Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-01-23 08:43

Geplaatst: 30-01-23 08:43

hoe gaat het nu?

**Geplaatst**: 20-03-23 08:51

Geplaatst: 20-03-23 08:51

Hey JoSav, hoe gaat het met je/jullie ? Ik hoop dat je gezondheid een beetje mee wilt maar geef toe dat ik mij wel een beetje zorgen maak dat dat niet het geval is.

**Geplaatst**: 20-03-23 16:56

Geplaatst: 20-03-23 16:56

jokari schreef:
Hey JoSav, hoe gaat het met je/jullie ? Ik hoop dat je gezondheid een beetje mee wilt maar geef toe dat ik mij wel een beetje zorgen maak dat dat niet het geval is.

Toevallig dacht ik ook aan je Jorieke, hie is het met je meiden en met jou?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-03-23 16:11

Geplaatst door de TopicStarter : 27-03-23 16:11

Ik vind het moeilijk een update te geven. Er is veel gebeurd en er gebeurt nog steeds veel. Ik heb het er erg moeilijk mee.
Dus dat resulteert in weken en wekenlang stukjes erbij schrijven, stukjes aanpassen of weghalen… waar ook te beginnen?
Het is als dominosteentjes die telkens maar weer opnieuw beginnen met omvallen.

Mijn gezondheid is ondanks de operatie niet verbeterd. Ik zal dit jaar nog eens worden geopereerd.
De kans op genezing is klein, de hoop is enige verbetering.

Met Muniya gaat het erg goed.
Met Manari gaat het naar omstandigheden OK.
Ze loopt af en aan nog gevoelig. Niet gek gezien de omstandigheden en staat van haar hoeven toen ze daar kwam en kilometers die ze tegenwoordig maakt ten opzichte van (vooral op het laatst) op de oude stal.
Ze moet ook erg wennen aan het fenomeen ruinen in de kudde en aandacht delen.

Met Muzanna gaat het minder.
Ik maak me zorgen en ik hoop dat we haar stabiel gaan krijgen.
Ze was schraal geworden door de stress van de laatste weken op de vorige stal, het transport en de overgang naar 24/7 buiten waarbij ik ook nog eens (voor haar) gewoon van de aardbodem ben verdwenen (toch een nadeel van Tekes in dat opzicht: ze rouwen om hun mens) maar de laatste 2-3 weken ging het ineens heel hard achteruit.
Ze is inmiddels alle reserves kwijt en we moeten heel voorzichtig te werk gaan want eten is een puzzel:

Ze valt in, lust veel niet, mag veel niet vanwege spenen en HB verleden, heeft momenteel echt moeite met veranderingen, wil weten waar haar kinders zijn en vertikt het anders te eten… en als ze nog meer op haar bordje krijgt houden we ermee op.
Dat is gewoon niet eerlijk.
Maar de betrokken specialisten zijn positief en hoopvol, omdat ze jong is en al flinke stappen heeft gezet.
Ik voel me vooral erg machteloos vanwege de afstand en mijn eigen obstakels in het erheen kunnen etc. Ook dat doet pijn.
Ik wil er het liefst gewoon elke dag heen, de hele dag aandacht geven, dat soort dingen.

Muniya is dus intussen gespeend. En zonder stress.
Eerder was dat niet zo rustig verlopen en die stress hadden veulen noch mama er ook nog bij kunnen hebben.
Muzanna staat nu apart met een andere pensionado, omdat ze rust moet hebben in plaats van haar positie als koningin te moeten volhouden en tegelijk op haar kinders passen die zich door die status uiteraard van alles (denken te) permitteren in zo’n groep (en het zijn Tekes).
Al met al hebben we er een hele kluif aan en is het een hele puzzel dit paard weer goed te krijgen. Nog los van m’n eigen sores.

Voor mezelf is er nog maar een kleine kans op genezing.
Daar hoop je op, uiteraard, maar het voelt een beetje als hopen de loterij te winnen.
Verbetering is nu het doel van de arts. Dat is nogal vaag.
Dat moet ik een plekje geven.
En daarnaast dat de paarden er enorm de dupe van zijn geweest.

Ik heb vanwege mijn ziek zijn zaken uitbesteed en in goed vertrouwen in handen van de stalhouder (en daarmee op hun beloop) gelaten.
In het begin heeft de stalhouder ons vertrouwen verdiend, maar de kwaliteit van zorg ging de laatste tijd achteruit (daar zijn allerhande redenen voor te bedenken maar een reden is nog geen excuus…)

Wij hebben daarop te weinig geanticipeerd en dat te laat ingezien door onze eigen problemen (en verhuizing) en specifiek vanwege mijn gezondheid.
Om überhaupt te komen voeren en uitmesten moesten alle zeilen worden bijgezet en dat betekende dat de rest lang onder de radar is gebleven.
De keren dat ik er wel kwam was ik er vaker wel dan niet een minuut of 5.

Het resultaat is achterstallig onderhoud en problemen aan de hoeven en tanden. Voor beide paarden met desastreuze gevolgen.
Ook de kwaliteit van het ruwvoer ging achteruit en dat was te zien in vocht in de benen en vocht bij de mest.
Daar zijn wel wat discussies over gevoerd, maar altijd kwam er een (meer of minder aannemelijk) weerwoord op (bijvoorbeeld) waarom de boxen zo snel vies werden (in plaats van mindere kwaliteit ruwvoer, meer op stal staan en stal van de honger letterlijk leeg vreten…)
Deze stal paste op geen enkel front meer voor onze paarden, dat werd ineens duidelijk. Als een kaartenhuis dat instort.

