Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-09-25 17:52

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 05-09-25 17:52

Niemand heeft het ook over veel langer rekken,maar die paar dagen gewoon nog wat dragelijker te maken voor haar maag of waar ze ook maar last van mocht hebben. zelf moet ik ook maagbescherming nemen en dat werkt vrij direkt.

**Geplaatst**: 05-09-25 18:10

Geplaatst: 05-09-25 18:10

Wat een lastige keuze

veel sterkte met het besluit. Y;(

**Geplaatst**: 05-09-25 19:23

Geplaatst: 05-09-25 19:23

DuoPenotti schreef:
Persoonlijk zou ik de knoop nu door hakken. Desnoods vandaag nog laten gaan.
Het blijft toch moeilijk en klote.
En dit gedrag is niet oké.
Gevaarlijk voor de anderen. En ook voor jou.
Een paard wat haar leven met andere paarden heeft gestaan. En die zich zo gedraagt daar is echt was mis mee.
Je moet er niet aan denken dat een van de andere nu een been breekt.

:

Hier ben ik het wel mee eens. Die paar dagen doe je haar zo te lezen ook geen plezier meer mee.
Dit gedrag is niet goed en ze voelt zich ook niet goed. Dan zou ik haar zo snel mogelijk laten inslapen.
Het liefst vandaag of desnoods morgen, maar niet meer over het weekeinde heen tillen tot maandag.
Heel veel sterkte TS. Je hebt gedaan wat je kon! :(:)

**Geplaatst**: 05-09-25 23:31

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 05-09-25 23:31

Veel wijsheid gewenst. Vanaf de zijlijn denk ik ook dat je de keuze niet te lang moet uitstellen, maar ik weet ook hoe moeilijk dat is. Je hebt zo hard voor deze merrie gevochten.
Heel veel sterkte de komende tijd. :(:)

**Geplaatst**: 06-09-25 07:23

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 06-09-25 07:23

Wat heftig Lyona. Sterkte met je beslissing..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-25 11:53

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-25 11:53

Iedereen weer ontzettend bedankt voor de suggesties, steun en meedenken.

Aurora is weer wat bijgetrokken, ben weer teruggegaan naar dosering 700kg metacam + volle portie omeprazole. Om haar inderdaad een laatste paar fijne dagen te geven. Hierdoor is ze weer bijgetrokken en heeft ze weer rust in dr koppie.

Ik had zelf nog even nodig om alles nogmaals op een rijtje te zetten en te overdenken. Ik wil er zeker van zijn dat ik de juiste keuze voor haar maak, helaas kan dat niet, ik zal het nooit zeker weten omdat we domweg niets weten over wat er precies speelt.

Wel gevonden wat de oorzaak van haar aparte loopje is, Fibrotic myositis. Zoek maar op, staan ook genoeg filmpjes op YT. Kort samengevat, het is littekenweefsel in de achterhand wat haar stijve bekkenbeweging, stampen en moeilijke beweging veroorzaakt. Voornamelijk te zien in stap.
Aurora heeft ook zichtbaar bobbelige spieren in de achterhand, precies hier wat dus totaal klopt bij Fibrotic myositis:

Afbeelding

Het is een aardig plakaat op dr bil, op de foto niet eens zo zichtbaar als irl.
Afbeelding

Ze heeft het aan beide kanten. Fibrotic myositis is doorgaans niet pijnlijk, wat klopt want haar beweging is totaal niet veranderd op de metacam.

Wel fijn om te weten wat het is.
(Zelf gevonden trouwens, niet via de DA, maar het plaatje past er totaal bij)

Verder heeft ze die huntersbump wat wijst op SI klachten, dat staat los van haar loopje. Ze heeft ook een aardig litteken op dr heup wat misschien ook het een en ander kapot heeft gemaakt van binnen. Het is een lelijk, diep litteken, moet een aarige wond zijn geweest.

Ondanks een overtuigend beeld qua pijn ben ik toch blijven twijfelen, het is een behoorlijk definitieve beslissing die ik moet maken op basis van alleen wat ik zie aan haar gedrag. Fysiek zie je niets duidelijks aan haar, ze glanst, mooi op gewicht en in haar spieren, ze ziet er ronduit prachtig uit. Dat maakt de beslissing tot inslapen extra moeilijk. Ze heeft het beter dan ze het ooit gehad heeft. Geen honger meer, alle verzorging, een fijne plek waar ze haar vaste dingetjes heeft waar ze van kan genieten.

