Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-06-11 01:04

Geplaatst: 02-06-11 01:04

Blensink heel veel sterkte de komende tijd. Je voelt zelf echt het beste aan wanneer het genoeg is geweest. Ik hoop dat je partner en jij hierover op 1 lijn zitten, dan kun je elkaar hierin steunen. En inderdaad, nog zoveel mogelijk verwennen en de dingen doen waarvan je weet dat Flash ze leuk vindt en nog aankan.

Alle anderen ook veel sterkte met jullie zorgenpaardjes. Het leven is soms gewoon oneerlijk :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-11 01:11

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-11 01:11

Leonie en Mieke hartstikke bedankt voor jullie lieve berichtjes.
Het doet me bijzonder goed

We gaan zeker samen nog genieten, morgen is ze waarschijnlijk alweer een stuk beter omdat deze ab kuur wel aan slaat.
Heb gedacht als het gaat om een stuk met haar te gaan wandelen met uiteraard wat lekker op zak.
Als ze het trekt ga ik naar het meer en misschien maak ik ook nog wel wat foto´s.
Het doet pijn maar weet dat we de juiste beslissing maken.
Flash heeft geen kans om te genezen, deze aanvallen van stil te komen te staan gaan steeds vaker voorkomen en elke keer gaat het been een stukje meer opzetten.
Tot drie maanden geleden was het alleen haar been, in maart had ze een oedeem ter grote van een voetbal naast haar tepel hangen toen het been opzette.
Deze keer was het een halve voetbal omdat ik er eerder bij was dan de eerste keer toen het gebeurde ( we waren op vakantie en stond toen bij een vriend).
Het word steeds erger en steeds moeilijker te behandelen.
Ik wil niet wachten tot het moment dat ze levenloos in haar wei ligt.
Dat verdient mijn Flash niet.
Nu zijn we nog redelijk op tijd hoewel we eigenlijk deze beslissing beter drie maanden geleden hadden kunnen maken.
Dacht dat het kwam doordat ze niet thuis was, maar het blijkt dat het gewoon langzaam aan steeds vaker voorkomt.
Het is moeilijk maar we hebben er vrede mee.
We hebben alles gedaan en er is geen kans op genezing.
We zijn allebei ontzettend moe, het is goed zo..............................

Mieke ben benieuwd of de leverbot en wormen weg zijn.
Je paard ziet er goed verbeterd uit dus hoop ook op goed nieuws

.

maikeltje jij ontzettend bedankt jouw woorden hebben zeker geholpen in dit topic.
Waarschijnlijk door je ervaringen.
Gelukkig zitten Ernesto en ik op één lijn en kunnen we elkaar ontzettend goed steunen samen.
Gisteren was hij van slag maar vandaag hebben we heel veel gepraat en zijn het erover eens dat het moment is aangekomen.
En we gaan zeker nog even genieten van onze laatste dagen samen.

Wat nu ook heel erg door mijn hoofd gaat is of ik er op het moment bij wil zijn.
Voor Flash wil ik er heel graag bijzijn om haar gerust te stellen maar het moment van neervallen lijkt me zo akelig.
Heeft iemand hier toevallig ervaring mee en kan me en beetje vertellen hoe het precies in zijn werk gaat.
Alvast bedankt.

**Geplaatst**: 02-06-11 01:27

Geplaatst: 02-06-11 01:27

Laat je haar thuis inslapen of op de kliniek? Of laat je haar slachten?

Ik ben er zelf heel stellig in, ik ben erbij. Ik heb al eerder een van mijn paarden af moeten geven en dat was op de kliniek. Ze hebben hem gesedeerd en daarna in een ruimte gezet waar je zo'n kantelwand hebt zodat ie, wanneer de narcose zijn werk gaat doen, een soort van gecontroleerd door de benen gaat. Dat beeld blijft je bij, altijd. Toch had ik dat zelf nodig voor het verwerkingsproces. Ik ben er daarna bij gaan zitten met zijn hoofd op mijn schoot en zo is hij ingeslapen. Geen stuiptrekkingen oid maar heel rustig. Wanneer je kiest voor in laten slapen, spreek dan vantevoren het scenario met je DA door. En zorg dat je paard eerst in slaap wordt gebracht met het narcosemiddel (alsof ie een operatie zou ondergaan) anders hebje een ellendig aanzicht als ze direct het dodelijke middel inspuiten.

