Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
, maar uiteindelijk zag je toch ook wel verbetering. En één van de laatste keren dat ik met haar mocht rijden, reed ik voorop bij het passeren van een trekker: geen greintje spanning!
Ik denk dat ik komende week weer een keertje ga wandelen en een keer conditietraining ga doen: misschien dit weekend nog een klein buitenritje. Alleen wil ik nog niet buitenrijden, wil deze stijgende lijn graag volhouden de komende tijd
. Heb in navolging van de grassprietjes-lesgeefster hier een uitgebreid gesprek gevoerd met ons 'paddock-vinkje', vogeltje komt elke dag de paddock rondscharrelen voor restjes muesli 


. Maar nu plaats ik toch maar een verslagje van vandaag
. Uiteraard hielp de wind er ook niet aan mee
. In elk geval ston het janken me nader dan het lachen tegen de tijd dat Jeske op stal was
. Jeske heeft me toch weer ietsjes moed ingepraat, dus op naar de binnenbak. UIteraard vond Jan dat een mooi moment om met de graafkraan de mesthoop op te hogen
. En als toetje kwam er nog iemand anders met haar paard in de bak. Al met al was de drempel om er op te gaan enorm hoog vandaag
. Maar goed, jeske zou Jeske niet zijn als ze het toch voor elkaar kreeg mij er op te kletsen
, dus uiteindelijk ik met knikkende knieën op mijn kereltje, en wat is het toch een lekker joch
.
.

Mellis86 schreef:Ik denk het? Sinds een paar weken verzorg ik complete clinics voor onze grassprietjes die mooi in het weiland rondom onze rijbak staan. Dat was de tip van mijn instructrice. Liedjes zingen helpt voor mij niet, doordat ik spanning opbouw stop ik met zingen, dus das niet handig. Dus nu stap ik op en vertel ik wat ik ga doen en ja dat doe ik hardop (maar wel een beetje zachtjes voordat ik opgehaald word). En als het dus spannend wordt, hoor je mij zeggen, kijk nu vinden mijn paard en ik het een beetje spannend, maar das helemaal niet erg, gewoon binnenstelling en binnenbeen eraan, wijkend voor mijn binnenbeen proberen we zo toch een beetje dichterbij onze enge kant te komen. Lukt het niet, geen probleem, volgende ronde nieuwe kansen. En zo leg ik de grassprietjes haarfijn uit wat je moet doen met spanning en hoe je dat oplost. Ze zijn er altijd, luisteren braaf, zijn het altijd eens en klappen nooit, heerlijk zo’n publiek.
Ik merk zelf wel dat je met praten toch, onbewust, ontspant. Dit gebruikte ik eerder ook wel eens onder het rijden. Haha en grassprietjes zijn wel een goed publiek, maken geen lawaai
Ik had het niet gedaan hoor.