Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-08-25 07:12

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 21-08-25 07:12

Ik bedoelde mijn stukje niet direct om dan te gaan behandelen.
Maar dat ze na een poos ontspannen wellicht zonder pijnstiller kan en dan toch voldoende pijnvrij is.

**Geplaatst**: 21-08-25 07:50

Geplaatst: 21-08-25 07:50

roekes schreef:
Ik verbaas me erover dat er een paar keer wordt voorgesteld om er een chiropractor, fysio of andere behandelaar bij te halen.
Als ts het paard vaak al bijna niet veilig kan benaderen dan zouden deze mensen al helemaal niks kunnen. Op een afstandje kijken zou nog mogelijk zijn.

Ik vind dat je erg goed bezig bent ts en je probeert echt alles wat in de mogelijkheden ligt om het aurora zo makkelijk mogelijk te maken!
Groot compliment

Op pijnstilling is het gedrag al enorm bij gedraaid (wat dus verklaart dat pijn er een grote rol in speelt), maar dat biedt perspectief op termijn na training dat dit wellicht wel mogelijk gaat kunnen zijn.

Maar het zou sowieso eerst wijs zijn dat ze vanaf een afstandje bekijken en beoordelen of ze uberhaupt denken dat een behandeling zou kunnen helpen. Niet geschoten is in ieder geval altijd mis.

**Geplaatst**: 21-08-25 23:20

Geplaatst: 21-08-25 23:20

Ren compleet ander probleem bij het paard.
Mijn merrie veranderde qua gedrag en liep niet rad. Haar sprong had wat zwelling met name aan de buitenzijde in het kuiltje.
Da was op stal voor een ander paard en had even gekeken.
Die adviseerde een week rust, koelen en halve dosering metacam.
Ze werd eerder slechter dan beter.
Naar de kliniek gegaan. Da zag wat ik bedoelde omdat hij haar kent qua bewegen. Maar niet schokkend. Al zei al weg, ik weet dat ze kogelhard is en slecht toont.
Onder de streep, achillespees vol met horizontale en verticale scheurtjes en slijmbeursontsteking in sprong.
Geen goede prognose, was sws onherstelbaar. Hopelijk verbetering als de slijmbeursontsteking weg zou zijn.
Ingespoten en op volle dosering metacam.

Maar beterder niet.
Uiteindelijk liep ze enkel maar rondjes, de hele dag. Lopen om te lopen.
Ipv 24/7 buiten verplicht met de nacht op stal gezet. Enkel zo konden we het lopen stoppen.

Slijmbeurs zwelling werd wat minder. Maar niet wat we wilde.
Ze toonde echt met pijn en vreesde dat we haar moesten laten gaan.
Uit wanhoop d'r op kurkuma net zwarte peper gezet en de dosering metacam naar de helft.
En eigenlijk is ze toen pas beter geworden. Metadam gestopt.
We zijn nu zo'n 10 mnd verder en ze doet het echt wel redelijk goed. Zet af en toe de boel op stelten. Maakt de andere gek door lekker gek rond te rennen.
Ze staat verder lekker van haar pensioen te genieten al v8nd ze dat niks. Ze mag graag werken, heel af en toe onder het zadel rondje door de bak stappen maakt haar dol blij

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-25 10:27

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-25 10:27

Iedereen enorm bedankt voor het lieve meedenken en meeleven. Jullie berichten en steun doen altijd ontzettend goed om te lezen.
Ik ga even niet op iedereen in, niet de energie en de antwoorden voor.

Sorry, er komt weer een lange lap tekts aan.

Het gaat niet goed met Aurora, dat is eigenlijk de bottom line.
Ze staat nu bijna een maand op metacam.

De eerste twee weken zag ik dagelijks vooruitgang. Hele kleine stapjes maar voor haar mega stappen, zeker gezien hoe moeizaam alles bleef gaan voor de metacam.
Ik kon haar zomaar midden in de wei benaderen, halster omdoen, even lekker kroelen en meenemen. Voorheen deed ik hier in totaal bijna een uur over, met lijnen klooien in een hoek van een stal, veel ellende, spanning en zelfs aggressie vanuit Aurora.
In de eerste twee weken metacam was ze echt een ander paard. Ik heb haar sociaal contact zien maken met kuddegenootjes, ze keek blijer en deed haar ding meer.

De 3rde week (ongeveer) stopte de vooruitgang geleidelijk. Moeilijk te merken, het ging heel minimaal. Eerst bleef ze op hetzelfde punt hangen in haar vooruitgang, daarna is ze heel langzaam weer slechter geworden. Merkbaar in haar gedrag in de kudde en naar mij.

