Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-01-06 18:28

Re:

Geplaatst: 06-01-06 18:28

Chaai ik ben het helemaal met jou eens. Er is niet 1 methode die het beste is, van elke methode kan je wat leren en gebruiken wat jezelf prettig vindt. Een join up hoef je inderdaad niet te gebruiken hoor om een goed en leuk paard te hebben, het is alleen een methode die je kan gebruiken als je dat nodig zou kunnen vinden. En het is inderdaad niet goed om dat zomaar zonder begeleiding te doen.

**Geplaatst**: 07-01-06 20:35

Re: Join up is gelukt

Geplaatst: 07-01-06 20:35

hoii,

ik wil me zeker niet te veel in deze discussie mengen, maar ik denk dat jullie allemaal voor een deel gelijk hebben.
Ik ga persoonlijk ook voor de Pat Parelli theorie, maar daar staat ook in, dat je moet proberen de leidende merrie, de kudde hengst en een vreind voor je paard te zijn. Is je paard dus vervelend, dan mag je hem gerust de join-up laten doen. Maar ik denk idd, dat als je het doet omdat het zo leuk staat dat je paard achter je aan loopt, je verkeerd bezig bent.
Maar cassidy, ondanks dat je gelijk hebt, moet je denk wel wat rustiger reageren. Je wil niet weten hoeveel mensen denken dat ze goed bezig zijn en het ook goed bedoelen, maar tog hun paard verzieken.
Ik kan daar ook boos om worden maar die mensen weten niet beter.
Ik word elke dag weer om iets door mijn paard gecorcieerd.
Iedereen leert, je bent nooit uit geleerd, dus misschien een wat vriendelijkere aanpak is misschien wat beter...
Verder super uit gelegd, over het kudde verband, had het niet beter gekund!

Groetjes Pirelli_girl

**Geplaatst**: 09-01-06 16:46

Re:

Geplaatst: 09-01-06 16:46

Maar waarom mag je dan wel zomaar je paard uit de kudde zetten als je hem longeert. Daar heb ik van de meeste mensen nog niet echt antwoord op gehad. Ik vind join up en longeren echt bijna hetzelfde ik vraag me af of een paard een verschil hier tussen ziet. En deze vraag is natuurlijk bedoelt voor de mensen die tegen join up zijn.

**Geplaatst**: 10-01-06 15:56

Re:

Geplaatst: 10-01-06 15:56

Boris94 schreef:
Maar waarom mag je dan wel zomaar je paard uit de kudde zetten als je hem longeert. Daar heb ik van de meeste mensen nog niet echt antwoord op gehad. Ik vind join up en longeren echt bijna hetzelfde ik vraag me af of een paard een verschil hier tussen ziet. En deze vraag is natuurlijk bedoelt voor de mensen die tegen join up zijn.

Ik denk dat we nog lang mogen wachten op dit antwoord, want er is quasi geen verschil, buiten het feit dat je je paard tijdens longeren helemaal geen toenadering toelaat... }>

**Geplaatst**: 10-01-06 16:56

Re: Join up is gelukt

Geplaatst: 10-01-06 16:56

dit is een onderwerp dat er heeeeeel veel mee te maken heeft

groeten

viewtopic.php?f=21&t=518682

**Geplaatst**: 10-01-06 18:06

Re:

Geplaatst: 10-01-06 18:06

Dankjewel AndiraStud, ben wel wat wijzer geworden door die topic. Het is dus eigenlijk zo dat je moet doen wat jou het beste lijkt voor je paard. En een join up kan je goed maar ook slecht gebruiken. Longeren is in feite hetzelfde en het is maar de vraag of het paard daar het verschil in ziet. Ik ga denk ik gewoon afwisselen en als mijn bijrijpaard tijdens het longeren toch steeds de join up tekenen geeft dan stop ik gewoon en ga ik iets anders doen.

**Geplaatst**: 11-01-06 09:07

Re:

Geplaatst: 11-01-06 09:07

Boris94 schreef:
Maar waarom mag je dan wel zomaar je paard uit de kudde zetten als je hem longeert. Daar heb ik van de meeste mensen nog niet echt antwoord op gehad. Ik vind join up en longeren echt bijna hetzelfde ik vraag me af of een paard een verschil hier tussen ziet. En deze vraag is natuurlijk bedoelt voor de mensen die tegen join up zijn.