Ons Vic laten wij thuis inslapen, op de wei. Ik heb dit al doorgesproken met mijn DA. Het gebeurt op precies dezelfde manier als bij mijn vorige paard, alleen het vallen kan niet zo gecontroleerd gaan als op de kliniek. Maar ze kunnen het wel enigszins sturen en op het moment dat ie door z'n benen gaat merkt hij daar zelf weinig van want dan doet het narcosemiddel zijn werk al.

Ik heb deze keer gekozen voor inslapen op mijn eigen wei omdat Vic al heel lang niet meer op de trailer is geweest en hij altijd goed te laden is geweest totdat we iedere keer met 'm naar allerlei klinieken moesten. Hij associeerde op het laatst de trailer met weer vervelend geprik of andere vervelende behandelingen en hij wilde niet meer zo graag erop als toen ie nog alleen maar meeging om ergens te gaan rijden. Want in die tijd kon ik hem zelfs alleen laden. Ik wil hem nu de stress van die rit besparen en hem overdonderen met zijn einde.

Maar het beeld blijft je bij, dat sowieso. Alleen wilde ik perse weten dat hij goed aan zijn einde zou komen en ik ben er altijd voor hem geweest dus dan ook het laatste stukje. Maar ook dat is heel persoonlijk en ook daarin moet jij gewoon je gevoel volgen. Er is hier ook geen goed of fout in denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-11 01:41

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-11 01:41

Wederom ontzettend bedankt voor je uitgebreide antwoord.
Zeker die opmerking van eerst narcose toedienen en het van te voren bespreken met de da ben ik erg blij mee dat je me die tip geeft.
Hier in spanje weet je nooit hoe harteloos het gaat, hoewel ik wel vertrouwen heb in mijn da dat hij het netjes doet.
Flash word ingeslapen in haar eigen wei en later opgehaald.
Ik ben er zeker van dat ik voor haar erbij wil zijn en zoals jij zegt geen stuiptrekkingen maar rustig inslapen moet misschien hoe stom het klinkt ook wel mooi zijn.
Het is niet zo dat dit beeld andere gedachtes/belevenissen gaat overtreffen denk ik.
Heb gelukkig nog even de tijd om na te denken, maar wil je hartelijk bedanken dat je je ervaringen te delen.
Ze doen me goed.

**Geplaatst**: 02-06-11 01:41

Geplaatst: 02-06-11 01:41

Ik zat even in je profiel te spieken maar je woont een eindje bij me vandaan zie ik _O-

Ik hoop dat ze daar op eenzelfde manier te werk gaan dan. \ik zou dan zeker even met je DA doorspreken hoe of wat. Daar heb je dan meer aan dan aan mijn verhaal van hoe het in Nederland gaat denk ik

Prachtige omgeving trouwens

**Geplaatst**: 02-06-11 01:42

Geplaatst: 02-06-11 01:42

En graag gedaan en heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-11 01:48

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-11 01:48

Dank je wel, het gaat moeilijk worden de komende dagen en misschien wel maanden.
Maar we weten dat dit het juiste moment is.
Ben zeer blij met je tip over eerst de narcose toedienen of ik er wel of niet bij zal zijn.
Vind dit erg belangrijk zeker hier te bepraten en was zeker niet in mij opgekomen.
Het is hier inderdaad een klein paradijs, maar als Flash er niet meer is denk ik dat we hem snel smeren.
Ga nu nog even jouw profiel bekijken en daarna kijken of ik wat kan slapen.
Zodat ik me morgen een beetje opgedroogt bij Flash kan vertonen.
Ze spiegelt zo enorm dus het is zeer belangrijk om me goed te houden bij haar.

