Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Zit wel een flinke korst op die ik lekker laat zitten, maar de zwelling is helemaal weg. Ze heeft nu alleen een mooie kale plek onder haar hoofd.
Sintara schreef:Ik vermoed dat er misschien een hooisplinter in haar huid terecht is gekomen die is gaan ontsteken. Want ze krijgen van die grote ronde balen in het land en Auroch is net niet groot genoeg om uit de bovenkant te kunnen eten zonder het hooi aan te raken met de onderkant van haar hoofd.He, wat had ze gedaan?? Fijn dat het iig weer weg is ook






Desondanks wil ik niet dat ze de galopbaan alleen associeert met galopperen, want ik wil er ook gewoon rustig kunnen stappen en draven, maar het was wel leuk om haar reactie te zien zo de eerste keer. Waar ze 'gewoon' buiten wel om zich heen kijkt, en misschien hier en daar wat dribbelt, was het hier echt meteen oortjes naar voren, dribbelen, véél scherper reageren op wat ik deed, met name met m'n teugels, en klaar om ieder moment te gaan. Ik heb eerst even een paar minuten wat heen en weer gestapt en gedraafd, ook nog wat overgangen gereden, wat voltes op een wat breder stuk. Echt ontspannen wilde ze niet, maar dat had ik ook niet echt verwacht na haar eerste reactie, dus ik heb het ook niet te lang gemaakt. Ik wilde vooral dat ze niet zou denken dat het een soort gallop is waar ze altijd op mag galopperen.
In de bak galoppeert ze op een heel netjes tempo, maar dit was toch al snel een goede canter.
Was wel lekker om dat weer een keer gevoeld te hebben, ook al was het maar kort, en op de terugweg was ze ook nog helemaal buzzy. Hoofd omhoog, oortjes naar voren, dribbelen met zo'n idee van 'gaan we nog een keer?' dus teugels lang, lekker blijven zitten en vragen of ze misschien ook kon stappen. 
hahahahaha ik moet echt heel hard lachen om die video beschrijving
blije Auroch en blije Mkango
. Avalanche schreef:Nou, toen we het achterste stuk op reden en ik zag hoe recht en breed het was, had ik wel even zoiets van: oh boy...hahahahaha ik moet echt heel hard lachen om die video beschrijving
blije Auroch en blije Mkango
Ik had echt m'n handen vol en het was behoorlijk schipperen tussen haar bij me houden, maar ook voldoende loslaten zodat ze niet over de kook zou raken. Op een zeker moment pakte ik m'n teugels iets korter in draf en ik voelde dat ze zich al schrap zette om af te springen. Maar ze is dan wel zo ontzettend eerlijk en met een beetje geven en nemen en zelf vooral heel rustig blijven, was het uiteindelijk best te doen. 
Als ze straks wat meer op conditie is en de baan ook wat beter kent (de hoeken zijn bijvoorbeeld véél te scherp om zelfs op cantersnelheid doorheen te gaan), wil ik haar zeker wel even een keer lekker de benen laten strekken, maar daarvoor moet ze echt eerst wat sterker worden (en ook met het oog op demineralisatie van de botten tijdens de boxrust wil ik het nog niet hebben), relaxed zijn op de baan en ook weten waar ze moet stoppen, anders gaan er ongelukken gebeuren.
Het is heel grappig, want het klinkt heel paradoxaal, maar als ze iets eng vindt, is ze inmiddels ook een soort ontspannen in haar spanning. Enerzijds zet ze zich schrap en voel je haar instinct zeggen: omdraaien, wegrennen, anderzijds merk je ook dat er een soort override in zit die zegt: 'Alisha zegt dat het oké is, dus het is oké.' Ik laat haar dan ook rustig even stilstaan om te kijken op een afstand waar zij zich comfortabel bij voelt, blijf zelf heel ontspannen zitten, praat een beetje, geef 'r een aai en vraag na een paar tellen of ze door wil lopen. Waar dat een paar weken terug dus echt stapje voor stapje ging, is het inmiddels bij een hoop dingen zo dat ze even wil kijken en als ik dan vraag of ze wil doorlopen, ze het vertrouwen heeft om er in één keer naartoe te lopen. 
werken met paarden is ook echt dat mentale deel waar je ze steeds weer laat zien dat het ok is, maar wel ook die grenzen opzoekt.
Ik kan eigenlijk met bijna ieder paard wel uit de voeten, maar dit is wel mijn favoriete persoonlijkheid - het is zo mooi om dit soort paarden te zien groeien en steeds zelfverzekerder te zien worden. Mijn ultieme renpaardmaatje was ook een beetje zo: gigantische will to please, een beetje onzeker, maar hij probeerde altijd zó hard voor je. Hij is de bruine die bovenin mijn profiel staat.
