Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-01-19 22:09

Geplaatst: 28-01-19 22:09

Elisa2 schreef:
Tja daar geloof ik dan weer niet zo in (werkontwijkend gedrag) maar goed, ze hebben ook allemaal nog een moeder.

Laat ik het dan zo zeggen: Sandreo’s hebben de naam trapzakken te zijn.Of te wel, niet de vlugsten.
Dat maakt ze daardoor ook wel weer makkelijker te rijden voor meer mensen, maar je moet er zelf ook aan werken.Daar ben ik te lui voor, ik heb zelf liever een hete.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:21

Geplaatst: 28-01-19 22:21

Interessant topic wel. Ik heb een bijzonder lief en braaf dier gehad.

Kwam als vierjarige van het land en kende niks, die pakte alles superbraaf op. Onder het zadel kon ik er ook al snel fijn mee rond rijden en er een sprongetje en een buitenritje mee maken. Toch, toen wij haar verkochten aan een jong meisje bleek het voor haar met dit paard niet zo simpel. De situatie, manier van paarden houden, management, begeleiding etc. eromheen is daarin veelzeggend. Ik geloof wel oprecht dat heel veel mensen aan dit paard een fijn, braaf dier zouden hebben, en sommige mensen verwachten ook wel onmogelijke braafheid, toen dit paard te koop stond belde er een mevrouw en vroeg of ze nooit schrok bijvoorbeeld.

Wat palradice hierboven in haar laatste zin zegt slaat wel de spijker op zijn kop vind ik!

Ook is het denk ik zo dat mensen al snel geneigd zijn om een paard te kopen wat ons 'boven de pet gaat'. Met een wat minder talentvol, nuchterder en meer relaxed paard zal het makkelijker zijn voor een hoop mensen. Ik denk dat dat vaak ook wel hand in hand gaat, een te goed en daarmee vaak ook 'moeilijk´paard kopen. Zelf ook ervaring mee overigens, een heet en talentvol springmerrietje waarbij het voor mij lastig was om consequent genoeg te zijn i.c.m. haar brutale en hete karakter met springen, met hulp beterde dat wel

maar daar moet je ook voor openstaan,(merrie is tijdelijk naast mij ook door een handige springruiter gereden) dit is verder ook een heel braaf paard dus misschien niet het ultieme voorbeeld. In realistisch naar jezelf kijken en wat voor paard bij je past valt nog wel veel te halen in mijn ogen, we willen zulke goede paarden terwijl velen (met mij) gewoon lekker in de basissport mee willen rijden. Bepaalt misschien ook wel deels hoe de fokkerij eruit ziet.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:35

Geplaatst: 28-01-19 22:35

Heb ik mazzel met mijn meiden
Gelderse dame van Ahoy
En een New Forrest pony
Beide goud .
Top braaf maar beide geen halve dooie

**Geplaatst**: 28-01-19 22:41

Geplaatst: 28-01-19 22:41

Er is ook een verschil tussen paarden die van nature heel nuchter zijn of paarden die geleerd hebben om vertrouwen te hebben in hun ruiter en dat ze het daarop heel braaf en veelzijdig doen.

Ik heb super brave en veelzijdige paarden gereden waar ik iedereen op durfde te zetten en ik zeker wist dat het goed zou gaan. En ik heb paarden gereden waar ik heel veel mee kon (die waren dan ook echt heel lief en leken super braaf), maar waarvan het spannend was hoe hij/zij met een andere ruiter of met een andere huisvesting zou zijn.