**Geplaatst**: 02-06-11 08:43

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-06-11 08:43

Blensink heel erg veel sterkte. Heb nog niet alles van iedereen door gelezen maar deze woorden zeggen genoeg. Echt vreselijk.
Mooi verwoord ook hierboven over het inslapen. Wist ook niet dat je eerst narcose kon indienen voordat het inslaapproces begint, dat lijkt me echt een stuk fijner voor het paard.
Vooral het laatste stukje, je bent er altijd geweest voor je paard dus waarom het laatste stukje van zijn leven niet, helemaal mee eens.

Nou verder heel veel sterkte iedereen met een zorgenpaardje!

**Geplaatst**: 02-06-11 10:08

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-06-11 10:08

Ook hier vindt het afscheid van het leven hier thuis, in eigen hun omgeving plaats, het liefst in paddock of wei, .. in het bijzijn van mij, mijn partner én de andere paarden/dieren.
Weet niet of je nog andere paarden/dieren hebt, maar ook voor hún verwerking kan het van groot belang zijn om 'afscheid' te kunnen nemen ..

En ja, eerst goed laten verdoven/sederen .. wist niet dat er mensen zijn die dit niet weten ..
Hier gaat het als volgt: eerst een 'kan me niet verdomme' roesje (waardoor ze al wat soezelig worden en soms zelf al gaan liggen), dan de narcose die natuurlijk zéker niet te weinig mag zijn en als ze volledig onder narcose zijn krijgen ze rechtstreeks in hun hart 1 of meerdere (afhankelijk van grootte etc., maar laat de DA zeker niet te zuinig hiermee zijn) alles-beëindigende spuiten .. hoe sneller achter elkaar deze laatste spuiten gegeven worden, hoe beter.
Dit alles moet echt zo rustig mogelijk gebeuren, neem de tijd ervoor .. laat de DA de tijd ervoor nemen, vooral voor de inleidende verdoving ..
Ga desnoods na het eerste spuitje even met je dier wandelen (indien mogelijk ..) of laat de DA zich even terug trekken en vertroetel/verwen je dier zoals jíj alleen dat kunt: knuffel, geef wat lekkers (hier werkt riet/(wilg)blad en pepermuntjes altijd goed); stel je dier gerust door zelf rustig te blijven .. hoe moeilijk dan ook, maar zoals je zelf al zegt: dieren spiegelen !

Een goed gesprek met je Da is absoluut gewenst: vertel hem je angsten en onzekerheden, vráág hem wat en hoe eea. gaat gebeuren, en héél belangrijk: vraag hem hoe het zit met de combi van de reeds gegeven medicijnen en datgene wat je dier moet krijgen om ingeslapen te laten worden .. laat de DA checken of de middelen elkaar verdragen en niet juist tegenwerken!

In dit kader tóch weer even wijzen op bv. Traumeeldruppels .. deze zorgen oa. voor een betere doorbloeding , dit kán meewerken om het in laten slapen 'makkelijker' te laten gaan .. hoe beter de doorbloeding, hoe sneller de ingespoten stoffen hun werk kunnen doen!
Juist bij oude(re), zieke en zwakke dieren is de doorbloeding slecht waardoor het proces langer kan duren dan je zou verwachten .. zaak dus om juist bij deze dieren de doorbloeding zo goed mogelijk te houden/krijgen.

En toch ook weer de tip van Bach Rescue druppels .. voor het dier én de mens ernaast, begin daar al geruime tijd van te voren mee om al een rustige basis te leggen en geef/neem de dag zelf een hogere dosering .. want echt: rust en kalmte zijn onontbeerlijk tijdens en in deze heftige tijd van een (naderend) afscheid ..

Heb bewust geprobeerd dit in z'n algemeenheid te omschrijven omdat dit eigenlijk voor elk dier en elke situatie opgaat, maar mijn gedachten zijn nu vooral bij jou Blensink .. bij jou, Ernesto en jullie Flash ..
Mocht je toch nog een mogelijkheid zien om een kans te wagen, mocht je toch nog denken dat het verantwoord is tegenover Flash om 'iets anders' te proberen .. PB me dan maar, misschien dat ik je op weg kan helpen.
Maar ook nu weer en nogmaals: alleen jíj en Ernesto kennen jullie Flash goed genoeg om een uiteindelijke beslissing te kunnen nemen ..
Sterkte!

