Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-02-12 08:59

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-02-12 08:59

hihi die van ons heeft geen voortandjes meer bovenin, die zijn eruit gehaald.

**Geplaatst**: 22-02-12 10:28

Geplaatst: 22-02-12 10:28

Veel sterkte met de kleinere zorgenkindjes (konijn/hond).
Het zijn en blijven toch net kinderen he die beestjes van ons

Vanochtend lag mijn 'grote' zorgenkindje. Ze stond al tegen de tijd dat ik mijn telefoon aan de gang had en kon gaan filmen, maar het is toch te zien hoe stijf en ellendig ze is nadat ze gelegen/gerust heeft.
Eenmaal wat op gang gaat het wel.

Had ik hier de filmpjes laten zien dat ze samen aan het rennen waren?
2 Uur voor dat filmpje was ze namelijk net zo zoals hierboven te zien is.

Edit:
Nee kan het niet vinden dus bij deze dat filmpje dat ze samen actief worden:

En dat is dus wat ik niet begrijp, maar mijn dierenarts dus ook niet.
Al jaren niet trouwens, want dit heeft ze al een tijd ... met meer en mindere ups en downs.
Om gek van te worden ... maar we houden de moed er maar in.

Nieuwe middel is inmiddels besteld, maar vanwege carnaval hier de afgelopen dagen, lag alles even 'lam'. Ik hoop het nu snel binnen te hebben.

**Geplaatst**: 22-02-12 18:28

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-02-12 18:28

Jeetje Isa ik schrik ervan! ik hoop van harte dat het nieuwe middel aanslaat...

**Geplaatst**: 22-02-12 18:52

Geplaatst: 22-02-12 18:52

Dit is al weer een tijdje zo ... ik weet het soms dus ook niet meer wat nu wijsheid is, maar ... Isabella zou Isabella niet zijn als ze vanmiddag niet weer even zorgde voor een groot moment van 'het is nog lang niet het einde hoor vrouwtje', want haar koppie wil nog prima.
Alleen haar lijf sputtert tegen ...

Maar dit gebeurde er ... ik was met Yoob aan het rijden en Isa was vreselijk aan het klieren met de stroomdraad terwijl ze stond toe te kijken. Hangen, in haar mond nemen en dan zo hard mogelijk trekken (bovenste draad lubberde behoorlijk uit op den duur). Kwam ik kort langs gereden, dan tikte ik haar met de zweep aan van 'schei uit', maar dan hapte ze ondeugend naar het losse uiteinde ...
Eenmaal uitgespannen bracht ik Yoob terug naar haar. Die wilde de wei op, maar Isa wilde er zo snel mogelijk vanaf. Op een drafje (zo hard als ze kon althans) richting de wagen (die nog in de uitloop stond waar ik had gereden. Ze ging er naast staan en keek me aan van 'en nu ik!!'.
Ze leek zo vastbesloten dat ik er niet eens aan twijfelde wat ze wilde.
Maar goed, dat leek me niet echt gaan, dus dat wilde ik haar uitleggen, maar niets daarvan, leek ze te denken .. ze ging eerst tegen de wagen aan staan en toen ik nog niet echt reageerde, ging ze gewoon tussen de burry's staan (achterstevoren, maar vooruit, voor mij was het duidelijk ... dit deed ze vroeger ook als ze echt heel erg veel zin had, dan spande ze bijna zichzelf in) ...
Ik gaf haar nog 1 'escape' ... zonder halster om inspannen. Als ze vroeger echt geen zin had, dan kuierde ze weg als ik met het tuig kwam, maar nu niet. Ze joeg zelfs Yoob weg toen hij zich ermee ging bemoeien 'mijn beurt!' leek ze te zeggen.
Nou tja .. ik ben dus doorgegaan, me even afvragend waar ik mee bezig was, maar ze wilde zo ontzettend graag. Ze keerde ook vanzelf om toen ik de wagen niet goed gemanoevreerd kreeg achter haar en toen stond ze dus voor de wagen. Maar dat was niet genoeg, want zodra ik de leidsels opnam, liep ze aan.
Nou ook goed ... 1 rondje dan ... poortje uit, en 20 meter verder poortje weer door om terug te gaan.
Ik ben ook niet op de wagen gaan zitten, dat zou te erg zijn, maar ze genoot zichtbaar van haar 'uitstapje'. Mijn brave paard

**Geplaatst**: 22-02-12 19:33

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-02-12 19:33

Mijn nijntje is vanmiddag ingeslapen... :(:)

Maar het is goed zo. De dierenarts vond dat ik ook heel goed bezig was geweest met alle beslissingen al sinds september, gelukkig maar want ze noemde me al collega.