Ik vind het nog altijd klöte dat hij naar Spanje verkocht is en ik nu niet weet waar hij is, want ik had hem graag een tweede thuis gegeven. 
En dat is de mindset waarin ik haar wil hebben, dat ze in eerste instantie best wel even kan denken: oeh, eng, maar dat ze daarna ook vrij snel die knop omzet en denkt: hé, maar vorige keer was dat ding helemaal niet zo eng en kreeg ik een koekje, dus misschien is dit eigenlijk ook niet zo eng. 
Morgen krijgt ze een dagje helemaal vrij en dinsdag wil ik gewoon even een eindje gaan wandelen.
. Maar inmiddels spoor ik onbewust niet meer constant aan , en ik krijg 100x meer reactie op mijn been.
Maar gemakkelijk ? nee je moet om zoveel dingen denken ik krijg er soms ook hoofdpijn van
Sintara schreef:Dat viel mij ook op inderdaad van die beenhulpen en dat is een beetje een cirkeltje: ze zwabbert alle kanten op, dus ik geef een beenhulp om haar rechter te krijgen, krijg weinig respons, geef een grotere hulp, maar ook daarop krijg ik weinig respons. Ik denk dat ik dat van de week even wat gerichter ga oefenen, dat weg bewegen van het been, want daar loop ik inderdaad tegenaan en dat geeft inderdaad een heel onrustig beeld. Op de lange zijde langs het hek doe ik het bijvoorbeeld nauwelijks, het is echt puur in wendingen of als ik weg ben van de hoefslag.Ahh ze is wel heel braaf![]()
![]()
Mijn tips zouden zijn om je beenhulpen meer te doseren en minder nadrukkelijk te lichtrijden. Je hoeft niet zover het zadel uit, je gaat soms een beetje voor haar uit als je begrijpt wat ik bedoel. En je geeft vaak been zonder dat ze echt iets verandert. Ik denk dat als je dit doet het haar zou helpen balans te houden
Fly_high schreef:Haha, wat dat aangaat is dit ook geen ideaal zadel hoor! Ik zit momenteel een beetje tussen 'work rider' en dressuurzit in, in een renzadel, dus sowieso in stoelzit en dat probeer ik (onbewust) te compenseren door meer voorover te gaan zitten, wat ook weer niet top is. Er is een zadel 'in the works' (als in: het is even afwachten wanneer de zadelmaker tijd heeft, maar hij heeft haar al opgemeten) en als er eenmaal een dressuurzadel op ligt, zit ik ook weer een heel stuk rechter op.Als ik je paar tips mag geven: je kruis naar voren in het zadel, je bovenlichaam recht / wat meer naar achteren houden en probeer meer op een neer met de beweging mee ipv schuin naar voren / voor je paard uit te gaan lichtrijden. Ik loop trouwens altijd tegen dezelfde dingetjes aan doordat het in mijn jeugd alleen maar rollen in de verlichte zit was en 0.0 dressuurwerk![]()
Ik zou verder met heel wat meer impuls durven te rijden denk ik
Ik denk dat ik misschien ook nog wat te lief en te afwachtend rijd momenteel, en ik denk dat dat door de hulpen heen vallen daar ook mee te maken heeft.Zebrastreep schreef:Een renzadel, dus ook niet het meest ideale zadel voor nu.Ik ben vooral ten eerste heel nieuwsgierig met wat voor zadel je rijdt , ik werd daar nogal door afgeleid![]()
Wel grappig , het is net of ik Ofira en mij zie rijden ik zie echt behoorlijk veel dingen overeen komen waar wij ook tegen aan lopen en of moeilijk vinden.
Het been geven had ik namelijk ook heel erg , maar zelf had ik dat niet meer in de gaten. Ik had nogal een vreemde stijl ontwikkeld door het rijden van Udith. Om mijzelf het af te leren rij ik nu echt heel raar maar ik doe mijn onderbenen expres nog een stuk verder van het zadel af om het af te leren. Daardoor ga ik ook wat rustiger staan in zitten en draf. Mijn instructrice vond dit wel een goede oplossing , maar een collega gaf toch aan vandaag dat ik mijn benen wel een stukje terug kan doen. Maar inmiddels spoor ik onbewust niet meer constant aan , en ik krijg 100x meer reactie op mijn been.