**Geplaatst**: 28-01-19 22:59

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 28-01-19 22:59

Leuk topic! Ik heb er thuis ook eentje staan, een 17 jarige KWPN merrie van Oramé, heeft wel bodemvrees, maar met mijn buurmeisje van 5 erop zal ze nooit een stap verkeerd zetten.
Naast karakter heeft het naar mijn mening ook een beetje te maken met opvoeding. Als je zelf niet te moeilijk doet, zal het paard toch ook minder snel moeilijk doen. Ik ken genoeg mensen die bijv zeggen mijn paard is bang voor de was aan de was lijn die wappert, maar als je dan er langs loopt alsof er niks aan de hand is, heeft het paard snel genoeg door dat er ook echt niks aan de hand is

**Geplaatst**: 28-01-19 23:04

Geplaatst: 28-01-19 23:04

_Lorette_ schreef:
Er is ook een verschil tussen paarden die van nature heel nuchter zijn of paarden die geleerd hebben om vertrouwen te hebben in hun ruiter en dat ze het daarop heel braaf en veelzijdig doen.

Ik heb super brave en veelzijdige paarden gereden waar ik iedereen op durfde te zetten en ik zeker wist dat het goed zou gaan. En ik heb paarden gereden waar ik heel veel mee kon (die waren dan ook echt heel lief en leken super braaf), maar waarvan het spannend was hoe hij/zij met een andere ruiter of met een andere huisvesting zou zijn.

Eens.

Mijn vorige was een Rhodium en ik vond hem eigenlijk heel braaf. Als 3,5 jarige gekocht en ik kon echt van alles met hem. Op 4,5 jarige leeftijd ingeladen en een weekend op buitenrit gegaan met een vriendin, terwijl hij dat nog nooit gedaan had. Geen enkel probleem, grote wedstrijden met vlaggen enzovoorts ook niet. Hij kon wel spanning opbouwen en ik heb wel eens afgegroet, maar dat was voor de omstanders dan niet te zien. Hij bokte niet, schoot er niet vandoor, ging eerder een keertje stilstaan.

Alleen had hij een enorm issue met opzadelen en opstappen. Dat was niet zo omdat hij niks gewend was en was absoluut niet op te lossen met lomp doen en gewoon eraan moeten wennen. Het is uiteindelijk hanteerbaar geworden door gewoon hetzelfde riedeltje te doen altijd, dan kwam hij niet in die blinde paniek. Maar buiten dat was hij gewoon heel braaf, maar wel omdat hij op mij vertrouwde. Ik heb er echt een geweldig paard aangehad, mijn moeder is geen held maar ging gewoon met hem naar buiten, maakte sprongetjes en noem maar op. Anderen vonden hem niet braaf, maar als 3,5 jarige gewoon niet reageren op een groep van 20 pony's die langs de bak vliegen naar stal terwijl je daar aan het rijden bent en in elke omgeving gewoon maar lopen vind ik braaf voor mij, maar niet voor in dit topic en niet voor een beginner. :')

**Geplaatst**: 29-01-19 01:42

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 29-01-19 01:42

Ik kijk helemaal niet naar bloedlijnen. Over mijn ruin zijn vader werd ook gezegd dat hij moeilijke paarden geeft. En ik heb zn moeder en dat is ook een pittig ding, dus dubbelop. Hij zelf was ook ooit zoooooo moeilijk. Niks van waar.

Als mensen nou eens zouden beginnen met een beter fok beleid. Meerdere merries met veulens lang 24/7 samen laten lopen. Niet te jong afspenen en daarna een goede gemengde opfok tot een fatsoenlijke leeftijd dat je kan beginnen.
Meer tijd nemen om voorbereiding te doen voor ze erop gaan en trainingen rustiger opbouwen.
Paarden niet opeens op hun 2e of 3e uit de wei trekken, opsluiten, want het wordt een sportpaard. Vol proppen met rotzooi en zelf teveel kennis, ervaring en kunde missen om het in goede banen te leiden.

Er gaat echt zoveel mis en dan schrijven mensen het af aan de ouder paarden. Die ook al zo opgefokt zijn door slechte start, slecht management, dat ze inderdaad niet de makkelijkste lijken zo.
Er wordt mensen veel wijsgemaakt en mensen worden bang gemaakt. Maar mensen leren te weinig en dat is een gemiste kans voor veel paarden.