**Geplaatst**: 02-06-11 10:29

Geplaatst: 02-06-11 10:29

Bren, spreek het zeker eerst even met de DA door. Ik kan je geen tips geven wat paard betreft, maar Roc hebben ze ook eerst gesedeerd.
Flash luistert supergoed naar je, zou het een mogelijkheid zijn dat ze al ligt als de dA het sedeermiddel toedient??
Dapper van je, ik kon het bij Boabdill niet, zat er toen helemaal doorheen.

Goede tips hebben jullie allemaal. Nogmaals, ik neem mijn petje voor jullie allemaal af, jullie dieren mogen ontzettend blij zijn dat ze bij jullie terechtgekomen zijn.!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-11 11:28

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-11 11:28

Ten eerste wil ik iedereen ontzettend bedanken voor alle ontzettende lieve woorden die ik ontvang hier, in andere topi´s, via pb en sms.
Het doet me zeer goed te merken dat er zo ontzettend veel mensen meeleven en maakt me sterk om het allemaal goed en rustig te laten verlopen!

Wanderers dank je wel voor je uitleg evenals maikeltje word me een hoop duidelijk hoe dit moment goed aan te pakken.

As ik heb Flash niet leren liggen (heb niets tegen vhz, maar wilde Flash altijd zoveel mogelijk paard laten zijn en dus zo weinig mogelijk menselijke dingen toepassen), dus dan word het afwachten totdat ze gaat liggen.

Zo heb gelukkig net 4 uur geslapen, Ernesto en ik hebben tot 6 uur vannacht niet kunnen slapen.
Maar het is goed, ga zo opschieten om mijn prachtige meisje een fijne dag te bezorgen, hopelijk gaat het vandaag een stuk beter met haar en doet deze ab wel zijn werk.
Spreek jullie later en ontzettend bedankt iedereen!

**Geplaatst**: 02-06-11 13:12

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-06-11 13:12

Lees hier veel dingen die ik ga onthouden !!
Wat fijn dat er iedereen zulke goed tips geeft en zijn ervaring kan delen, diep respect.
Brenda, lekker genieten vandaag van Flash !! Denk aan je.

**Geplaatst**: 02-06-11 13:22

Geplaatst: 02-06-11 13:22

ik vind het een vervelende timing na alle berichten van blesink maar hier een kleine update.
ik heb met mijn paard het roer omgegooit en ben een andere weg ingeslagen.
het verloop zal ik hier blijven posten.

bloeduitslag van mijn hond laat nog langer op zich wachten.
het is kwijtgeraakt in het lab

en nu moet alles overnieuw.
morgen opnieuw prikken en na het weekeind de uitslagen als het goed is.
het gaat wel beter met haar,dat scheelt.

verder iedereen sterkte hier.

**Geplaatst**: 02-06-11 14:10

Geplaatst: 02-06-11 14:10

Er is dan nu wel een antwoord, waarom ze 'leeg' bleef na de dekking. Een veulen zonder zijn mama is ook niks natuurlijk. Ik heb meer hoop geput uit je verhalen dan ik had verwacht en ik baal echt enorm, dat mijn gevoel me dan in de steek laat. Jij ziet haar natuurlijk en kan het het beste inschatten. Geniet inderdaad van deze momenten met haar en mss is Flash dan, zoals ik al elders schreef toe om haar reis op te pakken. Wees vereerd dat ze jou koos! Heel veel sterkte de komende tijd!

**Geplaatst**: 02-06-11 15:38

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-06-11 15:38

Ik heb niet het hele topic door gelezen maar even snel doorheen gegaan...
Bleef wel even haken bij de verhalen van Blensink... heb je profiel bekeken en wat een geweldig dier!
Wat vreselijk zonde dat jullie zo snel al afscheid van elkaar moeten nemen...
Maar ik weet zeker dat je genoeg mooie herinneringen aan haar hebt om er doorheen te komen

Hartstikke veel sterkte

**Geplaatst**: 02-06-11 16:26

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 02-06-11 16:26

Oh jeetje, wat een slecht nieuws! ik wil je echt heel veel sterkte wensen voor de aankomende tijd. Geniet nog vollop van Flash nu het nog kan. Jullie hebben al vele mooie herinneringen samen en ik weet zeker dat dat je zal helpen de komende tijd!

