Frum leek bijna een normaal paard toen ik gisteren na het werk zijn staart kon wassen op de poetsplaats.
Oke, ik mag echt geen druppel morsen op zijn achterbenen (dan gaat hij erg kramptrekken en wordt hij onzeker), maar hij is al bijzonder dat hij zo goed stil kan staan op een ‘vreemde’ plek. Geen spasmes, niet bol staan, niet heen en weer rennen. Ik zou er bijna hoop van krijgen. Bijna, want toen ik hem tegen de gewoonte in een beetje liet grazen op weg naar de bak (ik was te vroeg en het was nog druk in de bak), schoot hij wel helemaal in de stress. Dat doen we normaal gesproken niet, dus dat hoort niet en dan is hij meteen ongelukkig. Zelfs als het grazen is…