Idd hier wil ik ook nog steeds wel antwoord op.. Eigenlijk is longeren nog erger want hier bij sta je het paard helemaal niet toe om naar je toe te komen, pas als hij klaar is.. met een join up mag hij wel nog naar je toe komen.... Het is maar net hoe je het bekijkt

**Geplaatst**: 11-01-06 13:13

Re:

Geplaatst: 11-01-06 13:13

Goh wat zijn die anti-join uppers stil, nu het over longeren gaat!!!!!

**Geplaatst**: 11-01-06 14:37

Re:

Geplaatst: 11-01-06 14:37

Deze anti-join upper heeft het op dit moment overdag erg druk met het geld verdienen voor de paarden, en de pjoet thuis geeft problemen.

Maar in het kort dit: ja ik longeer, en ja, je krijgt vergelijkbare reacties met longeren. Zoals al eerder is opgenoemd is het verschil in mijn ogen de druk die je oplegt. Ik hoef niet op te jagen, stemcommando en wijzen is voldoende, maar dat hebben ze wel moeten leren. En zoals veel dingen die je een paard leert ook te maken hebben met gewenning en desensibiliseren, is dat tot op bepaalde hoogte ook zo met longeren. Op zich niets mis mee, ik zou zelf ook niet op een paard willen stappen dat niet aan de longe de basiscommando's voor tempowisselingen als voorbereiding op het rijden heeft geleerd, of bijv iedere keer op zijn rug gaat liggen als ik met het zadel aankom. Ik hou het alleen wel zo interessant voor ze dat het niet bij stupide rondjes rennen blijft. En aangezien een dag maar 24 uur heeft, en ik ook bij de laatste staatsloterij niet de hoofdprijs gewonnen heb met de mogelijkheid om een huis te kopen en te stoppen met werken teneinde mijn paarden aan huis te hebben en zelf toezicht kan houden, zullen mijn paarden in een stal staan met begeleiding en niet altijd evenveel mogelijkheden om op de wei te kunnen, vooral niet in de winter.
Dus kan ik op dit moment niet meer tijd besteden aan mijn paarden dan ik al doe. Dus als ik geen tijd heb om te rijden, en de keus heb tussen longeren en mijn paard op stal te laten staan, zal het in dat geval longeren worden. Met pijn in het hart, en niet helemaal van harte, maar ze komen eruit.

Noem het hypocriet, ik noem het een poging tot het vinden van de gulden middenweg. En ik blijf erbij dat het toepassen van de join-up eens in de week om een betere band te krijgen niet nodig is. En ik blijf erbij dat de join-up, in handen van iemand die goed weet waar hij mee bezig is, hele goede dingen doet. Kijk alleen wel naar het paard, en wees kritisch ten opzichte van jezelf: is het nodig om met dat paard de join-up mee te nemen? En heb ik genoeg kennis in huis en eventueel begeleiding om het zelf te doen?

**Geplaatst**: 11-01-06 17:55

Re:

Geplaatst: 11-01-06 17:55

Hmm, ik heb helaas ook niet de staatsloterij gewonnen, ik heb niet eens een eigen paard, snik snik. Maar daarnaast mag ik niet klagen heb een leuke baan een leuke vriend en daarnaast een leuk bijrijpaard.

Oke, dit vind ik inderdaad eens een antwoord met een lef en ik ben het voor de verandering met je eens Cassidy. Helaas staat het paard waar ik op rijd ook altijd in de winter op stal en hij is nog vrij jong dus als ik er zonder longeren op ga zitten dan is het een soort van gevecht om hem bij me te houden. En om het ook voor mezelf wat makkelijker te maken, longeer ik hem dan eerst van te voren. In de zomer doe ik dat niet en begin ik meteen met rijden en daarnaast probeer ik verschillende dingen met hem te doen om het niet te saai te maken (dressuur, springen, wandelen enz).