De hoeven hebben vreselijk te lijden gehad.
Manari stond gevaarlijk scheef (ik vermoed een optelsom van scheef gezet zijn verergerd door weven van de stress op stal) en Muzanna had verwaarloosde hoeven en flinterdunne (bewust weggevijlde) zolen.
Dat had echt geen weken meer zo moeten gaan.
Was dat “maar” alles…

Muzanna heeft vergevorderde EOTRH.
Hoe oud ze ermee gaat kunnen worden is afhankelijk van of het wat gaat willen stabiliseren of niet en hoe goed haar lijf zich gaat kunnen aanpassen zonder tanden.
Ik zal moeten accepteren dat de kans reëel is dat ze de 20 niet haalt en ze daarnaast al haar tanden zal kwijtraken.
Begin mei gaat ze naar de kliniek om de schade en ernst vast te stellen om te kunnen opereren.

Ik betaalde op de oude stal ook voor een tandarts, maar het bleek er een die zoiets ernstigs dus over het hoofd heeft gezien.
Wat moet je daar verder van maken…
In het begin liet ik mijn eigen tandarts (tevens dierenarts) komen maar het is als je zo ziek bent zwaar om dingen te regelen, er zelf bij te zijn en zelf een vinger aan de pols te houden.
Dus heb ik ook dat uitbesteed.

De eerste keer ben ik erbij geweest en heb ik specifiek gevraagd naar de snijtanden, het snijvlak en het kwijlen: achteraf voortekenen van beginnende EOTRH.
Ze verzekerde me dat het enkel cosmetisch was en iets dat ze heel vaak zag.
Aangezien ze dagelijks heel veel paardenmonden zag heb ik dat voor waar aangenomen.
Achteraf heel stom.
Want wat vaak voorkomt is nog niet per definitie normaal of acceptabel.
Het feit dat diezelfde tandarts op de oude stal eerder dit jaar bij twee paarden EOTRH heeft vastgesteld maakt het nog zuurder.
Verder heb ik destijds gevraagd naar het handmatig vijlen, want je kunt zo toch nooit goed bij de achterste kiezen? Ook dat zou geen punt zijn.

Wat betreft het kwijlen heb ik zelfs later nog aan een dierenarts gevraagd en deze zei dat sommige paarden nu eenmaal kwijlen. Zolang ze geen proppen maakte hoefde ik me er niet direct zorgen over te maken.
Omdat ze ook wel erg gulzig was en van eten hield heb ik het daarna maar gelaten voor wat het was. Maar achteraf… ja, achteraf…
Dan ook nog tegen de afspraken in de hele avond en nacht zonder ruwvoer (behalve het stro dat wij in de boxen deden…) en ongevraagd en tegen medisch advies in plaats van hooi steeds nattere kuil…

Ik had kritischer moeten zijn en minder goed van vertrouwen moeten zijn.
Ik was en ben daar echt goed ziek van.
Wat verder meespeelt is dat de stalhouder met zoveel liefde over onze paarden sprak (Muzanna is volgens iedereen die ooit met haar te maken heeft gehad het braafste paard dat ze ooit gekend hebben) en ons vertrouwen verdiend dat dit niet eens in ons opkwam als mogelijkheid.
Het zat totaal niet op onze radar. Een kapitale fout.

Zowel de hoeven behoorlijk vernaggeld (hoewel met meer geluk dan wijsheid vermoedelijk niet permanent) als de tanden.
Wat hebben die arme paarden het te verduren gehad.

De tandarts hier vond het onvoorstelbaar dat dit over het hoofd is gezien en kon zich er geen voorstelling van maken aangezien dit niet een proces was van maanden maar van jaren.
Wel lijkt het erg agressief en nu dusdanig snel te gaan dat ze ook erg invalt en sinds een paar dagen echt extreem kwijlt.

Inmiddels is er geen redden meer aan en heeft ze vergevorderde EOTRH.
Ze zal op de kliniek geröntgend worden om de ernst vast te stellen, maar het is zeer aannemelijk dat ze geopereerd moet worden en al haar tanden zullen worden getrokken.
Wortels eet ze heel gretig en ze bijt heel flink, maar ze is natuurlijk ook erg hard voor zichzelf en werkt ze eerlijkheidshalve ook liever zonder bijten naar binnen.
Die hardheid heeft ook een rol gespeeld, want wat is dit paard extreem hard voor zichzelf…
Ze wordt 2x daags bijgevoerd, krijgt nu onbeperkt ruwvoer en wanneer het weer het toelaat mag ze vrij grazen. Zonder masker. Ze moet echt aansterken nu, want reserves heeft ze inmiddels niet meer.

Ik neem het vooral mezelf kwalijk. Ik ben te goed van vertrouwen geweest.
Niet kritisch genoeg geweest.
Me teveel verscholen achter het idee dat mijn ziekte tijdelijk zou zijn terwijl de tijd maar doortikte…

Zowel het klimaat op stal, de hoefsmid als de tandarts hebben beide paarden ernstige schade toegebracht en ik heb dat door mijn ziekte niet kunnen zien. Maar al heb ik een goede reden waarom dit zo gelopen is: een reden is nog geen excuus.
Ik ben zo verdrietig en zo boos, vooral op mezelf. Wat hebben die paarden geleden.
Ik schaam me vreselijk dat ik de paarden zo heb verwaarloosd en zo heb laten verwaarlozen.
Ik heb er nog steeds nachtmerries van.

Ik hoop dat Manari nog een toekomst heeft als rijpaard.
Al maakt ze hele goede vorderingen en loopt ze weer heel goed stond ze wel ernstig scheef…
En ik hoop dat Muzanna überhaupt nog een toekomst heeft.

Omdat we alle zeilen moesten en moeten bijzetten om de paarden stabiel te krijgen geven we ze pauze zolang nodig is om hiervan te bekomen, ook omdat bij Muzanna zeer waarschijnlijk alle tanden getrokken moeten worden.
Arm paard is plotsklaps met 15 “oud.” De tandarts kon niet geloven dat ze nog zo jong was. Hij heeft wel 3x gevraagd of het paspoort wel klopte.