Nu, is ze eigenlijk nog slechter. Ik kan haar alleen nog maar pakken in de stal, weer met spanning, soms pas na een half uur bij haar staan en met van haar kant veel spanning.
Ze geeft heel duidelijk aan, 'ik trek het niet'.
De kuddegenootjes vermijd ze, Nouri mag zelfs niet in haar buurt komen. Ze maakt geen contact meer met Rory, wat ze de eerste 2 weken wel even deed. Ze leeft nog wel in de kudde maar als een paard te dichtbij komt is ze of weg, of defensief. Ze is weer alert op elk geluidje, staat dan heel strak te staren en als het een mens is loopt ze weg.

Ik heb afgelopen zaterdag een testje gedaan met de dosering van de metacam, wat de DA adviseerde. De dosis wat verlaagd. Kort samengevat, ze trok het niet. Enorme terugval in gedrag, de ellende straalde van haar af. Zondag dosis weer terug op 500kg dosering, ondanks dat had ze net zo''n of zelfs zwaardere dag.
Maandag had ze een geweldige dag. Uitgebreid kunnen poetsen, knuffelen, ze ging echt goed. Zoals ze de eerste twee weken ging.
Dinsdag ging ze wat minder goed. Niet slecht, maar ook niet zoals de dag ervoor. Woensdag ging ze wel wat slechter, die dag niet eens een halster om kunnen krijgen. Gisteren ging het dan weer ietsje beter maar niet veel. Slechter dan week 3 op de metacam.

Geen goed nieuws dus. Ze trekt lagere dosering metacam sowieso niet. Normale dosering lijkt ze ook niet genoeg aan te hebben.
Het kan gewenning zijn, het kan zijn dat het een te lage dosering nog is om haar pijn echt weg te halen en ze dus de eerste twee weken alleen maar opgelucht was en daarna toch niet genoeg, het kan zijn dat ze zonder metacam een manier heeft gevonden om het pijnlijke gebied te ontlasten en doordat ze de pijn even minder voelde ze het juist verder stuk heeft gelopen zegmaar.
Het kan van alles zijn, weinig ervan is positief.

Zoals de de eerste twee weken vooruit ging dacht ik dat op termijn onderzoeken misschien toch mogelijk zou zijn. Zoals ze nu gaat is een halster omkrijgen al een uitdaging.

Ze 'leeft' verder gewoon goed. Ze doet haar paardse dingen, ze graast rustig, ze trekt met de kudde mee over de velden, ze waakt over haar veulen. En daar houdt het op eigenlijk.
Het lijkt alsof alle imput haar teveel is, met weinig onderscheid tussen paarden of mensen imput.
Ze staat nog goed centraal in de kudde meestal, maar als iemand dichterbij komt is het paniek en of verdedigen of vluchten. Mensen contact tolereert ze iets kalmer maar niet geweldig.
Als paard zijnde heeft ze wel altijd te maken met imput.

Mijn regel is altijd dat een paard kwaliteit van leven moet hebben. Ik vraag me serieus af of ze die wel heeft. Of ooit heeft gehad. Ze overleefd nog steeds voornamelijk, ik zie haar niet genieten zoals de andere paarden of zelfs zoals Nosey genot. Ze doet haar ding, dat wel.

Ze kan absoluut nog een hele tijd blijven 'leven' op de metacam tot haar organen uitvallen. Dat is zeker een optie. Maar wat koop ik haar dan? Ja extra maanden leven. Mss een jaar. Met veel geluk zelfs 2. Maar is dat een goed leven? Is dat wat ze verdient? Is dat de kwaliteit van leven die ik eigenlijk een must vind? Of laat ik haar alleen maar staan tot ze het niet meer trekt, eigenlijk uit egoisme en angst de verkeerde keuze te maken? Tot ik echt 100% zeker weet dat ze het niet meer trekt, en ze dus al zodanig lijdt en het veel te laat is? Wat is voor haar echt echt de eerlijkste en beste beslissing?

Dat is het moeilijkste aan deze situatie. Wat is voor haar de beste, eerlijkste keuze.

Ze heeft een veel beter leven dan in Spanje. Ze heeft dankzij de metacam minder pijn, ze is mooi op gewicht, spiermassa, haar vacht glanst, ze heeft van alles genoeg.
Ze heeft een prachtig gezond veulen op de wereld gezet.
Dus met die gedachte kan ik haar nog een tijd door laten leven. Ze heeft het echt beter.
De vraag is, is 'beter' genoeg. Of is haar laten gaan uiteindelijk beter voor haar.

