Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-02-22 17:26

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 18-02-22 17:26

Slofteugels zijn uitstekende lange lijnen teugels.
En weet je als je hetzelfde kan doen wat ik deed mijn mijn bolle bonte
Lange teugels en er echt kort achter lopen en dan de vraag krijgen "ben je niet bang dat ze slaat"
Nee

Want ze weet wie er achter haar loopt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-22 17:43

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-22 17:43

Precies

Daar ben ik idd ook nooit bang voor. Ze weet wie het is

**Geplaatst**: 18-02-22 18:43

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 18-02-22 18:43

Idd, dat herken ik. De vraag en het gevoel.

**Geplaatst**: 18-02-22 19:30

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 18-02-22 19:30

Je kent elkaar toch ook door en door en dan is er wederzijds vertrouwen. Zolang ze weten dat je er bent is er niets aan de hand.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-22 21:44

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-22 21:44

Ik heb ook een lichte ergernis over het feit dat in de paardenwereld alles lijkt te draaien om bezig zijn met alles wat fout kan gaan. Het beïnvloedt je mindset op een negatieve manier.
Je bent zo bezig met alles wat onveilig kan zijn, alle mogelijke manieren waarop het paard je kan bezeren dat we vergeten dat als we vriendjes worden met datzelfde paard, dat paard je helemaal niet meer wíl bezeren, en als je het werk leuk maakt voor je paard, en je samen leuke dingen doet, dat rijden ineens een stuk veiliger wordt.
Veiligheid zit niet in je cap en je body protector, het zit tussen je oren, in de manier waarop je met je paard omgaat.

**Geplaatst**: 19-02-22 11:42

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 11:42

Mooi gezegd, Avalanche !

**Geplaatst**: 19-02-22 11:54

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 11:54

Daar ben ik het helemaal mee eens, een goede verstandhouding hebben is zo belangrijk en werken vanuit een vertrouwensbasis. Uiteraard wel altijd rekening houden met het wezen paard en dat het een vluchtdier is en ook zo reageert.

Leuke foto's! ze ziet er super rustig en relaxed uit.

**Geplaatst**: 19-02-22 14:23

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 14:23

Wat een mooi paard en wat een fijne manier van werken/denken heb je.
Ik ga dit topic ook meevolgen, ben heel benieuwd waar het jou allemaal gaat brengen en vind het heel interessant om te lezen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-22 15:23

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-22 15:23

Elisa2 schreef:
Daar ben ik het helemaal mee eens, een goede verstandhouding hebben is zo belangrijk en werken vanuit een vertrouwensbasis. Uiteraard wel altijd rekening houden met het wezen paard en dat het een vluchtdier is en ook zo reageert.

Dat is ook een stuk veiligheid he. Snap je paard, snap waarom ze zo reageren. Een paard heeft geen categoriserend vermogen, dus ze herkennen dingen niet altijd als ze ze uit een ander oogpunt zien, vanuit een andere hoek, op een andere plek dan ze gewend zijn. Daar kunnen ze van schrikken, en vanuit het paard gezien is dat ook niet zo gek.

Anderzijds kun je juist dat vluchtdier dan ook wel weer leren dat het bij jou altijd veilig is en dat ze dus altijd bij jou mogen komen als ze bang zijn, en dat doen ze ook

Elisa2 schreef:
Leuke foto's! ze ziet er super rustig en relaxed uit.

Dat was ze ook. Ze vond het ook echt leuk

Dat is trouwens ook wel heel grappig, nieuwe dingen leren was ooit heel eng en spannend. Nu was ze gewend om op de kop te krijgen voor wat niet goed ging, dus dan is nieuw automatisch eng uiteraard. Nu zijn nieuwe dingen leuk, want nieuwe manieren om een beloning te krijgen :')

Plus dat ze echt gewoon heel graag werkt. Ze is een harde werker, ze houdt wel van humor tijdens het werk (ze heeft een groot gevoel voor humor) maar werken vindt ze echt fijn.