Dan is het al tijden op en af met vage kreupelheden: dan weer goed, dan weer gevoelig, dan stokkreupel.
Over Muzanna maak ik me flink zorgen. Ik weet echt niet of ze de 20 wel gaat halen zo…

Half maart liep ze van het ene op het andere moment achter weer vreselijk kreupel.
Hoefzweer of kneuzing. Dus direct weer dierenarts erbij, alle zeilen bijzetten en door.
Dan staat ze weer zo braaf terwijl er weer gepield en gepruld moet worden. Zo’n lief paard, het is onvoorstelbaar.
Maar wat is dat paard verpieterd hierdoor… ik heb er geen woorden voor.

Ineens heb ik een “oud” paard.
Ook kwam het besef dat dit misschien haar einde zou betekenen of haar leven ernstig zou gaan inkorten.
Ze had al zoveel geleden…

Daarbij zag ik mijn hoop weer met haar te kunnen rijden (en zo niet ik dan m’n kind) en nog wat veulens te fokken in rook opgaan.
En ik weet ook wel dat er tig voorbeelden zijn van paarden met deze aandoening die het nog jaren goed doen, zelfs in de sport, maar dit paard heeft echt al zoveel te verduren gehad… en het is zo agressief… het voelt als dweilen met de kraan open.
Het is dat de rest zo optimistisch is…

Of ik dus ooit nog met haar durf te fokken, of misschien via een raszuivere draagmerrie… ik weet het niet.
Of ik überhaupt alle kosten kan blijven dragen op deze manier is ook maar de vraag. Op korte termijn wel, maar hoe lang?
Het moet ergens vandaan komen.
Dagelijks pijnstilling à zoveel euro per dag. Dan elke maand voor €100-200 aan supplementen en een (financieel en emotioneel) hoofdbrekens qua voer want HB verleden, veulen spenen en vreselijk ingevallen… een paard dat lichamelijk en geestelijk nu even heel kwetsbaar is en veel voor de kiezen heeft gehad (en krijgt…)
Dan elke 6 weken hoefsmid voor uiteindelijk waarschijnlijk wel €300 per keer.
En uiteraard de standaard kosten nog. Dan ook nog een flinke hypotheek op een verdomde bouwval waar je U tegen zegt…

Om over alle tegenslag rond de verhuizing en met het nieuwe huis en alle kosten die we daardoor de afgelopen maanden gehad hebben en gaan hebben verder nog maar te zwijgen.
Uiteraard zelf ook bergen pech. Zoals de eerste dag in het nieuwe huis dat ik heel knullig struikel: wekenlang een kapotte knie en nog hulpelozer. Een simpele schaafwond van de ruwe maar net geverfde muren hier: raakt ontstoken, dus werd ik letterlijk ziek van. Etc.
En het huis… Lekkages, verzakkingen, verborgen gebreken. Of nog zoiets: een paar dagen voor overdracht springt een leiding in het oude huis en overstroomt alles. De vloer van nog geen 3 maanden volledig moeten vervangen… etc. etc.
Je zou van minder een inzinking krijgen.

Fokken gaat voorlopig een streep door.
Voor Muzanna mogelijk definitief. Eerst eens zien of we haar weer goed krijgen.
En we dit alles kunnen blijven rechtbreien op alle fronten.

Jammer voor mijn dromen, jammer voor het ras: zij gaan voor.
Dan maar geen merrie voor een tweede lijntje. Dan maar geen toekomstige dekhengst… zo’n goede merrie die zo haar stempel had kunnen drukken op de fokkerij… de basis van mijn fokkerijdroom… als ik zie wat daar momenteel van over is… wat doet het pijn dat paard zo te moeten zien.
Maar psychisch heeft ze vooral al hele stappen gezet. Ze durft weer in de stal, ze heeft een wakkere blik. Ik zie dat ze pijn heeft, maar ze is heel wakker en monter. Dat biedt hoop.
Maar door mijn eigen situatie is het moeilijk niet te willen opgeven. Haar deze lange revalidatie en ingrijpende veranderingen te besparen.

En ook door die situatie heb ik geen idee wat volgende week of volgende maand brengt, laat staan volgend jaar.
Ik weet het echt niet.
Voor mij niet, voor mijn gezin niet, voor de paarden niet.
Op geen enkel vlak eigenlijk.
Ik weet op deze manier niet eens of ik de paarden wel kan houden. En of Muzanna wel gaat opknappen.
Ik wil Muzanna ook de kans geven beter te worden en vrij te zijn van ongemak en pijn.
Dat verdient ze sowieso.
Maar hoe dat eruit gaat zien over een week, een maand, een jaar? Ik weet het gewoon niet.

Tegelijkertijd knijp ik me in mijn handjes met het geweldige plekje waar ze nu staat. Wat wordt daar goed voor haar gezorgd en als ze de enorme hoeveelheid meerwerk en zorgen en en en zou doorrekenen… :oo

Wat heeft Muniya het getroffen met haar mens. En wat hebben wij het getroffen met haar mens.

We gaan zien wat de komende tijd brengt qua zorg en zorgen.
We nemen het zoals het komt.
De rest is toekomstmuziek en die toekomst is momenteel een raadsel.

Op alle fronten wel.
Kunnen we dit huis eigenlijk wel betalen? Op deze manier? Met zoveel tegenslagen? Ook als ik ziek blijf?
Procedures duren erg lang. Nog los van wachtlijsten en achterstanden. Tijd tussen consulten en behandelingen duren ook lang. En mijn leven staat al zo lang stil dat we deze stap ondanks alle onzekerheid genomen hebben.
Spijt heb ik niet.
We moesten wel.
De manier waarop is een ander verhaal. Maar als we het niet gedaan hadden durf ik wat betreft Muzanna wel te beweren dat ze er niet meer was geweest en wat betreft Manari denk ik eigenlijk ook niet. Ik durf het evenmin toeval te noemen dat de oude stal als zodanig ter ziele is. Een schim van wat het was en ik denk zeer binnenkort zelfs dat niet meer.

