Bokt.nl

tjakka123 schreef:

Tja, mijn moeder wilde ook graag rijden en ik ook. Uiteindelijk een mega fijn paard van 1.73 gekocht, ik was 8 jaar oud en kwam niet met mijn benen onder het zadel vandaan. Dispensatie aangevraagd en gewoon mee gestart op jonge leeftijd.
Alle E pony's vonden we net niks, dit paard was er een uit duizenden. Super braaf voor mij op jonge leeftijd maar heel veel pit in het springen.

Dreamybol schreef:

Ik denk dat het voor je kinderen heel goed is om te zien dat niet alles maar kan. Je schrijft dat er ook nog een zusje is, als je nu alles op alles voor de oudste zet, hoe moet dat dan als die straks ook een eigen pony wil? Want de oudste is dan gewend dat zij voor gaat, moet dan de jongste maar inschikken?
Sowieso lijkt het me een prima voorbeeld als kinderen zien dat mama goed voor zichzelf zorgt en dus ook af en toe voor haar eigen welzijn kiest. Niet tot in het egoïstische, maar je mag als moeder jezelf ook weleens op 1 zetten. De vrouwen die ik dat in balans zie doen, zijn doorgaans ook een stuk leuker in de omgang!

Daarbij schrijf je dat het financieel goed gaat, maar dat er geen 2 nieuwe paarden kunnen. Tegelijkertijd heb je het over wedstrijden en ponyclub. Dat kost toch ook handen vol geld? Zet dat geld een jaar lang opzij en kijk dan waar je dan staat met eventueel ook de verkoop van de huidige pony.

Ik zie op stal wel een aantal kinderen die qua postuur misschien nog wat te klein zijn voor het paard van mama, maar het gaat eigenlijk altijd prima. Klein op een groot paard is voor het paard geen issue, andersom wel. Ik reed het liefst op maatje Fjord, nu hebben we een kasteel van 1,75. Tsja, mijn man is lang, dus kleiner kon gewoon niet. Moest ik wennen? Ja, heb ik nog een handicap ook en paard kan mega groot bewegen, maar zijn karakter is fantastisch en liever dit kasteel dan géén paard.

pien_2010 schreef:

Samen met mijn dochter had ik een merens Hercule. Zij vond het niet geweldig, ik vond het alles. Zoals Dreamybol schrijft, bij ons kon niet alles en ik geloof niet dat de kinderen er slechter van zijn geworden.
Toen de dochter ging studeren heeft ze daarna nooit meer paardgereden (misschien wel eens op vakantie) en Hercule is tot zijn dood bij mij gebleven en ik had een super tijd met hem. Dus er komt een tijd nadat de kinderen het huis uit zijn en dan zit jij met de paarden wellicht ).
De zoon (de jongste→ want die komen er ook nog aan), wilde ook wedstrijdjes rijden en hij reed op Cloë een manege pony. Wij kregen toen het aanbod om Cloë te leasen. Cleo veranderde van een lastige stoute manege pony in een super gezellig braaf paardje dat zich gemakkelijk liet laden etc. Vaak ging de dochter en de zoon als we met de ponyclub erop uit waren, nog even samen rijden daar in de buurt als de wedstrijden geweest waren en we moesten wachten op de uitslag. Ook ik kon op de pony Cleo (was een kleine stevige sterke pony) dus reed haar ook af en toe een klein stukje met uitstappen of zo na de wedstrijden. Helaas voor mijn zoon en Cleo, werd mijn zoon te groot, kreeg te veel opmerkingen op zijn wedstrijdformulier dat hij te groot was en op een dag moest hij gewoon stoppen vanwege de openbare jury opinie met als gevolg, dat het kind als 13 jarige gestopt is met rijden van de een op de andere dag en dat Cloë weer manege pony werd (ik kon haar helaas niet kopen ) en gelijk zich niet meer liet laden en alle oude streken waren weer terug. Die vond het dus ook niets dat ze niet meer bij ons hoorde.
Ik kan me niet herinneren dat er ooit problemen waren tussen het samen Hercule hebben. We hadden goede afspraken over dat de club kampioenschappen waren het belangrijkste (Hercule voor haar en ik kon dus dag ervoor niet op hem rijden) , dan het show team (ging voor de wedstrijden dus dan reed zij hem 2 dagen niet), dan de wedstrijden, dan haar lessen, dan mijn lessen en verder als in overleg wie hem reed en vaak reden we hem de zelfde dag om de beurt.
Koubloed is inderdaad niet ideaal voor de wedstrijdsport, maar ze had geen keuze dus heeft ze eerst bij de ponyclub en later bij de volwassenen op hem gereden bij de KNHS.
Dus mijn advies is, ga voor jezelf. Laat je kind zoals Sissle al schreef eventueel later wat leasen, of ruil later een pony in en ga gewoon lekker genieten. De kinderen worden er niet slechter van als niet alles kan.
Ik vind dat mijn jongste zoon wel slechter is geworden van te moeten stoppen met Cloë. Het had te maken met de mening dat het zielig was voor het pony'tje want hij was te klein. Zijn instructeur, ikzelf dachten daar anders over, want mijn zoon reed maar paar keer per week op haar en haar leven was zo vreselijk leuk geworden en het was een bere sterke pony die niet onder deed met haar rug voor Hercule. Maar tja die discussies en verschil van mening hou je toch. Hij wilde alleen die pony en dat was het dan.
Dus het is goed om rekening te houden met wat je dochter wil, en het is goed dat je dochter leert dat niet alles kan want er komt ook nog een kind aan en je wil alle kinderen immers laten genieten. Nu zit je dochter goed met de pony's, dus wie dan leeft wie dan zorgt. Misschien dat je jongste kind later de huidige pony van je dochter wil en je dochter dan iets kan leasen want ponyclub is wel heel erg leuk voor kinderen om zo met elkaar op te trekken. Veel succes met je keuze en vooral veel plezier.