Rohesia schreef:
Wat een mooi paard en wat een fijne manier van werken/denken heb je.
Ik ga dit topic ook meevolgen, ben heel benieuwd waar het jou allemaal gaat brengen en vind het heel interessant om te lezen.

Dankjewel

het is allemaal wat weinig spectaculair, en dat spijt me weleens voor jullie, want bokkende en steigerende paarden die dan al paardenfluisterend getemd worden is waarschijnlijk veel meer show.

Het punt is, dat ik helemaal niets met het steigeren heb gedaan. Het verdween gewoon. Het leverde niets op (dat verhaal met de anderhalve meter-bubbel) en dus verdween het, want het kostte teveel energie.

Dat is ook de reden dat ik blijf zeggen: blijf niet zo bangig bezig met wat er fout kan gaan. Ga dat paard belonen voor wat goed gaat, wat ze goed doen, er is altijd iets wat goed is. Er is altijd iets wat ze wel goed doen. Ga daarnaar op zoek, naar een moment om te belonen, en ik garandeer je dat er meer van zullen komen, want elk paard wil positieve aandacht, elk paard vindt het fijn om te horen dat ze het goed doen.

En in het begin is dat maar een heel klein momentje, en je zal verbaasd zijn hoe snel dat grotere momentjes worden, en binnen de kortste keren heb je niet genoeg snoep in je zak. Voedselbeloning werkt gewoon en is ook voor paarden een enorme motivator.

De angst dat ze jou dan zien als wandelende voedselautomaat is niet gegrond. Ze snappen heus dat ze er iets voor moeten doen. En waar paarden heel goed in zijn is het gevoel van ze bij je krijgen, het gevoel wat ze van je krijgen aan jou linken. "bij jou voel ik me goed en veilig". Paarden kunnen echt heel dol op je zijn en een diepe vriendschap met je aangaan. Dat kost tijd, werk en geduld. En toch, ieder paard is bij mij in 3 weken al handelbaar. In 3 weken zie je al dat ze aandacht van mensen gaan zoeken, dat ze het leuker vinden om bij mensen te zijn en meer rekening houden met mensen.

Na 3 weken gewoon in de hand komen en meedraaien in het ritme, begin ik met een werkje. Voor paarden die al onder het zadel zijn is dat longeren en loswerken, voor paarden die dat nog niet zijn, zijn het simpele taakjes en kleine werkjes.
Maar het is de band die je met ze krijgt die het werken met ze veilig maakt, en omdat jij kijkt naar momenten dat je ze kunt prijzen en belonen, leren zij om hun best te doen, en ook een paard wil een mens waar hij/zij dol op is, echt niet bezeren. En daar zit je veiligheid. Die cap of body protector beschermt je maar minimaal, de band die je hebt met je paard is wat het werken met ze veilig en leuk maakt.

**Geplaatst**: 19-02-22 15:42

Geplaatst: 19-02-22 15:42

Feit blijft dat een paard van 600 kilo je ook onbedoeld ernstig kan verwonden.
Natuurlijk helpt een goede band en daardoor kun je ook een risicoinschatting maken.
Het paard leren omgaan met onverwachte dingen waardoor het stresslevel niet zo omhoog gaat dat ze niet meer kunnen nadenken helpt ook.
Maar niet alles is te voorkomen en te voorzien. Een schrikreactie en daardoor uitglijden is geen opzet van je paard maar je wel gezamenlijk op de grond belanden.
Voor die momenten is je cap en /of bodyprotector.

Overigens ken ik ook wel mensen die continu beren op de weg zien. Maar daardoor een het lot juist tarten. Waarom denken dat het fout gaat, dat het paard schrikt? De kans is ook heel groot dat het gewoon goed gaat!