Maar makkelijk is dit alles allerminst. En als er dan weer wat voorvalt, met de paarden, met het huis (of met mij) zoals minstens een keer per week, dan zie ik het soms heel somber in omdat het overzicht gewoon zoek raakt. En eerlijk… de rek gaat er zo wel een beetje uit.

Het is bouwen op schuivend zand. Bijna letterlijk…

Afbeelding

**Geplaatst**: 27-03-23 16:22

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 16:22

Jeetje Josav, ik ben in shock. Wat een verdriet om je paarden. Dan zorg je er zelf altijd zó goed voor en dan gebeurt dit. Ik heb er geen woorden voor. En dan jijzelf en je huis, je hebt het zwaar te verduren. Ik leef met jullie mee, daar heb je helaas niets aan. :(:)

**Geplaatst**: 27-03-23 16:35

Geplaatst: 27-03-23 16:35

Ik weet niet wat te zeggen.. wat verschrikkelijk

Je wanhoop, verdriet en frustraties spatten van het scherm af. Wat hebben jullie allemaal een enorme berg ellende over je uitgestort gekregen.

Ik hoop zo dat het geluk jullie weer weet te vinden, als er iemand is die het verdient dan zijn jullie het wel.

**Geplaatst**: 27-03-23 16:36

Geplaatst: 27-03-23 16:36

Ook ik kan de juiste woorden niet vinden. Wat ongelooflijk erg en pijn moet het doen, zowel fysiek als mentaal. Het enige wat ik kan doen is meeleven en hopen. Maar zoals Whizz zeg, heb je daar eigenlijk niets aan. Weet dan mijn pb altijd open is, mocht je daar behoefte aan hebben om wat voor reden dan ook!

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 27-03-23 17:02

Geplaatst: 27-03-23 17:02

Oh oh oh Jorieke, wat een dikke oliebol..
Kan het niet mooier maken, het is gewoon dikke oliebol.
Wat hebben jullie een pech gehad.
Maar het voornaamste, reken het jezelf alsjeblieft niet zo hard aan. Je hebt gedaan wat je kon, wat je lukte, wat je dacht dat het juiste was. Je hebt je vertrouwen gelegd bij de mensen die je dacht te kunnen vertrouwen. Je hebt geroeid met de riemen die je had, gemaakt met de informatie die je had.
Ik snap het wel, je voelt je zo verantwoordelijk voor je dieren en je wilt het allerbeste voor hen.
Maar je hebt echt gedaan wat je kon. Met de informatie die je had.
Meer kan een mens niet doen.

Ik wil jullie ontzettend veel beterschap en sterkte wensen, ik hoop dat je lijf snel toch wat verbetering gaat geven, dat de paarden snel weer ok zijn en dat de verbouwing nu zonder verdere tegenslagen door kan gaan.

**Geplaatst**: 27-03-23 17:26

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 17:26

Ik sluit me aan bij hierboven. Zelf zou ik me ook verwijten maken, maar ze zijn niet echt terecht. Je móet ook kunnen vertrouwen op je hoefsmid en tandarts. Dat is geen fout, je hebt er gewoon vreselijk pech mee gehad. En met jou de paarden. Ontzettend verdrietig.
Ik duim mee dat iedereen weer opknapt.
Geef het een plekje en laat de schaamte los. Heel begrijpelijk maar daar word je ook weer ziek van. Het is nu wat het is. Op naar beter!
Heel heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 27-03-23 17:36

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 17:36

Oh Jorieke… wat een k*tbericht…
Ik snap de verwijten die je jezelf maakt, maar ik ga met mijn voorgangers mee, je hebt gedaan wat je kon. Je hébt een rotgezondheid. Hele dikke knuffel. Ik zou zo graag willen dat ik je praktisch of financieel kon helpen, maar met “zou willen” ben je niks… ik wens je een klein mirakel toe, voor jou, je paarden, je gezin…

**Geplaatst**: 27-03-23 18:55

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 18:55

Stille meelezer hier, maar pfff wat een verhaal. Ik snap je frustratie en verdriet, wat moet jij je ellendig voelen op het moment…Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop heel erg op een groot wonder voor je gezondheid en voor de gehele situatie

**Geplaatst**: 27-03-23 19:08

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 19:08

Och wat een ellende hebben jullie op jullie bordje gekregen.

Verwijt jezelf echter niets, je hebt altijd in het belang van je dieren gedacht. Helaas is het alleen niet fijn uitgepakt.

Ik duim dat je de paarden weer op de rit krijgt en je eigen levenskwaliteit verbeterd.

**Geplaatst**: 27-03-23 20:28

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 20:28

Verdorie, wat een kak bericht -O-

Ik volg al lang in stilte je topic, omdat je zulke prachtige paarden hebt, je er zoveel kennis over hebt en er met zoveel liefde over spreekt...
En dan dit

Wat een ongelooflijke ellende hebben jullie gehad, wat overigens volkomen buiten jullie schuld om is!
Geen woorden voor, maar ik hoop met heel m'n hart dat dit jaar de zon weer mag gaan schijnen voor jullie, en jullie prachtige gouden paarden :knuffel:

**Geplaatst**: 27-03-23 20:32

Geplaatst: 27-03-23 20:32

Zo begrijpelijk... maar zo oneerlijk dat mensen het vertrouwen wat jij ze hebt gegeven zo ontzettend geschaad hebben ten koste van jouw paarden

Je kon niet anders dan de zorg uit handen geven... je deed het in een poging beter te kunnen worden

wees alsjeblieft mild voor jezelf... die mensen hebben nagelaten om goede zorg te bieden

niet jij... jij kon het niet door omstandigheden... en dacht kundige mensen gevonden te hebben die het tijdelijk konden overnemen...