Eind september moeten de paarden een trailerritje maken om naar een nieuwe locatie te gaan. De eigenaar van deze weilanden is terminaal ziek en met zijn laatste weken bezig.
Het is niets spannends voor de paarden, even op de trailer en dan naar een nog betere, grotere en leukere plek voor ze. Maar voor Aurora? Pff dat wordt een ramp voor haar.
Daarna is het oktober. Weideseizoen is dan afgelopen, ze staan dan lekker op de winterweide met bos, schuilstallen en overdekte hooiplaatsen. Heerlijk leventje. Maar Aurora zal niet bij die hooiplaatsen durven. Ze durft niet eens binnen de 5 meter van een kuddegenoot te komen. Laat staan een hooiplaats delen. Ik kan haar apart zetten, op een apart aangrezend stukje met haar eigen schuilstal en hooiplaats. Maar daar wordt ze niet gelukkig van, ze kan niet goed alleen zijn. En zelfs de laagste in rang in de kudde kan zij niet goed hebben.

Ze zal dan snachts op stal gaan. Dat zal ze wel fijn vinden. 24/7 stal wordt het niet. Dat vind ik een no-go. De grond buiten is dan bevroren, dat vond ze deze winter al niet makkelijk en toen stond ze op een speciale grindpaddock. Hoe is het straks, als ze met andere paarden met haar moeilijke loopje over bevroren grond moet lopen?

Allemaal vragen, weinig antwoorden.

Wat ik ook beslis voor haar, het blijft een gok. Een gok gebaseerd op haar gedrag en wat ze me daarmee verteld. Achteraf is het enige moment waarop ik weet of het de juiste gok was.

De osteopaat is geen optie meer, die is hoogzwanger en durft het niet aan (wat ik goed begrijp). Ze heeft gekeken hoe ze liep, kan niet meer daarover zeggen als wat ik ook zie. Ze loopt niet goed, het zit mis in haar heupgebied. Om meer te weten moet ze onderzocht of een behandeling.

Ik heb uiteraard veel gesprekken gehad met de DA. Zij raadt aan in te slapen, liever vroeg dan laat. Zeker niet de winter met haar in.
Second opinions van andere dierenartsen en klinieken heeft niet geholpen, die zien niet meer dan 'er is iets niet goed in dat heupgebied, kan 100 oorzaken hebben, je moet fotos maken en een volledig onderzoek doen om meer te weten'.

Ik heb nog geen harde beslissing genomen. Ik ga morgen haar eens op een dosering voor 700kg metacam zetten, kijken hoe ze dan is. Of ze inderdaad niet, of niet meer genoeg heeft aan deze dosering.
Niet dat dat dit verhaal veel veranderd. Maar meer om het te weten.

Op een goede dag laat ze haar lieve karakter zien, zo aandoendelijk hoe ze haar best doet, de commando's die ze heeft geleerd zo braaf volgt, zo voorzichtig en kwetsbaar geniet van een kriebeltje. Ze is zo kwetsbaar, zo zacht, zo liefdevol. Op slechte dagen is dat nog steeds zichtbaar, ik heb het altijd gezien in haar, ondanks haar heftigheid soms. Zo triest. Net zoals Nosey... Beide zulke liefdevolle, zachte paarden die zo kapot zijn in hun lichaam. En ondanks alles, als het even gaat laten ze direct hun liefde zien en voelen.

Afbeelding

**Geplaatst**: 29-08-25 10:32

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 10:32

Ze is prachtig en je leest je tweestrijd zo duidelijk in je bericht... Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 29-08-25 10:58

Geplaatst: 29-08-25 10:58

Dikke knuffel. Je zult voor haar de juiste beslissing gaan nemen. Dat is een ding dat voor mij zeker is. Hoe zwaar je proces waar je nu in zit ook is.
Ik vind je een heel mooi mens en zie en voel je worsteling. Ik had je zo graag "en ze leefden nog lang en gelukkig" gegund.
Heel veel sterkte en weet in dit topic en dat durf ik toch wel voor de meeste bokkers te zeggen, staan we pal achter je. Gebruik ons maar om te ventileren dat doe je echt goed, want dat is helpend voor het proces en de keuzes die je wilt gaan maken.
Sterkte meid en liefs van hier,

Pien

**Geplaatst**: 29-08-25 11:42

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 11:42

Wat een zorgen zeg. Als ik het lees weet je het eigenlijk wel, nog een maand vol in de pijnstillers en dan afscheid, voor de kudde vertrekt naar de winterwei. Zou dat voor Rory ook werken, of is dat de vroeg om haar af te spenen?