Afbeelding

**Geplaatst**: 22-02-12 19:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-02-12 19:43

Haha, die Isabella! Ik zie het al helemaal voor me hoe ze daar staat te klieren totdat ze voor het karretje mag. Die foto spreekt ook wel boekdelen hoor, volgens mij vind ze het prachtig!

Ah, Nemurin! Sterkte :(:)

Inslapen is nooit leuk, maar je hebt wel voor je nijntje gekozen, respect hoor.

**Geplaatst**: 22-02-12 19:44

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-02-12 19:44

Tja, ik studeer 't zelf, dus ik weet ook wel wanneer 't voorbij is, ik kon haar eventueel nog 3 dagen houden ofzo en dat de DA dan een cortisol-spuitje gaf om haar wat makkelijker te laten ademen... zodat ik aan het idee kon wennen.

Maar ja ik wist het eigenlijk ook al dus had me er al op ingesteld.

**Geplaatst**: 22-02-12 20:32

Geplaatst: 22-02-12 20:32

sneu van nijntje nemurin.
ook al was het tijd,het is en blijft nooit leuk.

geweldig isapaardje!
wat een karaktertje heeft jouw shet.
het geeft de mens moed want die heeft er duidelijk nog heel veel zin in,houden zo.

hier is de smid vanmorgen geweest.
bob wil niet echt graag meer gepoetst worden,dat is nooit zijn ding geweest maar ik merk hoe langer hoe meer dat hij het steeds minder vind.
kroelen vind hij wel geweldig.
maar hierdoor poetste ik steeds minder,trek zijn manen af en toe uit de knoop en er gaat 1x in de zoveel tijd een borsteltje over als het echt nodig is.
afgelopen week was het echt nodig,zeker omdat zijn manen erg gingen klitten en hij begind te ruien.
ik merkte dat hij het echt niet meer fijn vind.
vanmorgen dus de smid.
toen bob nog op ijzers stond was het altijd een drama,echt een eindeloos gevecht.
later kwamen we er achter dat zijn schouder kapot was en hij lyme heeft wat veel verklaard.
sindsdien staat hij op blote voeten en zonder beslag een engeltje voor de smid.
vandaag was het weer bijna ouderwets bij de smid.
verder is hij vrolijk,hij speelt en rent eet goed en zijn ogen glimmen gewoon van de rottigheid.

voor mij nog steeds goed genoeg maar na de hoefsmid vandaag is het me wel duidelijk dat hij beetje bij beetje toch aan het afbrokkelen is.
je word weer even met je neus op de feiten gedrukt....

**Geplaatst**: 22-02-12 22:23

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 22-02-12 22:23

Och als hij nog vrolijk doet, vind ik niet dat er iets aan de hand is.

Maar je wordt er inderdaad wel even weer op gedrukt.
Ze moeten toch eens gaan he...

**Geplaatst**: 23-02-12 09:27

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 23-02-12 09:27

@ nemurin, he toch jammer... maar wel het beste voor het nijntje denk ik zo. denk ook dat het scheelt dat je zelf diergeneeskunde studeert, dan kan je 't toch beter nuanceren.

@ Isa, pff wat een rare knol! maar wel fijn, vooral voor jouw gevoel, want ondanks dat je dan vanaf zo'n filmpje zou zeggen 'dit gaat niet goed', meldt Isabella zelf wel even dat dat niet het geval is... haha! op de foto staat ze er ook echt zo stoer voor.