**Geplaatst**: 19-02-22 16:03

Geplaatst: 19-02-22 16:03

Avalanche schreef:
Ik heb ook een lichte ergernis over het feit dat in de paardenwereld alles lijkt te draaien om bezig zijn met alles wat fout kan gaan. Het beïnvloedt je mindset op een negatieve manier.
Je bent zo bezig met alles wat onveilig kan zijn, alle mogelijke manieren waarop het paard je kan bezeren dat we vergeten dat als we vriendjes worden met datzelfde paard, dat paard je helemaal niet meer wíl bezeren, en als je het werk leuk maakt voor je paard, en je samen leuke dingen doet, dat rijden ineens een stuk veiliger wordt.
Veiligheid zit niet in je cap en je body protector, het zit tussen je oren, in de manier waarop je met je paard omgaat.

Dat dus; om diezelfde reden zijn veiligheidsgordels in de auto ook flauwekul. Daar zit ook geen veiligheid in; dat zit in je rijgedrag.

Zo vinden mensen het ook raar dat ik er bij mijn paarden een punt van maak dat ik overal aan mag komen.
Dat je dat kunt oefenen voor het geval het nodig is, komt bij de meeste mensen niet op, blijkbaar.

**Geplaatst**: 19-02-22 16:10

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 16:10

Ik heb het niet zo met bokkende/steigerende paarden hoor, ik vind dit veel spectaculairder.. dat je een 'onhandelbaar' dier zo ver kan krijgen zonder eigenlijk iets te doen, om het even heel zwart-wit te zeggen. Veel interessanter dan cowboy spelen en zo lang mogelijk blijven zitten

Hoop dat er snel nog meer mensen gaan denken zoals jou, maar heb wel het idee dat het een steeds grotere groep word, en dat is fijn voor de paarden (of dieren in het algemeen).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-22 18:53

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-22 18:53

fransje23 schreef:
Maar niet alles is te voorkomen en te voorzien. Een schrikreactie en daardoor uitglijden is geen opzet van je paard maar je wel gezamenlijk op de grond belanden.
Voor die momenten is je cap en /of bodyprotector.

Eens, er kan altijd iets geks gebeuren.

Maar: vluchten is gedrag. Gedrag is trainbaar. Schrikken gebeurt, en kun je minder groot maken door je paard te wennen aan allerlei gekke dingen, en dan niet in de zin van schriktraining, ik ben daar helemaal geen voorstander van. Sterker nog, ik heb er een paar bijgewoond, en nooit en nooit meer. Gelukkig niet met mijn eigen paarden.

Maar gewoon in het dagelijks leven, samen naar spannende dingen te gaan kijken. Zonder er druk op te zetten, paard uitnodigen dat enge te onderzoeken, en erachter komen dat dat enge eigenlijk niet zo eng is. En als het paard maar vaak genoeg erachter komt, dat iets engs niet eng is, zijn ze ook veel minder geneigd om te schrikken, en áls ze het dan eens doen, zijn ze veel sneller weer tot rede te brengen, omdat ze heel goed geleerd hebben spanning af te vloeien, en dus is de kans dat het uit de hand loopt, en echt gevaarlijk wordt nog maar minimaal.

En voor die minimale momenten heb je dan nog die cap. Je zult mij dan ook in de eigen baan zelden met cap zien rijden.
Bij paarden die ik niet ken zet ik wel een cap op, in een andere baan ook.

Punt is ook, dat al die veiligheidsmaatregelen iets doen met je mindset.

In een pretpark bijvoorbeeld, zodra er stangen over mijn schouders gaan, voel ik de spanning bij mezelf rijzen. Mijn hartslag wordt hoger, ik voel stress, en ik merk dat ik idd op dat moment bezig ben met wat er fout kan gaan. Ik geniet niet meer van het gevoel, van het plezier, ik stop met voelen en zit alleen nog maar in mijn hoofd.

