Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
...met geen enkel paard ben ik trouwens ooit bang geweest in de omgang zelf. Bij mij was het puur de angst om de controle kwijt te zijn en eraf te vallen omdat ik met dat knullige huppeltje al meteen een nacht in het ziekenhuis mocht doorbrengen en nog 6 weken last heb gehad van mijn borst en ribben....met 3 kinderen thuis is dat geen doen...
. Maar ik weet wel dat de kans groot is dat ik minder bang ben als ik vaker kan rijden. Als ik eenmaal een passend zadel heb zal ik waarschijnlijk toch 5 keer in de week rijden.
en kan mij precies voorstellen hoe het eruit ziet als ik val/ongeluk krijg enzo... Ik denk daar ook echt over na als ik bang ben.
Hebben jullie dat ook?
Mellis86 schreef:Mag ik jullie, collega angsthazen, om een gunst vragen? Aangezien angst met paardrijden ondertussen mijn interesse enorm heeft gewonnen en dan met name hoe ik (maar ook anderen uiteraard) er het beste van af kunnen komen heb ik een enquete gemaakt. Uiteraard heeft de enquete geen wetenschappelijk of commercieel randje en voldoet het in de verste verte niet aan alle officiele onderzoekseisen, maar zijn het meer algemene vragen mbt angst met paardrijden. De resultaten komen (bij voldoende deelname) op mijn website. Ik ben heel benieuwd hoe andere concreet met angst omgaan. Alvast enorm bedankt!
De link: http://enquetemaken.nu/r/6so5
Mellis86 schreef:Ja je hebt helemaal gelijk. Daarom zit er wel de vraag in over het grondwerk. Ikzelf heb precies hetzelfde. In de periode dat ik niet kon rijden (doordat ik aan het herstellen was van het ongeluk) heb ik een veel betere band met mijn paard opgebouwd en ben ik op hele andere dingen gaan focussen. Die band zorgt er nu mede voor dat het steeds beter gaat met de angst. Ik heb overigens ook nooit angst gekend in de omgang met mijn eigen paard.
)....merk ik dat hij weer meer vertrouwen heeft in mijn oordeel tijdens het rijden en dus ook veel minder onzeker is. Eindelijk dus eens die befaamde vicieuze cirkel in het positieve 
Die galop komt wel, ik baalde eerst ook steeds van alle dingen die ik NIET deed en dat is zo zonde want je gaat dan volkomen voorbij aan de leuke dingen die je WEL doet 
Inoterry schreef:Ik ben ook niet bang als ik naast een paard sta. Dat kon/kan ik met een paard als Goldz ook echt niet gebruiken, die maakt daar zeer dankbaar misbruik van. Od is in de omgang veel braver. (er is er 1 jarig, hoera, hoera)![]()
. Maar ik weet wel dat de kans groot is dat ik minder bang ben als ik vaker kan rijden. Als ik eenmaal een passend zadel heb zal ik waarschijnlijk toch 5 keer in de week rijden.
Kaartje23 schreef:je hebt juist als manege klant tov pension extra veel mogelijkheden om buiten de les met de paarden bezig te zijn.Ik lees bij jullie nu ook veel over veel met een paard bezig zijn. Dat vind ik wel jammer van manegeruiter zijn dat je daar minder de mogelijkheid voor hebt. (al heb ik daar ook geen tijd voor, helaas).




? Ik ben ook een redelijke angsthaas... Heb altijd op de manege gereden, een aantal keer zodanig gevallen dat ik springen bijvoorbeeld dood eng begon te vinden, sommige manege paarden stapte ik NIET op, andere was ik dol op. Ennnn ik heb nu een onbeleerd 4 jarig paard, wat wil je nog meer! Het is een vreemde actie om van een manege over te stappen op een toen nog 3 jarig volledig groen paard, maar ik heb er absoluut géén spijt van. Inmiddels zijn we onder begeleiding begonnen met het inrijden en ik heb zelf ook al een aantal keer op hem gezeten/rondjes gestapt. Ik heb me wel eens afgevraagd waar ik in godsnaam aan ben begonnen, maar ik ben zo dol op hem! En ik vind het inrijden zo'n ontzettend leuke uitdaging! Het is ook zeker een mooie manier om zelf over mijn angst heen te komen. De eerste paar keer heeft alleen mijn instructrice er op gezeten, ik niet, toen ik na een aantal keer zag dat hij er helemaal niks om geeft ben ik er ook op gegaan en het voelde gelijk goed
?
Ja het was ook niet echt de planning dat ik hem zou kopen, heb hem een tijdje verzorgd (januari t/m begin april), daarna mocht het ineens niet meer, weet ook niet zo goed waarom. Hij is in dat half jaar ook een aantal keer verhuisd, heeft een ongeluk gehad en een maand in de kliniek gestaan. Toen in juli werd ik gebeld of ik hem wilde kopen en daar kon ik gewoon geen nee tegen zeggen
Maarja hij kende toen dus nog niet zo veel...
Mellis86 schreef:Dit zijn speciale :p. Want anders bak ik er ook niets van. Ze wegen bijna 2 kilo en zijn extra groot. Daardoor kun je beter hoepelen. haha. Ik houd jullie op de hoogte hoe het gaat...
Edit: van de 'hoelahoep sport' ben ik iig niet bang, dus dat is positief