Dat zet me dan weer ontzettend aan het twijfelen, hetzelfde gevoel als ik met Nosey had.
Ik heb voor mezelf een lijst gemaakt met de feiten, het overzicht houden is moeilijk soms.

Even los van alles hierboven. Los van het hele verhaal.

Feit:
- Ze heeft chronische, heftige pijn. Waar de oorzaak onbekend is en niet te achterhalen of onderzoeken. Het is genoeg pijn om haar dagelijks leven sterk te beinvloeden. Dit weet ik zeker gezien het grote gedragsverschil de eerste 2 weken op metacam.

- Na bijna 11 maanden hier, is ze mentaal naar mensen op het niveau wat je van een wild of bang paard in de eerste week verwacht. Ze kan een halster om met geduld, kan dan ook aangeraakt en voorzichtig gepoetst worden. Ze kan meelopen. Thats it.

- Ze heeft zelden mentale rust, zowel in de kudde niet, als alleen niet, als met mensen niet, ze blijft zich in gevaar voelen. Als er iets op haar af komt is het oogwit en wegwezen. Ze is altijd alert op haar omgeving.

- Ze kan geen contact maken met paarden of mensen, leeft eigenlijk solitair uit angst. Geen maatjes, haar enige geluk is haar veulen. Ze kan in de kudde staan (zeker op metacam) maar geen contact maken of zich veilig voelen.

- Ze is in gedrag gevaarlijk. Als er iets met mij gebeurt kan niemand iets met haar. Dit bedoel ik niet penny maar is een feit, haar handleiding is zeer complex en mij heeft ze ook regelmatig aan gevallen (goddank maar 1x raak). Als er een keer zonder toestemming bijvoorbeeld iemand door de weides loopt (wat wel eens kan gebeuren om wat voor reden dan ook) en die komt in haar buurt kan ze aanvallen. Ze is feitelijk gevaarlijk, ik kan er prima mee omgaan maar ze woont wel in een mensenwereld.

- Als ze iets krijgt, een wond, koliek, breuk etc dan is ze niet te helpen. Niet eens in te slapen. Basis zorg als hoefsmid, tandarts, osteopaat, regendeken etc is niet mogelijk. Nu zijn haar hoeven heel netjes zelf gesleten maar je snapt het idee.

- Het enige wat haar zichtbaar gelukkig maakt is Rory, haar veulen. Ik ga met haar medische problemen haar natuurlijk nooit meer dekken, maar haar doel in het leven, wat ze altijd heeft gehad, valt straks weg. Bedoel ik niet om te vermenselijken, maar de enige momenten dat ik denk, ja ze heeft levenskwaliteit, is met Rory naast haar. Ze leeft om te moederen. Dan is ze op haar best, op haar zachtst en meest ontspannen.

- Ze heeft verder eigenlijk weinig zichtbare kwaliteit van leven. Ze leeft, functioneert en doet haar paardse dingen. Meer niet. Ze overleeft dus. Ja ze heeft het ontzettend veel beter dan in Spanje, ze is ook veel gelukkiger dan in het begin en geniet op haar manier van kleine dingen. Maar haar algemene levenskwaliteit is laag.

Even over punt twee. Dat wijst ook wel sterk op dat er iets mis is. 11 maanden is lang. Ik ben elke dag minstens een uur (soms 2 of 3, soms 4x op een dag) met haar bezig. Elke dag is ze in de hand (tenzij ze een slechte dag heeft en niet te pakken is, dan zit ik alleen maar bij haar). Dat is lang en intensief mensen contact. Alleen maar positief, rustig maar heel duidelijk. Ik laat geen angst zien naar haar, ze doet ook niet aggressief uit dominantie maar echt uit angst.
En ze zit nog steeds op het niveau dat ze niet aan me durft te ruiken (en ook niet aan een object), aanraking ondergaat maar met veel spanning. Ze kent het halster, maar op een andere plek, ander tijdstip of slechte dag reageert ze met aggressie als ik haar probeer te benaderen. Ze heeft een manier geleerd om met haar aggressie om te gaan en meestal komt het niet zo ver meer als echt uitvallen, maar dat ze die uiting nodig heeft is niet normaal.

