Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-12-23 17:43

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 17-12-23 17:43

Heftig hoor :/
Volgensmij heb ik nooit in topicstarter van je gelezen wat je hebt, maar aangenaam klinkt het niet.

Tis dat je totaal niet in de buurt woont, anders had ik graag mijn deur open gezet voor je en geholpen daar waar ik kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-23 17:12

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-23 17:12

Neon schreef:
Heftig dat je lijf niet doet wat je wilt

Je hebt gelijk dat de overleefstand uit moet… dit duurt al zo lang en is niet vol te houden

ik wens je veel wijsheid en liefde toe

Mri schreef:
Heftig hoor :/
Volgensmij heb ik nooit in topicstarter van je gelezen wat je hebt, maar aangenaam klinkt het niet.

Tis dat je totaal niet in de buurt woont, anders had ik graag mijn deur open gezet voor je en geholpen daar waar ik kan.

Lief van jullie

Geen idee. Ik dacht van wel, maar weet het niet meer.

Maar het is geen geheim of zo. Ik heb zenuwbeknellingen ter hoogte van mijn maag en onderste rib ontstaan tijdens de zwangerschap.
Ik voel daardoor permanent zenuwpijn (denk aan de tandarts :brr:

) en die zenuwen worden verder getriggerd door de minste handeling. Ik kan zelfs niet normaal liggen en kan maar in 1 houding enigszins acceptabel slapen. Ik word ook stijf wakker want draaien etcetera doe ik niet meer in mijn slaap want dan word ik direct wakker van de pijn.
Alles wat druk op de buik geeft of waarvoor ik mijn middenrif gebruik veroorzaakt meer pijn en pijnaanvallen. Ik heb daarvoor zenuwsnedes gehad en allerlei andere bekende en minder bekende behandelingen, maar tevergeefs. Bij de meerderheid slaat dat gelukkig aan, maar het probleem met zenuwpijn is dat het soms lastig te behandelen is, en dat omliggende zenuwen soms de taak van de doorgebrande zenuw overnemen. Met pijnbestrijding is het ook moeilijk te behandelen. Je kunt niet eeuwig blijven opereren vanwege de risico’s (en uiteraard kreeg ik complicaties :roll:

) waarbij recent onderzoek ook uitwijst dat dit kan leiden tot meer problemen en zelfs tot verergering van de klachten. Om nog te zwijgen over het feit dat veel mensen dit krijgen als direct gevolg van een buikoperatie dus tel uit je winst. Desondanks wilde ik nog een operatie overwegen, maar het is me met klem afgeraden. Ja, als meerdere artsen me dat op het hart drukken dan zie ik er toch maar van af…
Uiteraard heb ik daarnaast ongeveer de meest “onhandige” locatie qua beknelling die heel weinig voorkomt. Daardoor is het erg invaliderend. Paardrijden denk ik al niet eens meer aan.
Uiteindelijk ben ik voor een second second opinion bij het Radboud beland. Daar zit ik nu in het laatste traject. Maar ik moet er ook van die artsen ernstig rekening mee houden en vrede mee maken dat dit het (zeer waarschijnlijk) is.

Het is niet levensbedreigend, maar wel levensbepalend…
En pijn kan echt uitputtend zijn.

Ik vind het bedroevend dat niet alleen het gezin maar ook de paarden daardoor zo in de verdrukking zijn gekomen. Daar gaan we nu een duurzame oplossing voor zoeken. Kwaliteit van leven, dat moet voorop staan.

**Geplaatst**: 20-12-23 17:25

Geplaatst: 20-12-23 17:25

Wat vreselijk heftig Josav

Maar je zegt het verstandig, ondanks alles moet je de kwaliteit van het leven ook voorop stellen. Nog steeds kan ik je alleen maar sterkte en steun wensen :(:)

**Geplaatst**: 20-12-23 18:25

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 20-12-23 18:25

Wat vreselijk josav, hopelijk komt met second opinion wel een oplossing voor jou en je gezin. Ik las een tijdje terug dit artikel: Roberto werd gek van zenuwpijn tot 'wonderlijke' operatie https://www.nu.nl/uit-andere-media/6294 ... ratie.html

Dit artikel zal je vast zelf ook al gezien hebben. Maar mijn gedachten gingen naar jou toen ik het las, vandaar dat ik het toch plaats.

