
Ik ben gewaarschuwd voordat ik mijn eerste pony kocht, dat het allemaal geen rozengeur en manenschijn is en dat ik beter maar een paard kon blijven leasen wat ik toen deed. Toch eigenwijs geweest en inmiddels 2. En ja je komt er dan achter hoeveel kennis je eigenlijk niet hebt en dat je er toch alleen voor staat (en ook alleen met je bankrekening) Het altijd zorgen maken: krijgen ze genoeg beweging, zijn ze niet te dun of te dik? Gisteren had mijn paard een slokdarmverstopping; dat was even heel benauwd voor het paard maar ook voor mij

Maar wat daar tegenover staat is liefde van 2 geweldige paarden, die me altijd vrolijk staan op te wachten, bedelen om een knuffel. Je kunt doen wat je wilt en zelf alles bepalen. Je kunt een dijk van een band opbouwen. Het gevoel om met 2 paarden over het erf te lopen en te denken: deze zijn gewoon van mij. Dat is echt rijkdom

Ik zou zeggen: gewoon doen. Je kan nooit compleet voorbereid zijn. Het is een avontuur en je weet gewoon nooit wat er gaat komen. Maar wel een onwijs gaaf avontuur