**Geplaatst**: 29-08-25 11:57

Geplaatst: 29-08-25 11:57

Wat ontzettend moeilijk. Ik denk dat wanneer de dosis voor 700 kilo niks (of te weinig) doet, het voor haar het eerlijkste zou zijn om haar in te laten slapen. Niet meer de stress aandoen van de verhuizing en ook niet meer de winter in.

**Geplaatst**: 29-08-25 11:58

Geplaatst: 29-08-25 11:58

Wat een worsteling. Maar ik denk dat je zelf het antwoord wel weet. En ik denk dat niemand je dat kwalijk neemt... Sterkte...

**Geplaatst**: 29-08-25 11:59

Geplaatst: 29-08-25 11:59

Je hebt haar echt een prachtige tijd kunnen bieden, een veilige plek om haar veulen te krijgen, je hebt al het beste met haar voor.
Maar het klinkt wel alsof deze keiharde merrie echt pijn heeft.
Je zou nog bute kunnen geven ipv metacam, stuk sterker, maar kun je dan haar pijn uiteindelijk wegnemen? Dat blijft denk ik een hele kleine kans?
Wel makkelijk praten van achter mijn beeldschermpje hoor, dat besef ik me erg goed.
Je hebt een hart voor je beesten, dat is heel duidelijk.

**Geplaatst**: 29-08-25 12:00

Geplaatst: 29-08-25 12:00

weet je als ik je verhaal zo lees met de komende verhuizing. Zou ik zelf als het veulen het redt haar laten inslapen voor de verhuizing. Niet nog meer stress en gedoe aan haar lichaam en hoofd, als ze aangeeft zelfs paarden niet te trekken kwa contact. Hoe ellendig prut en verdrietig die keuze ook is.

Kan best dat ze idd een manier heeft gevonden eerder om met de pijn om te gaan. Pijn went soort van weet ik van mezelf. Ik heb continue pijn op meerdere plekken maar red me daarmee. Tot ik pijn heb op een andere plek of iets erger op de vaste plekken, voel ik me sjit, knorrig, geen lontje en een laat me met rust aub houding.

Ik kan het beredeneren, zij kan alleen maar primair en paards reageren. :knuffel:

en hele hoge dosis pijnstillling, dan zit je nog met de verhuizing, hardere bodem enz

Gewoon sjit maar ze hebben in ieder geval een heel liefdevolle tijd gehad bij jou :knuffel:

chapeau daarvoor. En heel veel sterkte met je beslissing Wat het ook wordt.

Laatst bijgewerkt door karuna op 29-08-25 12:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 29-08-25 12:01

Geplaatst: 29-08-25 12:01

je hebt zoveel gedaan voor haar, echt alles uit de kast getrokken om haar een zo mooi mogelijk leven te geven. Het is een immense taak geweest en je hebt dat naar mijn mening echt fantastisch gedaan.

Voor mij persoonlijk (omdat ik er dus vanaf sta) lijkt het idd het beste om haar eventueel nog even op max pijnstiller te zetten en daar dan gebruik van maken dat ze benaderbaar en "behandelbaarder" is om haar te laten inslapen op een voor iedereen veilige manier...

**Geplaatst**: 29-08-25 12:31

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 12:31

Volgens mij weet je hoofd wel wat te doen, maar je hart protesteert nog.
Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing

**Geplaatst**: 29-08-25 13:51

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 13:51

Ik ben het met Roihi eens. Er is eigenlijk geen goede reden om het nog langer te rekken. Waarom, omdat ze dan lief is en het fijn lijkt te hebben? Maar je weet dat dit niet kan voortduren en voor wie doe je het dan? Ik heb veel respect voor de manier waarop je alles probeert om het haar zo goed mogelijk te maken. Niet alleen voor haar trouwens. Het is een zegen dat wij kunnen beslissen om langer lijden te voorkomen. Ik wens je nog mooie momenten met haar en veel sterkte met het nemen van een belaissing.

**Geplaatst**: 29-08-25 13:52

Geplaatst: 29-08-25 13:52

Dat zijn zulk moeilijke beslissingen hé. Konden ze maar praten.

Ik weet wel heel zeker dat, wat je er uiteindelijk ook mee doet, je een beslissing in het belang van het paard gaat nemen. Jij hebt een heel groot hart voor je dieren. Vertrouw dus maar op je intuitie, dat zit wel goed.

En inderdaad: gebruik Bokt rustig om te ventileren. Dat helpt.