Als je dat hebt bij een paard, reageert het paard daarop. Paarden snappen namelijk helemaal niet dat jij bang kunt zijn voor wat er kán gebeuren, paarden snappen wel dat jij bang bent, denken dat er iets heel engs is, want dat is wat jij aangeeft met je ademhaling, houding, en denk niet dat je een paard daarin kunt neppen, die prikken daar dwars doorheen.
Paard wordt als gevolg daarvan veel kijkeriger, ruiter wordt meer gespannen, paard nog kijkeriger, paard schrikt van een deken die valt, en vliegt een paar meter verder, ruiter denkt: goh wat goed dat ik die cap heb opgezet en de BP aanheb, want kijk hoe ril dat paard is.

En vergis je niet, veel mensen zitten zo op een paard. En het moment dat je dan de longe aan dat paard knupt en de ruiter gaat corrigeren in de houding, en actief gaat werken aan ademhaling, aan zit maar vooral ontspanning, zie je dat paard bijna een zucht slaken van opluchting.
Dat touwtje aan een paard doet geen flikker. Dat paard weegt 600 kg, ik 75 (ja, ik heb overgewicht, wordt aan gewerkt). Ik ga met dat banketstaaf touwtje dat paard echt niet houden als die schrikt en er vandoor schiet.

Maar de ruiter, die dat touwtje ziet, mij kent en denkt dat ik dat paard onder controle heb, en die dus de spanning loslaat, daardoor accuut beter zit, want er nu ineens het volste vertrouwen in heeft dat het goed komt, doet wél wat. Ruiter straalt uit: nu komt het goed, paard denkt: oh ik kan ontspannen want er is niks meer aan de hand.

**Geplaatst**: 19-02-22 19:00

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 19:00

Weer heel mooi uitgelegd, Avalanche !

Maar, al besef ik het ten volle, hoe het werkt, toch ben ik nog altijd 1 van die mensen die 'worst case scenario's' bedenkt in zijn hoofd, met alle gevolgen vandien op het paard en diens reacties.
Weten is spijtig genoeg nog niet gelijk aan doen, in mijn geval

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-22 19:30

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-22 19:30

Dat is ook een proces voor jezelf

en zeker als je een keer naar gevallen bent, is het heel moeilijk dat los te laten.
Besef ook dat bewustwording het begin is van het helingsproces. Dat klinkt raar, maar het is echt zo. Als jij begrijpt en elke keer bewust wordt van wat je voelt en denkt op die momenten heb je ook de macht dat te veranderen

En je zult ook merken dat je worst case scenarios minder heftig worden.

Maar wat een leuke oefening is is dit: bedenk hoe je je voelt, bedenk daarom waarom je je zo voelt. Ga dan na of dat scenario waarschijnlijk is en of je gedachten redelijk zijn.
Waarschijnlijk besluit je dat dat niet het geval is.

Bedenk dan een scenario wat wél redelijk is. Visualiseer dit in je hoofd, kijk hoe je je daarbij voelt, en neem dat gevoel mee naar je paard.

Je zal merken dat je paard anders reageert. En soms he...... dit klinkt heel Penny...... kan je je paard uitleggen dat jij het soms ook niet snapt en moeilijk vindt en eng. Je zal merken dat je paard daar heel liefdevol en geduldig mee is. Paarden snappen die dingen en ze kunnen opvallend empathisch en zorgzaam zijn. Wat voor gevoel krijg je daarvan? Neem dat gevoel mee, en ga er naar op zoek.

**Geplaatst**: 19-02-22 19:35

Geplaatst: 19-02-22 19:35

Te mooi uitgelegd vind ik Ava (cap verhaal). Nog nooit zonder cap gereden. Altijd grote zeer brave fijne vrienden gehad die goed op mij pastten en toch in 20 jaar eigen paarden hebben 2x gehad dat de cap mijn leven redde.
Ik vind het onverstandig zonder cap maar voilà je bent volwassen.

**Geplaatst**: 19-02-22 19:41

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 19:41

Aangezien ik een redelijk ongelukje heb gehad.

Stap ik niet op als ik extreem stres heb, of als ik al erop zit stap ik zelfs af.