Ja ze is 10, maar dat is niet oud genoeg om feitelijk bijna niets te leren. De dingen die ze kan zijn de absolute basis, minder zelfs. Ja ze heeft ook een paar weken niets gedaan wegens Rory en toen helemaal niet meer te benaderen, maar nog steeds is 10 maanden een lange tijd.
Dit is niet normale gedragsontwikkeling.
Voorbeeldje met wilde paarden, Mustangs (komt denk ik het meest in de buurt met Aurora's verleden, beste voorbeeld iig wat ik kan bedenken nu). Die leven in het wild, gaan op een stressvolle en traumatische wijze naar een BLM opvang, staan daar soms 2-3 jaar, worden daar alleen maar opgejaagd, gebrandmerkt en gechipt en met stress uit elkaar gedreven. Verder nooit (positief) mensencontact.
Als ze meedoen aan de Mustang makeover, voor de EU versie worden ze 10-14 dagen getraind, dan gaan ze een vliegtuig op naar Duitsland (!!!) en zijn al veel verder dan Aurora is in die 11 maanden.
Kunnen al volledig basis grondwerk, overal aanraking, veilig door vreemden op een vlieguig geladen worden vol enge geluiden en geuren. Na 10 dagen vertrouwen ze mensen al met hun leven eigenlijk.
Dat zijn ook regelmatig 9-10 jarige paarden. Met een soortelijk verleden als Aurora.

Ik ben geen Mustang trainer of zoals Featherlight, maar ik ben ook geen complete kluns met paarden, en zelfs een slechte trainer maakt meer vooruitgang dan dit.
Dat is geen goed teken en wijst imo op dat ze het door een andere reden domweg niet kan, pijn dus. Een paard met chronische heftige pijn blijft tegen zichzelf en de omgeving aanlopen. En haar gedrag is ook niet alleen naar mensen maar zelfs erger naar paarden.

Het enige wat ze kan is aanraking ondergaan, meelopen aan een halster en pasje achterwaards. Voor halster omdoen of aanraking loop ik nog steeds het gevaar aan gevallen te worden als ik niet oplet. Ik ben nooit angstig naar haar, altijd consequent en duidelijk, ook respectvol en alleen maar positief. Alles wat ik kon bedenken heb ik geprobeerd in de training. Alle trucjes en methodes, niets geeft echt verschil of andere reactie. Haar karakter is niet verkeerd, ik heb altijd ook een hele lieve, kwetsbare en zachte kant in haar gezien. Die helemaal zichtbaar werd de eerste 2 weken op metacam. Toen mocht ik haar ineens overal in de wei aanraken, kwam ze naar me toe en maakte ze dagelijks flinke vooruitgang. Daarna is dat geblokkeerd (kom ik zo op).

Mij vertrouwt ze meer dan soortgenoten. Die mogen bijvoorbeeld niet in haar buurt komen, ik wel, zelfs aanraken. Daar luistert ze niet naar en vertrouwt ze totaal niet, naar mij wat meer, ze doet zichtbaar altijd extreem haar best, probeert alles wat ik haar vraag en wil duidelijk graag het goed doen. Niet om op te scheppen, maar het is niet normaal dat een wild paard zo weinig vertrouwen ook heeft in haar soortgenoten. Dat ze liever apart staat.

Dus wat de oorzaak ook is, feit blijft, ze ontwikkeld zich verre van normaal en ik denk dat ze wordt belemmerd door pijn. Want ze is ook ontzettend lief, trouw, zacht en kwetsbaar. Een ideaal karakter om mee te werken. Dat zit meestal alleen weggestopt.

Na 11 maanden dagelijkse en intensieve training had ze (puur bij wijze van spreken) al een B proefje moeten kunnen lopen onder het zadel en bosritten maken. Ook wilde pony's uit de UK of Ierland worden leren in zo'n tijd aardig wat. Die hebben daarbij vaak ook een koppig en eigenwijs karakter, wat Aurora niet heeft.