**Geplaatst**: 27-03-23 21:08

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 27-03-23 21:08

Ik wil je graag een hele dikke knuffel geven, wat een verdriet.

Over EORTH kan ik wel iets zeggen. Bij mijn 14-jarige ruin heeft daardoor geen tanden meer (wel kiezen). Zijn getrokken voor ik hem kocht en volgens zijn vorige eigenaresse maakte het een enorm verschil voor hem toen ze eenmaal uit waren. Ik merk niets aan hem dat hij ze niet meer heeft, ik snij alleen wortels/appels in kleinere stukken. Hij is enorm bedreven met zijn lippen om hooi uit netten te halen.

Verder is EORTH voor zover mij bekend (komt relatief veel voor bij IJslanders) altijd een progressieve ziekte. Dus een andere tandarts of het zelf beter in de gaten gehad hebben zouden geen verschil hebben gemaakt voor de huidige situatie. Misschien iets dat een kleine troost voor je. Verder weet ik dat als de tanden er eenmaal uit zijn ze meestal meteen weer beter gaan eten en pijnvrij zijn.

**Geplaatst**: 28-03-23 05:45

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 28-03-23 05:45

Ik heb hier verder helemaal geen verstand van, maar jemig wat klote zeg… ik wil jullie allemaal alleen maar een hele dikke knuffel geven! :knuffel:

**Geplaatst**: 28-03-23 10:16

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 28-03-23 10:16

Inderdaad echt een hele dikke knuffel!

Geen woorden voor, wat een pech :(:)

**Geplaatst**: 28-03-23 16:37

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 28-03-23 16:37

Jeetje wat enorm heftig…. Heb er net zoals de anderen al zeggen geen woorden voor.

**Geplaatst**: 28-03-23 16:39

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 28-03-23 16:39

Echt drama, maar ben toch niet zo hard voor jezelf :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-23 13:46

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-23 13:46

Dank jullie wel voor de lieve woorden en het medeleven. Het raakt me.
En ja, ik reken het mezelf dus wel aan.
Er zijn verzachtende omstandigheden en je moet ook op specialisten kunnen vertrouwen; je betaalt voor een dienst wanneer je deze niet zelf kunt leveren, maar onderaan de streep blijf ik wel eindverantwoordelijke.
Het is een hele vervelende samenloop van omstandigheden geweest: een “perfect storm” in wezen.

Ik hoop met heel mijn hart dat de goede zorg voor Muzanna niet te laat is.
Dat ze niet nodeloos in stilte pijn heeft moeten hebben om uiteindelijk alsnog de handdoek in de ring te moeten gooien.
Maar het blijft een hele puzzel en zeker als ze zo rap zo mager wordt maak je je enorm zorgen.
En dan kom je voor moeilijke keuzes te staan wat betreft welzijn.
Ze heeft immers geen reserves meer. We hopen maar dat het niet zover komt.

In de groep moest ze te hard werken voor haar eten (slowfeeders met kleine mazen). Dus groep splitsen. Ook iets minder kleine mazen bleken intussen te moeilijk. Dus bijvoeren.
Maar toch bleef ze schraal.
Uiteindelijk kreeg ze meer last van haar tanden en toen ging het in een week of 2 ineens heel hard. Waar ze eerst schraal maar stabiel bleef begon ze nu serieus in te vallen.
Daarom krijgt ze nu volledig onbeperkt, zonder netten of andere obstakels.

En veulen op eigen benen (met grote dank aan haar grote zus Manari!) en mama apart.
Dat ging eerst met de ezel, want daar kan ze goed mee, maar die werd te dik van onbeperkt ruwvoer.
Met de mini ging ook goed, maar eigenlijk hetzelfde probleem.
Uiteindelijk met de meest onderdanige van de groep geprobeerd en Muzanna kan het eigenlijk te goed met hem vinden, want ze laat hem zelfs uit haar bak eten. Dat mag anders alleen Muniya. Manari zelfs niet.

En dat is dus ook weer een probleem want ze heeft moeite met eten en eet liever een beetje op haar dooie gemakje haar bijvoer zo tussen het hooi eten door en dat kan dus niet en er kan natuurlijk ook niet uren iemand als een politieagentje bij blijven om te zorgen dat ze al haar medicatie en voer eet.
Dat betekent dus dit proberen en dat proberen en zus proberen en zo proberen.

Dus het is een hele puzzel.
Dan zou je zeggen, dan zetten we haar apart want dat was nooit een issue maar ze is nu dusdanig kwetsbaar dat ze daar dus toch onrustig van wordt.
Zelfs een draadje accepteert ze eigenlijk niet. Het is toch echt een “beschadigd” paard.
Goed, we bekijken het maar gewoon van dag tot dag.

De afgelopen paar dagen eet ze goed door en morst ze ook minder.
Nood breekt wet: ze krijgt een geprakte wortel door het voer. Daar is ze echt verzot op (en mocht ze al jaren niet vanwege de suikers…)
Als ze dat mengsel (met o.a. luzerne, balancer en lijnzaadolie) op heeft krijgt ze slobber van zemelen en bietenpulp. Tot nu toe gaat dat goed. Hopelijk blijft dat goed gaan.
En kan het uiteindelijk gewoon samen gevoerd worden zodat je niet 4x moet voeren in feite.