**Geplaatst**: 11-01-06 17:57

Re:

Geplaatst: 11-01-06 17:57

join-up is een goede methode om het paard in zijn 'taal' wijs te maken dat jij de baas bent, en daar is je paard het dan ook mee eens, ik kan mijn paard niet meer join-uppen, omdat ze zich al voor het eerste rondje overgeeft

**Geplaatst**: 11-01-06 19:08

Re:

Geplaatst: 11-01-06 19:08

Mag ik vragen hoe vaak je de join up al hebt gedaan met je paard, dat je paard heeft kunnen leren dat hij zich het beste voor het eerste rondje moet overgeven?

**Geplaatst**: 11-01-06 19:25

Re:

Geplaatst: 11-01-06 19:25

Goede vraag ja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-06 21:30

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-06 21:30

Hoi,

Hier ben ik weer. Al lang geleden maar ja.
Deze week is mijn hoefsmid langs geweest (hij heeft zéééééééééér veel ervaring met paarden. Vroeger had hij allemaal bwp's maar heeft die weg gedaan omdat hij er geen tijd meer voor had)
Ik heb hem toen gevraagt of join up kwaad kom omdat er hier velen zeggen van wel. Hij schoot toen heel hard in de lag en zei dat het absoluut geen kwaad kan. Ik heb nog vele andere mensen erover gehoord en het kan zeker geen kwaad zeggen ze. Het word in de natuur ook zo gebruikt. Een roofdier komt een paard tegen, het paard slaat op de vlucht en houd na een tijdje halt om te zien wat het roofdier van plan is. Ze proberen een compromie te sluiten en daarmee uit. Ze zij alletwee gezond en wel en het leven gaat verder. Dus volgens mij kan het ook niet echt kwaad. Je basseert je gewoon op wat in de natuur gebeurt.

Tja, iedereen heeft zijn eigen mening.
En dit is mijn laatste berichtje hier denk ik.
Voor mij mag de topic gesloten worden, maar als jullie willen verder discusieren mij goed.

Groetjes
Julie

**Geplaatst**: 13-01-06 13:05

Re:

Geplaatst: 13-01-06 13:05

Nou ik denk dat iedereen er wel overeens is dat het hoofdstuk nu wel afgesloten is. We komen er toch niet uit, maar wat je wel hebt bereikt Juliekeuh is dat er in iedergeval veel reaktie kwam. En het blijkt wel dat er 3 groepen zijn: de mensen die tegen join-up zijn, de mensen die het niet goed weten of het nou wel of niet goed is, en een groep mensen die het geweldig vinden. Nou prima toch.

**Geplaatst**: 13-01-06 14:11

Re: Join up is gelukt

Geplaatst: 13-01-06 14:11

Over de Pat Parelli is ook veel negatiefs geschreven (ik gooi graag wat olie op het vuur

)
Van de site www.nh.cybercomm.nl afgehaald b.v.:

