorgenkindje is :(:)

@Merrieveulen, Znedje toch! Het lijkt wel alsof hij steeds iets nieuws verzint! 'T is zonde!

@Onassa, ook voor jou hetzelfde, je bent hartstikke welkom hier. Even je hart luchten, meekletsen, advies vragen/geven, of gewoon de steun voelen van de anderen hier.
Wat ontzettend zonde dat het zo slecht gaat op haar stal, zonde dat ze steeds wordt aangevallen zeg! :(:)

**Geplaatst**: 05-04-12 17:29

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 05-04-12 17:29

Ze staan nu wel gescheiden met een draadje maar dat kan natuurlijk niet zo blijven.
Dat is zowel voor Onassa als ook voor de eigenaresse van de stal geen doen.
Ik wil haar niet met dat probleem opzadelen dus vandaar dat ik de keus maak voor een paarden rusthuis.

**Geplaatst**: 06-04-12 08:03

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-04-12 08:03

@ Onassa, welkom! wat vervelend van je merrie, vooral omdat ie nog helemaal niet zo oud is. en inderdaad, het komt vaak voor dat paarden die niet 'in orde' zijn, het pispaaltje in de groep worden. instinctmatig correct maar in onze wereld niet de bedoeling he... arm paard.

wij hebben ook een 16 jarige merrie op stal, welke momenteel op rust staat met problemen. toen zij kwam was het echt een gratenpak. we hebben haar toen paard-voor-paard in de groep geïntroduceerd. één paardje wilde haar gelijk te grazen nemen (de anderen konden gelukkig wel normaal doen), maar zij liet niet op zich zitten, heeft zó hard dat beestje gemept... nooit meer problemen. zo kan het dus ook.
ben benieuwd naar je verhaal.

@ Lonniejj ja apart he. ben bijna vrij dus dan kan ik gaan kijken hoe hij er voor staat nu.
hij gaat binnenkort helemaal doorgemeten worden. de lecherantenne wordt het niet, toch maar. ik laat er onder andere Steffi van der Laarse bij. heb hier op Bokt contact met iemand die zich bezighoudt met de HS, zij komt eerst naar Zneddie kijken/ voelen, we kunnen dan vast een begin maken. indien hij aan het beeld voldoet (probleem vindt oorsprong in de eerste nekwervel(s)), kan zij hem daarvoor behandelen en dan kunnen we door middel van oefeningen en training het probleem oplossen, permanent!
indien de atlas instabiel is, moet Steffi erbij om dit te behandelen. ook wil ik haar er graag bij omdat ik graag wil dat Zned eens helemaal goed wordt nagekeken. hij heeft steeds kleine irritante dingetjes, waarvan ik vermoed dat het best op te lossen is, als we maar bij de kern kunnen komen. ergens zit(ten) (een) dysbalans(en) in zijn lijf, waardoor het niet optimaal functioneert. zijn knieën gaan nu wel goed, overigens, nog steeds.

ik ben heel benieuwd wat deze aanpak gaat doen, heb er in ieder geval een goed, solide gevoel bij. over dat andere voelde ik toch wel heel veel twijfel, zeker ook omdat het zo niet-tastbaar is.
verder gaat het trouwens heel goed hoor, Zned heeft niet of nauwelijks meer HS laten zien na die ene keer, we trainen gewoon door en hebben zin in ons Chris Irwin -weekend, haha!

**Geplaatst**: 06-04-12 11:58

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-04-12 11:58

Zo. Konijn is met de destructie mee. Werd me gevraagd of ik me bewust was van de mogelijkheid tot cremeren... en dan? Aan de as kan ik niet zien hoe lief mijn konijntje was.

Doe me dan maar de foto's die mijn moeder wil afdrukken.

**Geplaatst**: 06-04-12 12:46

Geplaatst: 06-04-12 12:46

Mijn merrie Onassa is ook een graten pakhuis.
Dat is gekomen toen ze vorig jaar zomer 2 maanden op de wei gestaan heeft, dat heeft haar dus geen goed gedaan.
En ze is zo moeilijk weer wat voller te krijgen.