Je wil niet weten hoeveel koudbloeden als braaf worden gekocht en baasjes over het erf sleuren. Haflingers, fjorden, tinkers waar de mensen amper iets mee kunnen. En dan begint hetzelfde riedeltje; supplementen, strenger bit etc etc.
Of totaal de andere kant, ze vinden de horsemanship opnieuw uit en maken een paard helemaal gek met het eeuwige aaien, niet duidelijk zijn etc.

Paarden krijgen amper of nauwelijks de kans om te laten zien hoe ze echt zijn. Op een naam afgeven is gewoon echt te makkelijk en veelal een smoes voor de onkunde van de mens.

**Geplaatst**: 29-01-19 09:04

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 29-01-19 09:04

Kan me helemaal vinden in je verhaal superpony.
De basis doet heel veel
Waar t begint naast de moeder van t veulen
En de kunde van de eigenaar en de latere eigenaar .
Maar er zijn tegenwoordig steeds vaker lastiger paarden
Te wakker , te sensibel
En te weinig paarden mensen

Ik ben ook overtuigd als mijn Gelderse geen gedegen opvoeding had gekregen bij eerst de Fokker en als jaarling bij mij
Ze ook van t type geworden zou zijn
Sleep baas over t erf want ik wil eten en precies dat graspolletje daar 10 meter verder .

**Geplaatst**: 29-01-19 09:41

Geplaatst: 29-01-19 09:41

xrobbiee schreef:
Leuk topic! Ik heb er thuis ook eentje staan, een 17 jarige KWPN merrie van Oramé, heeft wel bodemvrees, maar met mijn buurmeisje van 5 erop zal ze nooit een stap verkeerd zetten.
Naast karakter heeft het naar mijn mening ook een beetje te maken met opvoeding. Als je zelf niet te moeilijk doet, zal het paard toch ook minder snel moeilijk doen. Ik ken genoeg mensen die bijv zeggen mijn paard is bang voor de was aan de was lijn die wappert, maar als je dan er langs loopt alsof er niks aan de hand is, heeft het paard snel genoeg door dat er ook echt niks aan de hand is

Haha

nee hoor, ik heb een duits gefokte gehad die echt overal bang voor was en bang voor bleef. Al vanaf twee weken dat ie zadelmak was mee het bos in genomen, altijd meegenomen naar wedstrijden, evenementen etc. (waar iedereen altijd dacht dat het een jong paard was omdat ie zich zo graag misdroeg) Ook overal bang voor in de ring, en vooral als het waaide..
Ik ben niet bang aangelegd, pas toen dit paard ziek werd..werd hij rustiger en braver en kon ik er meer mee. (maar dat geeft uiteraard wel aan dat hij zichzelf niet meer was)

Karakter speelt wel degelijk een grote rol en is deels erfelijk.

**Geplaatst**: 29-01-19 09:44

Geplaatst: 29-01-19 09:44

ambre schreef:
Elisa2 schreef:
Tja daar geloof ik dan weer niet zo in (werkontwijkend gedrag) maar goed, ze hebben ook allemaal nog een moeder.

Laat ik het dan zo zeggen: Sandreo’s hebben de naam trapzakken te zijn.Of te wel, niet de vlugsten.
Dat maakt ze daardoor ook wel weer makkelijker te rijden voor meer mensen, maar je moet er zelf ook aan werken.Daar ben ik te lui voor, ik heb zelf liever een hete.

Hm die van mij was juist heet dus ik weet niet hoe dat zit, wat hij wel deed was zich afsluiten bij spanning en dat was in het begin lastig in de ring omdat de hulpen niet meer door kwamen. Prima op te lossen door te richten op ontspanning en herhaling.
En zo heeft ieder paard wel "iets" wat hij doet bij spanning..en natuurlijk iedere ruiter ook een voorkeur voor bepaald gedrag.

