Geplaatst: 19-01-16 22:18 Als ik jouw vader of moeder was, dan zou ik op zich de eerlijkheid kunnen waarderen als je langskwam met de boodschap dat je de shet toch niet meer hoeft, maar ik zou je ook verplichten om het minstens nog een maand of vijf vol te houden. Niet alleen omdat je net bewezen hebt dat je niet nu nog onbetrouwbaar bent in je keuzes (straks is het weer tranen met tuiten huilen omdat je de shet weer terug wilt...), maar ook om de shet een eerlijke kans te geven. De kans is 0% dat je jouw shet nu kunt verkopen nu het land nog nat is en in het voorjaar heeft hij de concurrentie van alle schattige shetveulentjes. Hou de pony bij je, leer hem wat je hem kunt leren en geef hem in de zomer een kans op een goede plek.
Bovendien, als ik een van jouw ouders was, zou ik me ook ernstig achter de oren krabben over jouw financiele inzicht: je rekent nu wel heel mooi voor hoeveel een stal voor een rijpony/paard kost, maar toen je jouw men-shetlander kocht stond je er niet bij stil dat je daarvoor een koets en tuig moet hebben en dat die ook geld kosten... En dat wordt nu ineens gepresenteerd als argument waarom de shet verkocht moet worden? Laat ik het zo zeggen: ik zou de volgende keer dat jij weer een financieel heel aantrekkelijk plaatje schetst over droompony nummer 2 jou eerlijk gezegd niet meer zo serieus nemen. Want met droompony nummer 1 zat het toch ook helemaal goed met dat mennen en zo? En toen niet meer want een koets en tuig kostten ineens toch geld?
Een andere reden waarom ik jou geen paard zou geven is weer om diezelfde reden: paardenliefde vs paardrijliefde. Jij zegt nu dat je meer met een paard kunt en meer van een paard kunt houden omdat je er dan op kunt rijden.
Ga eens een paar maand terug in de tijd: in plaats van dat je een shet koopt, ben je verstandig en koop je meteen een paard. Hartstikke leuk want je kunt lekker rijden. Twee maand later krijgt hij een trap in de wei met een nare wond of een peesprobleem tot gevolg waardoor je als recept 4 maanden stalrust en stappen aan de hand krijgt, zonder garantie op genezing. Het standaard recept, zullen we maar zeggen.
Of, het gaat twee maand goed tot je nieuwe Haflinger de wei in mag en daar hoefbevangen vanaf komt waarna jij maanden uit het zadel bent.
Of, nog simpeler: die krijgt die superleuke Fjord waar je het al weken over hebt, en dan blijkt hij liever buiten te rijden dan in de bak. En jij wou eigenlijk liever dressuur trainen...
Dat ga jij niet redden op jouw paardrijliefde alleen. Voor een eigen paard heb je zoals al veel mensen in dit topic proberen te zeggen echt paardenliefde voor nodig: liefde voor het dier, in plaats van liefde voor wat het dier voor jou kunt doen.
Mijn advies aan jouw ouders zou dan ook: de shet verkopen op het moment dat hij een eerlijke kans heeft en dat ook tijd geven (niet 'als hij binnen twee weken niet weg is dan bellen we wel een kennis van een kennis die vaag iemand kent met een kudde...').
En voor de rest: geen eigen paard. Neem rijles, een verzorgpony, bijrijdpaard, leasepaard of noem maar op, alles om jouw paardrijliefde te stillen en dat is ook geen schande, maar als je niet voor een shet kunt zorgen, dan kun je ook niet voor een ziek of chronisch gehandicapt paard zorgen, en dat is helaas toch een groot onderdeel van het houden van paarden - zowel letterlijk als figuurlijk.
Dit is gewoon iets heel logisch wat jouw ouders waarschijnlijk ook door het hoofd zal schieten als jij om rijpony nummer 2 vraagt, met als reden omdat je op deze niet kunt rijden.
