Geplaatst: 20-01-16 11:47 xyzutu2 schreef:elenaMM77 schreef:
Mijn antwoord was geen antwoord op welke discussie je er hierboven ook bijsleept: het was een antwoord op jouw openingspost,
ik heb geen idee tegen wie je nu spreekt?
want ik ben 38 en in 2014 reeds afscheid genomen van mijn laatste ouder.
ik ben niet TS, ik ben geen 14 of 17.
ik haak slechts in omdat,
ik net als velen een heb aangeschaft bezit.
na mijn hele jeugd pony's geknuffeld, verzorgd en gereden te hebben.. En in mijn volwassen jaren les en bijrijdpaarden, was ik dus heel zeker dat mijn liefde voor paarden er was en ook echt niet meer zou wijken..
Maar ik had wel een aantal vereisten toen ik mijn pony uitzocht en een ervan was dat hij allround in de basis onder het zadel moest zijn....
vind het echt onbegrijpelijk dat je een meisje eigenlijk veroordeeld dat ze niet de juiste keuze gemaakt heeft, omdat ze blijkbaar nog niet wist wat het rijden voor haar betekende als onderdeel van haar band met een paard of pony.
als je haar reacties leest, was het hebben van een pony ook geen bevlieging.. want ze is al jaren met paarden en pony's bezig, maar altijd met paarden en pony's die bereden konden worden.. Ze had dus geen idee van welke impact het zou hebben op haar gevoel als dat onderdeel zou wegvallen, je een veulen hebt of een pony waar je nooit op zult kunnen rijden. Ik vind het nogal wat om dan te zeggen dat je dan geen liefde voor paarden hebt.
want dat zou betekenen dat iedereen die zijn/haar paard koopt en op het wensenlijstje heeft staan dat onder het zadel een absolute voorwaarde is geen liefde voor paarden heeft. of iedereen die een paard verkoopt om wat voor reden dan ook geen paardenliefde.. Dat zijn hele andere discussies.
Ik had ook even het zelfde probleem als jij nu hebt, maar toen wist ik nog niet wat voor leuke dingen je met jonge pony's kan doen. Even wat dingetjes:
"
'mam, je had gelijk' 
dat genieten gaat na je studie nog vrolijk verder. 
. Soms moet je dingen meemaken of ervaren om te weten hoe het werkelijk is, in dit geval een eigen shet te hebben. En he, dat is niet zoals je verwachte, erg teleurstellend, maar dat kan gebeuren. Dat zal nog wel vaker gebeuren in je leven en elke keer leer je er beter mee om gaan. Voel je niet schuldig naar je paardje toe, die heeft daar geen besef van zolang die maar eten krijgen en paardengezelschap heeft. Je shet blijft misschien nog wel 22 jaar leven, dus dan heb je tot je 36e een shetlander. Ga in gesprek met je ouders, misschien zijn hun ook wel teleurgesteld omdat ze dachten dat ze jou het gelukkigste meisje op de wereld hadden gemaakt met een eigen paard. Ga samen kijken hoe je dit "eigen paard avontuur" weer een fijne wending kunt geven waarbij jij je happy voelt, want uiteindelijk willen jouw ouders ook dat je jij blij en fijn voelt.