**Geplaatst**: 29-01-19 09:47

Geplaatst: 29-01-19 09:47

_Lorette_ schreef:
Er is ook een verschil tussen paarden die van nature heel nuchter zijn of paarden die geleerd hebben om vertrouwen te hebben in hun ruiter en dat ze het daarop heel braaf en veelzijdig doen.

Eens. Ik ben er van overtuigd dat elk paard met de juiste ruiter een brave kan zijn. En ik denk dat dat in de advertenties wel naar voren komt. Tref je een verkeerde ruiter, dan zal die brave wel eens niet meer zo braaf kunnen zijn. Er zijn er genoeg die nuchter zijn van zichzelf, maar heb je er 1 die dat niet van zichzelf is, hangt het dus wel van de match met de ruiter af.

Zo is mijn brave haflinger bij mij braaf, heeft lef, is ondeugend. Maar is met een onzekere ruiter heel onzeker en rent het liefst terug naar zijn veilige huis. En kan dan dus echt gevaarlijk worden.
Die zou ik dus ook nooit aan een onzekere ruiter willen verkopen. Een zekere beginner met goede begeleiding zou echter wel een optie kunnen zijn.

**Geplaatst**: 29-01-19 10:19

Geplaatst: 29-01-19 10:19

Mijn instructrice krijgt veel van die ‘sensibele’ paarden aangeboden. Omdat de eigenaren er toch niet genoeg vertrouwen in hebben. Zij zet ze minimaal een half jaar 24/7 in de (stabiele) kudde zonder er iets mee te doen. Eerst weer paard worden.
Ze gaat ze vervolgens rechtrichten vanaf de grond, praktisch opnieuw beleren zonder poespas. Ik heb nog nooit een hulpteugel of wat dan ook bij haar gezien. En sowieso 24/7 buiten in de kudde.

Dan veel mee naar buitenritten met de rustige paarden. Langs de grote weg waar veel tractoren en vrachtwagens rijden. Mee op de trailer, kinderen laten tutten ermee.

En voila, binnen 2 jaar zijn het bomproof paarden waar een kind mee weg rijdt.

Mensen kopen tegenwoordig na een paar jaar manegeles een paard en weten niet hoe ze ze bomproof moeten maken. Het gros wordt eerst ingereden en dan pas verkeersmak/schrikproof gemaakt bijvoorbeeld, omgekeerde wereld. Hoop hulpteugels, angstige ruiters die bang zijn om naar buiten te gaan. Dan krijg je de meer sensibele paarden nooit bomproof en makkelijk. Terwijl dat bij heel veel sensibele paardjes wel kan.

**Geplaatst**: 30-01-19 18:06

Geplaatst: 30-01-19 18:06

Even inhaken op je laatste stukje.. hoe zou jij het dan voor je zien? Ik heb ook mijn paard gekocht nadat ik eerst manegeruiter was.Hoe moet je het anders doen.
Volgens mij gaat het er helemaal niet om waar je vandaan komt en op welk niveau je rijdt voor je je eigen paard koopt. Het gaat er wel om dat je het paard koopt dat bij je past en dat gaat denk ik nog wel eens mis.
Heel veel "brave manegepaarden" zijn helemaal niet zo braaf. Ik weet wel dat ze altijd met zijn allen gingen rellen als het fris was of de buitendeur voor het eerst open ging. Dan gingen ze er weer lekker met zijn allen vandoor tot ze gezellig in de andere hoek stonden (te gniffelen, echt ik zweer het je, gewoon ff rellen met zijn allen)
Ik denk dat een open blik en een lerende houding van de ruiter veel invloed heeft hoor.
Ik heb mijn brave zelfs een poosje te koop gehad omdat we echt enorme miscommunicaties hadden. bij het rijden, nooit op de grond. Maar ja ze liet zich gewoon niet verkopen. Ze liep niet, ze wilde amper aandraven en voor galop moest je echt van goede huize komen. Ze ging gewoon stil staan of kwam naar mij toe.
Had ik haar net voorgereden en daarna deed ze het niet meer.