Nouri bijvoorbeeld, is er even lang, precies hetzelfde verleden, precies hetzelfde karakter, zelfde training (zelfs minder tijd aan besteed dan Aurora), en rijdt mee in galop als handpaard door de bossen, komt in een drafje op me af voor kriebels, ligt op schoot te slapen, is door iedereen mee te nemen en de dierenarts kan er niet over uit hoe ontzettend braaf hij is. Dat is een normale ontwikkeling.
Ja hij is een jaarling en jonkies leren veel makkelijker en sneller + hij heeft een korter verleden, maar je snapt hopelijk wat ik bedoel.

Haar gedrag op de metacam klopte niet bij wat ik verwachte, vandaar dat ik toch weer ben gaan twijfelen of het wel pijn is en of ik het wel goed zie.
Dankzij wat slapeloze nachten alle tijd gehad om na te denken en ik heb denk ik een verklaring daarvoor. Eigenlijk heel stom dat ik er niet eerder aan heb gedacht, het is vrij voor de hand liggend eigenlijk.

De kans dat ze flinke maagzweren heeft is gigantisch. Haar leven bestaat/bestond uit het recept voor maagzweren, namelijk gebrek aan eten en stress. Ze heeft daar tegen over geen enkel symptoom van zweren, hoeft ook niet. Zou ik wel verwachten bij hele heftige zweren maar wie weet is ze er totaal aan gewend. Of is het wat genezen door het onbeperkte ruwvoer of minder pijnlijk geworden.

Ik denk niet dat maagzweren alleen al haar gedrag verklaren en haar sterke omslag op metacam, haar pijn dus. Het is te heftig daarvoor. Ik heb heel wat paarden met zeer zware maagzweren gehad, allemaal hele vage eigenlijk milde klachten, Aurora is veels te heftig voor alleen maagzweren. Het kan wel een deel verklaren, vooral het deel van haar reactie op de pijnstiller:

Wat als de eerste 2 weken metacam de pijn van het 'onbekende-pijnlijke' (zeg SI, actrose, oude breuk etc etc) heeft weggehaald/verminderd, waardoor ze opluchting en verlichting voelde. Vandaar de sterke gedragsverandering. Maar tegelijk is misschien door de chemische troep erin de maagzweren enorm heeft verergerd (metacam veroorzaakt zweren, wat zal het dan niet doen met al bestaande zweren?). En dus na 2 weken de pijn in haar maag sterker werd dan de metacam weg kon houden.
En ik daarom geen vooruitgang en zelfs heel langzaam achteruitgang zag. Doordat de metacam ook pijnstillend werkt, is het heel geleidelijk gegaan en die zweren zullen ook geleidelijk erger zijn geworden.

En het verklaart waarom ze steeds korter maar reageert op metacam verhoging en na een paar dagen alweer erger wordt/terugvalt in gedrag. Het maakt de pijn dragelijker en tegelijk geeft het haar nieuwe pijn. En nogsteeds beter dan ervoor, maar slechter dan de eerste 2 weken.

Geen idee natuurlijk of dit het is, maar voor mijn idee klopt het met haar gedrag. Normaal zou ze namelijk op hoge dosering metacam heel steady moeten zijn blijven verbeteren en nu bij wijze van in een drafje op me af komen voor kroelen. Of op z'n minst niet meer per dag wisselend aggressief blijven.

Want ze is nu beter dan voor de metacam maar veel slechter dan de eerste twee weken. Ik kan haar niet meer op de weide benaderen, ik moet weer voorzichtig doen, ze staat weer op alert in de wei en laatst ging het dus in de kudde totaal mis.

Sorry voor het lange verhaal, hoop dat het niet al te onduidelijk is. En het is niets nieuws opzich.
Maar door het dag op dag leven mis ik soms weer het grote plaatje. Het is een complex plaatje, zonder duidelijkheid. Dan ga ik toch weer helemaal overnieuw twijfelen als ik zie dat ze op een dosering van 700kg metacam maar weinig beter is dan zonder metacam.