En breng eerst mijzelf weer tot rust voordat ik verder ga.
Het ongeluk waarbij ik mijn bovenarm heb gebroken zit toch best diep qua stres

**Geplaatst**: 19-02-22 19:49

Geplaatst: 19-02-22 19:49

Avalanche schreef:
Punt is ook, dat al die veiligheidsmaatregelen iets doen met je mindset.

Dat kan natuurlijk ook de andere kant op: dat een ruiter ontspant want cap en bp.

Het zal er erg aan liggen waaróm je cap en/of bp draagt. Vroeger als kind hadden we bijna nooit een cap op. En als we dat doppie op het koppie hadden was het met het (uitgelubberde) elastiekje over de klep. Lekker veilig :')

Toen ik weer begon met rijden was cap verplicht. Dan wen je er snel genoeg aan, nu is het zo gewoon dat ik niet zonder cap rij. Aan de andere kant zou ik niet zo snel een bodyprotector dragen, als ik zou vinden dat het echt nodig was kan ik beter niet opstappen. Verstand komt met de jaren..

Spoiler:
.. en de jaren niet voor de 80

**Geplaatst**: 19-02-22 19:53

Geplaatst: 19-02-22 19:53

Ik rij wel altijd met cap, maar verder.. Ik ben soms vóór het rijden wel zenuwachtig al weet ik niet waarom. Erop is zeldzaam. Maar het grappige is, mel doet het ook maar weinig. Ze wordt er eerder heel kalm van. Ze kijkt heel lief achterom en zucht diep om mij gerust te stellen

'rustig maar baasje wij kunnen dit wel, ik ben er toch bij?'.

**Geplaatst**: 19-02-22 19:57

Geplaatst: 19-02-22 19:57

Eens hoor. Heb al vaker in de vele "Cap" topics aangegeven dat ik het bizar vind dat mensen enorm "af" gaan op het feit als iemand zonder cap rijdt (worden zelfs verwensingen gedaan dat mensen zonder een cap maar eens hersenletsel op moeten lopen om te leren 8)7

). Maar diezelfde mensen zetten geen helm op op de fiets, en dat vind ik dan inconsequent. Kennelijk voelen zij zich op een paard dan zo onveilig en niet "in control" terwijl die fiets in de stad veel gevaarlijker is.

ik kan me groen en geel ergeren aan kinderen die blij willen paardrijden en die al door hun ouders ingepakt worden in een bodyprotector (vaak op de groei gekocht en in de praktijk dus onveiliger dn zonder) en daarmee van kind af aan leren dat paardrijden gevaarlijk is waar je je voor moet beschermen. Leer kinderen dat vallen niet eng is en leer ze onbevangen met een paard/pony omgaan. Zo jammer. Maar daardoor ontstaan er steeds meer mensen die bang zijn. Zelf heb ik eerlijk gezegd nooit begrepen waarom paardrijden leuk zou zijn als je structureel bang en bewust van risico's bent. Tuurlijk, een cross dat je bij het crosslopen even slikt en denk, waarom doe ik dit ook alweer, een springparcours waarbij je denkt...hmmm de parcoursbouwer is dit keer wel een beetje uit zijn slof geschoten. Maar dat zijn uitdagingen om te overwinnen en leveren extra voldoening als je het toch gedaan hebt. Maar structureel bang en je structureel bewust van risico's, dat heb ik nooit begrepen dat je paardrijden dan nog leuk vindt.

En volgens mij is voor het paard, een ruiter die structureel bang is, ook niet leuk en wordt daar onzeker en onvoorspelbaar van.

**Geplaatst**: 19-02-22 20:07

Re: [VOLG] van onhandelbaar tot? We gaan het zien.....

Geplaatst: 19-02-22 20:07

Enne, ik ben niet bang om paard te rijden. Ook op mijn fiets draag ik een helm en ik kan heel goed (en hard fietsen). Ik ben gewoon super zuinig op mijn hoofd want een ongelukje zit in een klein hoekje.