PAT PARELLI EN HET GROTE SCHRIKDRAADJESBOEK

In alle landen waar Engels een gebruikelijke taal is, is de term Natural Horsemanship onverbrekelijk verbonden met Pat Parelli. Dat is het succes van deze Amerikaanse ondernemer in paardrijles. Hij ontwikkelde een methode waarmee ongeschoolde beginners snel en effectief konden leren met paarden omgaan, ook als die paarden lastig waren. Het was een methode zoals die ook wel bestaat voor bijv. klavecimbel spelen -in acht weken speel je een aardig deuntje op de verjaardag van Tante An. Mozart of Bach hoeft immers niet voor iedereen. Zo dacht Parelli ook. Als je maar snel af bent van het gestuntel en gewoon je paard kunt vangen, een zadel opleggen en een eind gaan rijden zonder bibbers in je buik.
Parelli had de nadrukkelijke bedoeling zijn methode te vercommercialiseren. Hij richtte het zo in dat de instructie ook schriftelijk, ondersteund met video, gegeven kon worden. Hij bedacht een structuur van examens en bijbehorende graden, zgn. levels. Om het geheel bouwde hij een beetje cultus heen met speciaal gekleurde halsters, zweepjes e.d. Hij lette zorgvuldig op dat elke niet absoluut geestelijk of lichamelijk gehandicapte binnen een overzichtelijke tijd iets moest kunnen bereiken waarmee hij zich op de borst kon slaan. Hij bedacht een aanal oefeningen met minimale faalkans, liet alle theorie weg en noemde dat level 1, bij het behalen waarvan men meteen gerechtigd was een andere kleur halster bij Parelli te kopen.
Het geheel moest natuurlijk een naam hebben, en 'natural' had een aardige klank in de jaren '70. Omdat Parelli zelf ook niet precies wist wat er nu specifiek natuurlijk was aan zijn aanpak, behalve dan dat paarden altijd een stuk natuur zijn, werd het Parelli Natural Horsemanship, PNH. Het was een gedachte, het had wel wat, het had uit de koker kunnen komen van de uitvinder van 'Pleegzuster Bloedwijn', dat was ook geen verkeerde naam.
Min of meer onbedoeld trok Parelli deels een publiek dat wel degelijk met emotionele motieven op zoek was naar iets 'natuurlijks' in het omgaan met paarden. Vooral door de cultus, de sociale groepssfeer die Parelli creëeerde kon hij deze zoekende groep een thuis bieden. Pat Parelli paste zijn toespraakjes wat aan en zat er verder niet mee.

Voorzover er in Amerika paardmensen zijn die met het natuurlijk omgaan met paarden bedoelen dat het wat zachter en wat vriendelijker moet, willen ze met PNH niets te maken hebben. Ook zonder de 'P' willen ze niet als 'NH' genoemd worden.
In Europa was het belaste karakter van de term er nog niet, en in de jaren '90 vond hij vrij snel ingang als overkoepelende benaming van meer dan gebruikelijk vriendelijke manieren om met een paard om te gaan. Men zal er mee moeten leven, zoals we bijv. ook gewend zijn geraakt aan de 'natuurwinkel' met allemaal potjes vitamine uit de chemische fabriek.

Schrikdraad

Paarden hebben de vrij moeilijk bestrijdbare neiging om gras aan de andere kant van het hek interessanter te vinden. Als het hek van hout is maken ze het daarom gauw stuk, als het hek van prikkeldraad is beschadigen ze zichzelf. Schrikdraad is effectief en onschuldig. Je krijgt een zwak schrikschokje, niet schadelijk maar behoorlijk onaangenaam. Paarden zijn niet zo dom en na een enkele kennismaking blijven ze uit de buurt. Men kan vaak rustig de stroom afzetten.
Je zou dit het schrikdraadmodel kunnen noemen. Het heeft natuurlijk geen zin om een paard dat een half hek heeft gesloopt 's avonds electroshocks te geven: hij ziet de relatie niet. Het schrikdraad is effectief omdat de schok optreedt als je het aanraakt, maar net niet helemaal meteen. Juist die kleine pauze maakt dat de schok beleefd kan worden als een uitgelokte straf die meteen wordt uitgedeeld. Dat is wat werkt, kan elke opvoeder je vertellen.