IlBuono schreef:

Ik heb enkel de eerste 3 pagina's gelezen maar ik wou even mijn situatie delen omdat ik toch wel wat gelijkenissen zie. Ik heb toen ik 11 werd een eerste paard gedeeld met mijn ouders, dit was een paardje van 1m55 (bij jullie misschien een E-pony?). Nu dit was niet het type voor ons en achteraf gezien voelde ik me hier veel kleiner op, gewoon omdat ik niet veel te zeggen had.
Een jaar later op mijn 12 kochten we het paard dat we nog steeds hebben, van 1m65, voor het gezin in theorie. Echter heeft mijn papa er vooral mee gewandeld en reed mijn moeder door angst niet zo veel. Ik heb dus 95% van de tijd dat paard zelf gereden.
Ik ben van gemiddelde lengte (uiteindelijk 1.72 dus ik gok aan de foto van je dochter op je vorige paard dat we van een gelijkaardige lengte op die leeftijd zijn) en heb natuurlijk wel moeten wennen aan een groot paard. Maar dit is bij mijn brave paard nooit een probleem geweest terwijl ik veel meer kinderen in mijn omgeving had die een 'hetere' pony hadden en hier wel echt problemen mee hadden om ze onder controle te kunnen houden.
Ik heb ook altijd wedstrijden gereden tussen de paarden en volwassenen. Uiteindelijk vond ik dat niet zo erg, als het niet goed ging kon ik het nog altijd daarop steken maar als we in de prijzen reden vond ik het net extra gaaf dat dit tussen de paarden was!

Kort mijn 'advies': Ik zou lekker voor jezelf gaan, indien er een periode komt dat je dochter toch onzeker wordt in haar rijden of er geen zin meer heeft, dan zit je met die crosspony... Terwijl een braaf paard zeker zijn uitdaging kan geven! Maar daar zit jij tenminste zelf gerust op. Als ze wat fijn rondrijd komen er vast ook aanbiedingen om een pony bij te rijden bv.

MightyMike schreef:

In die allrounder groeit ze vanzelf in, je moet dat doen waar je jezelf het fijnst bij voelt. Met bijrijden, een verzorgpony of nog even door op een kleinere pony is niets mis. Dat klinkt als een beter plan, dan je dochter op een heel groot paard boven haar macht voor haar in de cross/springsport te zetten. Dan hebben ze nu lekker tijd om naar elkaar toe te groeien tot ze wel goed past, kan ook prima! Wil je jongste dochter dan toch ook nog, kan zij met de kleine pony verder.

Hier ook iemand die alles aan de kids neigt te geven hoor, heel gewoon denk ik dat je ze alles gunt wat jij had of juist niet had vroeger, maar wat niet kan, is er niet en het besef dat alles niet aan komt waaien is ook prima om mee groot te worden. Ze gaat het je vast niet kwalijk nemen als je voor een paard nu voor jezelf kiest, ze groeit daar immers straks zelf ook in, dus alsnog voor samen bedoeld dan.