Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
loveulla94 schreef:Kan ik me ook nog 'aanmelden'? haha.
Ik vind springen al mijn hele leven dood eng.. terwijl ik met mijn pony van 1.33, 1m sprong. dus dat snap ik echt niet van mezelf. maar heeft iemand tips om het springen minder eng te maken?
nathalie2302 schreef:Romanoff, vind je het niet juist fijner dan als er meerdere mensen in de bak zijn? Ik zou dat dan juist weer prettiger vinden.
Romanoff schreef:@ renatemh; dat heb ik dus ook. Zie al apen en beren en alle scenario's al voor me terwijl er nog niks aan de hand is
Ik heb dat ook altijd! Als ik eens lekker wil rijden in de bak is ineens iedereen er. Nu heb ik al 6 wkn niet grerden door mn gebroken arm, en nu is er noooit een kip! Vind dat zo stom!
Romanoff schreef:Met zn 3en in de bak vind ik gewoon vrij lastig omdat ze dan zo om je heen rijden, en mijntes vind het dus absoluut niet fijn als hij dus tegen de bakrand rijd en er dus 1 langs hem komt, dan duikt ie zowat in elkaar of gaat ie bokken.
Boompje1985 schreef:loveulla94 schreef:Kan ik me ook nog 'aanmelden'? haha.
Ik vind springen al mijn hele leven dood eng.. terwijl ik met mijn pony van 1.33, 1m sprong. dus dat snap ik echt niet van mezelf. maar heeft iemand tips om het springen minder eng te maken?
als je op een ervaren springer rijd probeer er op te vertrouwen dat hij je er wel overheen helpt, hij kent het hij weet precies wanneer hij moet afzetten en goed moet landen en hoe hoog hij moet springen haha, zo heb ik het ook weer opgepakt het paard waar ik op reed was zo vertrouwd met springen dat je vanzelf weer in je eigen comfort zone ging zitten laat maar zeggen, en uiteindelijk kun je ook werken aan je(spring )houding maar dat is uiteindelijk eerst moet je leren loslaten dat het eng of spannend is en dat het een routine word voor je! (p.s. ben het paard eeuwig dankbaar omdat ik mijn passie weer terug heb gekregen dankzij hem en hij gaf me het gevoel dat ik mezelf had overtroffen wat me ook weer zelfvertrouwen gaf!)
renatemh schreef:Voor het buitenrijden van mijn instructrice/mental coach geleerd: kijkt niet te ver vooruit, want dan ziet men allemaal obstakels en enge dingen. Zag ik bij het einde van de weg een tractor indraaien, riep ik al "o oliebol!" en wou mijn paard aan de kant zetten.
Ik ben dus verkeersmak gemaakt door mijn instructrice. Mijn paard was het al. Nu gat het goed, maar somtijds laat er toch weer zo een onzeker stemmetje zich horen: wat als? Nou, dan ga ik zingen (mijn repertoire is niet zo groot), en denk aan de leuke buitenritten dat ik nog ga maken. Bijv. een trektocht te paard door Mongolië. En zo passeren wij (voor mij alle enge objecten) zonder enige natte oksels.
bethje31 schreef:MarjaG schreef:buiten rijden.... hellepie. Ik vind mezelf al een hele stoere als ik alleen op en neer naar de weg stap (langs de hockeyvelden). Kan iemand mij uitleggen waarom ik op vakantie op volslagen onbekende paarden wel met een groep mee ga zonder spanning en thuis zo'n angsthaas ben? Macho zal niet bokken of steigeren maar toch ben ik bang.... Ik snap mezelf niet in dat opzicht.
Ik denk ten eerste omdat je de omgeving niet kent dus je kunt je nergens over zorgen gaan maken
En ten tweede je kent die paarden ook niet dus daar kun je je ook geen zorgen over maken.
En als jij je niet zorgen maakt dan je paard ook niet!
Ik heb hetzelfde hoor. Op vakantie in Spanje ga ik overal op zitten, zonder zorgen..