Als je een dier snel wilt africhten, vooral in het nalaten van gedrag dat je hinderlijk vindt, dan is het schrikdraadmodel zeer werkzaam. De bekende slipketting voor honden is een voorbeeld. De diverse halsters die in de NH-branche in zwang zijn, zijn daar een variant op. Sommige zijn geknoopt van touw, en die knopen drukken op zenuwbanen, zodat je met een licht rukje een stekende pijnscheut kunt veroorzaken. Andere hebben prikmiddelen aan de binnenzijde, iets minder geniepig, maar het werkt eveneens. Omdat je een paard bijna altijd aan een halster hebt, zijn deze instrumenten heel bruikbaar. En los ervan heb je natuurlijk altijd nog de zweep en je kunt ook oefenen in het knijpen van gevoelige plekken. Het komt allemaal op hetzelfde neer.
Heb je dergelijke elementen eenmaal tot je beschikking, dan kun je ze ook gebruiken om een gezagsrelatie mee op te bouwen. Daartoe volstaat dat je de direkte relatie tussen wangedrag en straf soms los laat, en je instrument ook zomaar spontaan, althans voor het slachtoffer onvoorspelbaar, gebruikt. In krijgsgevangenkampen was het altijd heel gebruikelijk om af en toe een tiental 'vrijwilligers' uit te zoeken en die een pak ransel te geven. Dat houdt de wind eronder. Idem dito kun je een dier tot onderworpenheid brengen door hem zomaar opeens pijn te doen. Niet echt langdurig afranselen, neen gewoon even kort maar krachtig, takka, weet je plaats. Als jij niet weet waar het voor is weet ze het zelf wel, wordt er in ander verband wel eens over gezegd. De uitdeler van de straf is de machthebber.
Paarden zijn gestraft met het hebben van vele volstrekt natuurlijke gedragingen die door mensen worden gezien als absolute ongehoorzaamheid. Als een paard niet even stil wil staan tijdens poetsen of zadelen dan heeft hij direct een vloek of een lel te pakken. Die paarden zijn vaak jong, 3, 4 jaar of wat ouder dus eigenlijk nog volledig kind. Wat een paard een gezellig holletje vindt is voor menig ruiter een uit de hand gelopen renpartij. Een vriendelijk corrigerende beet met de tanden die tussen paarden heel gebruikelijk is, is voor mensen een rechtstreekse poging tot doodslag. Een opgetild voorbeen naar buiten trekken geeft het paard een naar verkrampt gevoel zodat hij het neer wil zetten, maar het heet meteen ongehoorzaam. Ga zo maar door.
Ook de goedbedoelende ruiter zal een paard vaak afstraffen op voor het dier te enen male onbegrijpelijke momenten. Africhtingsmethoden die de afstraffing systematiseren en doseren zijn dan in wezen een verbetering. Het verhaal wordt ten minste duidelijk, en omdat het dier zich gedwee laat africhten is het middel steeds minder nodig.

De speelkameraad

Zou het niet leuk zijn als we al die conflictstof met het paard overboord zouden kunnen zetten en hem gewoon zouden kunnen hebben als een gezellige, toegewijde speelkameraad? Welnu, dat is geen enkel probleem! Alles wat we hoeven doen is een aantal frustrerende, op de keeper beschouwd zelfs pesterige elementen uit het dagelijks paardleven verwijderen en hij staat open voor samenwerking, vaak meer dan we aankunnen. Willen we dat hij nog wat extra prestatie voor ons doet dan moeten we zorgen dat het interessant voor hem is, maar het paard dat gezond in zijn vel zit vindt voldoende beloning in een stukje uitdaging en plezier van mensen, dus moeilijk is dit niet.
Je zou een boek kunnen schrijven over het motiveren van paarden, en dat is ook al gebeurd, maar dat hoeft niet te gaan over subtiele beloonstrategieën. Je moet het gewoon hebben over de klachtenlijst van de denkbeeldige paardenvakbond. Die lijst is lang. Overal staan paarden achter tralies die in wezen de omvang van hun toch al te kleine box halveren en paards kontakt met de buurman onmogelijk maken. Mensen die je in de verste verte niet kent gaan altijd aan je gezicht friemelen. Lekker appetijtelijk, kauwbaar eten in zoveel mogelijk porties per dag - vergeet het maar. Paarden hebben voeten die alleen warm kunnen blijven als ze bewegen en geen enkel gestald paard krijgt die kans; paarden hebben dus altijd koude voeten en ook mensen worden daar chagrijnig van.
En dan tenslotte gaan mensen op de rug van het paard zitten. Heel vaak wordt dat zwaarwichtig beschreven als een 'tegennatuurlijke belasting' waar het paard nog wat oefening voor nodig heeft. maar dat is onzin. De gemiddelde ruiter weegt 10 % van zijn paard. Dat is te vergelijken met wat voor een mens een tasje boodschappen uit supermarkt is. als je zo'n tasje in de hand draagt weegt het nog wel iets maar als je hetzelfde gewicht in een professionele rugzak stopt weet je al gauw niet meer dat het er is. het dragen van het goedzittende ruitergewicht is voor het paard geen noemenswaardige belasting.
Maar goed zitten, dat is dan wel waar het om gaat. De meeste ruiters zijn begonnen met onvoorbereid op een gezadeld paard te gaan zitten met allerlei angstgevoelens. In plaats van lekker relax hun gewicht te laten neerkomen op de achterbenen van het paard trekken ze zich aan de teugels naar voren (ze moeten het paard immers inhouden) en hangen over zijn schouders. Het paard wordt gedwongen om op zijn 'handen' voort te krabbelen en krijgt allerlei rugpijn. vergelijk het maar met dat vermalijde kind dat een hele sinterklaasoptocht lang niet rechtop in je nek wil zitten: doodziek van sinterklaas en kinderen tegelijk word je ervan.
Dragers in warme landen lopen moeiteloos met meer dan de helft van hun eigen lichaamsgewicht op hun hoofd! Ze gebruiken volgens heus onderzoek minder energie dan de onbelaste Europese wandelaar. Juist gedragen gewicht vraagt geen extra spierinspanning.
Paarden hebben over het algemeen belangstelling voor hobby's die mensen ook niet vreemd zijn. dat zijn dansen, wandelen en sporten. Om het paard daar plezier aan te beleven zijn geen africhtingen nodig. Dansen doet het paard als hij zich in ritme kan bewegen met zijn ruiter, of die nu op zijn rug zit of voor hem op de grond staat. Wandelen doet hij als hij zich gewoon even een fors stuk mag verplaatsen. Sporten is voor het paard als hij kortstondig al zijn denk- en spierkracht in moet zetten en daar applaus voor krijgt. Als we deze drie hobby's van het paard aan weten te spreken, hebben we geen straf-, geen dwang- en geen verlokkingsmiddelen nodig.