Uiteraard hou ik ontzettend veel van haar, waar het met Nosey een zeer intense 18 dagen is geweest is met met Aurora een zeer intense 305 dagen met haar geweest. Met elke keer intense zorgen, van de winter die drama's met de overheid en die testen, daarna de geboorte van Rory, was nogal een emotioneel zwaar bijna-jaar met haar.
Ik heb haar en Nosey gekocht met het doel ze alles te geven wat ze zo verdienen. Dat geprobeerd bij beide naar mijn beste kunnen, het lijkt er helaas op dat het bij allebei moet eindigen met eeuwige rust.
Wat eigenlijk ook heel mooi is, in Spanje had Aurora zo'n ander leven gehad. Nu heeft zij, ondanks haar fysieke pijn, toch een verdomd goede tijd mogen kennen. Liefde, verzorging, volle buik, veilig en goed leven voor haar beide veulens. De topic titel is een beetje pijnlijk, beide halen ze het leven niet wat ik voor ze voor ogen had maar alsnog is het eigenlijk heel mooi. Al voelt het niet zo nu

Morgen komt de DA en mag Aurora gaan. Ik zie er ontzettend tegenop, ben heel bang dat het niet goed gaat en ze misschien gaat vechten tegen de verdoving. Een vechter is het wel. In geval van nood kan ik een jager regelen, maar ook dat is geen fijn idee.
Dus als jullie willen duimen dat ze net zo vredig mag gaan als Nosey, heel graag. Dat verdient ze.

**Geplaatst**: 09-09-25 12:06

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 12:06

Ik duim met je mee, wat een ontzettend verdrietig maar eerlijk bericht. Ik hoop dat alles morgen vredig en rustig gaat, dat verdient ze (en jij ook) :knuffel:

**Geplaatst**: 09-09-25 12:07

Geplaatst: 09-09-25 12:07

Sterkte morgen. Ik denk dat je een goed en overwogen besluit hebt genomen en daarmee ook het beste voor Aurora, hoe tegenstrijdig dat ook voelt.

**Geplaatst**: 09-09-25 12:13

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 12:13

dapper van je.
Maar die grote hoeveelheid pijnstillers zegt genoeg.

Ik hoop voor je dat ze snel gaat.
Maar ze heeft nog liefde mogen kennen, mogen ervaren dat mensen goed zijn.
Want dat ben je!!

Sterkte

**Geplaatst**: 09-09-25 12:16

Geplaatst: 09-09-25 12:16

Lastig hè. Komt nog een idee in m’n op. Stel nou dat haar pijn (deels) van de maagzweren komt. Dan helpt NSAID daar zeker voor. Maar daarna haalt de pijn van de verergerende maagzweren het totaalbeeld kwa verbetering weer in. Dan is dit wel een logisch beeld.

Mocht je blijven twijfelen zou ik haar bijv eens 6 weken geven vol op omeprazol en sucralfaat, en pijnstilling. Voor de veiligheid van de maag zou dat dan paracetamol kunnen zijn ipv NSAID. Je zou altijd tijdens dat proces nog kunnen besluiten dat het toch tijd is voor haar om te gaan. Maar die beslissing kun je maar 1 keer maken.

Van maagpijn kunnen ze echt nuts worden, en sommige dieren tonen dat nou eenmaal anders. Heel vaak is pijn een zoektocht, wat weegt meer op welk moment etc. Het is helaas geen vaststaande wetenschap. Je zou hier niet veel van kunnen zeggen dat ze niet in een drafje komt ivm dat er meerdere vlakken invloed hebben.

Hoe dan ook, je bent heel goed voor haar!

**Geplaatst**: 09-09-25 12:25

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 12:25

Goede analyse en zo waar denk ik. Sterkte morgen en hopelijk gaat ze rustig. Ik duim. Pink wel stiekem een traantje weg. Vind het zo sneu voor jou en Aurora.

**Geplaatst**: 09-09-25 12:30

Geplaatst: 09-09-25 12:30

Het blijft een moeilijke beslissing. Je hebt zoveel gedaan voor haar en je zou nog zoveel voor haar willen doen, maar als ik zo je punten lees die je hierboven benoemt neem je de juiste en een faire beslissing, hoe moeilijk ook. Ik hoop dat ze rustig gaat en wens je heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 09-09-25 12:33

Geplaatst: 09-09-25 12:33

heel erg veel sterkte met deze moeilijke maar vrees ik enige dierwaardige keuze.