Je ziet dat jullie nog aan de balans moeten werken , maar dat is helemaal niet gek met een paard wat nog veel moet leren. In de bochten heb ik hetzelfde soms zelfs het idee dat we een pasje onregelmatig gaan maar Ofira snapt soms ook niet helemaal hoe een bocht werkt.
En ik denk lekker naar buiten gaan ( wel samen natuurlijk) ik merk dat ze na verloop van tijd altijd wat nukkig worden in de bak en wel toe zijn aan afwisseling.
Verder vindt ik het er niet gek uitzien! Een paard wat leren rij technisch is gewoon vet moeilijk! Ik vindt het daardoor wel weer heel leuk en zie het als een flinke uitdagingMaar gemakkelijk ? nee je moet om zoveel dingen denken ik krijg er soms ook hoofdpijn van
![]()
Heb je nu les momenteel? Ik heb daar ontzettend veel aan gehad als ik kijk hoe we reden 2 maanden geleden en nu.
Ik kan er wel mee uit de voeten (als in: m'n zit is onafhankelijk genoeg om haar niet heel erg in de weg te zitten), maar het heeft dus ook zo z'n nadelen, zoals je ziet. 
Dat laatste - elke pas bijdrijven - doe ik sowieso niet als ze netjes rechtuit gaat op een constant tempo, maar doordat ze dus nog alle kanten opgaat, drijf ik automatisch meer bij aan één kant om dat te compenseren. Met dus weinig resultaat. 
Dat is gelukkig al een heel eind verbeterd, net als dat ze ook al een heel stuk minder krabbelt. De eerste paar keer voelde het alsof ik op een Shetlander reed. 
Fly_high schreef:Haha, o nee, in een dressuurzadel rijd ik echt ontzettend lang.Ik snap het echt 100% wat betreft je zadel en je work rider zit hoor. Ik blijf in een dressuurzadel trouwens wel hetzelfde proberen te doen (dus vooral lekker kort zitten en dan zo voorover rijden) en daarom zijn dressuurzadels stomhopelijk hebben jullie meer succes
Daarom irriteert dit me ook zo, want m'n muscle memory zegt: benen lang en verder naar achteren, want je zit in stoelzit, maar in dit frotje lukt dat gewoon niet.
Avalanche schreef:Jup, dat is het nadeel van die renzadels: als je erin zit, zit je inderdaad direct in stoelzit.Ik zit een beetje naar je zadel te kijken. Dit zadel zet je eigenlijk in een soort van stoelzit, waardoor je zelf uit balans komt en zeker in de draf, ik denk dat dat ook je lichtrijden wat verklaart. Overigens geen excuus: laat je gewoon opgooien en land zachtjes. Niet actief gaan staan. Het idee van lichtrijden is dat het lichter is voor de ruiter, niet zwaarder![]()
Het zadel lijkt haar schouder ook wat te blokkeren, en dat vind ik wel echt een probleem.
Tweede wat me opvalt is je buitenhand. Die verbinding is niet constant, en toegegeven, Auroch neemt hem ook niet aan, ze kijkt naar buiten om die teugel te ontwijken. Wat je dan gaat doen is: laat haar naar buiten kijken, maar blijf de schouder recht voor de achterhand plaatsen, waarbij je contact met de buitenkant constant is. Binnenteugel opzij en naar voren en als je aan de binnenkant wat los moet laten omdat ze anders hard wordt, doe dat. Binnenbeen wat laten vallen in de wendingen, zodat de schouder de vrijheid heeft om eruit te komen, dan kan ze ook buigen. Ze kan wat zwaar worden nu als ze ontdekt wat je bedoelt, dat die buitenhand een steun is, is niet erg. Later als ze wat sterker wordt gaat ze zichzelf meer dragen en wordt ze lichter.
Lekker naar voren rijden wat je doet is goed, maar ga niet zo hard dat ze uit balans valt, want dan is ze het vertrouwen kwijt.
En een zadel wat de binnenschouder niet blokkeert.
Hij blokkeert haar schouder overigens niet hoor; de boom van het zadel ligt er wel netjes achter, het is alleen de leren flap die eroverheen valt doordat die natuurlijk zo ver naar voren gesneden zijn.
Hopelijk hebben we over een paar weken een fatsoenlijk dressuurzadel, dat gaat sowieso mijn zit een heel eind helpen, want dit zadel was oké voor de eerste paar keer aftasten, laten wennen aan de bak, wennen aan elkaar etc., maar ik heb wel echt een ander zadel nodig. 
ik denk dat ze het wel gaat oppakken. Als jij controle hebt over de schouder en je hebt haar terug in balans, en ze gaat je buitenteugel aannemen, denk ik dat je een heel fijn plaatje krijgt