Sterkte! :(:)

Met Romy gaat het ook nog steeds niet erg lekker, we mochten eigenlijk deze week beginnen met het draven, maar ik durf het gewoon niet aan. Ze loopt in stap goed, maar als ze zelf zo afentoe een stukje draaft dan loopt ze gewoon niet goed. Ik ga morgen maar weer de dierenarts bellen en overleggen, maar ik denk dat ik nu eerst nog een keer een echo laat maken, heb er gewoon geen goed gevoel over!

**Geplaatst**: 02-06-11 19:47

Geplaatst: 02-06-11 19:47

Blensink, ik hoop dat jullie vandaag een mooie dag hebben gehad samen.

En verder.. volg je gevoel, praat erover, met je partner, met de dierenarts, met wie je maar wilt. Maak duidelijk wat je wensen, angsten, onzekerheden zijn. Dan kunnen ze je het beste steunen.
Er is geen goed of fout.

Ik heb in 1989 mijn paard laten afmaken. Inslapen gebeurde toen amper, dus het werd slager. .Ik heb haar zelf weggebracht met de trailer, het terrein was keurig netjes. Ik heb haar zelf in het kamertje gezet, (ook keurig netjes!) toen kon ik niet meer en heb buiten gewacht. Het was binnen een paar seconden over. Ik hoorde een knal en een plof, en toen was het afgelopen..

Vergeten doe je het nooit, maar het slijt... Wat mij enorm heeft geholpen, is hoe het allemaal is gegaan. Ik wilde met dit paard naar Offereins om van hem te horen dat het niets meer kon worden. Dat heb ik gedaan. Ik wilde haar zelf wegbrengen naar de slager, ook dat heb ik gedaan.
Voor mijn gevoel heb ik alles gedaan wat ik kon en wat ik moest doen. Dan rest natuurlijk het verdriet, het missen van..
Voor mij was het het beste snel een nieuw paard te kopen. Die hield me aan de gang, gaf me afleiding.

Dit alles is superpersoonlijk. Doe wat jij denkt dat goed is, dan is het ook goed.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 03-06-11 09:03

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 03-06-11 09:03

Reiziger: Hoed af voor je handelen. Die weg naar de slager, daar zie ik als een berg tegenop. Mijn paard is pas 12 en zal vermoedelijk nog lang meegaan, maar ergens weet je natuurlijk, dat aan al het leven een einde komt. Moedig om die laatste weg dan samen af te leggen! Ik weet nog niet of ik daar het lef voor heb.
En ik redeneer net als jij. Ik kan mijn verdriet ook altijd het beste verwerken als ik een ander dier kan overladen met de liefde die ik heb voor dieren. Het is anders een heel diep gat wat er valt. Maar dat is altijd persoonlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-11 11:11

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-11 11:11

Leonie wat fijn dat je info haald uit dit topic!

Mariska ik weet welke weg je bent ingeslagen en heb er veel bewondering voor.
Heb dit topic niet geopent voor mij alleen, ookal neem ik nu wel erg de overhand

Schrijf gerust en ben benieuwd naar het verloop van Bob.
Wat een ellende dat ze de bloedtest van je hond zijn kwijtgeraakt

Nu moet je weer zoveel langer wachten en weer een nieuwe test doen.

Anouk als Flash drachtig was geweest of nu een veulen had gehad hadden we deze beslissing natuurlijk uitgesteld.
Heb van te voren toen we dachten aan een dekking alles goed besproken met mijn da en hij zei dat er geen probleem zou zijn.
Flash is absoluut nog niet in het terminale stadium, ze kan misschien nog twee jaar mee op deze manier alleen word het steeds erger en ze verdient het niet om het zover te laten gaan.