@ mariska, misschien was het gewoon pech en heeft hij zich bezeerd voor de smid kwam? mijn pony kan ook zo heftig reageren in elk opzicht, en soms is daar echt bijna niets voor nodig. als de smid zijn been een fractie te ver optilt soms kan hij echt al exploderen.
als paardje verder vrolijk is en goed in zijn vel zit zou ik me niet meer druk maken dan noodzakelijk is, daar heb je zelf namelijk als enige last van.

ik had laatst ook zo'n zwak moment, 'stel nou dat ik dit of dat anders zou hebben gedaan, was die knie dan ook geworden zoals ie nu is?', en dat soort gedachten die niet meer doen dan jezelf een rotgevoel aanpraten.

**Geplaatst**: 23-02-12 10:09

Geplaatst: 23-02-12 10:09

nee hoor merrieveulen.
dit komt waarschijnlijk omdat zijn zenuwbanen steeds gevoeliger worden.
dat is iets wat de lyme veroorzaakt en waar we geen bal aan kunnen doen.
doordat zijn zenuwen steeds meer geprikkeld raken word zijn schouder ook steeds pijnlijker,een combi van dus.
ik vind het zeker nog geen tijd,sterker nog bob vind het nog geen tijd.

maar het haalt je gewoon even uit je slaap stand en je beseft dat hij wel degelijk die rot ziekte heeft.
helaas is dit mijn 2e paard met lyme en ik ken het verloop.

**Geplaatst**: 23-02-12 14:05

Geplaatst: 23-02-12 14:05

[quote="merrieveulen@ Isa, pff wat een rare knol! maar wel fijn, vooral voor jouw gevoel, want ondanks dat je dan vanaf zo'n filmpje zou zeggen 'dit gaat niet goed', meldt Isabella zelf wel even dat dat niet het geval is... haha! op de foto staat ze er ook echt zo stoer voor. [/quote]
En dat bedoelde ik eens met 'wanneer is het genoeg?'.
In haar koppie is ze beslist niet ziek. Maar ze zal ongetwijfeld pijn hebben, want ik weet hoe hard ze is; maw ze miept niet snel. Gaat het niet, dan weet ik ook zeker dat het niet gaat, maar ze uit dat met het lopen, niet met haar karakter, want ze is eigenlijk altijd opgewekt, alert en ondeugend.
Helaas begrijpen veel mensen uit mijn omgeving het niet. Die zien wat ze zien (filmpje 1) en dat is tobben tot en met in hun ogen.

**Geplaatst**: 23-02-12 15:17

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 23-02-12 15:17

Merrieveulen: ja dat wel maar je hecht je wel aan zo'n dier dus ik zat ook keihard te janken bij de DA hoor. :')

Maar ze ging gezellig met mij over de opleiding praten terwijl nijntje langzaam wegzakte, ik weet dat ze dat normaal niet doet, dat ze mensen gewoon alleen laat, maar ze ziet gewoon waar iemand behoefte aan heeft en dat vond ik wel heel lief van haar.

**Geplaatst**: 24-02-12 18:57

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-02-12 18:57

ach man dan heb je mij nooit gezien als er een cavia overleed... het gemis van zo'n beestje kan zó vreselijk veel verdriet geven op zo'n moment...

@ Isa, snap ik. ik kan het me ook goed voorstellen van de mensen in je omgeving, je moet het paardje denk ik toch wel kennen om er meer aan te zien. mensen die een paard niet 'snappen' zeg maar zien alleen een beestje met pijn. OK soms dat niet eens maar toch. mensen kijken dan niet verder, simpelweg omdat ze dat niet kunnen imo.

@ Mariska och jeetje ik wist niet dat hij dat had! komt dat dan ook van een teek?

**Geplaatst**: 24-02-12 19:02

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-02-12 19:02

Lyme komt zeker wel van een teek.

Rotbeesten.

**Geplaatst**: 24-02-12 19:30

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-02-12 19:30

doodeng. ik heb er zelf vorig jaar één gehad. als er veel teken zijn druppel ik FrontLine voor honden in de kootholtes en onder de kinnen van mijn paardjes, sind ik dat doe hebben ze geen teek meer gehad.