Ik hoop dat ze niet verder invalt en inderdaad zoals de meeste paarden met deze aandoening enorm opknapt na het trekken van de tanden.
Hoe het dan daarna gaat in verband met risico op hoefbevangenheid zien we dan wel weer.
We’ll cross that bridge when we get there…

De hoefsmid is gisteren ook weer geweest en uit voorzorg gaan we haar ook achter op hoefschoenen zetten.
Ze moet even zo comfortabel mogelijk gemaakt worden (ze heeft ook een 50g deken op) om haar zoveel mogelijk te helpen.
Het is een tijdelijke maatregel, maar ik denk nu wel even noodzakelijk.

In de hoop toch iets van overzicht te vinden hebben we doorgerekend wat de kosten ongeveer per maand zijn momenteel en dat loopt wel aardig in de papieren. :oo

(Meer dan sommige mensen als huishouden per maand te besteden hebben… yikes…)

Maar om een ouderwetse uitdrukking te gebruiken: acht is meer dan duizend.

Desondanks is het alsnog pittig en op langere termijn gewoonweg niet vol te houden zo. Financieel niet. Emotioneel niet.
Je kunt nog zo voorzichtig zijn. Tegen zo’n stortvloed aan tegenslagen valt niet op te boksen.
Niet eeuwig in elk geval.

En al zou ik het niet echt tegenslag noemen is het wel een beetje een tegenvaller: ik ben voor veel dingen afhankelijk van mijn iPad omdat achter een PC zitten momenteel nog steeds volstrekt onrealistisch is. Maar ik vrees dat de tablet heel binnenkort de geest gaat geven. Weliswaar al 3,5 jaar oud, maar alsnog erg ongelukkige timing.
Daar is momenteel echt geen geld voor.
We kunnen niet sparen want vrijwel alle extra inkomsten (eigenlijk nodig voor de verbouwing) gaan momenteel naar Muzanna.
Dus niet zo handig weer. Die ruimte is er simpelweg nu niet.
Ik hoop maar dat Muzanna binnen een paar maanden opknapt.

Whizz schreef:
Jeetje Josav, ik ben in shock. Wat een verdriet om je paarden. Dan zorg je er zelf altijd zó goed voor en dan gebeurt dit. Ik heb er geen woorden voor. En dan jijzelf en je huis, je hebt het zwaar te verduren. Ik leef met jullie mee, daar heb je helaas niets aan.

Ik heb er wel wat aan. Het lost de problemen niet op, maar erkenning van een ander dat het zwaar (en zwaar køt is) is ook wel fijn. Je voelt je gezien en gehoord. Dankjewel.

Berdien schreef:
Ik weet niet wat te zeggen.. wat verschrikkelijk Je wanhoop, verdriet en frustraties spatten van het scherm af. Wat hebben jullie allemaal een enorme berg ellende over je uitgestort gekregen.

Ik hoop zo dat het geluk jullie weer weet te vinden, als er iemand is die het verdient dan zijn jullie het wel.

Dankjewel. Het geeft een mens wel een enorm relativeringsvermogen en laat ook wel zien hoeveel een mens eigenlijk kan hebben. Want afgezien van momenten dat ik het echt even niet meer weet en echt een enorme wanhoop voel gaan we toch gewoon door, elke dag.

BranwenGC schreef:
Ook ik kan de juiste woorden niet vinden. Wat ongelooflijk erg en pijn moet het doen, zowel fysiek als mentaal. Het enige wat ik kan doen is meeleven en hopen. Maar zoals Whizz zeg, heb je daar eigenlijk niets aan. Weet dan mijn pb altijd open is, mocht je daar behoefte aan hebben om wat voor reden dan ook!

Heel veel sterkte

Dankjewel. Je gezien en gehoord voelen is ook heel waardevol. Maar het doet wel pijn. Op het dieptepunt (tot nu toe) werd ik gewoon wakker van het tandenknarsen van de stress. Ik kreeg last van mijn tanden en kaken, puur door de enorme stress. Dat is nu wel minder, maar juist ook de situatie met Muzanna vreet veel energie. Het is echt even een enorm zorgenkindje en ik ben haar verzorgers eeuwig dankbaar voor al hun inzet en meedenken en -werken aan oplossingen.

fleurtjeuh schreef:
Oh oh oh Jorieke, wat een dikke oliebol..
Kan het niet mooier maken, het is gewoon dikke oliebol.
Wat hebben jullie een pech gehad.
Maar het voornaamste, reken het jezelf alsjeblieft niet zo hard aan. Je hebt gedaan wat je kon, wat je lukte, wat je dacht dat het juiste was. Je hebt je vertrouwen gelegd bij de mensen die je dacht te kunnen vertrouwen. Je hebt geroeid met de riemen die je had, gemaakt met de informatie die je had.
Ik snap het wel, je voelt je zo verantwoordelijk voor je dieren en je wilt het allerbeste voor hen.
Maar je hebt echt gedaan wat je kon. Met de informatie die je had.
Meer kan een mens niet doen.

Ik wil jullie ontzettend veel beterschap en sterkte wensen, ik hoop dat je lijf snel toch wat verbetering gaat geven, dat de paarden snel weer ok zijn en dat de verbouwing nu zonder verdere tegenslagen door kan gaan.