**Geplaatst**: 19-02-22 20:13

Geplaatst: 19-02-22 20:13

Nou ikzelf doe niet om die reden mijn cap op hoor. Het is een gewoonte, net als het omdoen van een gordel in de auto of dat ik de leuning van de trap vasthoud.
Is iets dat gedachteloos normaal is geworden en geen kwaad kan.

Bodyprotectors doe ik niet aan, die zitten me in de weg en dat vind ik niet veilig. Mijn cap voel ik niet eens, en afentoe komt een tak langs en ben ik er blij mee

**Geplaatst**: 19-02-22 20:17

Geplaatst: 19-02-22 20:17

Sinatra bij mij is het ook een gewoonte en mijn vader die trauma arts was heeft dat er (als het ware) in geslagen. Ik zal bv ook nooit met de kettingzaag werken zonder veiligheidsbroek etc., altijd is de autogordel om etc. En ik heb echt wel eens gehad dat ik dacht :"dank pap met een blik naar boven" en dan gaan we weer verder. Het heeft met gewoonte te maken niets meer en niets minder. Hij heeft ons geleerd om heel zuinig te zijn met lijf en leden.
Ik denk er niet eens bij na.

**Geplaatst**: 19-02-22 20:25

Geplaatst: 19-02-22 20:25

Ik volg dit topic al een tijdje met veel plezier en vind de cap/bodyprotector discussie wel een beetje lastig. Waarom? Ik rijd inmiddels zo’n 35 jaar paard en heb sinds 27 jaar eigen paarden en daarnaast soms bijrijdpaarden. In de loop van die jaren ben ik helaas toch wel een paar keer behoorlijk gevallen danwel van mijn eigen paarden danwel van paarden van derden waardoor ik behoorlijke fysieke tegenslag heb gekend. Ook in mijn omgeving meegemaakt dat een hele ervaren amazone haar rug heeft gebroken en iemand die in een rolstoel zit als gevolg van een val. Ik rijd dan ook altijd met een cap. Voor mijn man is dat ook echt een eis na wat we allemaal hebben meegemaakt, ook als ik rijd op mijn superbrave merrie. Verder gebruik ik mijn bodyprotector bij nieuwe paarden of bij een paard van een derde. Nog meer fysieke ellende zit ik echt niet op te wachten. Paardrijden is een fantastische sport of zelfs manier van leven en kent tegelijkertijd behoorlijke risico’s die niet onderschat moeten worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-22 20:40

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-22 20:40

oji schreef:
Eens hoor. Heb al vaker in de vele "Cap" topics aangegeven dat ik het bizar vind dat mensen enorm "af" gaan op het feit als iemand zonder cap rijdt (worden zelfs verwensingen gedaan dat mensen zonder een cap maar eens hersenletsel op moeten lopen om te leren ). Maar diezelfde mensen zetten geen helm op op de fiets, en dat vind ik dan inconsequent. Kennelijk voelen zij zich op een paard dan zo onveilig en niet "in control" terwijl die fiets in de stad veel gevaarlijker is.

Dit...... en dat begrijp ik idd ook niet. Cap opzetten om valgevaar: begrijpelijk, maar doe dan ook iets aan dat valgevaar. Maar dan moet je dat in de stad ook doen.
Ik schijt bagger in de stad te fietsen, ik vind dat serieus doodeng. Ik doe het dus liever helemaal niet :')

maar ik ben nooit een city girl geweest, ik word er doodongelukkig van. Ik wil groen, bomen, weilanden, bos......

