Geplaatst In die tijd eigenlijk niet ge-update, sorry daarvoor. Het was (en is) nog allemaal niet helder en er was geen plan. Ik zal proberen alles zo helder mogelijk samen te vatten.
Sinds ze op de metacam staat zie ik dagelijks verschil in gedrag. Ze lijkt zichtbaar opgelucht, alsof ze weer lucht krijgt in uitstraling. Dit uit zich ook in gedrag. Eigenlijk zijn 95% van haar 'klachten' en problemen verdwenen:
Ze staat veel vaker (eigenlijk bijna standaard) in het midden van de kudde. Andere paarden zijn geen probleem meer. Ze heeft voor het eerst ooit aan een ander paard durven ruiken. Voorzichtig en onwennig, maar echt fysiek contact. Haar aggressie en exteme angst voor soortgenoten is zo goed als verdwenen. Ze heeft verder amper nog contact gemaakt maar staat, slaapt, eet en leeft nu vrij centraal in de groep, zoals het hoort. Ze is ook ineens aan ze gehecht en vindt het moeilijk achter te blijven als ze naar een andere wei verhuizen en zij is de laatste.
Ze beweegt vrijer. Haar loopje is nog zoals op de video, en hoewel ze nooit niet heeft willen lopen (ze ging altijd mee achter de kudde aan of voor ze uit, liep gewoon door de velden) heeft ze een paar dagen geleden voor het eerst een vreugdebok gedaan. Echt omhoog springen en uitslaan, daarna met staart omhoog hard weg racen en weer bokken. Iets wat ze nooit eerder heeft gedaan. Ze beweegt normaal wel uit vrije wil maar ik heb haar nooit enthausiast zien bokken of rennen.
Een tijdje terug heb ik haar voor het eerst met Rory zien krabben. Ze is een goede, lieve moeder maar vermijd eigenlijk fysiek contact zoals elkaar krabben.
Iets aanraken met haar neus is niet meer een 'big thing'. Dat was altijd doodeng, neus was heilig. Nu durft ze aan muren, objecten en zelf een borstel te ruiken. En op een afstandje ook aan mij.
Haar halster omdoen was altijd een groot, moeilijk ding. Normaal deden we dat in haar stalletje, dan achter een lijn in een hoek, met een muur ertussen. Dan kon ik haar met wat geduld een halster omdoen. En daar ook poetsen, verzorgen en toen nodig was ph testen.
Toen stalletje niet meer ging heb ik een manier gevonden in de schuilstal, nog steeds een afgesloten ruimte. Dan lijn spannen, over haar billen en weer terug. Zodat ze klem stond, daar voelt ze zich het veiligst bij lijkt het. Zonder dat kan ik simpelweg niet binnen de 2 meter komen. Zelfs met die constructie duurde het soms een half uur voor het halster om was. Als die eenmaal zat was de spanning bijna weg, liep ze braaf mee en kon ik haar voorzichtig aanraken.
Nu (heeft wel 2 weken geduurd om op dit punt te komen), kan ik haar waar dan ook op de wei benaderen, staat ze op stemcomando 'ho' stil, komt ze zelfs naar me toe. In een minuut zit haar halster, kriebel ik haar even waar ze voorzichtig gekke bekken van trekt (iets wat ze zelden deed) en neem ik haar onstspannen mee. Tijdens het lopen kan ik haar zomaar even een aai geven, ook recht van voren is geen probleem meer. Ik mag aan haar neus komen en ze staat gewoon zachtjes te genieten.
ALs ik haar weer losmaak is het niet direct wegwezen, ik kan gewoon halster losklikken, afdoen en ze blijft nog een tijdje staan. Vraagt voorzichtig om kriebels en staat dan ontspannen met hoofd wat laag te genieten. Laatst haar voor het eerst ooit zien gapen.
Ik kan gewoon een vliegenmasker omdoen, over haar neus trekken en zitten frummelen met haar oren goed doen. Allemaal geen probleem.
Ze heeft laatst een ander paard in de billen gebeten. Niet vanuit angst/aggressie maar omdat ze erbij wilde. Wauw..
Dit zijn de grootste verschillen in gedrag. Voor mijn gevoel is ze niet volledig oke nog, de gewoonte van verdediging is er wel uit maar ze blijft een klein beetje basis spanning houden.
Eerlijk, ik ben aardig geschrokken van deze verschillen. Ik had wel verwacht dat er misschien iets niet goed zou zitten maar zo'n ander paard in gedrag had ik nooit kunnen raden.
Ze heeft veel ergere pijn gehad dan ik dacht.
Hier loopt ze god mag weten hoeveel jaar al mee.
Gisteren is de DA geweest. We hebben het lang gehad over Aurora en ze heeft haar in alle 3 de gangen zien lopen. Ze zei direct dat ze dacht aan iets neurologisch met haar loopje.
Het moeilijke is dat we niets weten. Het enige wat we kunnen doen is gokken.