Heb je de mogelijkheid om kalmerende middelen middels heel lekkere voerhapjes toe te dienen ruim ervoor. Dat ze lekker kan smikkelen maar daardoor ook rustgevende medicatie inneemt waardoor mogelijk alles fijner zal verlopen?

**Geplaatst**: 09-09-25 12:53

Geplaatst: 09-09-25 12:53

Heel veel sterkte Lyona :knuffel:

Je hebt absoluut het beste met haar voor. Ik duim dat het rustig mag verlopen

**Geplaatst**: 09-09-25 12:57

Geplaatst: 09-09-25 12:57

Heel veel sterkte! Het is prachtig wat je voor beide dames hebt mogen betekenen! Je geeft Noury en Rory een goede kans op een veel beter leven. Die twee zullen hopelijk niet veel te weten krijgen van het slechte in de mensen.

Veel sterkte morgen! Ik duim dat Aurora vredig mag gaan!

**Geplaatst**: 09-09-25 13:06

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 13:06

Er zijn paarden voor véél minder gegaan dan wat jij nu opsomt. Heel veel sterkte morgen!

**Geplaatst**: 09-09-25 13:08

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 13:08

Idd XladyX. Meer dan dit had je niet kunnen doen. Ja dat had gekund, maar dan zou je het voor jezelf doen en niet voor haar. Het is goed zo.
Sterkte deze dagen :(:)

**Geplaatst**: 09-09-25 13:09

Geplaatst: 09-09-25 13:09

Blijft altijd moeilijke keuze maar denk wel dat je de juiste keuze maakt heel veel sterkte morgen

**Geplaatst**: 09-09-25 13:10

Geplaatst: 09-09-25 13:10

Het klinkt als een heel weloverwogen keuze, die gemaakt is met een groot hart voor Aurora. Ik duim ervoor dat alles rustig en harmonisch mag verlopen.

**Geplaatst**: 09-09-25 13:21

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 13:21

Het is niet het paard waar je dingen probeert. Ik heb zoveel liefde gevoeld in de teksten die je hebt geschreven over haar. Dit is geen overhaaste maar weloverwogen beslissing.

Heel veel sterkte morgen, ik denk aan jullie :knuffel:

**Geplaatst**: 09-09-25 13:45

Geplaatst: 09-09-25 13:45

Stille meelezer hier, maar ik wil je nu heel veel sterkte toewensen. Wat verdrietig, maar je neemt een weloverwogen beslissing in haar belang. Alleen maar respect daarvoor.. :(:)

**Geplaatst**: 09-09-25 13:46

Geplaatst: 09-09-25 13:46

Het is een weloverwogen keuze in het belang van Aurora. Je hebt er alles aan gedaan!
Ik ga duimen dat alles morgen rustig verloopt. Geniet nog even van haar en geef haar nog de laatste dikke knuffels en liefde. Y;(

Heel erg veel sterkte!

**Geplaatst**: 09-09-25 14:03

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 09-09-25 14:03

Stille meelezer, maar ik wil je voor morgen en de komende tijd veel sterkte toewensen.

**Geplaatst**: 09-09-25 14:04

Geplaatst: 09-09-25 14:04

Heel veel sterkte!

Je kunt overleggen met je dierenarts if er nig iets us wat er nog door het voer mag om haar rustiger te krijgen en dat dan de verdoving makkelijker zal gaan.

Je hebt het goed gedaan!

Fijn dat er een jager achter de hand is. Mocht het onverhoopt compleet mislopen.

Tipje : laat de dierenarts een infuus zetten indien dit lukt...dan hoeft er maar 1x geprikt te worden.

**Geplaatst**: 09-09-25 14:07

Geplaatst: 09-09-25 14:07

een meer doordachte keuze kan niet.

hoe dapper van je en hoe moeilijk ook. Jeetje, veel respect voor je hoor.

Ik duim ook heel erg mee dat de laatste momenten in vrede kunnen gebeuren.
heel veel sterkte