**Geplaatst**: 20-12-23 18:45

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 20-12-23 18:45

Ah bah Jorieke… dat klinkt ineens héél bekend (helaas ja. Hier door een stomme beenbreuk bij vrouwlief maar met eenzelfde soort gevolgen als bij jou). Ik wens jullie beiden zóveel goeds voor komend jaar.

**Geplaatst**: 20-12-23 18:48

Geplaatst: 20-12-23 18:48

Dank voor je openhartige reactie. Dit is een horror scenario. Ik kan niet meer voor je doen dan je sterkte (blijven) wensen.
Die duurzame oplossing gaat er komen, daar ben ik van overtuigd

.

**Geplaatst**: 20-12-23 21:31

Geplaatst: 20-12-23 21:31

Wat een horror scenario

Sterkte.
Het lijkt mij echt geen pretje en ik kan mij indenken dat het heel erg levensbepalend kan zijn.

Gevangen in je eigen lijf -O-

Ik word al "gillend gek" van het thuiszitten (dubbele nekhernia en pijn bij verkeerde bewegingen, (over)belasting, autorijden en fietsen etc). Maar als ik "niks" doe op een dag dan kom ik redelijk pijnvrij mijn dag door.
Als je dan al gewoon standaard veel pijn hebt... pffff
Echt heeeel veel sterkte!

**Geplaatst**: 20-12-23 21:35

Geplaatst: 20-12-23 21:35

Wat een pijn en verdriet moet jij alllereerst maar ook je man en gezin ervaren... Ik lees al een tijd mee, maar ook ik wil je een hart onder de riem steken en wens je heel veel moed in alle uitdagingen!! Als ik ook maar iets kan doen, keer helpen schoonmaken, uitmesten, opruimen, enz. geef gerust een seintje. Hopelijk hebben jullie fijne mensen om je heen om het gezin te steunen.

**Geplaatst**: 20-12-23 22:30

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 20-12-23 22:30

Ik lees al enige tijd mee.
En dit klinkt zo bekend.
Ik heb al 13 jaar het acnes syndroom.
Meerdere behandelingen gehad..maar helaas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 08:50

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 08:50

Dankjulliewel voor de steun. Op alle manieren.

En wat erg dat er meer mensen hier te kampen hebben met zenuwpijn. Het is zo ellendig en lastig te behandelen. Ik leef met jullie mee. Je wenst het niemand toe.
Lief ook dat er wordt meegedacht, want nogmaals dit wens je niemand toe en ik wil zo graag mijn leven terug. Maar ik moet ook accepteren dat dit (nu) mijn leven is, ongeacht wat de toekomst brengt.

Ik wou dat het me lukte individueel te reageren. Ik vind het momenteel lastig. Hopelijk later alsnog. Het gaat gewoon echt even wat minder. Teveel druk op de ketel.

De pech houdt hier nog wat aan, want niet alleen lijkt Muzanna weer wat in te vallen terwijl ze juist een buffer kan gebruiken, maar met de hevige regenval is het dak beginnen lekken…
Hopelijk valt Muzanna niet verder in en stabiliseert dat. Ik krijg gelukkig elke week een filmpje van mijn man dus hopelijk is het op z’n minst gelijk gebleven. Verplaatsen blijft toch een gok. De timing is alleen zo -O-

En misschien letten we nu ook teveel op haar conditie juist vanwege de omstandigheden. Ik hou me daar maar wat aan vast.

Ik ben wel even een beetje klaar met zoveel gedoe.
We hebben geen rek over. Ik weet niet eens goed waar ik een verhuizing van moet gaan betalen, laat staan weer een lekkage. Lekkage lijkt spontaan opgehouden, maar negeren kan alleen in een aflevering van ik vertrek. Voor de kijkcijfers.

Pannetje eronder en door.
Het noodpotje aanspreken misschien. Als dat groot genoeg is, want veel zit daar ook niet in. :')

“Komt wel goed, schatje.” En anders niet. :Y)

Gedoe.
Ik hoopte eindelijk alsnog onze reu goed te laten keuren, maar ik vrees dat het ons echt niet is gegund een opvolger te fokken.
Er is ons wel meer niet gegund. Dingen gebeuren. Deal with it.

Tel je zegeningen! (Chaotisch bericht zo :')

)

Wel een heel lief kerstpakket mogen ontvangen van vrienden. Mensen kunnen zo lief zijn hè.