De middenweg

Sommige opvoeders zullen vinden dat een kind af en toe best een draai om zijn oren nodig heeft en uiteindelijk zijn plaats moet kennen en het ouderlijk gezag niet mag tegenspreken. Anderen vinden juist dat kinderen hun zelfstandigheid moeten ontplooien en een bron van plezier moeten zijn. Kan het een vermenging van beide zijn? Zijn paarden in hun relatiedenken vergelijkbaar met kinderen (inbegrepen nooit groot geworden volwassenen)?
Dieren kunnen heel goed vriendschap sluiten met niet-soortgenoten en met name met mensen. Paarden kunnen dit inhet bijzonder. Onbetwijfelbaar is dat wantrouwen, onvoorspelbaarheid en onverschilligheid geen zaken zijn die passen in vriendschap. Elke paardliefhebber moet verder zelf maar beslissen hoeveel hij zichzelf tekort wil doen.

**Geplaatst**: 13-01-06 15:01

Re: Join up is gelukt

Geplaatst: 13-01-06 15:01

Ydnic schreef:
Elke paardliefhebber moet verder zelf maar beslissen hoeveel hij zichzelf tekort wil doen.

Een hele ware en pakkende laatste zin van een vermakelijk stukje tekst.

Wat betreft de visie en de kennis van de auteur van bovengeschreven stukje: Parelli heeft helemaal niets uitgevonden, Parelli heeft ook lopen shoppen bij anderen. Het enige wat hij heeft gedaan is het in duidelijke hapklare brokken verpakken van deze kennis, en er een systeem omheen gebouwd. Wat is er mis met een stuk commercie? Degenen die geld uitgeven aan deze extra benodigdheden doen dat helemaal zelf hoor! Niemand dwingt ze ertoe. En hoeveel ongeschoolde beginners heb je sinds de 70-iger jaren langs zien komen? Hoeveel paarden zijn er nu, en hoeveel waren er in de zeventiger jaren? En hoeveel mensen hadden toen de middelen om een paard aan te schaffen, laat staan te rijden?

Overigens vind ik het zeer kortzichtig om Pat Parelli als enige de schuld van de NH beweging te geven. Die eer verdient hij dan ook weer niet.