**Geplaatst**: 24-02-12 20:25

Geplaatst: 24-02-12 20:25

ja klopt.

het ergste van het verhaal is dat ik een tinker had [fototje]
dit paard kreeg bij mij op een vakantie een teek.
echt de enigste ooit bij hem die ik gezien heb.
3 weken later de eerste vage klachten en eer we erachter waren dat het die teek was geweest waren we bijna 3 jaar verder......
paard was toen niet meer te redden en ging voor de tijd dat het nog kon met de fut.
in zijn pensioentijd kocht ik er een paard bij om wel te kunnen rijden.
later bleek dat dit paard al besmet was bij aankoop. [bob]
ook bij bob slaat behandeling niet meer voldoende aan,het zit al te lang in zijn lijf.

de klachten bij de tinker waren wel veel heftiger dan bij bob terwijl bob zijn waarde weer een stuk hoger is dan bij de tinker.
al met al is het een slopende rot ziekte.
frontline is een hele goede,raad ik ook altijd mensen aan in teken gebied.

**Geplaatst**: 24-02-12 21:17

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-02-12 21:17

Misschien heel stom van me maar ik heb er nog nooit over nagedacht om mijn paarden ook te behandelen met frontline. De honden doe ik wel regelmatig, dus dames bedankt voor de tip, voorkomen is beter dan een slepende ziekte.

**Geplaatst**: 24-02-12 21:38

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 24-02-12 21:38

Hier ook, nooit echt over nagedacht! Maar deze tip is wel handig, better safe than sorry!

*schrijft op lijstje erbij*

**Geplaatst**: 25-02-12 00:54

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 25-02-12 00:54

Het paard van TS had ook een ziekte van een teek. :(:)

Zo ben ik in dit topic gekomen.

**Geplaatst**: 25-02-12 09:07

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 25-02-12 09:07

Mariska, wat voor verschijnselen lieten jouw paarden in de eerste stadia zien? hoe kan je zoiets herkennen?

echt ongelofelijk en je hoort het zo zelden, en dan overkomt het jou gewoon twee keer achter elkaar. verschrikkelijk, ik denk dat vooral de machteloosheid parten speelt, je kan niets doen en je wilt zo graag meer voor ze doen... echt gruwelijk.

**Geplaatst**: 26-02-12 14:09

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 26-02-12 14:09

Helaas heb ik vandaag weer een minder goede update..

Ik kwam vandaag op stal en heb Romy stokkreupel uit haar paddock gehaald.. Ze zijn deze week weer sinds de vorst de wei ingeweest en ik denk dat Romy d'r eigen weer heeft misdragen, alleen deze keer is ze dus weer niet goed weggekomen.
Ze loopt weer zo slecht als in het begin, en de kogel was weer warm en dik.

De afspraak met de dierenarts kan ik dus weer afbellen.

Pff, ik weet echt niet of Romy wel opgewassen is om weer overnieuw te beginnen en eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik het nog een keer kan. We zijn nu al 2 jaar aan het vechten voor die blessure en iedere keer gaat het super en dan loopt het weer helemaal fout.
Ik zit echt even met m'n handen in m'n haar..

-O-

**Geplaatst**: 26-02-12 17:14

Geplaatst: 26-02-12 17:14

@Lonniejj

**Geplaatst**: 26-02-12 17:40

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 26-02-12 17:40

Lonniejj.
balen hoor, ik snap goed dat de moed je ff in de schoenen zakt, veel sterkte

**Geplaatst**: 26-02-12 19:17

Geplaatst: 26-02-12 19:17

Ik voel me gewoon zo machteloos

. Ik doe alles wat ik kan, alles wat in m'n macht ligt.

Ik wil gewoon zo graag dat ze weer beter wordt, maar op de een of andere manier gaat het iedere keer weer fout. Ik weet gewoon echt even niet meer wat ik moet doen.

Morgen vertrek voor m'n eerste week stage, dus het komt ook wel lekker verkeerd uit, ga ik me de hele week druk lopen maken . (Ga naar Duitsland met de boot van stichting de Zonnebloem)

Dus dan staat ze iig een week op rust, hopelijk heeft dat wat goed resultaat als ik volgende week weer terug kom..