Geplaatst 
Nou ja, thuis, we zijn verhuisd dus voor haar ook op een nieuwe plek "thuis".
Er is in de tussentijd nog veel gebeurd, maar vooral veel goeds en oké, ook een beetje "slecht".
Jara heeft bij FahyaFemke gestaan en een tijdje geleden schreef ze al dat Jara heeft gegaloppeerd. Dat was voor Jara een hele grote stap (letterlijk en figuurlijk), want Jara vond de galop toch wel heel spannend. Waarschijnlijk omdat telkens als ze bij ons schrok, ze in galop er vandoor ging en wij er dan afvielen. Uiteindelijk heeft ze een aantal keer gegaloppeerd bij FahyaFemke, het knopje is nog niet echt geïnstalleerd, maar Jara heeft niet meer het gevoel dat ze doodgaat in galop en dat is voor ons het belangrijkste.
Een paar weken geleden had Jara ineens een grote terugval, de trailer naast de bak was weg en zoiets maakt heel veel indruk op haar. Dat soort dingen kan ze niet goed handelen. Ze deed eigenlijk een aantal passen achteruit in haar progressie. Na ongeveer een week verbeterde Jara weer naar hoe ze ongeveer was.
Toen kwamen wij om te oefenen
Wel spannend als je net hoort dat het allemaal niet zo goed ging de afgelopen tijd. Maar ze was al direct bij het uit de stal halen relaxed. FahyaFemke heeft zelf eerst nog even kort gereden en toen ging mijn vriend er voor het allereerst weer op 
Trots en blij als een pauw, maar toch ook wel een beetje spannend zat hij weer op zijn paard! Jara was wat gespannen, maar deed het toch erg goed. Mijn vriend wilde ook wel even proberen te draven, maar hij heeft zelf niet zoveel ervaring en Jara draaft nog niet zo stabiel 
Maar Jara was eeeeeerg braaf! 
Daarna heb ik zelf nog gereden en dat ging ook in het begin wel wat wiebelig, maar uiteindelijk konden we zonder steun van de longeerlijn een paar mooie voltes draven. Waaaaauw! Ik reed in draf op Jara! Wat een geweldig gevoel
Ze voelde ook totaal niet meer schieterig zoals bij ons op het laatst. Ze was wel gefocust op de omgeving en versnelde nog wel eens, maar totaal niet meer in paniek. Een "hoooo" en de teugels iets inhouden was ruim voldoende om haar weer terug bij de les te krijgen. Zwevend van blijdschap stapte ik af, wat voelde ze goed! Wel had ze een soort van "headshake" ontwikkeld en hield ze haar rug meer vast, dus de fysio is geweest en die ontdekte een aantal blokkades. Na een halve week kon Jara weer aan de slag en ze voelde meteen een stuk beter volgens FahyaFemke.
Dat weekend kwamen we weer terug om de laatste keer te oefenen. Deze keer heeft Jasper alleen gestapt om het niet méér uitdagend te maken voor Jara dan nodig
Ik heb nog wel gedraafd en dat ging op een paar haperingetjes meer dan prima! Wat was ik weer trots op die knappe pony zeg! En wat heeft FahyaFemke het goed gedaan!Van een bij ons op het laatst ik-blijf-gewoon-stilstaan-dan-gebeurt-er-niks hoopje ellende naar een voorwaartse dame die haar best doet. Echt heel veel plezier heeft ze nog niet, maar ze weet in ieder geval dat ze niet doodgaat en zoals gezegd, ze doet wel haar best.
We gaan zelf met haar verder, ook onder begeleiding van iemand die veel ervaring heeft met dit "soort" paarden.
Hopelijk kunnen we samen uiteindelijk (veilig) de Veluwe onveilig maken!
Foto's volgen nog!
To be continued...
ben blij dat je me even corrigeert!
Sorry daarvoor.
), en nu deed ik het toch echt zelf! 
"wat ben je aan het doen?!" "Ambulance nodig... Gevallen... niet goed... Kan je alles nog bewegen?" Ik had een hele dove linkerarm en een hele zere nek. Voor de rest was ik eigenlijk heel erg rustig, maar ik had geen idee wat er gebeurde. Ineens hoorde ik mijn vriend roepen naar mensen van stal dat ze moesten komen en even later stonden er 3 mensen om me heen. Ik moest maar even stil blijven liggen. Inmiddels kwamen de ambulance broeders de rijbak ingelopen en ik zag dat anderen zich om Jara hadden bekommert. Jara stond blijkbaar de hele tijd aan de andere kant van de bak te grazen 
Om die reden wilden de doktoren meteen alles uitsluiten, dus ik ging volledig door de medische molen. Gelukkig was er geen schade aan te tonen in mijn hersenen, aan mijn organen en niet aan mijn bekkengebied, dus dat was in orde. Helaas was mijn linkerarm nog steeds dovig en bleef mijn hartslag belachelijk hoog, waardoor ik een nachtje moest blijven. Gelukkig gaven de bloed- en urinetesten ook geen rare uitslagen en trokken mijn arm en hartslag die avond bij, dus de volgende ochtend mocht ik weer naar huis! Het enige wat nog erg veel pijn deed was mijn stuitje.
Heel soms heeft Jara nog van die poging-tot-wegvliegen-acties, maar tot nu toe kan ik die altijd van te voren al stoppen en daarna weer doorrijden. Het is ook meer een trucje van Jara, want vandaag liet ik haar de kop omhoog doen toen ze iets “eng” vond en reageerde ik verder niet en dan denkt ze: “o, laat maar” laat haar koppie zakken en gaat op het bit knabbelen. Ik moet nu leren daar niet gespannen van te raken en dan gaat het "gewoon" 
leuk om te lezen dat jullie zo lekker bezig zijn