**Geplaatst**: 29-08-25 13:55

Geplaatst: 29-08-25 13:55

Als ze het beter doet met 700 kg pijnstiller zou ik haar een paar knuffeldagen geven (niet wachten tot het slechter gaat) en laten gaan.

Mijn eigen ervaring is dat ik meer spijt heb van die ene die ik wel 3 maanden gunde (die dus voor het paard van geen toegevoegde waarde waren en zelfs saai, was een paard die wilde werken) dan van andere waar ik wat rigoureuzer de beslissing nam. Mits Rory al zonder kan (ik tel 4 maanden, is vroeg maar toch). Je schrijft ook een beetje onduidelijk, dat Aurora geen contact met Rory maakt en later dat ze toch prima moedert en over het veulen waakt?

Heel veel sterkte met de beslissing :(:)

.

**Geplaatst**: 29-08-25 14:01

Geplaatst: 29-08-25 14:01

Als jou hoofd zegt dat het genoeg is, dan is het toch zo. Helaas kan je niet alles redden al had het heel mooi geweest als het wel zo was. Ze is nu gelukkig met haar veulen in een kudde op weides en genoeg eten....dat is een mooi afscheid. Ik zou de stres vd verhuis haar niet meer mee laten maken.
Hebben jullie zelf geen accommodatie? Ik dacht eigenlijk dat ze op eigen terrein stonden...Sterkte ,met wat je ook mag beslissen...

**Geplaatst**: 29-08-25 14:20

Geplaatst: 29-08-25 14:20

thequeensmum schreef:
Volgens mij weet je hoofd wel wat te doen, maar je hart protesteert nog.
Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing

dat denk ik ook....

:knuffel:

**Geplaatst**: 29-08-25 17:03

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 17:03

Lieve TS, je doet het zo goed!! Je hebt Aurora al zoveel gegeven. Zoveel als mogelijk is eigenlijk.
Ik sluit me aan bij het advies van jouw DA. Hoe ontzettend verdrietig ook. Ik krijg al buikpijn bij het idee, hoe moet dat dan voor jou zijn?

Persoonlijk denk ik dat inslapen voordat ze naar de winterplek gaan, het eerlijkst is voor haar :knuffel:

Wat je ook besluit; ik weet dat het de beste beslissing zal zijn, jij kent Aurora tenslotte het beste.

**Geplaatst**: 29-08-25 17:14

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 17:14

Wat ontzettend moeilijk en lastig.
Maar als ik het zo lees kun je haar het beste laten gaan.
Je hebt haar en Nosey gered van veel leed. En ook al was jullie reis kort en de eindbestemming niet wat je voor ogen had. De levensreis van Rory en Nouri is daarintegen nu al zoveel beter begonnen.

Je had de oudere dames zoveel beter gegund, maar vergeet niet dat je in ieder geval de toekomst van de 2 kleintjes zoveel beter hebt gemaakt!

**Geplaatst**: 29-08-25 17:32

Geplaatst: 29-08-25 17:32

Earth schreef:
Wat een worsteling. Maar ik denk dat je zelf het antwoord wel weet. En ik denk dat niemand je dat kwalijk neemt... Sterkte...

Ik ga hier volkomen in mee..

Sterkte...je doet het zo goed!

**Geplaatst**: 29-08-25 18:22

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 18:22

Soms is de laatste beslissing nemen, de meest waardevolle voor het dier. In dit geval lijkt dat ook zo te zijn helaas. En dan heb je haar dus alsnog gered.
Veel wijsheid toegewenst met deze lastige beslissing voor de prachtige Aurora. -O-

Je hebt al zoveel aan dit paard gegeven en voor baar mogen betekenen. Blijf dat voor ogen houden. Die laatste beslissing om haar waardig te laten gaan, zal voor haar alles betekenen; rust en vrijheid van pijn en dreiging.
Hoe waardevol is dat!

**Geplaatst**: 29-08-25 18:37

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 18:37

**Geplaatst**: 29-08-25 19:16

Geplaatst: 29-08-25 19:16

Ik ben altijd een stille meelezer, maar wilde nu toch even reageren.

Ik vind het zo super wat je allemaal voor haar hebt gedaan! Ik wil je heel veel sterkte wensen met het maken van de juiste beslissing!

Ze kan zich geen beter baasje als jou wensen!

**Geplaatst**: 29-08-25 19:24

Re: VOLG: de reis van overleven naar Leven

Geplaatst: 29-08-25 19:24

Wat jammer om te lezen en zoals de meerder hier al aangeven. Je zal zelf weten wanneer het genoeg is. En dat is een keus die iedereen zal begrijpen.