Lief van je. En je hebt ook wel gelijk. Maar ik ben haar eigenaar en ik ben verantwoordelijk, of voel me op zijn minst verantwoordelijk.
Als in elk geval iets van een stijgende lijn komt met in elk geval een aantal dingen voelt het tenminste niet meer alsof je continu moet zwemmen om niet te verzuipen.

hasufel schreef:
Ik sluit me aan bij hierboven. Zelf zou ik me ook verwijten maken, maar ze zijn niet echt terecht. Je móet ook kunnen vertrouwen op je hoefsmid en tandarts. Dat is geen fout, je hebt er gewoon vreselijk pech mee gehad. En met jou de paarden. Ontzettend verdrietig.
Ik duim mee dat iedereen weer opknapt.
Geef het een plekje en laat de schaamte los. Heel begrijpelijk maar daar word je ook weer ziek van. Het is nu wat het is. Op naar beter!
Heel heel veel sterkte

Je hebt gelijk. Ik moet het een plekje geven en dat heeft tijd nodig. Ik denk dat ook wel meespeelt dat de problemen nog niet zijn opgelost en dat maakt dat ik daardoor dus nog heel erg in gevecht ben: met mezelf dat dit zo is gelopen en om de paarden weer goed te krijgen, hopend dat het niet te laat is en ze nu verpieterd zijn - of erger.

jokari schreef:
Oh Jorieke… wat een k*tbericht…
Ik snap de verwijten die je jezelf maakt, maar ik ga met mijn voorgangers mee, je hebt gedaan wat je kon. Je hébt een rotgezondheid. Hele dikke knuffel. Ik zou zo graag willen dat ik je praktisch of financieel kon helpen, maar met “zou willen” ben je niks… ik wens je een klein mirakel toe, voor jou, je paarden, je gezin…

Lief! Morele steun is ook steun. En dat helpt ook. Tuurlijk trof ik het liefst een weldoener die alle problemen oploste of in elk geval de financiële zorgen hierom weg zou halen. Absoluut. Maar we roeien met de riemen die we hebben. Als ik realistisch ben besef ik dat Muzanna tegen het einde van de zomer echt goed moet zijn aangesterkt, anders komt ze mogelijk in de winter weer in de knoei nu ze zo verzwakt is. Dus ik hoop dat ze ook snel kan worden geopereerd en dan op gaat knappen. Dan heeft ze als het meezit de hele zomer om aan te sterken. Ik hoop daar dan ook wel een beetje op. Dat geeft wat houvast. In plaats van doemdenken omdat ze er nu zo slecht bij staat dat ik niet weet of ze een operatie überhaupt aankan of überhaupt weer gaat aanzetten.

Ballard_L schreef:
Stille meelezer hier, maar pfff wat een verhaal. Ik snap je frustratie en verdriet, wat moet jij je ellendig voelen op het moment…Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop heel erg op een groot wonder voor je gezondheid en voor de gehele situatie

Dankjewel. Lief bericht. Je leert wel heel erg relativeren. Dat Muzanna nu een paar dagen goed eet doet al zoveel met me in positieve zin: zo zie je maar dat zelfs dat soort ogenschijnlijk kleine dingen veel effect kunnen hebben op je gemoedstoestand in positieve zin. Kan daar dagen op teren. Yes! Ze eet!
Ze heeft zelfs weer even gespeeld met haar metgezel en de mini die even onder de draden door kwam om te buurten. Hoe geweldig is dat?

horsii schreef:
Och wat een ellende hebben jullie op jullie bordje gekregen.

Verwijt jezelf echter niets, je hebt altijd in het belang van je dieren gedacht. Helaas is het alleen niet fijn uitgepakt.

Ik duim dat je de paarden weer op de rit krijgt en je eigen levenskwaliteit verbeterd.

Dankjewel voor je lieve bericht. Ik hoop het ook van harte. Ik hoop in elk geval weer iets te kunnen ondernemen. Iets van zelfstandigheid terug te krijgen. En dat het met de paarden weer goed komt.

different1 schreef:
Verdorie, wat een kak bericht
Ik volg al lang in stilte je topic, omdat je zulke prachtige paarden hebt, je er zoveel kennis over hebt en er met zoveel liefde over spreekt...
En dan dit
Wat een ongelooflijke ellende hebben jullie gehad, wat overigens volkomen buiten jullie schuld om is!
Geen woorden voor, maar ik hoop met heel m'n hart dat dit jaar de zon weer mag gaan schijnen voor jullie, en jullie prachtige gouden paarden

Bedankt voor je lieve woorden. En dat je er speciaal even voor vanonder je steen komt.

Neon schreef:
Zo begrijpelijk... maar zo oneerlijk dat mensen het vertrouwen wat jij ze hebt gegeven zo ontzettend geschaad hebben ten koste van jouw paarden

Je kon niet anders dan de zorg uit handen geven... je deed het in een poging beter te kunnen worden wees alsjeblieft mild voor jezelf... die mensen hebben nagelaten om goede zorg te bieden niet jij... jij kon het niet door omstandigheden... en dacht kundige mensen gevonden te hebben die het tijdelijk konden overnemen...

Dankje. Het is een bittere pil en ik hoop zo dat we de paarden weer op de rit gaan krijgen, anders is het echt niet te verteren. Het is al wat dat ik na zo’n tijd nog steeds niet beter ben, maar wat het aan neven gevolgen heeft (gehad) is echt ronduit @#&%.

Nado schreef:
Ik wil je graag een hele dikke knuffel geven, wat een verdriet.

Over EORTH kan ik wel iets zeggen. Bij mijn 14-jarige ruin heeft daardoor geen tanden meer (wel kiezen). Zijn getrokken voor ik hem kocht en volgens zijn vorige eigenaresse maakte het een enorm verschil voor hem toen ze eenmaal uit waren. Ik merk niets aan hem dat hij ze niet meer heeft, ik snij alleen wortels/appels in kleinere stukken. Hij is enorm bedreven met zijn lippen om hooi uit netten te halen.

Verder is EORTH voor zover mij bekend (komt relatief veel voor bij IJslanders) altijd een progressieve ziekte. Dus een andere tandarts of het zelf beter in de gaten gehad hebben zouden geen verschil hebben gemaakt voor de huidige situatie. Misschien iets dat een kleine troost voor je. Verder weet ik dat als de tanden er eenmaal uit zijn ze meestal meteen weer beter gaan eten en pijnvrij zijn.