Ik kocht haar toen ze 5 was.
Ze had toen al een renbaan verleden en daarna military tijd achter de rug waarbij ze in het laatste een ongeluk heeft gehad.
Wist ik allemaal niet toen ik haar kocht maar kreeg ik later te horen.
Haar rug was al wel wat gevoelig, maar dacht dat dat kam omdat ze een tijd niets meer gedaan had dus begon lekker met haar aan te keutelen.
Geregelt het bos in en dat vond ze heerlijk.
Tot ze een keer heel erg schrok van een opvliegende vogel en overeind kwam en tevens 180 graden op haar achter benen draaide...uiteraard lag ik eraf.
Vanaf dat moment begon ze heel erg met haar hoofd te slaan.
En toen is het dokteren begonnen, had haar ongeveer een half jaar.
Werkelijk, je kunt het niet zo gek verzinnen of ik heb het erbij gehad, fysio, holistisch, kraker, acupressuur en allerlei supplementen, nog een therapeut voor dit en nog een voor dat, tandartsen noem het maar op, ik deed alles voor haar.
Soms ging het een tijdje wat beter maar na korte tijd begon het allemaal weer van voor af aan.
Je kunt met gemak zeggen dat ik haar wel 10 keer betaald heb aan alle zorg die ik erbij haalde.
Uiteindelijk in de kliniek gekomen en daar bleek dat ze kissing spines had, net achter het zadel.
Daarnaast was ze ook een chronische headshaker geworden.
Ik heb toen op advies van de kliniek Jarco Dun er nog bij gehad maar zelfs hij zag er eigenlijk geel heil mee in.
Ben haar toen wel blijven longeren en soms nog bosritjes, dat ging goed, als het maar recht toe recht aan was.
Buiten dit alles is ze ook geen gemakkelijk paard om te rijden, kon erg explosief zijn.
Zo wist ze op bepaalde ruiter paden dat ze gaan mocht en je kon doen wat je wilde, dan hield je haar niet meer.
Op den duur werd me dat te machtig nadat ik er daardoor al heel wat keren af gevallen was.
Ondertussen ging het met mijn gezondheid ook steeds slechter, alleen kwam er nooit een duidelijke diagnose.
Pas sinds een jaar weet ik dat ik chronisch ziekte van lyme heb, wat een hoop verklaard.
7 jaar geleden heb ik mijn pony erbij gekocht, daar heb ik tot het met mezelf echt niet meer ging nog een fijne rij tijd mee gehad, heb hem zelf opgevoed en ingereden en heb er zelfs 3 jaar geleden mijn 1ste endurance mee gereden.
Daarna is het met mezelf berg afwaarts gegaan en hij wordt nu door een hele lieve meid bereden.
Onassa staat dus eigenlijk nu al 6 jaar op vervroegt pensioen.
En nu ga ik dus voor haar dit weekend bij een paarden rusthuis kijken want ik kan de zorg gezien mijn eigen gezondheid niet meer aan, maar ik gun haar alsnog het allerbeste om nog een fijn leventje te kunnen hebben.
Ik kocht haar namelijk net na mijn scheiding, mijn man liet mij in de steek voor een ander waardoor ik ook verplicht mijn huis moest verkopen, mijn plekkie waar ik me na heel wat omzwervingen eindelijk weer thuis voelde en ook mijn moeder stierf in die tijd plotseling, dit alles in 3 maanden tijd dus jullie zullen begrijpen hoeveel steun ik aan mijn paard had toen.
Tja..en nu zijn we elf jaar verder, heb 2 paardjes waar ik zelf niets meer mee kan en dan doet soms zoveel verdriet.
Soms denk ik wel eens....zou het niet beter zijn om Onassa te laten gaan en de ander te verkopen....ook omdat het financieel momenteel een behoorlijke druk oplevert, maar ik kan het niet...nog niet in ieder geval.
Ik hoop dat ze in het rusthuis weer wat aan komt en haar ribben straks weer lekker onder een laagje spek zitten en ze het daar fijn krijgt.
Dat is namelijk wat ze verdient.

**Geplaatst**: 06-04-12 13:05

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-04-12 13:05

Oef, paarden die niet voller te krijgen zijn, daar zitten wij op de universiteit soms ook mee... Gaan ze een keer mee op ruiterkamp, zijn ze meteen graatmager. Terwijl ze echt niks tekort komen.

Blijft aanmodderen met dat soort stok-paardjes. We hebben er ook serieus eentje de bijnaam Stokje gegeven, al moet ik zeggen dat ze nu prima de winter uit is gekomen! (Lekker op stal staan met extra voer helpt natuurlijk ook.)

**Geplaatst**: 06-04-12 14:31

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-04-12 14:31

@ onassa, jeetje wat heftig zeg! kan het me gewoon niet voorstellen hoe dat moet zijn. kan me wél voorstellen dat je je paardjes niet zomaar gedag wilt zeggen. mooi dat je voor Onassa een rusthuis wilt zoeken, hoop dat je een leuk plekje vindt voor haar. echt enorm sneu zo'n dier, terwijl ze eigenlijk nog zo jong was. enig idee hoe het veroorzaakt is, de kissing spines?

**Geplaatst**: 06-04-12 14:32

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-04-12 14:32

ohja, Zneddies hoofd is weer normaal, zoals verwacht. hij had vandaag wel iets last van zijn headshaking. als je hem ontspannen in beweging houdt gaat het prima, als je 'm 'kwijtraakt' of de ontspanning verliest schudde hij iets. een paar knikjes.

**Geplaatst**: 06-04-12 14:34

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-04-12 14:34

Ik ken heel veel paarden die het lastig vinden de rug en nek los te laten en die doen ook aan dat headshaking waar jullie het steeds over hebben... maar om het nou een aandoening te gaan noemen?

Fijn dat z'n hoofd weer normaal is!