Alvast een fijne jaarwisseling, lieve mensen.
Geen idee wanneer ik weer van me ga laten horen. Ergens in 2024, hopelijk.

En hopelijk dan een wat positievere update en wat minder bij elkaar geraapt elke dag een zinnetje en dan aan elkaar rijgen.

Mensenkinderen… wat een jaar was dit… (weer…)

**Geplaatst**: 28-12-23 10:00

Geplaatst: 28-12-23 10:00

Ook voor jullie ondanks omstandigheden hopelijk een goede jaarwisseling. 2024 gaat beter worden :knuffel:

**Geplaatst**: 28-12-23 13:57

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 28-12-23 13:57

Chronische gewrichts en spierpijn hier. Maar mijn pijngrens is zo hoog dat dokters me toch niet geloven en ze er dus niets aan doen. Maar ik leef erg met je mee.

Ik kan nog net mijn werk + de paarden en de hond aan, maar huishouden doen kan ik enkel als ik vakantie heb.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-24 15:57

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-24 15:57

We hebben ze verhuisd. Dat kreeg nog wel een staartje met daardoor extra papierwerk en kosten.
Het wreekt zich bij mij helaas ook wat, al dat over grenzen moeten, dingen regelen etcetera.
Ik ga harder door mijn medicatie heen, slaap slechter omdat ik meer pijn heb en ik heb meer moeite met dagelijkse dingen. Het is me ook wel aan te zien, helaas.

Nu staan de paardjes goed, hoewel voor mij alsnog te ver om er structureel heen te kunnen.
Als ik dan toch ga betaal ik er een prijs voor. Dat is heel naar.
Maar.
We hebben ondervonden hoe lastig het is iets te vinden, als je dan ook nog iets wil vinden binnen een straal van 5 of 10 minuten met de auto, laat staan nog dichterbij, dan is het helemaal onbegonnen werk.
Dus het is niet anders dan “even” een halfuur met de auto. Uur extra per dag, (en ook nog verzorging) maar als de paarden goed staan is dat heel wat waard.
We hebben sowieso al veel geluk gehad zo’n plekje te hebben gevonden waar we ook nog eens midden in de winter terecht konden.
Hier bij ons in de omgeving staat ALLES in de winter binnen. 24/7. Ook van mensen die privé 2 paardjes hebben staan.
Alles staat binnen. Ook rundvee trouwens.

Muzanna is in het begin wat ingevallen.
Niet gek, aangezien het uiteraard ook nog eens flink ging vriezen en er hier bovendien op een gegeven moment 20-25 cm sneeuw lag. Hun hooinet bevroor door de vorst en dat helpt ook niet.
Ze at op haar vorige plek de laatste tijd ook weer slechter en dat is nooit een goed teken.
Nu eet ze op haar nieuwe plek gelukkig alles op (tot ongenoegen van Manari) en vraagt zelfs om meer. Zij vraagt, wij draaien: daarom krijgt ze nu dus extra voer. Dat stemmen we dus heel nauw af op haar behoefte.
En dat zet direct weer aan dus binnen korte tijd was ze weer beter op gewicht.
Introductie in de groep laat even op zich wachten, want er was net daarvoor een nieuweling bij die nogal zijn best deed om merries te claimen en om hogerop te komen, met als resultaat veel onrust in de groep.
Daar zet je dan niet twee nieuwe merries bij.
En als het steeds zo nat is dan is de wei ook niet zo handig, zeker niet in het heuvelland.

Verder zijn ze beide mentaal erg veranderd. Happy. Zen.
Blij roepen, lekker knuffelen, rustige oogopslag.
Manari heeft wel afgelopen tijd weer kennis gemaakt met het fenomeen nee en wat grenzen zijn.
Dat pakt ze gelukkig goed op. Ook van haar mama trouwens. :))

Daar moet ze soms wel even over klagen en het dan afreageren op deze of gene paard die aan het draad staat te loeren.

Ook bij de hoefsmid zijn ze braaf en hij was zeer tevreden over de progressie van Muzanna: dat waren bijna weer volledig gezonde, sterke hoeven.
Hij verwacht dat ze nog grote stappen gaat zetten komende zomer en dat je er dan niks meer aan zult merken. Geen schoentjes meer nodig. Goed nieuws!
Dat konden we wel gebruiken.

