Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Citaat:Ouder worden helpt inderdaad niet mee bij angst. 'Vroegah' kon het me niet schelen wat ze uithaalden, maar merk dat ik me nu bewust wordt van wat er 'zou kunnen gebeuren als..'
Idd vanaf een jaar of 15/16 is mijn angst begonnen. Het is denk ik gekomen omdat ik op jonge, net zadelmakke paarden werd gezet in een bak met alleen zo'n laag dressuurhekje eromheen. 3x iemand erop en hij was braaf, dus dan kon ik er wel op. Menigmaal ging ik scheurend zonder stuur of rem door de bak (of liever: eruit). Daarbij nog een paar gekke smakkerds gemaakt door paarden die vanuit het niets ineens 180 graden omdraaiden, omhoog sprongen en nog een bok na gaven etc.
Heb nu zelf 2 friezen. Gelukkig al een stuk relaxter in de omgang dan al die hoog in het bloed staande dressuurpaarden van toen. Toch is mijn vertrouwen zo beschadigd dat ik zelfs op hun nooit echt helemaal relaxt rij. Als ik al rij..want dat stel ik steeds maar uit en er is altijd wel een reden. Of het waait te hard, of het regent te hard, of er is geen ander paard in de bak, of het is donker, of..of..of..
En de pest is dat ik mezelf hierom ook wel kan schieten. Want ik moet gewoon gaan zitten en rijden. Niet afwachten, maar eraan rijden. Maar alleen het idee bezorgt me al knikkende knieën. En als het dan eenmaal zover is dat ik erop zit en er gebeurt wat, dan reageer ik uit reflex, is er niets aan de hand. Maar dan daarna, als ze weer rustig zijn en het besef er is, dan kan ik beter afstappen, want dan zit ik gewoon te trillen als een rietje.
Zeker bij mijn jonkie die zadelmak is (hij is al een jaar zadelmak, maar ik ga er gewoon niet op, omdat ik niet durf) moet ik gewoon lef hebben en rijden, dan is er niets aan de hand.
Ik weet het allemaal wel, maar verstand en gevoel..het werkt soms zo tegen elkaar he?
Jibbel schreef:knip even een stukje uit je verhaal wat me opvalt m.b.t je "probleem". Op een bepaald moment ging het zelfs aan de hand niet meer. Hij sloot zich gewoon compleet af en luisterde niet meer, werd zelfs gevaarlijk.
Maar ja, verkopen is zo definitief en ik heb toch ook niet voor niets 4 jaar gewacht voor ik erop kon en zoveel geld erin gestopt om hem te laten beleren?
Dus, uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en iemand gezocht die hem nu 2x per week rijdt voor mij. Ik ga er straks als het goed is 1x per week op en langzaam gaan we dat opvoeren naar ik 2x en zij 1x tot ik hem weer helemaal zelf overneem. Ik bevestigde hem met rijden steeds negatief en dat schiet gewoon niet op bij zo'n jonkie.