GreenRider dank je wel voor je lieve berichtje.
Moet eerlijk zeggen dat er meer verhalen ernstig zijn hier dus als je zin en tijd hebt zeker de moeite om te lezen.
We hebben gelukkig zeker ontzettend veel herinneringen aan Flash.
Gisteren hebben we ze allemaal besproken en zijn ons bewust door deze intensieviteit die we met haar gehad hebben dat je de jaren kan verdriedubbelen.
Ze is een geweldig dier en heb met haar en van haar ontzettend veel geleerd.
We zijn samen gegroeid en hebben gevochten.
We zijn zo´n ontzettend team en daarom ook neem ik deze beslissing nu.

lonniejj wat verschrikkelijk dat Romy ook nog steeds niet lekker gaat.
Volg je gevoel heel zelden zit je er naast, jij kent je paard.
Heel veel sterkte :(:)

reiziger een afscheid heb jij gehad, die plof en knal kun je denk ik niet makkelijk uit je hoofd zetten.
Erg dapper van je dat je toch bijna tot het laatste moment bij haar bent gebleven.
Ik denk niet dat ik snel een paard koop na Flash, ik wil dit eerst goed verwerken en de pijn voelen.
We hebben zo´n strijd gehad en ik ben ook moe.
Mijn vriend wil graag reizen en hier hebben we nooit de kans voor gehad.
Dit lijkt me ook een goede afleiding en over een jaar of twee zal er pas weer een nieuw paard komen.
Zeker weten we het natuurlijk niet, maar op het moment is dit wat we gedacht hebben.
Nu is Flash er nog dus makkelijk te zeggen, ben me heel goed bewust dat er straks een enorme leegte in ons leven zal zijn.
Gisteren toen ik het een goede vriend vertelde en hij zo van slag was zei hij ik geef je mijn veulen want ik weet dat jij hem goed verzorgt.
Ik heb dit aanbod afgewezen hoe ontzettend lief ik het van hem vind.
Ook Flash verdient het niet dat ik meteen nadat ze er niet meer is met een ander paard in de weer ga.
Zij verdient een periode van rouw om haar.
Maar wat je al zegt dit is voor iedereen persoonlijk en begrijp jouw reactie ook na het overlijden van je paard.

Gisteren hebben we een mooie dag gehad.
Wilde met Flash op wandeling maar ze gaf aan daar nog niet fit genoeg voor te zijn.
Heb haar wel lekker de hele dag vertroeteld en lekker laten grazen.
Zij mocht zeggen waar het lekkerste gras stond.
Naarmate de dag vorderde zag ik haar beter worden en tegen het einde toen ze het gras een beetje zat was kwam de pit weer naar boven.
Vandaag is ze weer een stuk beter (deze ab doet zijn werk wel goed) en gaan we wel op wandeling.
Toen we voor de tweede keer bij Flash kwamen stond er een vrouwtje goed gekleed rok en hoge hakken bij Flash.
Ze had een laag make up op en stond Flash een aantal worteltjes te voeren.
Ze schrok van ons en wilde er gauw vandoor.
Wij hebben haar tegen gehouden en ze verontschuldigde zich dat ze vaak bij Flash komt en weleens een appeltje of worteltjes voert.
We weten dat er heel veel mensen zijn die Flash gedurende dag wat lekkers komen brengen.
Maar deze vrouw hebben we nog nooit gezien.
Ze vroeg wat Flash aan haar been had en hebben verteld dat binnenkort de dag zal komen dat ze er niet meer is.
Ze pakte haar zakje worteltjes en gaf die onder groot gehuil aan Flash.
Goh wat was ze van slag, haar make-up over heel haar gezicht uitgesmeerd

Om haar wat rustiger te maken vroeg ik of ze misschien zin en tijd had om een stukje te gaan wandelen met mij en Flash.
Maar ze kon niet meer en wilde zo snel mogelijk weg.
Ik weet dat Flash een fantastisch leven heeft gehad, ik weet dat ze zeer geliefd is bij mensen.
Gisteren zei iemand ze is het princesje van de buurt