Het is wel nog even aftasten qua voerbeleid want hoewel we zelf bijvoer geven en in de hand hebben, vinden wij ze goed op gewicht… maar anderen vinden ze (wat) dun.
Daar word ik wel wat zenuwachtig van, maar dat is denk ik grotendeels door vorige ervaringen van (stiekem) bijvoeren door derden en er is me op het hart gedrukt dat dit hier niet gebeurt.
Daar moet ik op vertrouwen, maar het legt wel direct bloot dat in pension voor ons gewoon echt niet meer zo geschikt is. Mentaal is daarin iets geknakt.
Dat heeft misschien tijd nodig.
De ultieme wens blijft natuurlijk om ze aan huis te houden.

Ik voel me dan ook direct geroepen er tegenin te gaan. Nee, ze zijn niet te dun; ze hoeven niet af te vallen. Fijn toch? Toch?
Gevoelig punt, dat blijkt wel weer.

Het is ook balen dat het voor mij nog steeds zo’n opgave is erheen te gaan.
Mijn lijf werkt gewoon niet mee.
De laatste behandeling heeft een paar dagen de druk (lees: ergste pijn) er wat af gehaald, maar daarna kwam het weer op volle kracht terug. Dat is slikken. De voorgaande behandelingen deden maar een uur wat, en zodra de verdoving was uitgewerkt begon de ellende weer opnieuw.
Vooruitgang is vooruitgang, ook al was het maar van korte duur.
Maar toch, het is pittig, want je weet dan hoe het is zonder pijn of met minder pijn en dat is ook weer een ding. Juist als het dan zo snel weer terugkomt.

Voor de rest lijkt de pech nog even aan te houden.
Naheffingen, een jaarrekening van omgerekend 1000 euro per maand (iets met twee huizen en flexibele tarieven… een waarschuwing was leuk geweest…) en uiteraard nog meer lekkages en een dakzeil dat het spontaan begeeft op het moment dat je er net een paar dagen iets onder hebt staan dat absoluut niet nat mag worden terwijl het maandenlang goed ging en het de zwaarste stormen en regenval had doorstaan (toen er uiteraard niks belangrijks onder stond) en natuurlijk ook nog panne met de auto, medicatie niet op voorraad en alternatief ben je allergisch voor, subsidie die wordt afgekeurd omdat ze halverwege de spelregels veranderen en vervolgens de leverancier zich niet aan de afspraken heeft gehouden, duizendje hier door de plee en duizendje daar door de plee… fantastisch gewoon.
En dan zijn we nog maar begin februari. Lekker bezig weer.
Ik weet echt niet meer waar we alles vandaan moeten gaan halen. De rek is eruit.
Kepsj, zoals men dat hier zegt.

Oh, en verder zijn we van de ene op de andere dag in een muizenplaag beland, die nog geen week daarna werd overstemd door… een rattenplaag.
Echt van het ene op het andere moment “ontstaan” en ook weer heel fijn omdat ze in de schuren zitten waar we al onze spullen hebben opgeslagen omdat het huis wordt verbouwd.
Zo blij mee!

Eerst een oplossing vinden voor de muizen om vervolgens direct te moeten omschakelen want er zijn nu ratten. En aangezien muizen ratten mijden zullen de muizen wel verdrongen zijn.
Ook weer van de ene op de andere dag.
Welkom op het platteland.

Weer een kopzorg erbij. Weer een kostenpost erbij.
Uiteraard viel dit te verwachten omdat we de enigen zijn hier zonder katten en geen kat die zich hier nog waagt vanwege de honden. Eigen dikke domme schuld dus.
Opnieuw haalt de realiteit ons in, omdat allerlei voornemens op de lange baan worden geschoven door mijn eigen beperkingen en alle tegenslagen.

Fokken met de paarden zit er dan ook voorlopig niet in.
Ik wil ze bovendien eerst goed en stabiel hebben en dan ook voor de rest van het gezin wat meer stabiliteit.
Zoals ik eerder noemde: we gaan ons leven drastisch herinrichten en dat betekent ook structureel, emotioneel, financieel.
Wat dat in de praktijk betekent zijn we nog zoekende in, maar we gaan het redden, met z’n allen.
Dat moet. We hebben hard genoeg geknokt.

Foto’s uploaden is me echt even te veel moeite. Dat is voor een andere keer.
We houden verder maar vast aan ons motto “komt wel goed, schatje.”