**Geplaatst**: 13-01-06 17:29

Re:

Geplaatst: 13-01-06 17:29

Tja, we weten het allemaal dat het heel normaal is voor een paard is om even een zijn been op te tillen als jij net zijn been aan het borstelen bent. Of je gloed nieuwe hoofdstel kapot schuurt als net je even niet kijkt. Ik heb tijdje geleden een boek gelezen, het heette: " beestachtig africhten" ik weet de naam van de schrijver niet meer kan ik weleens opzoeken. Maar daar stond in dat je bevoorbeeld als je paard probeert tegen je aan te schuren je twee dingen kan doen: nr 1: je geeft hem een lel, of nr 2: je doet een stapje op zij. In beide gevallen ondervindt hij een negatieve respons op zijn gedrag. Maar ik vind de tweede methode toch een stuk humaner. En het werkte wel (heb het zelf uitgeprobeert). En als je dus een stapje op zij doet en hij dus mis grijpt om te kunnen schuren maak je zijn hoofdstel meteen los. Dan heeft hij meteen een postieve prikkel ontvangen. Mij bijrijpaard begrijpt het nu en wacht nu netjes tot ik zijn hoofdstel heb afgedaan (maar als het te lang duurt gaat hij wel weer beginnen hoor). Maar wat ik eigenlijk wou zeggen is dat er zoveel methoden zijn om je paard te behandelen. En die uitspraak van Ydnic vond ik inderdaad erg goed. Volgens mij is de methode van Parelli ook inderdaad niet altijd zo netjes hoor, gewoon een paard steeds op zijn plaats zetten als hij iets verkeerds doet, hij leert wel wat niet mag, maar wordt er in de methode van Parelli ook vergedaan aan positieve stimulatie, zoals naar stal brengen als hij zich goed gedraagd enz???

**Geplaatst**: 13-01-06 17:46

Re:

Geplaatst: 13-01-06 17:46

Dat boek waar ik het over had (beestachtig africhten), daar kon me trouwens erg in vinden. Het gaat vooral over dat je met postitieve prikkels je paard kan motiveren om bepaalde dingen te doen. Om nog een voorbeeld te geven: als je paard steeds in verkeerde galop aanspringt, kan je bijvoorbeeld op die hand kleine voltes gaan draaien dat is heel moeilijk voor hem, maar als hij dan wel goed aanspringt niet kleine voltes rijden maar meer rechtdoor (zo krijgt hij een negatieve prikkel (ik moet meer moeite doen) als hij verkeerd aanspringt en een positieve prikkel als hij wel goed aanspringt. Dit voorbeeld heb ik zelf nog niet uitgeprobeert trouwens (ik ben niet voor niks een onderzoeker, dus ik ga het zeker eens proberen mocht het gebeuren dat mijn bijrijpaard steeds verkeerd aanspringt).

**Geplaatst**: 13-01-06 18:42

Re:

Geplaatst: 13-01-06 18:42

Boris94 schreef:
Volgens mij is de methode van Parelli ook inderdaad niet altijd zo netjes hoor, gewoon een paard steeds op zijn plaats zetten als hij iets verkeerds doet, hij leert wel wat niet mag, maar wordt er in de methode van Parelli ook vergedaan aan positieve stimulatie, zoals naar stal brengen als hij zich goed gedraagd enz???

Is een paard met rust laten als hij iets goed doet niet beloning genoeg? Moet hij dan meteen naar stal toe om een positieve prikkel te krijgen?
En wat is er niet netjes aan de correctie als een paard een stap naar voren zet, van hem te eisen dat hij dezelfde stap weer terugzet?
Op het moment dat hij blijft staan waar hij blijft staan laat je hem met rust en is dat beloning genoeg.

Wat betreft het schuren: je stelt het dus alleen maar uit, i.p.v dat je het je paard blijvend afleert. Die van mij mogen schuren als ze hun hoofdstel uithebben, maar niet aan mij...desnoods stalwand, voerbak of hun eigen been.

**Geplaatst**: 13-01-06 19:45

Re:

Geplaatst: 13-01-06 19:45

Ik ga niet opzij hoor, als een paard aan me begint te schuren

Geef 'm ook geen lel, maar laat wel merken dat het niet de bedoeling is ...