Bedankt voor je bemoedigende woorden en eigen ervaring met EOTRH. Ik heb me wel al ingelezen en hoop ook dat het trekken van de tanden verlichting gaat bieden. Dat het progressief is wist ik ook al wel, maar ik had vooral ook gehoopt dat het eerder was opgemerkt zodat we eerder hadden kunnen ingrijpen en ze niet nodeloos en zo lang in stilte pijn had moeten lijden. Dat vind ik echt verschrikkelijk.
Zover ik begrepen heb mogen ze in eerste instantie nog niet uit netten eten. Ik hoop ook dat ze dan wat handiger wordt aangezien de rest natuurlijk niet zomaar uit slowfeeders eet. Of ze ook gaat leren met graasmasker eten weet ik niet, maar dat zien we dan wel weer. Eerst beter worden…
Nogmaals bedankt voor je input! Had ook al gelezen dat het vaak voorkomt bij IJslanders. Vind dat wel interessant. Want hoe komt dat?
Van Tekes weet ik er zo uit mijn hoofd maar 2: beide in het buitenland. Beide hengsten en beide slechte zorg gehad. Maar in hoeverre dat ook een rol gespeeld heeft weet ik ook niet. Weet wel dat mannelijke paarden er gevoeliger voor lijken te zijn.

Dido2316 schreef:
Ik heb hier verder helemaal geen verstand van, maar jemig wat klote zeg… ik wil jullie allemaal alleen maar een hele dikke knuffel geven!

Dankjewel.

gerlindie schreef:
Inderdaad echt een hele dikke knuffel!

Geen woorden voor, wat een pech

Dankjewel.

heyhallohey schreef:
Jeetje wat enorm heftig…. Heb er net zoals de anderen al zeggen geen woorden voor.

Dankjewel.

Azmay schreef:
Echt drama, maar ben toch niet zo hard voor jezelf

Je hebt gelijk. Ik denk dat het tijd nodig heeft om het een plekje te geven, en ik vrees ook afhankelijk van of we ze weer goed krijgen hoe lang dat duurt (en of dat lukt…)

Nu kinderbedtijd }:0

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-23 13:59

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-23 13:59

En de smid moet weer zsm terugkomen want Muzanna is net een plakschoentje verloren… -O-

**Geplaatst**: 01-04-23 17:58

Geplaatst: 01-04-23 17:58

Ik blijf duimen voor verbetering en betere tijden op alle vlakken! Hopelijk vzal het verwijderen Muzanna helpen, dat ze nog verder aan kan sterken. Wat fijn dat er nu in ieder geval mensen zijn waar je op kan bouwen, die kunnen helpen en verzorgen. Wees voorzichtig dat je jezelf ook niet teveel wegcijfert :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-23 11:43

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-23 11:43

Muzanna eet goed. Dat is in elk geval een positieve ontwikkeling.
Het lijkt er ook op dat ze aansterkt. Ze is al iets minder dramatisch mager dan een week terug en voelt zich ook beter. Hopen dat dit het begin is van een stijgende lijn.
Hoop ook dat het voetje geen roet in het eten gooit.

Manari heeft beginnende rain rot. Niet ernstig, maar ze weigert te schuilen en er is de afgelopen periode veel regen gevallen. Toch iets waar Tekes gevoelig voor zijn. Dus zorgen dat ze droog wordt, plekje(s) waar nodig verzorgen en toch bij (verwacht) aanhoudende regen een deken op. Het is niet anders. Het was ook wel extreem veel regen de laatste tijd.

Ze was zo happy haar mens weer te zien dat ze hem toch wel een beetje stalkte zodra ze de kans kreeg. Positief, want eerder was ze toch wel beledigd geloof ik.

Voor de rest eens zien of het eens serieus de goede kant op blijft gaan.
En behalve dat het huis weer deels is overstroomd

wonen we hier zo ongelooflijk rustig en mooi dat je jezelf makkelijk 100 jaar terug in de tijd waant; je hoort hier het grootste deel van de dag alleen de natuur.
Geen (gemotoriseerd) verkeer. Geen intensieve landbouw. Gewoon de hele dag vogels en af en toe een schaap of de wind… en dan ‘s nachts de uilen, dassen en andere nachtdieren.
Best bijzonder. En dat in Nederland.
De stilte wordt enkel af en toe doorbroken als er eens wel wat verkeer langskomt (zelden) of wandelaars - en de honden aanslaan.

BranwenGC schreef:
Ik blijf duimen voor verbetering en betere tijden op alle vlakken! Hopelijk vzal het verwijderen Muzanna helpen, dat ze nog verder aan kan sterken. Wat fijn dat er nu in ieder geval mensen zijn waar je op kan bouwen, die kunnen helpen en verzorgen. Wees voorzichtig dat je jezelf ook niet teveel wegcijfert

Dankjewel. Het blijft af en toe even heel lastig.
En ja ze staan echt op een fijne plek. Ze houden ook oprecht al van de Tekes omdat ze zo lief en aanhankelijk zijn.
Er was laatst een paard stout en de rest werd er zenuwachtig van behalve de Tekes. Die stonden alle 3 braaf op hun voerplekje te wachten tot ze aan de beurt waren. Niks aan de hand. :')

Tja, alle drukte en gefoeter was toch niet voor hun bedoeld. :')

**Geplaatst**: 03-04-23 12:58

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 03-04-23 12:58

Wat een fijne update, klinkt als een streepje licht aan het einde van de tunnel! Ik ben niet snel jaloers, maar op de beschrijving van hoe jullie wonen…. Lijkt me echt fantastisch! Nu hopen dat alles zo doorzet de goede kant op!

**Geplaatst**: 03-04-23 13:08

Re: [VOLG] Nur Teke: Gouden Akhal-Tekes Muzanna & Manari Nur

Geplaatst: 03-04-23 13:08

Da’s een fijn bericht ! Hopelijk gaat het nu terug kn stijgende lijn met de paarden.