Bokt.nl

Inoterry schreef:

Dat is ook 1 van de redenen dat lesgeven niks voor mij is, ik durf niet zomaar op een ander paard .

Maar ik zit eens in je profiel te kijken en mijn paard werd bij de vorige eigenaar (dus niet door de vorige eigenaar, die wist niet over welk paard ik had toen ik informeerde of hij nog te koop stond ) ook Ninja genoemd en de moeder is ook een Obrecht. Toevallig

Inoterry schreef:

?
Dit alles speelde zich echt in een paar seconden af en hij raakte me op een haar na niet. Dit had heel fout af kunnen lopen en toch stap ik weer zonder angst in de auto. Waarom stap ik dan niet zonder angst op mijn brave paard...... ? En die kerel nog naar zijn voorhoofd wijzen ook toen ik hem uiteindelijk kon passeren

Peetstap schreef:

Inoterry schreef:

?
Dit alles speelde zich echt in een paar seconden af en hij raakte me op een haar na niet. Dit had heel fout af kunnen lopen en toch stap ik weer zonder angst in de auto. Waarom stap ik dan niet zonder angst op mijn brave paard...... ? En die kerel nog naar zijn voorhoofd wijzen ook toen ik hem uiteindelijk kon passeren

niet je geluk gaan uittesten he... Want natuurlijk zat deze meneer goed fout, maar wat heb je aan je gelijk als je wordt gelanceerd over de middenberm ? door zo;n idioot ?
Tekenend van huidige rijstijl om je heen: een ander is ALTIJD fout.... en hoe groter en dikker de auto hoe brutaler de eigenaar is en hoe dommer iedere andere weggebruiker is.

Waarom je op een paard wel die angst hebt ? das een levend wezen vol met onvoorspelbare bewegingen onder je, (gelukkig anders was er niet veel aan.. )
Wel is op slipcursus geweest ? of onverwacht in slip geraakt ?, nou dan is die angst er ook meteen hoor, en zit je ook te shaken.
Geeft je wel de ruimte in je hoofd om met die koele autohoudiing op je paard te gaan zitten, slippen doen ze vrijwel nooit inhalen wel.

Stara schreef:

Zo he, al 61 pagina's over angsthazen! Wat een goed geschreven verhaal van TS. En heel herkenbaar dus voor heel veel mensen.
Angst is iets wat zeer verlammend kan werken, maar ook weer voor iedereen anders is. Ergens hebben je hersenen de 'connectie' gemaakt tussen paard/gebeurtenis en angst. Het 'wegredeneren' helpt echt niet, de angst die je op dat moment voelt is heel echt en laat je hart overslaan, de ademhaling omhoogschieten en de zenuwen door je keel gieren......

Zelf heb ik na diverse valpartijen ook de nodige angst gehad. Ik was altijd iemand die 'de moeilijke paarden' reed, omdat ik geen angst had en me echt niet voor kon stellen dat mensen angst hadden voor paarden/paardrijden. Toen 'opeens' die angst........ huilend op mn paard en me afvragend waarom..... Ik had toch eindelijk dat 'bomproof' paard gekocht (Criollo, nergens bang voor), maar toch een paar keer een woeste ongekontroleerde rengalop dwars door het bos (neee, niet over het pad, Criollo's gaan net zo makkelijk naast het pad dan over het pad).
Maar dan komt toch weer die verslaving van het paardrijden, en koste wat kost, wil je weer op je paard. Dus (zonder goede begeleiding), mn dapperste houding aan genomen en weer op mn paard. Zo werkt het dus NIET. De angst werd groter en groter en ik zag overal spoken en gevaarlijke situaties, zelfs als mn paard geen stap verkeerd deed. Soms stapte ik echt letterlijk kotsend van mijn paard vanwege de stress en allerlei visioenen in mijn hoofd wat er zou kunnen gebeuren...........

Gelukkig heb ik de oplossing gevonden via Neuro Linguistisch Programmeren (NLP). Omdat het zo goed hielp voor mij, heb ik me er verder in verdiept en help nu ook andere mensen van hun angst af. Voor meer info, over wie ik ben en hoe ik werk: http://www.bewustpaardrijdeninpolen.jouwweb.nl

Kleine stapjes, tot aan de grens die je zelf aangeeft, veel 'yes momenten' inbouwen, goede begeleiding, en voor je t weet zit ook jij weer zonder angst op je paard!

Je paard verkopen en een ander paard aanschaffen is NIET de oplossing. Het is belangrijk dat je eerst weer goed in je vel komt te zitten en vertrouwen krijgt. Dat vertrouwen straal je uit naar je paard. Niet doen alsof je het weer vertrouwd, maar echt voelen dat je het weer aankan. Een paard prikt feilloos door jouw 'pokerface' heen. Daar is niemand bij gebaad.

Ik kan weer genieten van mijn paard(en) en ontzettend gelukkig op zijn rug door bos en veld rijden. Even door het dorp om een ijsje te eten te paard, niets is ons meer te gek, we genieten allebei. En daar is het toch om te doen: LOL MET JE KNOL!

Groeten, Anet