
Nichtje wilt altijd zo snel mogelijk naar 'Desser en Zjoek' als ze hier is, dan kan ze paardjerijden.
Hup er op! En het eerste wat ze dan zegt: 'Anoek doe jij poort open dan kan ik heel ver wandelen'

Ze wordt aan de andere kant vastgehouden hoor

Er was echter 1 probleem en dat probleem heette Duke, die moet nu eens echt overal met zijn neus bovenop zitten. Letterlijk.


Gelukkig wist E. (dat typt korter, maar dit is dus het nichtje) daar wel een antwoord op: "ga eens weg zjoek straks ga ik op jou paardjerijden"
Ja nou, vooruit dan hé, belofte maakt schuld



Ik kon zo horen wat Zjoek dacht... "De vorige keer dat er iets wiebelde op mijn rug kreeg ik snoepjes, waar zijn mijn snoepjes????"
Hij zat maar aan mijn hand te lekken en te knabbelen

Dus nu ben ik mijn paard kwijt, want als je het aan E. vraagt zijn het nu haar paardjes.
Heb haar wel goed opgevoed

Dus ik maak een overdreven geschrokken gezicht en zij zag dat, en dan zegt ze heel boos: IS NIET SHIRES Hé !

Ik heb een eergevoel OKE! Ergens nog.. denk ik..
Duke heeft de laatste tijd echt zo'n arrogante, eigenwijze blik in zijn ogen haha. Zijn hele doen en laten straalt gewoon ondeugd uit.
Sinds die natuurlijk bekappen is gekomen heeft hij ook een soort nieuwe energie gevonden, hij beweegt zich nog maar 0.1% van de tijd in stap voor en voor de rest zit hij eigenlijk van A naar B wat door de wei te draven en te rennen


Dexter moet mij nog maar 1 keer horen fluiten en komt in een ROTVAART naar me toe gegaloppeerd, alsof hij zijn tweede jeugd beleefd.
Tot dusver heeft nog geen enkele van beide gevoelig gelopen ofzo, en lijken ze eigenlijk alleen maar gemakkelijker te lopen sinds de teentjes geknipt zijn.
Heel fijn dus

Moet wel uitkijken met Duke merk ik. Heb een paar keer met hem wat grondwerk geoefend en hij let zo hard op mij dat ik echt moet opletten wat ik doe. Nu kan hij zelfs als ik gewoon door de wei loop niet meer gewoon sjok sjok achter me aan, nee er moet dan gelijk een hengstennek op, een bok er achteraan en dan gaat hij in een soort verzamelde draf langs me mee lopen. Like... wtf?
Sta ik niet echt om te springen, dus dan zet ik hem ook gewoon resoluut terug stil. Je komt maar mee als je normaal kan doen

Gisteren had ik ook met Dexter het parkeren voor het trapje nog geoefend maar Dexter heeft echt een afkeer voor opstapjes. Dus toen ik hem zo ver had dat hij niet meer weg liep als ik op het trapje ging was ik eigenlijk gewoon al blij



Maar voelde nog wel eens fijn! Brave Dex

E. mocht ook nog even wandelen

Trotse mammie