Zat er een ander op zonder intenties tot kopen liep ze als een zonnetje. :roll:

Achteraf gezien schreeuwde ze naar me maar ik verstond haar niet. -O-

Ze heeft mij gekozen en ik moet het er mee doen

gelukkig is het helemaal goed gekomen, wonen we inmiddels in het bos en maken we buitenritten, als ik iets technisch vraag dan doet ze alles nog steeds moeiteloos alleen nu zonder frustraties, niet bij paard en niet bij mij.

Dus ik denk dat je met het passende paard al snel een brave hebt.
En voor de een is dat een hete lollige springer en voor de ander een nergens van opkijkende voorspelbare.

**Geplaatst**: 30-01-19 18:12

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 30-01-19 18:12

ik heb er ook 2 en die gaan nooit weg! het is soms lang zoeken om het juiste paard te vinden, maar ze zijn er zeker

**Geplaatst**: 30-01-19 18:35

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 30-01-19 18:35

Ik vind de meeste paarden helemaal niet zo sensibel om eerlijk te zijn. Ik denk dat er gewoon vaak heel slecht gereden wordt. En dat vind ik echt niet altijd de fout van mensen zelf hoor, heel veel mensen zijn zich er gewoon niet bewust van wat ze doen. Dat is echt helemaal geen schande.
Ik heb vreselijk domme fouten gemaakt met mijn eerste paard omdat ik gewoon niet beter wist. En je leert bij in de loop der jaren. Er zijn dingen die ik nu nooit meer zou doen.

Maar mijn prioriteiten liggen ook anders. Ik hoef niet zoveel meer. Ik heb niets meer met wedstrijden, en natuurlijk wil ik mijn paard correct en goed opleiden, maar al die poespas eromheen kan me gestolen worden. Mijn doel nu is een goede band met mijn paard. En de rest is bonus. Ik heb gemerkt, dat omdat ik de druk eraf gehaald heb voor mezelf, dat er een stuk spanning weg is, waardoor paardlief ook veel meer op haar gemak is, en dus ook minder heftig reageert

**Geplaatst**: 30-01-19 18:52

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 30-01-19 18:52

Brave paarden zijn er genoeg en ook een manegeruiter die haar 1e paardje koopt kan iets leuks kopen om een paardenavontuur mee te beginnen.

Maar zijn we niet allemaal een beetje doorgeslagen in onze wensen, de looks van een paard en wat ze allemaal wel en niet moeten kunnen. Mensen lijken soms wel eens te vergeten dat het geen objecten zijn maar levende dieren.

Het paard en de ruiter moeten naar elkaar groeien en dat kost tijd. Geen maand maar soms wel een jaar..

Ik weet een brave kwpn merrie 1.62, zit geen knappe kop op maar ze doet werkelijk alles, je kan er een kind mee wegsturen. Nee te klein en niet mooi, roepen de meeste kijkers en mensen met 0 paardenkennis die hoog van de toren blazen wat ze allemaal niet eisen. Man man! Laat alstjeblieft staan maar wat gaan die nog tegen de lamp lopen. Van de mensen die er nog 5 kopen de komende 3 jaar en het noooit gaan vinden..

**Geplaatst**: 30-01-19 19:04

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 30-01-19 19:04

Meestal koopt iemand toch een ander paardje als eerste paard, dan later een volgend paard als men verder wil in de sport. Klopt niet, maar gebeurt zo.

De mens is het probleem, niet het paard. Mensen blijven maar het paard de schuld geven of smoesjes verzinnen voor hun eigen onkunde.

Als eerste paard is een paard dat ervaren is vaak een betere keus, dan een paard dat gewoon heel scherp gereden is en behoorlijk aan de hulpen staat. Of dat nou wel of niet de juiste zijn.