En ons nieuwe motto ook: nergens van uitgaan…

Op naar het volgende ziekenhuisbezoek en daarna zien we wel weer hoe het gaat.
we doen ons best en meer kun je niet doen.

Ik vind het trouwens ook naar om te lezen dat zoveel van jullie hebben te dealen met chronische pijn.
Als het dan ook nog eens niet serieus wordt genomen…

Dat had ik tijdens de zwangerschap en dat is echt geen pretje. Kwaaltjes horen erbij…? ik was op een gegeven moment letterlijk grauw en grijs en kon niet staan, kon niet liggen, kon niets, niet eens meer water binnenhouden. Neem maar een rennie, mevrouwtje.

Lijkt allemaal zo lang geleden. Bizar hoe je leven dan ineens kan veranderen door stomme pech.

Eens zien of dit jaar ook wat geluk met zich mee gaat brengen.

**Geplaatst**: 11-02-24 16:24

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 11-02-24 16:24

Wat heb ik respect voor jullie zeg. Ik weet dat je geen andere keuze hebt dan doorgaan, maar dit is allemaal wel heel zuur. Dikke knuffel! :knuffel:

**Geplaatst**: 11-02-24 16:30

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 11-02-24 16:30

Jeetje wat een update. Ik vind her zo erg voor jullie. Vooral ook met je chronische pijn. Ik hoop heel erg voor jullie dat het echt heel snel (liever gisteren dan vandaag) beter mag gaan.

**Geplaatst**: 11-02-24 17:36

Geplaatst: 11-02-24 17:36

Jeetje Josav, het gaat maar door. Heel veel sterkte voor jullie :(:)

**Geplaatst**: 11-02-24 18:47

Geplaatst: 11-02-24 18:47

Pff, had ik een heel verhaal getypt, is het opeens weg..

Maar hemel, wat krijgen jullie het voor jullie kiezen.
Is jullie oude huis niet te verhuren? Zeker in deze tijd van woningnood, klein onderzoekje naar de huurder, of een verklaring VOG, dan hebben jullie daar weer wat inkomsten uit en mensen springen om een dak boven hun hoofd..
En wat betreft je klachten, heb je al eens over de grens gekeken? Belgie? Spanje? ( hebben mijn partner en ik hele goede ervaringen mee, het Imed in Calle Finestrat of Benidorm ) Afhankelijk van je verzekering, is de kans groot dat dit vergoed wordt.
Is het met jullie honden een groot probleem om een kitten te nemen en die als muizen/rattenvanger in te zetten?
Maar het allerbelangrijkste, je hebt je fijne gezin, je paardjes die nu weer blij worden. En inderdaad, het komt wel goed schatje, de medaille zal toch wel eens een keer om gaan slaan…

**Geplaatst**: 11-02-24 22:30

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 11-02-24 22:30

Jeetje wat een update

Wel fijn dat ze een ander plekje hebben. Maar de rest is niet wat ik jullie toewens. Hopelijk is het ongedierte snel onder controle. Extra dieren zit je niet op te wachten. Anders zou een fanatieke kleine jachthond ook iets kunnen zijn. Maarja, dannis de plaag voorbij en heb je weer een hond erbij..

**Geplaatst**: 12-02-24 20:30

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 12-02-24 20:30

Och ik had zo gehoopt dat jullie in een wat rustiger, fijner vaarwater terecht waren gekomen.

De verhuizing van de paarden klinkt flink ingrijpend, ging het toch niet meer op de plek waar ze stonden?

Ongedierte kun je er net niet bij hebben.. maar kunnen diezelfde honden niet helpen? Al is het maar als afschrik-middel?

Dikke :(:)

voor jullie, hopelijk keert het tij gauw.

**Geplaatst**: 16-02-24 14:24

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 16-02-24 14:24

. Sterkte.
Had erg veel respect voor je afgelopen maand bij je presentatie, wetende hoeveel dat waarschijnlijk van je zou vergen.
Fijn in ieder geval dat Muzanne en Manari aan de beterende hand zijn! In ieder geval iets positiefs!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-24 15:10

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-24 15:10

Dank jullie wel.

Het wordt een beetje een aaneengeschakelde brei, omdat ik in stukken op al jullie reacties heb gereageerd.

