Bij de laatste koliekaanval van mijn oudere merrie hing 't als een zwaard boven mijn hoofd dat ze wellicht geopereerd moest worden omdat de va een draaiing leek te voelen. Ik weet dat ik door de grond zakte, ook al omdat mijn va somber zei dat de kans dat ze 't zou halen 50% zou zijn. Uiteindelijk is alles weer netjes daar gaan liggen waar het hoort, wat wel eens gebeurt, maar daarna heb ik een stevige borrel genomen om bij te komen. Elk uur dat Mork 't weer doet, elke minuscuul darmbeweginkje, alles is een stap in de goede richting.
Nooit gedacht dat ik tegen iemand zou zeggen dat een scheet een goed teken is, trouwens.