Naar stal brengen als positieve prikkel zou ik ook niet zo snel doen, dan schiet het allemaal niet erg op lijkt me. Gewoon even ontspanning lijkt mij genoeg

**Geplaatst**: 16-01-06 11:09

Re:

Geplaatst: 16-01-06 11:09

Het naar stal brengen als hij het goed doet is voor een paard de grootste beloning die je hem kan geven. Vaak is het zo dat men juist langer blijft rijden als het goed gaat en het paard eerder naar stal brengen als het wat minder goed gaat, dit geeft volgens mij een verkeerde respons van het paard. Een paard kan namelijk prima optellen. Ik bedoel natuurlijk niet dat je hem zodra die een stap goed doet naar stal brengt maar juist als hij braaf loopt die keer niet te lang doorgaan. Ik ken een paard die altijd heel vervelend was met rijden (ik reed er zelf niet op hoor), de eigenaresse ging toen les nemen bij mijn rij-instructrice en die zei, zodra hij een stukje goed loopt brengen we hem naar stal. Dat hebben ze toen steeds gedaan en op een gegeven moment liep hij erg braaf met rijden (en ze gingen het natuurlijk steeds uitstellen het naar stal brengen). En ik vroeg me af wat jij dan doet maroush als je paard schuurt om te laten merken dat je er niet van gedient bent.

En wat bedreft dat schuren, ik heb het natuurlijk over schuren met hoofdstel om en niet met hoofdstel af. En je stelt het niet uit maar je geeft hem een positieve respons op zijn gedrag als hij niet gaat schuren met hoofdstel om en dan bedoel ik overal aan.

**Geplaatst**: 17-01-06 00:22

Re:

Geplaatst: 17-01-06 00:22

Voor de tegenstanders van Parelli even een link om te laten zien wat je met die methode allemaal kunt bereiken.

viewtopic.php?f=21&t=524275&hilit=

Dat is pas een goede band met je paard. Daar is de join-up helemaal niets bij!

**Geplaatst**: 17-01-06 00:37

Re:

Geplaatst: 17-01-06 00:37

Cassidy schreef:
geluksvogel schreef:
hahahahahaha kijk eens naar jezelf in de reacties geef je allemaal tegenstreidige dingen tegenm jezelf. in dit geval ben jij de dominante merrie, is dat dat nog niet opgevallen??

In een kudde met paarden (laten we ontopic blijven) is
de dominante merrie de leider. Zij beslist waar er wordt gegeten, waar de kudde heengaat, en jaagt ook de boosdoenders uit de kudde.
Dus even terug naar jou reactie: als jij met mij een join up zou doen, ik de dominante merrie ben, en jij de leider...wat klopt hier niet? Rest assured dat ik mezelf zelden een schop geef....

De hengst (of leidende ruin) staat nog altijd boven de alfamerrie (helaas, hihi).

Verder ben ik het wel met Cassidy eens dat de join up te pas en te onpas gebruikt wordt door onervaren mensen en dat is verschrikkelijk jammer. Iets wat goed kan zijn, wordt zo alsmaar slechter. Daarom baal ik van al die commercie van MR, maar ook van Emiel Voest (die ik ook aan het werk heb gezien).

En ja, ik heb dat gevoel met longeren ook!

**Geplaatst**: 17-01-06 15:06

Re: Join up is gelukt

Geplaatst: 17-01-06 15:06

Heel intressant om alle verschillende meningen te lezen

Ik denk dat iedereen een beetje voor zichzelf moet uitzoeken wat je het beste ligt, en daarbij moet je paard centraal staan.
Altijd in je achterhoofd houden dat een paard geen mens is.

Ik heb mij verdiept in de psychologiecursus van mijn zus, vooral in het hoofdstuk over leren.
Operante conditionering, impulsen, positief/negatief straffen en belonen, geconditioneerd gedrag, reactie enz. allemaal heel intressant!
Echt een aanrader, je leert er heel veel van bij over het leerproces.
Als je een beetje doorhebt hoe het leerproces in z'n werk gaat, kan je daar handig op inspelen.
Het boek heet 'inleiding tot de algemene psychologie'.