Ja, ik vind er ook wel wat van dat het gewoon maar door blijft gaan. Als ik dan alles op een rijtje zet bekruipt me bijna het gevoel alsof ik ongeloofwaardig begin te worden, want NIEMAND heeft toch zoveel pech? Dat kan toch helemaal niet?
En je begint je af te vragen of je niet al dit onheil over jezelf afroept. Wat kan beter? Wat moet anders?

Ons oude huis is gelukkig intussen verkocht, maar als er dan ook nog een administratieve fout bij komt (niet onze schuld, maar we hebben het telefonisch doorgegeven dus bewijs maar wat er is afgesproken…) en dubbele lasten met flexibel tarief in de koudste maanden… dan voel je dat. Dan krijg je dus een “cadeautje” met de jaarwisseling. En dan heb je het niet over een paar 100 euro, maar een paar 1000.

Daarbij was toen ons huidige huis ook nog totaal niet geïsoleerd. Daar waaide het binnen.

Maar dat heeft dus nu nog gevolgen en dat is gewoon heel erg vervelend om er nog bovenop te krijgen.
Je hebt ook gewoon de energie niet om er tegenin te gaan.

Het is ook gewoon een teken dat het allemaal te veel is.
Mij lukt dat niet meer om allemaal overzicht erover te houden, maar als alles op de schouders van 1 persoon komt inclusief mantelzorg, verbouwing, kind, fulltime baan, beestenboel… met al die tegenslagen ook, dan roep je ook dit soort onaangename verrassingen over je af blijkbaar. Want je regelt iets, of denkt het te hebben geregeld en dan moet je direct door naar het volgende op de lijst want je moet zo ontzettend veel. Dan sluipen er dus dit soort vervelende dingen ook nog eens in.

Nog een reden om het roer om te gooien, want dit houdt geen mens vol, hoe positief deze ook in het leven staat.

Ik heb eigenlijk geen idee of ik voor zoiets als medische behandeling in het buitenland in aanmerking kom, zeker omdat ik toch in Nederland woon.

En voor een reis is er al helemaal geen geld meer. Maar ik ga toch eens navraag doen. Ik ben sowieso voor wat therapieën doorverwezen in de hoop beter mijn grenzen te bewaren dus eens zien wat kan.
De reden om te verhuizen was juist meer rust en meer ruimte, niet minder.

We hebben inmiddels contact met een asiel over het adopteren van een lieve kater. Hopelijk hebben we een klik. We kunnen hem natuurlijk wel een liefdevol huisje bieden op het platteland. Hoeft hij alleen uit te kijken voor fietsers en trekkers. De sloophamer staat inmiddels in de schuur.

Onze honden zijn enorm lief, maar ook waaks en territoriaal en ik snap wel dat katten dan de benen nemen en het risico niet willen nemen.
Maar zelfs met loslopen gaan ze niet achter katten aan.

Oorspronkelijk was het idee een klein jachthondje te nemen, zoals een Patterdale, maar die moet je natuurlijk ook opleiden en die zijn ook niet bepaald goedkoop in aanschaf. Helemaal niet als je een opgeleide wil kopen.
En omdat ik vanwege mijn gezondheid niet zelf kan opleiden en mijn man al veel te veel op zijn bordje heeft is dat maar vooruit geschoven. Met nu dus ongedierte op de koop toe.
We willen dat in de toekomst misschien alsnog, maar dat zit er nu echt even niet in. We kunnen nu geen duizenden euro’s uitgeven aan een hond.

Eigenlijk wilde ik geen kat omwille van de kwetsbare natuur hier: zeer zeldzame amfibieën, insecten en zoogdiertjes die nergens anders in Nederland voorkomen, en ook elders in Europa worden bedreigd, daarnaast een enorme diversiteit aan vogels inclusief zeldzame soorten die bij ons in een van de schuren nestelen. Maar ja, ongedierte gaat me dan toch te ver en alleen vallen zijn dan niet toereikend.
We hebben dan toch een afschrikmiddel nodig.
Zeker omdat iedereen hier een of meerdere katten heeft.

Mijn man had het echt wel even gehad toen hij de ratten ontdekte. We hebben ook wel al zoveel tegenslagen gehad en zoveel vertraging ook daardoor. Het is gewoon niet leuk om in zo’n bouwput te moeten leven en als hij dan eindelijk tijd heeft om een hele dag ongestoord aan het werk te kunnen komen dus dit soort dingen om de hoek. Niet leuk.

