Het is zelfs alweer goed.
@ oji: ik snap je gedachte.
Maar: ik heb haar geleerd dat ze nee mag zeggen. Dat dat een volkomen acceptabel antwoord is.
Ik denk dat ze dat gewoon even bevestigd wilde hebben, want vandaag is een super dag!
Een hele vrolijke Madammeke deze morgen, die me begroet met 100.000 kusjes, en haar neus door het halster steekt. Sintara heeft gelijk, het is nog helemaal niet zo bevestigd. Althans, niet op mijn manier. Ik vind belangrijk dat paarden dagelijks naar buiten gaan. Ook in de winter.
Maar tot een paar maanden terug, was elke reactie van Madammeke nee, op alles, en daar werd dan op gereageerd met grof en lomp zijn, waar je dan geen reactie - geen reactie - beetje protest (mag ook niet, dus worden mensen grover en lomper) - explosie krijgt, met gerichte aanvallen.
Had ik hier verkeerd op gereageerd (maar dat realiseerde ik me achteraf pas) waren we teruggevallen in gedrag dat wél heel goed bevestigd is, maar wat ik absoluut niet meer wil zien. Ik was me op dat moment wel bewust dat de reactie een terugval zou kunnen veroorzaken, vandaag realiseerde ik me pas dat dat patroon wel heel erg goed bevestigd is, en dat die cyclus zomaar nog terug kan komen. Want het hele nieuwe gedragspatroon is wel aangeleerd (en is ook wie ze echt is) maar niet bevestigd.
Madammeke steekt dus haar neus in het halster, geeft me een dikke zoen, en danst. Heel, heel vrolijk is ze. Buiten moet een sprintje getrokken, gek gedaan met de andere paarden, gillen (doet ze nog steeds
) terug naar mij en een knuffel halen, en ze is het vrolijkste paard wat ik ooit gezien heb