In dat bewuste artikel wordt ook een verkeerd beeld geschetst van de
oorzaken van hoefbevangenheid, dit heeft meer te maken met fructaangehaltes in het gras, dan met het al dan niet nat zijn van een weiland.
Het beeld dat wij in Nederland hebben van gezonde paarden, zijn overvoerd en ook de ideeën wat goed is voor een paard wijken nogal af van wat werkelijk aansluit bij de behoeftes van een paard:
Iedereen die wel eens in een manege of pensionstal is geweest kent het
beeld wel: een lange gang, met boxen naast elkaar, gescheiden van elkaar door tralies of een dichte muur. In de boxen staan de paarden op een halve meter stro, een voerbak op tafelhoogte, twee keer per dag biks en hooi en vaak nog een lekkere warme deken op. Op het eerste gezicht niks mis mee, maar is dit wel zo fijn voor paarden als wij denken?
Paarden leven in het wild onder hele andere omstandigheden, ze leven in een kudde, zijn de hele dag bezig met grazen. Met slecht weer gaan ze niet uit zichzelf in een grot staan om te schuilen, het is veel veiliger voor ze om toch op de open vlakte te blijven. Paarden zijn ook helemaal aangepast aan ruige omstandigheden en zijn prima in staat om zichzelf daartegen te beschermen. In de winter krijgen paarden een dikke wintervacht en ook hun thermostaat zit zeer ingenieus in elkaar, waarmee ze zichzelf onder alle omstandigheden een lichaamstemperatuur van 38 graden kunnen handhaven.
Paarden op stal, staan het grootste deel van de dag stil, terwijl paarden in het wild per dag vele kilometers afleggen al grazend. Het grootste verschil zit in de hoeveelheid beweging. Stalpaarden staan onnatuurlijk lang stil. Bij heel veel aandoeningen die tegenwoordig veel voorkomen is te weinig beweging een van de oorzaken: hoef- en beenproblemen, spijsverteringsproblemen, stalondeugden, slechte doorbloeding etc.
Paardgerichte paardeneigenaren zitten vaak klem tussen de keus óf het paard in een open weiland, omdat de gemeente verbied enige vorm van beschutting aan te brengen (schuilstal en in onze omgeving mag zelfs een bomenrij en of windsingel aan de rand van het weiland níet aangelegd worden!) óf het paard op stal te plaatsen waar weer te weinig bewegingsvrijheid voor het paard is. Stallen en weilanden grenzen vaak niet aan elkaar.
Overigens is het absurd dat er nog veel paarden 23 uur per dag op stal
staan in een ruimte die qua verhoudingen overeenkomt met een kartonnendoos voor een kat en een broodtrommel voor een cavia. Dit heeft ernstige gevolgen voor de psychische gezondheid van het paard, maar ook de lichamelijke. Paarden worden ernstig gefrustreerd in hun natuurlijke sociale gedrag wanneer zij van elkaar gescheiden zijn door dichte wanden, maar ook bij tralies tussen de boxen. Dr. Machteld van Dierendonck heeft hier uitgebreid onderzoek naar gedaan. Haar volledige proefschrift is hier te downloaden:
http://igitur-archive.library.uu.nl/dis ... 6/full.pdfDe zogenaamde 'stalondeugden' zijn eigenlijk uiting van paardonterenden
frustrerende omstandigheden en kunnen geschaard worden onder gestoord
gedrag als gevolg van (eenzame) opsluiting. Echter dit wordt door de mens vaak opgelost met luchtzuigbanden of andere symptoonbestrijding. Een ijsberende tijger in Artis wordt wel als zielig en gestoord aangemerkt, maar een wevend paard zien mensen niet als ernstig, maar hooguit als lastig en makkelijk 'op te lossen' dmv een weefrek.
De meeste typische paardenziektes hebben ook hun oorzaak vaak in de
onnatuurlijke manier waarop paarden gehouden worden. Hoefkatrolontsteking, zwakke hoeven, koliek, maandagziekte, dampigheid etc Zonder verder in technische details te treden komen meer en meer wetenschappers tot de conclusie dat deze ziektes te voorkomen en zelfs te genezen zijn door de levensomstandigheden van het paard aan te passen. De Duitse veearts Dr. Hiltrud Strasser heeft hier veel over gepubliceerd, o.a. 'een paardenlevenlang gezond' (NL versie) 'a lifetime of soundness' (EN versie).
Ook kan ik u melden dat er een voortschrijdend inzicht is in de noodzaak van het hebben van een schuilmogelijkheid voor paarden. Vele eigenaren die wél een schuilstal hebben merken op dat de paarden hier uiterst zelden gebruik van maken en liever buiten blijven staan hoe slecht het weer ook is. Vaak is de enige keer dat ze er wel in gaan staan juist in de zomer, tegen de zon. Ook bij mijn paarden heb ik dat vastgesteld, ze maken nooit gebruik van de schuilstal.
Voor meer informatie over nieuwe inzichten m.b.t. paardenhouden zijn na te lezen op
http://www.paardnatuurlijk.nl