De honden stuur ik een paar keer per dag en als ik door de pijn niet kan slapen ook in de nacht door de schuren, maar of dat helpt? Bindi is een hulphond, niet een jachthond.

Al zou die waarschijnlijk wel jagen als je het aanmoedigt.
De wolfhond ziet het nut er dan weer niet van in. Geen idee of dat een goed teken is of juist niet.

Het is vervelend dat de verbouwing nu langer duurt omdat er gewoon zoveel geld naar stomme en onvoorziene dingen moet. Ik moet ook gaan accepteren dat ik waarschijnlijk blijvend mindervalide ben en een invalidenparkeerkaart moet aanvragen en een (aangepaste) scootmobiel. Maar dat gaat dan weer ten koste van de verbouwing en andere dingen, want zo’n scootmobiel is ook niet gratis. Ik weet niet of een tweedehandsje van 500 euro voor mij geschikt is. Rechtop zitten kan ik immers ook niet…

Op dit moment vind ik het allemaal gewoon stom. Hier valt niet tegenop te sparen.
Zo duurt de verbouwing eeuwig, helemaal als je duizenden euro’s aan subsidie misloopt door externe factoren, naheffingen krijgt en zo idioot veel pech hebt.
Echt duizendje hier, duizendje daar.
Ben het een beetje zat.

Ik wil weer leven in plaats van overleven. Maar op dit moment is dat blijkbaar nog teveel gevraagd.
En een buitenstaander zou denk ik zo de oplossing weten: paarden verkopen, maar dat voelt als een doodsvonnis voor de paarden. We hebben gezien wat afstand van hun mens met ze doet. Dan had ik maar geen Tekes moeten hebben.

Dus we ploeteren nog maar even door en doen ons best in de hoop dat het eens ophoudt met regenen. Na regen komt zonneschijn en meer van dat. We hebben een rustige week achter de rug. Eens zien wat komende week brengt.

@zippora: dankjewel. Ik heb er echt een prijs voor moeten betalen, maar vond het te belangrijk om het niet te doen. Ik hoop vooral dat het wat teweegbrengt.

**Geplaatst**: 18-02-24 17:55

Geplaatst: 18-02-24 17:55

Zou voor jullie een crowdfunding enige verplichting kunnen geven?
Ik zelf geef niet aan alle acties hier op bokt voor dierenarts kosten etc, maar hiervoor zou ik zeker wat geven!
Jullie kunnen zo toch niet doorgaan :(:)

EDIT: ik zou best willen helpen zo'n actie op te zetten, met jouw goedkeuring en (eventueel) een derde persoon die meekijkt of alles goed verloopt

**Geplaatst**: 19-02-24 20:09

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 19-02-24 20:09

Ik zou ook best een steentje willen bijdragen, alle beetjes helpen jullie misschien weer de goede richting op. Misschien kunnen we met ze'n allen het balletje weer wat de goede kant op duwen :(:)

**Geplaatst**: 19-02-24 21:48

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 19-02-24 21:48

pfffrt Jorieke... Fijn dat de paarden terug goed staan, maar wat een gedoe nu toch met jullie huis.
Ik zou willen dat het zonnetje eindelijk terug gaat schijnen voor jullie, figuurlijk gesproken (letterlijk mag natuurlijk ook altijd). Dikke knuffel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-24 08:45

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-24 08:45

Er is weer genoeg gebeurd.
De muizen hebben zich van de stallen en schuren naar huis verplaatst.
De asielkat is afgeketst vanwege een wurgcontract met alleen maar plichten maar helemaal geen rechten. Dat was echt heel extreem. Tot periodieke huisbezoeken aan toe. Dat ging ons veel te ver en kan ik er echt niet bij hebben.
Voor deze kat 100 andere. Helaas voor hem.
Dat is ook gebleken want diezelfde middag hebben we een lieve, aanhankelijke kitten van 9 maanden opgehaald. Was wel een verdrietig verhaal waarom ze weg moest. Huur opgezegd en daar sta je dan met je gezin…

Qua pech is het voor ons ook nog even doorbijten…

Mijn ipad is kapot gevallen. Het beeldscherm is op meerdere plaatsen gebarsten. Hij begint daardoor wel weer heel erg te sputteren nu.
Verder ben ik zelf ook heel knullig gevallen, maar behalve pijn in mijn hele lijf is er niks gebroken. Het is wel duidelijk dat het allemaal even wat veel is.
Ik ben daardoor ook onhandiger, want ik krijg heftige pijnaanvallen die je hele lijf ontregelen. Met dit soort leuke dingen als gevolg.