Mijn ruin was een eikel eerste klas, maar toen wij goed gingen samen, zeiden mensen; het ziet er zo relaxed uit. Heel vaak mensen ''gegund'' om even op een western zadel te zitten en te voelen. Grote mond, want ze reden wel M dressuur, maar kregen hem niet van de plek.
Mn merrie weleens iemand gegund een rondje erop te rijden, maar als mensen al beginnen met spanning, krijg je een draai om je oren van dr. Is ze niet gewend en niet van gediend. Hoeft van mij ook niet, want het is niet nodig.

Onze shet is de aller braafste. Hebben hem ruim 18jr en heeft nog nooit gebeten of getrapt. Meerdere kinderen hebben erop gezeten, mee gelopen, gepoetst etc.
Maar nu gingen mensen hem af en toe aaien en ik merkte aan hem dat het helemaal geen paarden mensen zijn. Hij werd chagerijnig, bleef achterin staan etc.

Zoals justkid aangeeft, dat herken ik van de manege lessen. Maar er is wel een reden voor. Manege paarden komen heel vaak op een manege met een reden. Ze hebben heel vaak een slechte start gehad. Maneges hebben niet allemaal hun paarden veel buiten lopen en al helemaal niet de meest stabiele kuddes.
Ze voeren vaak behoorlijk veel hardvoer. Paarden zijn gewend dat Jan en alleman erop stapt, krijgen totaal geen duidelijkheid etc. In een groep reageren ze op elkaar, want de ruiters i niet hun houvast in situaties. Kun je niks aan doen, maar die dieren doen het niet expres. Ze hebben heel weinig keuzes, hun dagen en werk wisselt continu en dat heeft gewoon effect. Hoe lief ze ook zijn soms.

Ga je op 1 van mij ertussen rijden, rent die absoluut niet mee met de rest, alle 4 niet. Komt niet omdat ik mn paarden vertrouw, maar ze vertrouwen mij en dat is veel belangrijker.

**Geplaatst**: 30-01-19 19:15

Geplaatst: 30-01-19 19:15

Elisa2 schreef:
Tja daar geloof ik dan weer niet zo in (werkontwijkend gedrag) maar goed, ze hebben ook allemaal nog een moeder.

Nou Sandreo was zelf ook niet zo werklustig om het aardig te noemen

Ik heb er eigenlijk alleen maar trapzakken van gezien.

**Geplaatst**: 30-01-19 19:16

Geplaatst: 30-01-19 19:16

Isabel_k schreef:
Ik denk dat mensen vroeger minder poespas hadden Gewoon rijden hup. Daar is ook niet alles voor te zeggen, maar daar krijg je wel lekker ongecompliceerde paarden van.

Ik ken ze wel hoor: die leuke allrounders. Maar dat zijn er inderdaad niet heel veel meer. In dit geval heb ik het over mijn eigen fjord en een tinker van een kennis. Maar verder valt het grof tegen.

Dit een beetje de ruiters van tegenwoordig zijn om te huilen
Waar zijn de stoere ruiters die been geven en gas willen geven

**Geplaatst**: 30-01-19 19:17

Geplaatst: 30-01-19 19:17

Jup, ik had er ook zo een. Mijn allereerste (verzorg) pony.
Daar kon ik letterlijk alles mee, van onder kruipen, zonder zadel er op, zonder hoofdstel, echt letterlijk alles.
Pony lief heeft nooit een kik gegeven, echt een fantastische pony. Hij was vooruit, maar heeft in al die jaren nooit gebokt of gek gedaan.
Helaas had hij hyperthyreoïdie en hebben we hem gered van de slacht. We wisten dus niets over zijn verleden. Verder wisten we enkel dat hij Engels Volbloed in hem had, bloedlijn geen idee van. Durf het ook niet met zekerheid zeggen wat voor ras hij was, maar hij was zeer betrouwbaar.
Uiteindelijk hebben we hem enkele jaren geleden moeten laten inslapen, het was een fantastisch beestje maar het was elke winter knokken om hem er door te krijgen.