oji schreef:
ik kan me groen en geel ergeren aan kinderen die blij willen paardrijden en die al door hun ouders ingepakt worden in een bodyprotector (vaak op de groei gekocht en in de praktijk dus onveiliger dn zonder) en daarmee van kind af aan leren dat paardrijden gevaarlijk is waar je je voor moet beschermen. Leer kinderen dat vallen niet eng is en leer ze onbevangen met een paard/pony omgaan. Zo jammer. Maar daardoor ontstaan er steeds meer mensen die bang zijn. Zelf heb ik eerlijk gezegd nooit begrepen waarom paardrijden leuk zou zijn als je structureel bang en bewust van risico's bent. Tuurlijk, een cross dat je bij het crosslopen even slikt en denk, waarom doe ik dit ook alweer, een springparcours waarbij je denkt...hmmm de parcoursbouwer is dit keer wel een beetje uit zijn slof geschoten. Maar dat zijn uitdagingen om te overwinnen en leveren extra voldoening als je het toch gedaan hebt. Maar structureel bang en je structureel bewust van risico's, dat heb ik nooit begrepen dat je paardrijden dan nog leuk vindt.

Dit vind ik dus echt heel kwalijk.
Die kinders zitten zo gespannen op die paarden, beginnen al te huilen als pony even het hoofd naar beneden doet, of een stapje opzij zet, en het probleem is dat die angst blijft. En die kids beginnen al met angst zonder val trauma. Ouders die geen ervaring hebben met paarden en zelf in de broek schijten....... en rijden leren ze niet, en zitten al zeker niet. Ik maak me serieus weleens zorgen om de toekomst van de sport, maar ook om die ruiters zelf. En ze zitten met zoveel spanning op het paard, zijn zo bang voor ook maar een stapje wat ze niet verwachten, en dat paard wordt vreselijk onzeker want weet totaal niet waar het aan toe is.
Toegegeven, ik heb zitlessen aan de longe gehad met enkel een dekje en een singel om dekje op de plek te houden en red je maar :')

of dat zo veilig was

Rex_Rolfo schreef:
Avalanche schreef:
Punt is ook, dat al die veiligheidsmaatregelen iets doen met je mindset.

Dat kan natuurlijk ook de andere kant op: dat een ruiter ontspant want cap en bp.

Dat kan hoor, maar ook dan is het denk ik goed om je af te vragen waarom dat zo is. Want ergens hang je dan imo toch een emotionele lading aan dat ding.

pien_2010 schreef:
Te mooi uitgelegd vind ik Ava (cap verhaal). Nog nooit zonder cap gereden. Altijd grote zeer brave fijne vrienden gehad die goed op mij pastten en toch in 20 jaar eigen paarden hebben 2x gehad dat de cap mijn leven redde.
Ik vind het onverstandig zonder cap maar voilà je bent volwassen.

pien_2010 schreef:
Enne, ik ben niet bang om paard te rijden. Ook op mijn fiets draag ik een helm en ik kan heel goed (en hard fietsen). Ik ben gewoon super zuinig op mijn hoofd want een ongelukje zit in een klein hoekje.

Ik heb niets tegen een cap

zet hem vooral op als je dat goed vindt, ik zal er niemand op afbranden

probeer ik sowieso niet te doen trouwens

Maar enig bewustzijn van het gebruik van dat soort zaken, en dat ze niet neutraal zijn, maar er een zekere emotionele lading aanhangt en wat die lading voor effect kan hebben op je paard, lijkt me een goed ding.

Sintara schreef:
Nou ikzelf doe niet om die reden mijn cap op hoor. Het is een gewoonte, net als het omdoen van een gordel in de auto of dat ik de leuning van de trap vasthoud.
Is iets dat gedachteloos normaal is geworden en geen kwaad kan.

Bodyprotectors doe ik niet aan, die zitten me in de weg en dat vind ik niet veilig. Mijn cap voel ik niet eens, en afentoe komt een tak langs en ben ik er blij mee

Mijn ervaring is dat het toch bij veel ruiters, ook al denken ze zelf dat het 0 effect heeft, dat niet zo werkt. Vaak zie je toch een lichte verandering in ademhaling en spanning in het lichaam. Dingen die het paard feilloos oppakt.