Ze heeft geleerd zachtjes te hinniken als mensen met lekkers aan komen en heeft zich nooit verveeld.
Ze heeft genoten van alle leuke dingen die we gedaan hebben en alle dingen die we geleerd hebben.
Maar de gevechten tegen haar ziekte zijn genoeg geweest.
We gaan vandaag weer heerlijk genieten samen en aangezien het weekend eraan komt hebben we nog wat dagen gelukkig.
Hier nog twee foto´s van gisteren, mijn mooie, lieve geweldige meisje Flash

Bij het zien van de foto´s merk ik weer dat ze echt heel erg ziek is geweest van deze aanval en ook enorm is afgevallen deze dagen

.
Nu de ab aanslaat is ze hopelijk snel weer het vrouwtje.
Deze nacht heb ik goed geslapen en we zijn behoorlijk rustig.
Hoe het zal zijn als ze er straks niet meer is, geen idee.
Maar het voelt goed en geloof dat we het accepteren.

**Geplaatst**: 03-06-11 11:42

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 03-06-11 11:42

Brenda, wat een verhaal van die dame...ook heel mooi..fijn dat er meerdere mensen zijn die zo gek zijn op Flash.
Prachtige foto's van je mooie dame, ze is echt mooi !!
Geniet lekker de komende dagen van elkaar..herinner je alle mooie dingen.
Mij helpt het vaak op dingen te kunnen verwerken, door dingen op te schrijven als een dagboek zeg maar.

**Geplaatst**: 03-06-11 11:47

Geplaatst: 03-06-11 11:47

Och Bren, lieve Flash.

Ze is idd afgevallen, maar als ze zich nu weer beter gaat voelen wordt ze snel weer wat dikker.
Het heeft mij zeer zeker geholpen de dingen op te schrijven, werkt toch een beetje als verwerkingsproces denk ik.
Maak er een mooie dag van met Flashje vandaag!! :(:)

Oja tuurlijk is iedereen gek op Flash

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-11 12:13

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-11 12:13

Leonie en Astrid dank jullie wel

Ik houd niet op met schrijven dat is wel te zien aan mijn ontzettende lange profiel

.
Ga nu snel naar Flash, kijken of ze vandaag wel in staat is een stukje te gaan wandelen en nog wat foto´s te maken.

**Geplaatst**: 03-06-11 12:19

Geplaatst: 03-06-11 12:19

bedankt brenda.

**Geplaatst**: 03-06-11 13:58

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 03-06-11 13:58

Jee Bren, ik heb dit hele topic gemist, hoewel ik het wel gelezen heb in het andere topic natuurlijk. Net met tranen over mijn wangen alles gelezen.

Ik vind mezelf ineens best laf, ik weet dat als een van onze paarden zal overlijden, het waarschijnlijk zonder ons zal zijn. Je weet dat we vorig jaar afscheid van hen hebben genomen, tenminste, van de dagelijkse zorg. Dinsdag is dat een jaar geleden. Gelukkig gaan we er binnenkort weer even heen, maar toch ...

Veel respect voor je keus, voor de manier waarop en voor de wijze waarop je altijd voor Flash gezorgd hebt!

**Geplaatst**: 03-06-11 18:33

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 03-06-11 18:33

Flash is bijzonder. Dat heb ik al eerder geschreven. Fijn dat de AB aanslaat. Ik volg je topic met interesse en met een huivering. Ik heb de eer niet gehad om Flash persoonlijk te ontmoeten.
Mooi verhaal over deze vrouw.
En MT. Ik weet het ook niet of ik het zou kunnen hoor! Ik denk dat op die dag Frank het zal moeten doen. Die is wat nuchterder dan ik. Ik kan heel wat hebben, maar een slachthuis is wel heel veel gevraagd. Ik weet ook dat inslapen eigenlijk net zo zwaar is voor het dier. Daarom hoop ik altijd op een natuurlijke dood. Bij 2 bekenden van mij is het paard op hen af komen rennen en voor hun voeten dood neergevallen. Hartstilstand. Cru om mee te maken, maar wat een prachtige dood voor het paard! Stiekem hoop ik dat Sam tzt ook zo veel geluk zal hebben.