**Geplaatst**: 30-01-19 19:21

Geplaatst: 30-01-19 19:21

Malle1970 schreef:
Elisa2 schreef:
Tja daar geloof ik dan weer niet zo in (werkontwijkend gedrag) maar goed, ze hebben ook allemaal nog een moeder.

Nou Sandreo was zelf ook niet zo werklustig om het aardig te noemen Ik heb er eigenlijk alleen maar trapzakken van gezien.

**Geplaatst**: 30-01-19 19:28

Geplaatst: 30-01-19 19:28

Stap 1: fok meer paarden met een nuchter karakter. Sportgericht/sensibel fokken is nergens voor nodig. Wat mij betreft mag er meer erkenning komen voor het brave recreatiepaard. Dit hoeft niet op ras maar eerder op karakter.

Stap 2: zorg dat deze paarden goed worden opgevoed.

Stap 3: blijven oefenen! Een goede instructrice en begeleiding is ontzettend belangrijk om een braaf paard braaf te houden!

Vaak is het paard niet het probleem maar de mens! En toch rij ik enkel op een van nature nuchter paard met een gerust gevoel weg. Al blijf ik het dan ook belangrijk vinden dat er goede begeleiding aanwezig is. (Op dit moment rij ik overigens niet meer).

Voor mij geldt dus de volgende formule:

1 (nuchter paard) + 1 (goede opvoeding van het paard door een kundig iemand) + 1 (goede instructie) + 1 (goede en eerlijke verzorging van het dier) = veel plezier met het paardje

Volgens mij zijn er veel brave paarden op aarde maar worden ze op een verkeerde manier opgeleid / gereden / verzorgd waardoor ze stouter en sensibeler lijken dan ze eigenlijk van nature echt zijn.

**Geplaatst**: 30-01-19 19:42

Re: bestaan ze nog? "gewone brave paarden"

Geplaatst: 30-01-19 19:42

Tja.. Ik ben met mijn fries aan de kletter gegaan omdat madame een scheet liet maar toen er een beginner op zat en er een vliegtuig door de geluidsbarrière ging reageerde madame niet. Naar mijn idee zijn de beste paarden die paarden die je heet kan rijden maar OOK dat af kan laten vloeien of overslaan.

**Geplaatst**: 30-01-19 19:49

Geplaatst: 30-01-19 19:49

Ladygiroc schreef:
Tja.. Ik ben met mijn fries aan de kletter gegaan omdat madame een scheet liet maar toen er een beginner op zat en er een vliegtuig door de geluidsbarrière ging reageerde madame niet. Naar mijn idee zijn de beste paarden die paarden die je heet kan rijden maar OOK dat af kan laten vloeien of overslaan.

Ook een nuchter paard krijg je heet hoor

**Geplaatst**: 30-01-19 19:55

Geplaatst: 30-01-19 19:55

Ik zou mijn Fries persoonlijk rekenen tot een 'gewoon braaf paard'. Hij is ook superbraaf...
Maar dat betekent niet dat er nooit een vrolijk bokje tussendoor komt of dat hij nooit schrikt. Dat zou ik ook nooit van hem verwachten. Ik kan en zal ook nooit alleen met hem buitenrijden, auto's met verbrandingsmotoren zijn erg eng namelijk. En op wedstrijd is hij ook gerust kijkerig hoor.
Maar hij is niet razendvlug en dreigt nooit.

Dat is eigenlijk wat voor mij onder een gewoon braaf paard valt. Ik zal een beginner niet zomaar met hem weg laten rijden. Maar dat zal ik met niemand doen. Vind hij zelf ook nooit zo leuk heb ik het idee :')

Wat ik ook belangrijk vind is dat je een jong paard (ik hoop altijd dat een wat ouder paard opgevoed is) ook op z'n flikker kan geven als hij iets doet wat niet mag, zonder dat hij vervolgens drie dagen stopt met eten bij wijze van. Nuchterheid daarin vind ik heel tekenend voor een karakter.