De DA zegt dat dit loopje niet per se pijn hoeft te doen. Het kan, dat dit haar pijn veroorzaakt, maar hoeft absoluut niet. Hoe ze loopt is ook niet veranderd met metacam.
Eigenlijk is de bottom line dat het overal kan zitten. We weten nu zeker dat ze veel pijn heeft. Maar het kan in haar hals zitten, in haar rug, in haar benen, desnoods in het puntje van haar staart. Dat is gewoon niet te weten zonder onderzoeken. De DA verwacht eigenlijk dat het een 'en en' verhaal is. Haar loopje wat mogelijk pijn veroorzaakt (maar ze niet helemaal verwacht eigenlijk) en 'iets anders'.
Ik vroeg haar naar de onderzoek mogelijkheden en hoe ze dat aan zou pakken met een normaal, mak paard. Dat zou niet eens direct fotos zijn of echo's, maar eerst uitgebreide onderzoeken, buigproeven, op harde vs zachte, longeren, bochten, buigen, alle houdingen en zeer uitgebreid alles voelen, drukken, prikken. Omdat het in het hele lichaam kan zitten, en het niet 1 probleem hoeft te zijn maar misschien meerdere dingen tegelijk, wordt het een full-body onderzoek.
Daarna zullen nog van alles fotos en scans gemaakt worden en bloedonderzoeken.
De DA verwacht dat ze vanbinnen ook schade zou hebben, misschien orgaanschade of wat dan ook. Nosey was zo ontzettend kapot intern, Aurora komt van dezelfde plek en zal daar ook aardig wat schade van over gehouden hebben.
Onderzoeken zegt zij dat onmogelijk en niet haalbaar is voor Aurora. Ik ben het daar wel mee eens.
Naar behandelingopties kijken kan pas als we weten wat er te behandelen valt. En zelfs als we een diagnose hebben betekend dat niet dat er behandeling mogelijk is. Het zal geen simpel probleem zijn naar de verwachting.
Advies van DA komt overeen met waar ik ook aan zat te denken. Haar permanent op metacam houden, een hele mooie laatste tijd geven en als ze klachten krijgt rustig afscheid nemen. Dat is denk ik (en zij ook) het eerlijkste en beste voor Aurora.
Alles in mij wil haar nog 10 jaar minstens hier lekker laten lopen, maar ze heeft zonder metacam dus zodanig veel pijn dat dat niet houdbaar is. En metacam is heftig voor het lichaam, ze zal er niet nog 5 jaar op rondlopen.
Het plan is nu dat ik ga proberen de dosis metacam omlaag te brengen naar een punt waar Aurora nog goed mee kan leven. Beste is als ze voor 100-150 kg zou krijgen. Ze krijgt nu voor 500kg.
Als dat lukt, kan ze zo nog 1-2 jaar of meer, pijnvrij en happy leven.
Lukt dat niet en kan ze niet meer zonder volle dosering, dan gaat het om weken/maanden (verwachtig, geen hard feit, er zijn te weinig onderzoeken naar gedaan)
Een andere pijnstiller gaat niet helpen, sterk werkende pijnstillers zijn langdurig helaas erg pittig voor het lichaam.
Ik kan het gelukkig nu wel veilig blijven geven met Rory, dat schijnt weinig kwaad te kunnen en Rory drinkt al niet zo veel meer, ze eet volledig gras mee en ook veulenbrok.
Geen nieuws waar iedereen (incl mijzelf) op hoopte dus. Maar ik denk dat dit uiteindelijk het eerlijkst en beste is voor Aurora.
Haar door laten gaan met pijn is geen optie. Ze zal hier een zo goed mogelijke laatste pijnvrije tijd krijgen. Ik hoop laatste jaren zelfs. Ze heeft zo'n poedersuiker leven gehad, ze verdient het om nog minstens 10 goede jaren te krijgen nu. Helaas lijkt dat op dit moment niet haalbaar.
De laatste 3-4 dagen is haar dagelijkse vooruitgang in gedrag even gestopt. Ze blijft hangen op het zelfde punt. Gisteren ging het iets minder goed dan normaal maar viel me pas achteraf op, was heel minimaal. Vandaag kreeg ze voor 450kg ipv 500kg metacam, ze liet zich net niet benaderen en was weer aan het dreigen, defensief en als ik door was gegaan was ze weer agressief geworden. Ook staat ze helemaal aan de andere kant van de wei, weer apart van de kudde. Ze staat alert en weer met een strakkere uitdrukking.
Kan toeval zijn dat ze vandaag het om wat voor reden dan ook even pittig heeft. Het is zo'n minimaal verschil in metacam dat ik me haast niet voor kan stellen dat ze daar zo heftig op reageerd.
Even aankijken hoe dit zich ontwikkeld.
het is heel naar om je paard zo te zien opknappen met pijnstilling, maar ik denk dat het voor deze merrie ook wel weer heel positief is. Ze stond immers nogal stil qua vooruitgang, en nu is er wellicht weer een kans dat ze zich kan ontspannen en ze eventueel wat behandelingen kan krijgen zoals chiropractor of fysio?