Jullie berichten raken me. Ik weet ook niet goed hoe ik erop moet reageren.
Ik zit er gewoon even doorheen. Het is even te veel om te behappen, op alle fronten. Dus ik ga even door een dal. Ik voel me lichamelijk slechter, omdat ik zoveel over grenzen ben moeten gaan. Meer nog over grenzen dan een paar maanden terug, toen de artsen unaniem nog tegen me zeiden dat ik teveel over grenzen ging en dat echt moest gaan doseren. Niet goed dus.
Ik slaap daardoor slechter, heb daardoor meer pijn, maak me zorgen, snap dingen niet meer en ben vergeetachtig, slaap nog slechter en heb dusdanig veel pijn dat ik niet meer weet waar ik het zoeken moet. Ik zit daardoor in een negatieve cirkel. Ik kom er wel weer uit, maar geldzorgen kun je er dan niet ook nog bij hebben. Echt even een dip.

We komen nog wel rond, voorlopig, maar onze hele buffer is weg. En sparen lukt ook niet meer. De bodem is inmiddels bereikt. Mijn neurotische brein kan daar niet zo goed tegen. Dat knaagt toch aan je.
Familie om op terug te vallen hebben we niet en het is schuiven en puzzelen geworden mede omdat er nog zoveel moet gebeuren. Dat is vervelend. Dat geeft zorgen, want wat als de pech aanhoudt? Het gaat nu immers al zo lang zo… slecht…

Ik moet me gewoon weer herpakken. Alles een plekje geven.
Ook accepteren dat ik waarschijnlijk niet meer beter word en accepteren dat de verbouwing nu noodgedwongen veel langer gaat duren. Een jaarplan werd anderhalf jaar en dat zal nu misschien wel 3 jaar worden.
En als de pech aanhoudt wel meer dan dat. Het is wat het is, maar voor mijn gezondheid is kamperen en behelpen in huis dusdanig belastend dat ook dat z’n tol eist. Maar het kan niet anders want het geld dat er in komt moet nu gewoon naar andere dingen en dan blijft er niks over voor verbouwen.
Ik zag licht aan het einde van de tunnel, qua planning en budget met “maar” een halfjaar vertraging. Dat was te behappen, op je tandvlees.

Dus ik moet dit even verwerken. Nog wat langer overleven.
Het voelt echt even als een soort schaduwbestaan en ook die knop moet weer om.
Daarom gaan we informeren over een scootmobiel of elektrische rolstoel op afbetaling. Er zijn waarschijnlijk aanpassingen nodig dus een tweedehands is vermoedelijk geen optie, maar dat gaan we allemaal eerst overleggen.
En ook dat is een knop die om moet.
Ik zit nu 95% van de tijd achter de geraniums omdat het slechter met me gaat en dat kan écht niet. Dat is geen leven. Al helemaal niet voor een kind.
Hopelijk biedt zo’n scootmobiel dan wat meer mogelijkheden om onze wereld weer wat te vergroten, mits we het rondgebreid krijgen.

Maar op dit moment vind ik alles stom en doet alles pijn. Opkrabbelen maar weer. Komt wel weer goed.

Dat dan mensen die je buiten zo’n forum verder helemaal niet kent toch iets voor je willen betekenen? Ja, dat raakt me wel. Ook als ik me eigenlijk veel te bezwaard voel om hulp aan te nemen, want ik heb geleerd dat ik dan mensen tot last ben en dat mag niet.

Genoeg geklaagd.
Nee, wacht nog 1 ding…
Manari gaat weer grondig kennis maken met grenzen. Zij moet echt aan het werk gezet worden. Van haar mens tolereert ze braaf correcties, maar van mij niet zonder slag of stoot en dat betekent dat ze echt strenger moet worden aangepakt. Hoe dat in de praktijk gaat met zoveel op ons bordje moet nog even blijken, maar foei wat is die af en toe stout…

Ik vind jullie fijne mensen. Een beetje steun, op wat voor manier dan ook, is op dit soort momenten zó welkom.